Hajanar - Het huis .

In een wijk met rijtjeshuizen staat 1 van dezelfde exemplaren. Daar woont de familie van Miyuki en zijzelf. Het interieur is ook doodnormaal. Niks is er vreemd en niks zie je op de grond liggen. Een piano staat er in de woonkamer met een bank en een platenspeler. De 2 kinderen spelen meestal in de tuin met ballen of poppen. De oudste is meestal weg, met haar vriendinnen tot 5 uur. Altijd is ze op dat tijdstip thuis. Verder zie je haar niet meer. Het huis heeft 1 badkamer, 2 wc's , 3 slaapkamers, 1 verbouwde zolder, 1 kelder , 1 woonkamer en 1 keuken.

Regels ; Er zijn geen regels, niemand die niet uit het huis komt komt binnen. Behalve als de vader je uitgenodigd heeft.

Personen; Geen of uitgenodigd zijn.

Rang ; Maakt niet uit.

Rechtop , zo zat Miyuki. Haar blik zei niets, alleen een doffe kleur zat erin. Haar mond bewoog maar verder niks. Zo had ze het geleerd. Ze vertelde haar vader het hele verhaal wat zenan de wijze haar had gezegd. Haar vader knikte goedkeurend. Zijn dochter had het gemaakt en hij zou veel roem krijgen. Nu mocht ze wel weg, maar alleen met deze uitzondering. Waarschijnlijk zou ze dagenlang weg blijven maar als het zo moest dan moest het maar. ''Ga je klaarmaken en je spullen pakken. Straks mag je weg. Eerst gaan we alles opnieuw opzeggen.''. ''Ja papa. Ik moet alleen mijn nagels lakken en even mijn haren kammen.'' haar stem klonk iel. Nogsteeds recht stond ze op en liep naar boven toe. Daar plofte ze op haar bed en beet zachtjes op haar lip.

Nu zou ze weggaan. Wegvliegen op Joko. Als een vogel zo vrij. Alleen moest ze zich aan haar personage houden. Dat zou best lukken, hoopte ze. Even nam ze alles door. Lief, brutaal, verleidelijk, sarcastisch, droog . Haar hobby's waren dansen en viool spelen , gelukkig kan ze het alletwee wel. Onder haar bed haalde ze een doos vandaan. Hij zat vol met nagellak flesjes. Ze pakte dezelfde kleur als haar haren en opende het flesje. De geur van chemicaliën vulde haar neus en voorzichtig begon ze haar teennagels te lakken.

Miyuki stond op. Ze was klaar. Met een beweging trok ze haar la open en pakte daar haar kam uit. Hard begon ze haar krullen uit te kammen. Zodadelijk zou ze het stijl maken met het strijkijzer. Al snel waren ze uitgekamt en liep ze naar de kamer van haar ouders. Het strijkijzer stond er al en met een klik op de knop ging die aan. Tijdens het wachten pakte ze haar moeders make-up tas en deed lichtjes mascara op, wat haar lange wimpers accentueerde. Een lichte klik klonk in de kamer. Het strijkijzer was dus klaar. Snel streek ze met het oogpotlood onder haar ogen waardoor er een dun zwart randje tevoorschijn kwam. Daarnaar liep ze naar het strijkijzer en begon met haar haren. Dit ging niet zo snel want haar haren waren erg dik. Na een tijdje was het stijl en liep ze weer naar de make-up tas. Een rouge pakte ze eruit en tikte met het kwastje er een paar keer op ze veegde het er snel maar licht over haar wangen . Haar uiterlijk was al klaar. Ze had een grijs jurkje aan met een zwarte riem onder haar boezem. Huppelend ging ze de trap af en ging haar kamer in. Ze moest alvast haar personage oefenen. Uit haar kast haalde ze een aantal kleren die ze in een grote zwarte tas stopte. Onder de kleren zaten al een aantal wapens. Waaronder een dolk en Shurikens. In het andere dorp zou ze wel meer wapens kopen. Altijd had ze een stilleto bij. Als ze een jurkje aan had had ze een riem onder haar jurkje aan waar ze hem aan hing en met een broek zat hij meestal in een zak.

Met snelle stappen en haar tas op haar rug liep ze naar beneden. ''Mag ik gaan papa?''. Kritisch bekeek hij haar van top tot teen. ''Goed, maar later ook vrolijke kleuren dragen.''.''Ja, ik heb een hele tas bij papa.''. Nu was ze weer gevoelloos. Zo deed ze altijd bij hem behalve als hij zei dat ze in haar personage moest komen. ''Oke, ik zie je later.''. Hij drukte een kus op haar voorhoofd, wat hij normaal nooit deed, behalve bij de kerk. ''Oke , doei papa. Als ik weer naar huis mag kom ik wel weer op bezoek.'' . Het was eigenlijk een leugen, het liefst was ze niet meer bij hem maar ze moest het zeggen , misschien liet hij haar anders niet gaan. ''Oke , doei.'' was het enige wat hij nog zei en draaide zich toen op. Ook zij draaide zich om. Ze opende de deur en voelde al de vrijheid aan, ze mocht gaan en staan waar ze wou. ''Doei.'' zei ze nog snel ookal wist ze dat haar vader niet meer oplette. Gisteren had ze al afscheid genomen van haar broertje, zusje en moeder. Vandaag ging ze. Nu zou ze naar de plek gaan waar Joko was en daarnaar zou ze rondvliegen op zoek naar andere 'strijders'.