Eumelias torentje, in de bergen

Ergens tussen de eeuwige sneeuw onderbreekt een torentje het perfecte landschap. De hoge witte toren torent flink boven het bijgebouwtje uit. Helemaal boven, zijn er rond het hele opeerflak ramen, allemaal kunnen ze open. Lager, ergens op de helfd is een klein deurtje waar hoogstends ee3n hond door past. Als er geen storm is kan je soms een kleurenblind meisje in het kozijn zitten met een gitaar. Als je vanaf de berg naar de verweerde dikken houtendeur loopt zie je een mooie uitgesneden klopper in de vorm van een vogelkop met een ring in zijn bek. Als je naar binnen stapt kom je in een klein halletje met een trap en een simpele glazen deur zonder handvat, als je duwd kan je er aan beide kanten door, erachter is een keuken, drie simpele kamertjes, en een simpele badkamer. Als je aan de 300 treden van de trap begint kan je af en toe een koude windvlaag voelen die de fakkels langs de wand doet flakkeren. Halverwege zie je het kleine deurtje dat openstaat, er vliegen een aantal vogels door naar buiten, en je bestuit het niet te sluiten. Als je net op de laatste trede staat is er boven je eej luik met twee kloppers, een adelaarskop en die van een gier. als je met beiden hebt geklopt, ieder maakt een ander geluid, kan het zijn dat Eumalia opendoet, als ze boos is, of niet gestoordwil worden, vroiest ze het vast, en krijg je het met geen mogenlijkheid open. Als je met veel geluk de kamer in mag stappen kom je op een zwart-wit betegelde vloer te staan, er hangen twee vogel zitjes aan het vlafon, op de witte tref je soms een zwarte gier aan, en op de zwarte een witte adelaar. De opening zit precies in het midden, tegen de wand staat een groot tweepersoons hemelbed. Tegen de stukken muur die niet in beslag genomen zijn staan boeken- en vitrine kasten. De boeken gaan grotendeels over fantasy en muziek, in de vitrinekasten liggen afgewisseld muziekinstrumenten of wapens. Hier en daar staan grote instrumenten zoals een cello, piano en harp. Er is een kledingkast en een kaptafel. Ook is er een bureau waarvan de laden vol zitten met zelfgeschreven muziek en liederen. erop liggen schrijfspullen. De hele kamer is zwart wit op de rozen in de hangende planten bakken en de bakken voor het raan na, die zijn donkere kleuren, zwart, donkerood, en enkele wit

personen: 5 op bezoek beneden, en 3 boven in haar kamer, daar kom je alleen binnen als zei het deurtje opend.
Regels: laat de vogeldeur halverwege open, niet vechten zonder toestemming van Eumelia, laat personeel met rust, niet op de kamer komen, en raak nooit de vogels of de rozen aan.
Level: boeit niet

Eumalia schreed binnen, en stuurde de sneuw van haar kleding naar buiten. Ze walzde de trap op terwijl ze een deuntje neuriede. Ik haar kamer gooide ze de ramen open, en de ijzige wind waaide door de ruimte. Toen alle reuzachtige ramten open waren rende ze naar de piano. Uit haar hoofd begon ze "the song of storms" te spelen, door de rollende wind waaide een aantal veren naar buiten, en je zou meteen begrijpen waarom de kleine lichte instrumenten, de boeken en bladmuziek veilig opgesloten zaten. Ze begon met een zuivere hoge stem haar eigen tekst te zingen. Haar muziek werd meegedragen door de wind, en ver weg zou je het nog steeds kunnen horen.