De visvijvers. Vis

dat er in het rijk van de vissen nog niks is gedaan met vis verbaasd mij.

Een oosters ogene tuin op een heuvel, er is een omheining, met in iedere windrichting een poort. Er is naast de noordpoort een klein huisje gebouwd waar twee oude mensn wonen, Celilia en Taryn. Zij bewaken en verzorgen de vissen. In het midden is een enorme vijver met in het midden een eilandje met een aantal bankjes, vanaf iedere poort loopt een brug naar het eilandje. In het midden van het eilandje is een rond vijvertje waar een in de watten gelegde 94 jaar oude koi zwemt. De rest van de vijver is gevuld met kois en andere oosterse vissen

regels: niet vissen, dat word niet echt gewaardeerd. Ook vechten gaat niet in de tuin. Die twee oude mensen leggen die vissen in de watten, n ze worden niet blootgesteld aan geweld. Als je wel vecht halen Cecilia en Taryn hjullie uit elkaar. onderschat ze niet, ze zijn sterker en beter in oostersevechtkunst dan je zou denken.

Vol trots strooide Luci wat visvoer in het water. Dit had ze gekregen van de oude vrouw van wie deze tuin was. Die had haar zien staan kijken naar de visjes en had haar wat toegestopt. Een kreetje ontsnapte uit haar mond toen ze alle vissen op de korreltjes voor af zag zwemmen. Ze sprongen op de kruimmeltjes alsof ze al dagen geen eten gehad hadden. Het was een leuk gezicht.

Elizabeth en Rima liepen vrolijk naar binnen. Rima rende meteen tegen een van de poorten op zodra ze Cecilia en Taryn gedag had gezecht. Eliza zei ook even gedag. Het was al 4 jaar geleden sinds zij, jane en william hier voor het laatst waren geweest, wat van haar kant vele omhelzingen veroorzaakten. Cecilia kende het meisje na die 10 jaar dat ze hier praktisch had door gebracht, en liet haar rustig uitsnikken. Toen Elizqa klaar was liep ze naar het midden waar ze de oude koi even vertroetelde. Hij leek haar te herkennen en keek rond of hij william kon vinden.

Op haar knieen boog ze zich naar voren om voorzichtig nog wat voer in het water te gooien. Doordat ze zo dicht bij zat kon ze goed zien wat er gebeurde. Weer lachtte ze om de grappige bewegingen van de vissenmondjes. Het leek wel alsof ze een ballon aan het opblazen waren. Beteuterd keek ze de vissen na toen het voer op was en de vissen er vandoor zwommen naar een meisje met lichte haren.

Eliza stak haar hand in het water, en een aantal vissen zwommen er expres vlak langs als soort van groet. "Hallo jongens, dat was lang geleden alweer." Ze glimlachte vrlijk en merkte toen pas het meisje op dat naar haar keek "Oh, hallo" ze stak haar nog droge hand uit "Ik ben Elizabeth, ik kwam hier vroeger altijd" ze glimlachte "Die vissen zullen zich wel afvragen waar Jane, maar voral William zijn" zei ze er zachtjes achteaan terwijl ze haar natte hand uit het water haalde.

Inge volgens mij hebben vissen niet zo'n lang geheugen XD
-
Luci keek naar het meisje dat haar hand naar haar uitstak. Even bleef ze een beetje aarzelend naar het meisje staan dat alle vissen naar haar toegetrokken had, maar binnen een paar seconden verscheen er een enorme glimlach op haar gezichtje en liep ze naar het meisje toe. Netjes schudde ze haar hand, zoals ze geleerd had, "Leuk, ik ben hier voor het eerst. Maar ik vind die grote vissen cool, maar die kleine visjes zijn schattig omdat die heel snel zijn." ratelde Luci. "Wie is Jane? Ik ken ook een Jane, en die heeft een coole draak met een moeilijke naam." glimlachte ze, "Maar ik ken geen William, is hij aardig?" Ineens sloot ze haar mond en verscheen er een bedachtzame trek op haar gezicht, ze haalde even diep adem "En ik ben Luci."

Deze wel, trouwens, mijn guppen herkennen mij ook. Vergeet niet dat eliza hier heeeeeeeeeel vaak kwam met jane en william.

Elizabeth glimlachte"Aangenaam" ze gooide een handje voer naar de vissen "Jane is mijn beste vriendin, ze heeft roze haar, en haar draak heet Rohnin" ze glimlachte "Bedoel je die jane?"ze glimlachte, en keek even naar de gekleurde kois die zich hadden verzameld bij het voer, er waren nu al allemaal andere visjes bijgekomen, en anderen waren er niet meer bij. Ze zuchtte, wat was 4 jaar toch een lange tijd.

Nee die denken: ETEN
Vissen herrinderen niemand , tenzij het dolfijnen zijn maar die zijn geen vissen.xd
-
"Ohhh" bracht Luci verbaast uit "Je bent helderziende." zei ze zachtjes "Dat is denk ik dezelfde Jane, ze had roze haar en een draak met de naam Rohin, vind je dat ook een lastige naam om te onthouden?" vroeg Luci terwijl ze naar de Koi karpers in het water keek. Het was een grappig gezicht om elke vis een korreltje te zien pakken en daarna met een harde staartslag wegzwommen om het op te eten.

Elizabeth glimlachte "Ik ken Rohnin al bijna 16 jaar, dus ik vind het al geen moeilijke naam meer." Ze glimlachte. Ze ging naast Jane op haar kniene zitten. "Maar waar ken jij Jane van? Ik ken haar al praktisch mijn hele leven aangezien onze vader s goede vrienden waren." nZe glimlachte en dacht aan de goede oude tijd toen ze soms nog weken met zijn drien in de natuur waren zonder andere mensen.

Arian kwam aan lopen. De katten hadden van anderen vernomen dat het hier rustig as, maar dat je niet bij de vis kon. Een hoop katten bleef aan de rand en met veel moeite wist arian zo veel katten te overtuigen hem niet te volgen dat aleen de zwarte kater hem volgde. Hij pakte de tas met vellen papier en zijn stukken houtskool en liep naar een bruggetje. Hij ging met zijn voeten over de rand zitten en begon aan een gedetaileerde tekening van de vissen.

Katniss liep rustig tussen de vijvers door, ze zag vissen in alle soorten en maten. Ze pakte een beetje visvoer uit haar zak, dit had ze gekregen van de aardige mevrouw die bij de ingang had gestaan. Ze liep rustig over een bruggetje en leunde op de reling. Ze zag een felblauwe koikarper onder het bruggetje uitkomen. Ze gooide wat visvoer in het water en het beest hapte er meteen naar.

Arian ging zo op in zijn tekening dat hij niet doorhad dat er een meisje was binnen gelopen, evenmin had hij door dat de zwarte kater wel zin had om het visvoer te proeven. Hij sloop voorzichtig op Katniss af en sprong toen plots op haar tas. De kat wist er wat voer uit te gooien en begon het toen te eten, na een hapje vond hij het al niet meer lekker en liep weer terug naar Arian.

Katniss pakte haar tas weer op en keek de zwarte kat na. Ze schoof het overgebleven voer met haar voet in een van de vijvers en liep de zwarte kat achterna. Ze vond het niet zo erg dat de kat haar voer had gepakt, maar ze vroeg zich af hoe hij hier gekomen was. Net toen ze dit dacht zag ze dat de kat naar een jongen toeliep die rustig op een bruggetje zat te tekenen. Ze liep naar hem toe.

De Zwarte kater klauterde op Arian en zat uiteindelijk op zijn nek/hoofd/schouders Arian had nogsteeds niks door en ging door met tekenen. Hij ging heleaal op in zijn teening en had niet door dat het meisje dichterbij kwam. De kwarte kater grijnsde en verstrengelde zijn klauw met arians haar, en gaf er een ruk aan. Arian plukte kwaad de kat van zijn hoofd "Zwarte Kater (inderdaad hij heeft geen fantasie als het om namen gaat) waarom deed je dat." Hij hield de kat dreigend boven het water toen hij de schaduw van iemand achter hem opmerkte. "O" hij draaide zich om en vergat de kat de nu met een plons en veel gekrijs in het water viel.

Katniss liep naar de kant en viste de verzopen kat uit het water. Ze gaf hem terug aan de jongen. "Hallo." Zei ze droog. "Ik geloof dat dit van jou is." Ze aaide de kat even over zijn kop, ze had zelf ook een kat gehad, thuis, het was een lelijk beest geweest met een pompoenkleur. Deze kat was ook niet prachtig, vond ze, maar hij was wel mooier dan die van haar. Maar ook een stuk onbeleefder.

Arian haalde in een haal al het water uit de vacht van de kat, die er nu uitzag als een schaap met een ontplofte föhn. Hij schudde zijn hoofd "hij is niet van mij, noch van iemand. Hij is aleen van zichzelf en kan het nooit laten om mij overal te achtervolgen, net als de andere tien die ik wel bij depoort heb kunnen achterlaten" hij zuchtte en hervatte zijn tekening.

Katniss zei: "O, dus die groep katten bij de deur was jouw gevolg?" Ze grinnikte toen ze naar de kat keek en begon nu zijn vacht glad te strijken. Het lukte niet echt, dus ze pakte maar een kam uit haar tas en begon het beest te kammen. De kat ging spinnend op zijn rug liggen. "Ja, daar heb ik lekker veel aan als ik je vacht wil kammen." Zuchtte Katniss, maar ze kamde de weinige haren op de buik van de kat toch maar.

De zwarte kater sprong tevreden weg van Katniss en wreef zich tegen Arians rug aan. Arian maakte de tekening af en deed hem weer in zijn tas. Hij stond op en liep naar een ander bruggetje, met de kater achter zich aan. Hij ging weer zitten en gooide een handje voetr in het water, dat veel nieuwe tekenbare vissen tot gevolg had.

Katniss stopte met kammen toen het beest wegliep. Ze bedacht dat ze die reuze-koi wel eens wou zien, en liep dus voorbij Arian richting het midden van de tuin. Ze kwam aan bij een vijvertje waar een abnormaal grote vis in zwom. Ze gooide een handjevol voer naar de vis, die het in een keer ophapte. Ze keek met grote ogen. Ze dacht eingelijk alleen maar: OMG, wat een mega-vis!

Saphira houd erg veel van dieren, en bezoekt dan ook graag plekken waar dieren zijn, zoals de visvijvers. Ze liep naar de vijver toe, met haar visvoer, en ze strooide boven het water een beetje voer. De vissen kwamen eropaf alsof ze al dagen niks hadden gegeten, en Saphira glimlachde tevreden, terwijl ze nog wat meer voer strooide.