Manio - Vanille's huisje.

Achter de wijk met grote villa's staat een klein huisje. Meestal komt de eigenares 's avonds laat pas thuis van werk. Dan kijkt ze onder de mat , want daar logt haar sleutel. Ze stopt hem eronder omdat, volgens zichzelf, ze zo slordig is. Haar huis ziet er sprookjesachtig uit door de planten die tegen de muur aanklinken. Een laagje mos versterkt het magisch effect. Maar misschien heft ze dat niet expres gedaan. Misschien komt dat gewoon omdat ze het nooit schoonmaakt. Maar dat maakt niet uit. Het ziet er gewoon zo uit. Een klein tuintje zit ervoor. Ongeveer de grootte van een wc kamer van de normale grootte. In het tuintje bloeien de mooiste bloemen. Allemaal wel een speciaal soort. Die heeft ze dan gevonden op de heuvel en haalt de zaadjes eruit. Die plant ze dan in haar kleine tuintje. Een weggetje van steentjes lijkt je tot haar deur. Met een mat ervoor waarop in grote kleurige letters 'WELKOM' staat.

Dan kom je in het huisje. Een uitbarsting van troep en creatieve schilderijen bij elkaar. De mooiste kunstwerken staan erin. Maar die zijn niet door haar gemaakt. Beeldjes en al die andere troepjes staan uitgestald in de kamer. Waar verder ook een radio, een haard, een platenspeler, een bank en een boekenkast vol met boeken staat. Je loopt naar de keuken en ziet alleen een klein gasstelletje en een kastje. Waar al het niet verkoelende eten in zit. Er staat nog een deur in de gang. Die leid naar de kelder waar al het eten wat verkoeld moet worden in zit en ook nog andere tierelantijntjes. In de bovenste verdieping zitten nog 3 slaapkamers. De ene groter als de andere. En een wc.

De achtertuin. Wow, die staat vol met plantjes. Bij de ene kan je er stoffen van maken bij de andere eten. De planten hier zijn niet zo mooi maar zijn voor het werkgedeelte bedoelt. Hetzelfde pad als in de voortuin baant een weg tussen de planten door. Elke plant heeft zijn eigen bordje waarop staat waarvoor hij dient. Ja, dat is het enige wat niet chaotisch is aan Vanille. Haar moestuintje.

Regels; Eerst kloppen en toestemming krijgen voordat je binnen komt. Toestemming hoeft niet persé als ze je uitgenodigd heeft. Liefst niet binnen vechten , buiten kan het ook. Niet aan de waardevolle dingen zitten zoals de platenspeler en de radio.

Personen; maar liefst 3 of 4 . Het is een klein huisje en Vanille wilt iedereen in de gaten kunnen houden.

Rang ; boeit geen ene fuck

Met de sleutel deed ze de deur vlug open. Op haar klok stond dat het half 7 was. Ze had dus gemiddeld nog 1 en een half uur voordat Jake kwam. Ze rende de trap op en sloeg soms twee treden over. Huppelend ging ze haar kamer in en liet zich op het bed vallen. Ze had er zo'n zin in. Uitgebreid rekte ze zich uit en stond weer op. Ze opende haar kastdeuren en pakte haar jurk eruit. Vanavond zou het gebeuren. Het gemaskerde bal.

De jurk pakte ze uit de kast en legde ze op haar bed. Wauw, wat was die mooi . Ohja, de verf nog. Ze rende naar de badkamer en opende het pakje. Gemakkelijk spoot ze alle verf erin en liet het intrekken. Dan kon ze meteen alles klaarleggen. Weer rende ze terug naar haar kamer, op dit moment had ze het erg druk. Uit de salontafel uit de kast. Ze pakte een ketting met zwarte nep parels en een ketting met en dun zilvere koortje en een groot zilveren hart met nepdiamantjes erin. Alles legde ze bij de jurk. Weer ging ze terug naar de salon tafel en pakte een nepzilvere ring met een grote bol met nepdieamantjes. Alles was nepzilver maar het zag er echt uit. Gewoon perfect,

Jake had zich thuis omgekleed in zijn smoking en had ook zijn masker opgedaan. Hij had zijn haren mooi gemaakt, wat hij nooit eerder had gedaan en was net geland bij het huisje van Vanille. Hij slikte, straks deed hij iets verkeert. Hij liep naar de deur en klopte. Hij wachtte en schudde het onzekere van zich af.

Met alles aan rende ze naar beneden. In de haast was ze haar masker vergeten. Ze opende de deur met een glimlach en knuffelde Jake toen ze hen zag. "Ik geef je nu geen kus of je wilt lipglos op je lippen." zei ze grijnzend. "Ohja mijn masker." ze kon zich welopgevoed haar kop slaan. " Kom maar binnen ." zei ze en hield de deur uitnodigend open.

Jake glimlachte en keek haar aan terwijl hij naar binnen stapte. 'Je bent mooi.' Zei hij en haalde achter zijn rug vandaan een roos (ik vind dat hij die bij zich had). Hij drukte een kus op haar wang en gaf de roos. Hij deed zijn masker even af, dat vond hij prettiger en keek even het huisje rond. 'Ben je er klaar voor?' Vroeg hij en grijnsde naar haar.

''Ja, ik moet alleen nog mijn schoenen aan en mijn masker pakken.''. Nu begon ze pas te stressen. Voorzichtig liep ze naar boven, haar jurk mocht natuurlijk niet schuren en er mochten al helemaal geen vlekken op. Uit haar kamer pakte ze haar masker en de hoge zwarte stilleto's . Weer liep ze naar beneden en haakte haar arm in de zijne. ''Ik ben klaar maar pas daar doe ik het masker aan.''legde ze uit. Anders zou het veel te moeilijk worden. ''Gaan we op twee draken of op de jouwe?'' vroeg ze terwijl ze met hem de deur uit liep en hem sloot.

Jake knikte en begreep het. 'Laten we maar op Bella gaan, dat wou ze zo graag, Hope kan meevliegen of ook op Bella.' Stelde hij voor en liep met haar arm in de zijne gehaakt naar buiten. Bella begroette Vanille enthousiast. 'Hé, Vanille!' Riep ze uit. Jake schudde afkeurent zijn hoofd en gebaarde naar Bella dat Vanille op haar mocht gaan zitten.

''Oke.'' zei ze vrolijk. ''Nee, Hope hoeft niet mee, hij was al zo moe dus vind het zielig om hem nu wakker te maken.'' vertelde ze. Voorzichtig stapte ze op Bella en aaide haar zachtjes op haar rug. Op haar knieën ging ze zitten en keek afwachtend naar Jake. Waarschijnlijk waren ze te laat, maar zo erg zou dat toch niet zijn.

Jake stapte achter Vanille aan op Bella en klopte haar eventjes op haar huid. 'Kom, meisje, vlieg maar naar het feest, je weet waar het is.' Zei hij en glimlachte terwijl hij Vanille vastpakte. Bella begon te vliegen en vloog uit het zicht.

Verder op het bal .:3

new
-
Lucas vloog op Tim door een enorme villa wijk. Wat hem het meeste opviel was een klein huisje dat er achter een beetje verscholen stond. Zijn nieuwsgierigheid was gewekt. Langzaam vlogen ze naar het huisje. Het zag er apart uit zo tussen al die grote huizen. Er was nog wat wat hem opviel, het dak leek te smeulen, alsof het elk moment helemaal in de fik kon vliegen. (als je dat witl )

Ja, is goed. Als die maar gered werd.
--

Nog steeds was Vanille down. Een tijd had ze in haar bed gehuild, hoe had Jake haar dat kunnen aandoen. En straks zou hij ook nog informatie over haar geven. Weer stroomde er nieuwe tranen over haar wangen. Waarom moest haar dat nou weer gebeuren, ze had echt van hem gehouden, misschien nu nog steeds een beetje. Ze merkte er niks van dat haar huis bijna ging fikken. Ze was vergeten het gas uit te zetten en langzaam werd het vuurtje groter. Het snot droop langs haar neus naar beneden(hmm, lekker charmant.XDD) , op haar kussen. Netzoals de tranen.

haha natuurlijk, maar ze is ook heel zielig dus mag er ook on charmant uitzien
-
Lucas sprong van Tim af. Straks waren er mensen in huis, die lagen te slapen of op 1 of andere manier niet doorhadden dat er wat gebeurde met het huis. Zonder aan te kloppen of op de bel te drukken duwde Lucas de deur open. Hij hield in zijn hand voor de zekerheid een bol water om zichzelf te beschermen. Hij begon alle deuren open te trekken die hij tegen kwam om te kijken of er ergens iemand was. "Brand" schreeuwde hij toen hij in de hal met de slaapkamers kwam.

Geschrokken keek Vanille op. Brand? Toen pas rook ze de lucht. ''FUCK..'' riep ze uit, nu pas herinnerde ze zich het gas. Zo snel als ze kon veegde ze haar gezicht schoon en stond op. Hard duwde ze de deur open, ze had water nodig. In alle haast lette ze niet wat er voor haar speelde maar vooral naast haar, vanuit die hoek kon ze kijken wat er gebeurde, ze zag dus ook niet de jongen die voor haar stond, waar ze hard tegen aan knalde. Ze voelde dat er water op haar buik en net daar boven kwam. Verward schudde ze haar hoofd en keek in het gezicht van een roodharige jongen/

Lucas wilde net verder lopen toen ze een luid gevloek hoorde uit de slaapkamer waar hij tegenover stond. Geschrokken viel hij bijna om toen er iemand tegen hem aanknalde. "Kijk uit." zei hij geschrokken toen hij het meisje zat. Hij zag hoe zijn waterbal uit elkaar viel. Snel trok hij deze bij elkaar. "Rennen, het begint hier steeds gevaarlijker te worden." overal om hem heen zag hij hoe de vlammen zich aan de muren en kunstwerken begon te grijpen. Hij zag dat het meisje gehuild had, maar daar hadden zenu geen tijd voor.

''Maar, mijn huis..'' sputterde ze tegen. Weer verschenen er tranen in haar ogen, moest nou alles fout gaan. Toch liep ze mee met de jongen, ze wilde zelf ook niet dood gaan. Moeilijk kon ze een snik onderdrukken en keek naar de jongen, waarom had hij haar gered, ze was toch maar een nietsnut wiens vriendje naar de slechte kant overliep.

"We blussen het wel!" riep hij tegen haar, waarom hij hard praatte wist hij niet, maar het ging automatisch. Met zijn krachten maakte hij een grotere waterbol om de gang voor hen vuurvrij te houden. Lucas trok het vreemde meisje achter zich aan naar de uitgang "Zijn er nog andere mensen of wezens in huis?" vroeg hij aan haar toen ze eenmaal buiten stonden.

Hope was het huis uit en verder had ze geen beesten of andere wezens. ''Nee.'' zei ze terug en liep achter hem aan. ''Hoe ga je dat blussen?'' vroeg ze fronsend, in deze buurt zaten geen meren en ze verwachtte niet van die rijke kakkers dat ze haar zouden helpen. Bedroefd zuchtte ze, wat had dit allemaal nog voor een zin, haar leven was al verwoest door een persoon.

Lucas had geen zin om moeilijk te doen om uit te leggen dat hij krachten had, ze hadden daar nu geen tijd voor. "Zo" was het enige wat hij zei toen hij uit de omgeving zoveel water probeerde te halen dat hij kon gebruiken om een soort watergolf te maken. Gelukkig was het huis niet helemaal in de fik, maar het moest niet lang duren voor echt alles kapot zou gaan. "Misschien kun jij zorgen voor emmers zodat jij de rest kan blussen, terwijl ik het dak probeer nat te krijgen." zei hij zo geconcentreerd als hij kon, het was moeilijk om al het water vast te houden en samen te sturen. Hij duwde de watergolf steeds verder naar voren, tegen het huisje en de vlammen aan.

''Oke, ik probeer het ga jij maar het proberen te blussen met dat.'' zei ze gehaast. Ze rende naar de grotere huizen toe, die heus wel emmers en water hadden. Haar haren vlogen achter haar aan en haar rokje fladdere vrolijk mee, ookal was zij dat niet. Voor het huis van haar buren bleef ze staan, ze had nooit met hun gepraat, misschien kwam er nieteens een goedendag af maar nu moest het wel, ze wilde niet dat haar huis afgebrand werd. Snel drukte ze op de bel, nu maar hopen dat ze thuis waren.

De vlammen begonnen te sissen toen ze met het water in aanraking kwamen. HEt was zwaar om de golf recht te houden, en niet uit elkaar te laten vallen. Het was veel water, en dat was behoorlijk zwaar. Met vertrokken gezicht van inspanning merkte hij dat het meisje wegrende om emmers te halen. Als zij nou krachten had gehad, had ze kunnen helpen met misschien de golf ondersteunen of iets dergelijks, maar dat zou er niet in gezeten hebben. Langzaam kwam de glf boven het dak. Er was meer verloren gegaan dan hj had gewild. Boven het dak liet hij de golf opgelucht zakken.