Talia - Schorpoeien rijk.

Talia is een drukke stad. Er zijn vele winkels rond de hoofdstraat en daarvan de brede zijstraten. Wat verder naar buiten zijn de huizen van de rijken en aan de buitenste rand staan de arme krottenwijken en worden er zwart spullen verhandeld. Talia is een vriendelijk ogende stad en straalt dat ook uit. Aan de noordkant van Talia is een bos maar dat is een stuk van de stad af. Er is elke dag op sommige plekken markt. In het midden staat een groot gemeentehuis waar de stadhouder zit en allerlei mensen kunnen komen met vragen.

Rang: -
Regels: -
Personen: -

Amu liep rustig met half gesloten ogen door Talia. Haar schooltas hield ze vast op haar rug. Ze was op weg naar huis, ze was net van de groep afgekomen en ze had besloten om daar weg te gaan. Het was moeilijk geweest maar Amu liep nu vrolijk rond door Talia, de stad verveelde haar nooit. Glimlachend liep ze rond en groette ze de mensen die ze kende.

Cyene liep vanaf een klein postkantoortje in een nauw straatje naar de winkel straten. Ze had net een brief voor haar zusje op de post gedaan en hoopte dat hij niet al te laat zou aankomen. Aan haar had ze beloofd dat ze regelmatig zou schrijven nu ze overal en nergens heen reisde. Maar soms kwam het er niet van en vergat ze om een brief op de post te doen. Nu ze in de winkelstraat kwam kon ze de overgang van de kleine nauwe en rustige steegjes naar de drukke straten goed merken.

-new

Katniss liep met haar jas hoog dichtgetrokken door een winkelstraat. Ze haatte de regen. Links van haar zag ze een kroeg. Ze besloot daar maar naar binnen te lopen. Ze duwde de deur open en hing haar jas aan de houten kapstok. Ze schudde haar haar uit en zocht een plekje aan de bar.

Levi liep door de straten van de stad. Hij hield wel van de regen. Altijd ging hij dan met de regendruppels spelen. En natuurlijk hield hij zichzelf droog. Hij stapte een kroeg binnen en liep naar de bar. "Eén koffie graag," zei hij tegen de barman. Het was nu nog te vroeg voor bier en als dat zo was, dan ging koffie er altijd in.

Katniss bestelde een kopje thee en blies onopvallend zichzelf droog met een warm briesje. Toen ze haar thee kreeg warmde ze meteen haar handen eraan en blies in het kopje. Ze nam een slokje en keek rond. Ze zag dat er een jongen naast haar was komen zitten, die wel opvallend droog was.

Levi keek naar de mensen om zich heen. Hij genoot wel van de aanblik van al die natte mensen. Maar hij vond ook dat ze wel hulp konden krijgen. Hij haalde al het water uit hun kleren en verzamelde het in het midden van het vertrek. Hij gooide de bal, die zich daar van water verzameld had, door de deur die net open werd gedaan door een toevallige klant. Onderweg nam de bal ook het water uit zijn kleren mee. Levi draaide zich weer om en nam een slok van zijn koffie.

Katniss verbaasde zich erover dat de jongen zijn magie zo liet zien. Ze draaide zich naar hem om. "Dus jij hebt magie?" Vroeg ze aan de jongen. Ze koelde haar thee af met een luchtbol om te laten zien dat zij ook magie had, en nam nog een slokje.

"Ja," antwoordde Levi met een grote glimlach. "En jij ook, zie ik. Ik ben Levi." Ze was geen dertiener, dat zag je gewoon. "En hoe heet jij?" Hij keek haar aan. Hij begon zijn koffie rond te sturen en af en toe vloog een een slok naar zijn mond. Buiten regende het nog steeds. Het ritmische getik op de ramen werd steeds harder.

"Ik ben Katniss." Zei Katniss met een glimlach. Ze mocht de vrolijke jongen wel. Ze warmde haar handen aan haar thee en nam nog een slok. Ze keek de kroeg rond. Er zaten niet veel mensen, maar er kwamen steeds meer schuilers bij.

Levi droogde iedereen die binnenkwam meteen en gooide het water naar buiten. "En waar kom je vandaan?" vroeg hij. "Ik kom uit het Rijk van de Kreeft." Hij zoog nog wat water uit een nieuwe bezoeker en begon er vormpjes van te maken. Op de één of andere manier kwam hij altijd bij Lauren uit. Hij liet het waterdraakje zweven. "Dit is mijn draak," zei hij tegen Katniss. "Het is een groene Chinese draak en in het echt is hij twintig meter lang." Om het groen kracht bij te zetten, stopte hij een beetje energie in het water, waardoor het groen oplichte.

"Ik kom uit het rijk van de Waterman." Zei Katniss en ze maakte een draakje van lucht. Dit is mijn Rue. Ze liet de draak razendsnel door de kamer heenvliegen. "Ze houdt van snel vliegen." Haar Rue-kopie landde op Levi's hoofd en ontplofte daar in een zachte windvlaag.

Levi bescheen het draakje met groen licht, anders zou hij hem niet kunnen zien. Hij voelde wel veel wind terwijl de draak door de kamer vloog. Er vloog nog een slok koffie naar zijn mond en net toen hij wilde drinken, voelde hij de windvlaag op zijn hoofd. Van schrik liet hij het slokje vallen en het viel op zijn broek. "Wat was dat?" vroeg hij verbaasd, waarna hij de koffie uit zijn broek haalde.

Als het goed is zou hij het gewoon kunnen zien, luchtballen kan je toch ook zien aankomen
-----------
"Een explosie." Zei Katniss met een glimlach. Ze goot het laaste restje van haar thee achterover en maakte een paar luchtballen. Ze liet ze rondzweven. Het maakte haar niet uit of er een dertiender binnen zou komen. Ze waren met zijn tweeen, dus ze waren extra sterk.

Maar in het echt zie je toch ook geen windvlaagjes. Je ziet altijd de beweging die een luchtmeester maakt om aan te vallen.

"Oké," zei Levi. Hij liet de laatste slok van zijn koffie naar zijn mond vliegen. Buiten was het gestopt met regenen. Hij haalde de waterdamp van de ramen en begon ermee te spelen. "Ik vind het best vervelend, dat je lucht niet kan zien. Ik hoop dat ik nooit tegenover een Dertiener kom te staan met die kracht." Hij wist dat Katniss een paar luchtbollen bij zich had, maar zag niks.

Hmm, ik stel het me altijd voor in Avatar-stijl (Jeweetwel, die serie met dat kale gasje met van die pijlen op zijn armen en hoofd) Daar kan je het altijd wel zien
-----------
"Het is voor mij een voordeel. En als je heel erg goed kijkt kan je het wel zien hoor." Ze liet wat extra stofdeeltjes meevliegen met haar luchtbollen, zodat ze zichtbaarder werden. Zij had er nooit problemen mee gehad om haar luchtcreaties te zien.

Ja die ken ik (Er komt een vervolg op)


"Ik snap dat jij het kan zien," zei Levi. "Jij weet waar het zit en je bent luchtmeester, dus daar moet je geen problemen mee hebben. Het is hetzelfde als het sturen. En waarschijnlijk zal iemand met telekinese de telekinetische krachten zien." Hij vond dat hij het goed had uitgelegd.

Echt? Hurray!
-----
"Hmm, de meeste mensen waarmee ik heb gevochten konden het wel zien, vreemd." Zei Katniss, ze moest ook toegeven, het was wel lastig te zien, maar niet onmogelijk. Ze draaide met de laatste paar druppels thee in haar theeglas, het was het restje dat je nooit opgedronken kreeg.

"Ach ja, misschien ligt het aan mij," zei Levi. "Ik zie het in ieder geval niet. Maar het is weer droog buiten, dus ik moest maar weer eens gaan." Hij stond op en liep naar de deur. "Bijna vergeten." Hij liep terug naar de bar en rekende af. Daarna liep hij echt naar buiten. Hij stak nog één hand op naar de waard en naar Katniss.

"Tot ziens." Zei Katniss vrolijk, en ze zwaaide naar Levi. Ze glimlachte breed en bestelde nog een thee. Wat een rare jongen, dacht ze nog bij zichzelf. Het zien van haar luchtkrachten was zo natuurlijk voor haar, dat ze het maar vreemd vond dat hij het niet kon.