Het rijk van de waterman-Het huisje van de familie Everdeen

Katniss knikte, maar ze toonde nog steeds geen emotie. Ze had geen behoefte om haar hart uit te storten bij een of andere jongen die ze nog niet goed kende. "Het deed inderdaad wel pijn ja." Zei ze, als antwoord op de vraag of het pijn gedaan had. Het lichte gevoel in haar hoofd was het ergste geweest.

Raiden voelde gewoon dat zij nog steeds niet gewoon haar emotie los liet. Hij snapte wel dat zij dat niet voor hem wou doen. Maar hij vond nog steeds dat aneren hun emotie moesten laten zien. hij deed dat zelf ook niet mar dat liet hij achterwegen. ´´ooit gedacht om naar een genezer te gaan´´ vroeg Raiden.

"Ik ben een genezer." Zei Katniss. Ze kon zelf perfect haar emoties verstoppen, daar had ze haar krachten niet voor nodig. Ze wou haar emoties niet verzachten. Ze kon ze wel oproepen, als ze wou, maar daar had ze absoluut geen behoefte aan. Zeker niet nu.

´´Oh´´ zei Raiden verbaast. Hij had niet verwacht dat Katniss een genezer was. Maar nu wist hij ook haar bijkracht. `´Waarom genees je dan niet dat litteken´´ vroeg Raiden , omdat hij dat net bedoelde. Het zag er niet al te fijn uit en misschien soms wel triest als je er naar kijkt. Maar het was ook wel een beetje stoer dus Raiden hd er weinig eigenlijk mee te maken.

"Er zat gif in dat wapen, het is niet te genezen. Ik heb alleen de werking van het gif ongedaan kunnen maken." Ze had wel alle andere littekens geheeld die ze had, maar telkens als ze dit probeerde te helen, ging het helemaal fout en werd ze alleen maar uitgeput zonder dat er iets speciaals gebeurde.

Dat had Raiden helemaal niet verwacht van het gif. Alles wat hij voortelde leek het wel erger te maken. En hij hield er niet van om in het nauw te worden gedreven. ´´Dat is jammer. Maar dan kan iedereen tenminste zien dat je sterk bent´´ probeerde Raiden als laatste nog. Als Katniss dit ook ontweek dan werd hij erg geirriteerd.

"Ja." Zei Katniss met een glimlach. Ze hoorde het alarmsignaal van de oven en maakte het deurtje open. De koekjes waren niet prachtig goudbruin, zoals die van haar moeder, maar ze waren tenminste gewoon bruin. Ze deed ovenhandschoenen aan en haalde de bakplaat uit de oven.

Raiden keek glimlachend naar de koekjes en daarna naar Mars. ´´Ik denk dat ik maar weer ga want ik kan Mars niet langer houden´´ zei Raiden terwijl hij op stond. Hij begon al schokken te geven als Mars bewoog. Waardoor Mars stok stijf ztond maar de hele tijd naar de koekjes keek. Het leek haast of hij bezeten was.

Katniss gooide de tijger twee koekjes toe. "Waarom ga je?" Vroeg ze. Ze vond het wel gezellig bij raiden. De rest van de koekjes stopte ze weg in een metalen trommel en ze zette ze bovenop de keukenkastjes zodat mars er niet bijkon.