Rijk van de vissen- Het zuiderstrand

Aan de zuidkant van het eiland ligt een strand dat oneindig lang lijkt. Het neemt dan ook echt de hele zuidkant van het eiland in beslag. er staan meerdere strandhutten langs de kant en in de zee kun je geweldig zwemmen, surfen, kiten, wat je maar wilt. als je het strand afloopt kom je gelijk in een heel groot bos.

pers.: vrij
regels: vrij om te doen wat je wilt.
rang: vrij

Met haar kleine en dunne voetjes bungelde ze in het water. Meestal was ze blij als ze zat, net als nu, dan leek ze wat groter dan dat ze was. Niet dat ze er problemen mee had maar de verschrikkelijke blikken van de mensen die dan hoorde dat ze al 15 was irriteerde haar steeds vaker.

Emy liep over het strand heen. Hij neuride een liedje terwijl hij rond ´keek´. Uiteindelijk zag hij een meisje die haar voeten in het water had. Ze zag er niet al te lang uit vond Emy. Ze leek jong maar iets zei hem dat zij niet 10 was. Rustig liep hij verder naar het meisje toe. ´´Hoi´´ zei hij beleefd met een glimlach.

Sooooww.
Ik ben 12 en ben 1.40.
--

''Hoi!'' Priscilla's vrolijke stem klonk harder dan de meeste mensen verwachtte. Ze sloeg haar goudblinde haren naar achteren waardoor ze de jongen beter kon zien, bekend kwam hij haar niet voor maar nieuwe personen leren kennen was altijd leuk, ookal mocht ze niet met vreemde, oude mensen praten.

Ik 15 1.69
--------------
Emy was blij dat het meisje gewoon blij antwoord gaf. Sommige mensen vonden het niet leuk om met anderen te praten. Gelukkig was het meisje niet zo. Rustig ging hij langs haar zitten en stopte ook zijn voeten in het water. Al volde het nu of hij blind was, wat hij ook was. Eys moest hem er maar door leiden. ´´En wat doe jij hier alleen´´ vroeg Emy maar meteen.

''Ik had het warm en ik weet dat het afkoeld als je je voeten in het ijskoude water doet, wat ik dus ook had gedaan.''. Nu pas ging ze eraan denken dat ze veel van haar familie mocht, in haar eentje mocht ze gewoon helemaal naar andere plaatsen reizen, niet alle ouders waren zo.

Emy moest even lachen om het antwoord. Hij vond het niet echt logisch zelf om dat te doen. Maar dat kon wel. Uiteindelijk stopte hij met lachen. ´´Dat is een goede reden´´ zei hij met een glimlach. Eys keek naar het meisje van de hanger af omdat zij nu moest kijiken voor hem. ´´Ik ben trouwens Emy´´ zei Emy terwijl hij zijn hand uit stak.

''Ohja. Ik heet Priscilla.'' zei ze terwijl ze zijn hand vastpakte en enthousiast schudde. Haar haren schudde heen en weer met haar handen mee. ''En wat deed jij hier?''. Straks zou ze wel weer gaan maar nu er iemand bij was zou ze wel wachten. Nu pas merkte ze dat ze moe was, lekker bij haar broers en zussen zitten, daar had ze zin in,

Emy glimlachte omdat Prscilla ook aardig tegen hem deed. Gelukkig was ook zijn paranoia gedaald. ´´Ehm ik dacht ik ga wat lopen´´ zei Emy rustig. Hij bewoog met zijn voeten maar zag niets. Als hij nu niet te veel handelingen deed dan raadde Prescilla misschien niet dat hij blind was. En dat zijn draak nu alles beschreef.

''Leuk, denk ik.'' zei ze grinnikend, het klonk zo grappig. Je wilt even wat lopen en dan kom je iemand tegen waartegen je gezellig ging praten. ''Wat heb je aan je nek hangen?'' vroeg ze geïnteresseerd, de hanger die aan de jongen zijn nek hing zag er mooi uit, wat haar dus ook interesseerde.

Emy keek even met een glimlach naar zijn hanger. Voorzichtig pakte hij hem met de hand zodat Priscilla hem kon zien. Eys knipperde een keer met haar ogen van de hanger. ´´Ehm dit is mijn hanger met mijn draak erop´´ zei Emy uiteindelijk met een grijns. Nu hoefde Eys niet meer stil blijvn zitten dus rustig ontspannde ze haar nek.
-------
moet gaan doeg

''Heb jij ook een draak?'' vroeg ze verbaasd. Grappig dat ze een mede strijder ontmoette, toen pas drong tot haar door dat het ook een dertienderijker kon zijn. Nu glimlachte ze gefosseerd Haar hersenen werkte als een tierelier en voordat haar hoofd zou ontploffen liet ze een zucht vallen, ze moest rustig blijven.

Nerisse liep met haar gitaar op haar rug rond. Ze had haar schoenen in haar hand en voelde het zand tussen haar voeten. Ze neuriede zachtjes een liedje en begon nu half in het water te lopen. Ze had een witte jurk aan tot haar knieeen en hij was een beetje doorzichtig en hij zwierde rond door de wind net al haar witte haren.

Cara liep door het water. Ze zong zachtjes een treurig liedje. Ze keek naar het water en zag dus niet dat er een meisje aan kwam. Ze had haar broek een stuk opgerolt zodat hij niet in het water hing. Verder had ze een simple wit hempje aan. Ze sjokte door het water en botste tegen het meisje op die ze niet had gezien. Ze keek het meisje geschrokken aan. 'Sorry.' mompelde ze. 'Ik had je niet gezien.' voegde ze er nog aan toe. Ze keek het meisje verontschuldigend aan.

Nerisse keek op. 'O sorry.' verontschuldigde ze zichzelf. 'Ik lette ook niet op.' Nerisse glimlachte en keek het meisje aan. Ze voelde het water over haar voeten en grijnste. Ze zorgdewel dat haar gitaar droog bleef en dat lukte haar aardig. Nerisse keek nog steeds het meisje aan.

'Ik ben Cara.' zei ze. En ze stak haar hand uit. Ze keek naar het water het golfde licht. Het had een rustige werking op haar. Ze werd wat kalmer daarom was ze ook naar het strand gegaan. Ze keek weer haar het meisje. Zoals altijd was ze nog steeds nieuwschierig naar mensen. Ze glimlachte lichtjes maar niet van harte.

Nerisse nam de hand aan. 'Nerisse.' zei ze met een glimlach. 'Aangenaam.' Nerisse keek even het meisje aan en zag in haar ogen dat ze zich niet heel goed voelde maar ging er niet naar vragen. Zo was ze niet, Nerisse kon haar nieuwsgiergheid erg goed verbergen of laten varen. Nerisse was daar blij mee.

Cara liet de hand van het meisje weer los en stond een beetje ongemakkelijk in het water. Ze wou dat ze haar gedachtes nu kon uitbannen maar het lukte haar niet om hem te vergeten ze baalde er ontsettend van maar het was nou eenmaal zo. 'Mooie naam Nerisse.' zei ze tegen haar.

'Dankje, Cara hoor je volgens mij ook niet vaak.' zei Nerisse glimlachend. Ze keek Cara even aan via het water. 'Zullen we even gaan zitten? Het water begint koud te worden..' Nerisse kon tegen vele kou
ze woonde aan de voet van een berg, maar ze kon niet tegen ijskoud water, daar moest zij zelfs van klappertanden op een gegeven moment.,

'Is goed.' zei Cara. Ze was blij dat Nerisse dat zei want zelf kon ze absolut niet tegen kou. Cara keek even naar het water en liep toen naar de kant zodat ze daar kon gaan zitten. Nu ze zat had ze een mooi uitzicht over het water. Ze dacht even kort aan thuis daar hadden ze ook aan zee gewoond.
___
ben een beetje inspi loos

Ach, komt wel goed.
__________________

Nerisse ging naast Cara zitten en voelde het zand nu aan haar voeten plakken. Haar gitaar legde ze naast zich neer naast haar schoenen, anders vond ze het zo onhandig zitten. Nerisse keek over de zee en besefte dat dit uitzicht niet kon tippen aan haar bergen 's avonds.

Cara staarde nog steeds over het water heen. Het deed haar erg denken aan thuis maar ze vond het nu eens niet erg normaal werd ze altijd verdrietig van gedachtes aan thuis maar deze gedachtes waren leuk. Het zand bleef een beetje aan haar voeten plakken maar dat vond ze niet heel erg.

Nerisse begon zich een beetje te vervelen in deze stilte dus keek ze even naar Cara voordat ze vroeg 'Waarkom je eigenlijk vandaan? Je lijkt van het uitzicht te genieten..' Nerisse vroeg hetop een rustige toon en wist haar energie, want ze was vandaag een beetje hyper in toom te houden. Ze hadden het nu niet nodig.

'Ik kom uit het rijk van de tweeling.' zei Cara. 'En ik geniet er inderdaat van vroeger woonde ik altijd aan zee.' zei Cara en ze verlangde weer even terug naar die tijd dat ze gewoon nog samen met haar familie woonde. 'En waar kom jij vandaan?' vroeg ze toen beleefd.

'Hetzelfde rijk, alleen dan uit de bergen. Letterlijk uit een ijspaleis. Ik geniet hier dus minder van omdat ik 's avonds bij de bergen een soort noorderlicht heb. Het is, vind ik, prachtiger dan de zee. Maar meningen verschillen.' zei Nerisse glimlachend. Het was leuk eindelijk iemand uit haar eigen rijk te ontmoeten. Ook al waren ze verschillen.