Het rotsachtige gebied

Onder aan de hoge bergtoppen zijn meestal veel bomen, maar op dit gedeelte niet. Het is rotsachtig en op wat stug gras en misschien wat mos na groeit er helemaal niks. Je moet uitkijken dat je er niet valt, want er zal niemand in de buurt zijn om je te helpen. De omgeving is prachtig, de lucht is fris en onvervuild. In de verte zie je prachtige heuvels die volgegroeid zijn met hoge naaldbomen. Aan de andere kant zijn vreselijk hoge bergen die je nergens anders zult vinden in Kyon.

regels: niet te druk.

Alexis zat op de rug van Carlos, ze had zich in geen tijden zo goed gevoeld. Ze had eindelijk het gevoel dat hun training in het lopen vruchten af begon te werpen. Ze kon nu de hele dag opblijven zonder in slaap te vallen rond een uur of 4, en zelfs haar gebroken ribben waren nu allemaal stuk voor stuk geheeld. Het enige waren de nachtmerries die haar bleven achtervolgen waren er nog. De nachtmerries waar de wachters van haar cel haar maar bleven verkrachten en telkens als ze haar dood wilden slaan, werd ze gillend in het angstzweet wakker. "Hier?" aan deze plek had Alexis nog wel herinneringen.

Cloud knikte en sprong van fiera. Hij liep een stukje en pakte een opklapstoel van fieras rug. Hij zette hem neer en ging zitten "Alet we maar eerst weer gaan oevenen met vuur" hij maakte doelen van vuur die door de lucht bewogen "Waag een poging zou ik zeggen." hij glimlachte

Alexis keek naar Cloud, had hij nou serieus een opklap stoel meegenomen. "je lijkt nu wel een toerist" grinnikte Alexis terwijl ze van Carlos rug klom, het ging nog niet zo soepel als ze zou willen maar het begon al aardig op een sprong te lijken. "oké" was het enige wat Alexis zij, ze had geen zin om te protesteren, ze wilde zich weer kunnen verdedigen als dat nodig was. Ze wilde wraak nemen op de wachters in die gevangenis, en daar had ze echt haar krachten voor nodig. Ze ademde diep in en probeerde zich op haar krahten te concentreren, ze had ze al in geen maanden gebruikt.

Cloud moets lachen "Nou, dus eerst maar eens proberen vuurbolllen te schieten" hij liet de doelen stilhangen in de lucht "Eerst eens kijken hoe goed je nog ben" hij glimalchte.

Tot haar verbazing kwam er na enkele seconden al een waterig flammetje in haar handen. Vol verbazing keek ze ernaar. Het leek alsof haar krachten na een lange tijd ontwaakte. In haar lichaam leek een warme gloed te ontstaan, alsof er een gedeelte openging wat een lange tijd afgesloten gezeten had. Met een diepe ademhaling stapte ze naar voren en stootte ze het flammetje weg. Het kwam niet ver, na een paar meter doofde het al.

Cloud glimalchte en liep naar haar toe "Kijk, dat is al wat, we weten dat je dus nog vuur kan creeren, en nu gaan we oevenen tot we een goede vlam van gemiddelde groote krijgen. " Hij glimlachte "En eerder stoppen we niet, dus welkom op Strife trainigskamp." hij glimalchte.

Alexis glimlachte, ze was al lang blij dat haar krachten niet helemaal verdwenen waren, omdat ze het zo lang niet gebruikt had. "oké" ze haalde weer diep adem en maakte een nieuwe vlam die al een stuk makkelijker vast te houden was in haar hand, en ze een stuk minder moeite hoefde te doen om de vlam aan te houden. Met een flinke stoot duwde ze de vlam van zich af, nu ging deze al een stuk verder dan eerst.

Cloud ging weer op het klapstoeltje zitten. "Kan je vangen?" hij wachtte niet op andwoord en gooide een klein bolletje gebundeld vuur naar Alexis. Hij glimlachte. Fiera had inmiddels haar bagage op de grond hedumpt en keek naar de tent die ze nog moesten opzetten, ze zuchtte.

Carlos dumpte zijn spullen naast die van Fiera "Dat mogen ze zelf doen' zei hij in drakentaal toen hij haar naar de tent zag kijken. "Wij hebben toch geen tent nodig"
Alexis knikte "Ik vind van wel' na die 6 maanden van revalideren, vond ze dat ze wel eens wat risico mocht nemen. Ze zette een stap naar achteren en ving verassend behendig het bolletje vuur op. Een grote grijns verscheen op haar gezicht toen ze het balletje voorzichtig teruggooide en het niet uit elkaar viel.

Cloud glimalchte "Kijk, er is dus moeite met het laten verschijnen van vuur, want het beheersen is in orde" hij gooide een vonkje "Maak er maar een vlinke bol van" hij glimalchte.

Fiera knikte en ging lekker in de middagzon liggen "Goed plan" Ze vouwde haar vleugels uit en het vuur straalde prachtig.

"Dat komt waarschijnlijk omdat die energie vanuit het lichaam zelf moet komen" mengde Carlos zich in het gesprek. Hij zei het in het hoofd van Alexis, maar doordat het via gedachte ging stelde hij zich open dat Cloud het ook zou moeten kunnen horen. Alexis ving behendig het vonkje op. Ze probeerde het vuur groter te maken. het lukte, maar toen ze klaar was had ze het gevoel alsof ze net een flinke strandbal had opgeblazen.

Cloud glimalchte "Carlos heeft een punt" hij liep naar de spullen en begon met het opzetten van de tent "Als het te maken heeft met de energie van het lichaam, dan moet je aleen nog leren hoe je die ook al weer moest aanspreken en het kanaal van energie weer openstellen" hij glimalchte

Alexis knikte "Een goed punt, maar hoe krijgen we die kraan dan weer open?" ze liet de bal vuur verdwijnen en liep achter Cloud aan. Ze wilde hem graag helpen met het opzetten van de tent. Dus pakte ze de tentstokken op. "Waar moet ik deze neerzetten?" vroeg ze aan hem, want daar had ze nou niet echt verstand van.

Cloud wees naar de plaatsen op de grond waar ze zouden moeten komen. Hij glimalchte naar ALexis "Zet ze daar maar" hij dacht na "Als we veel oevenen zal het vast lukken, nu kon je al energie aanvoeren, na flink ovenen moet het vast beter gaan" hij glimalchte en gaf haar een kus op haar wang.

Nadat Luthien hier Emily had ontmoet kwam hij hier vaak. Niet alleen om te trainen maar ook om samen met zijn draak rustig van het uitzicht te genieten. Het was zijn favoriete plek in heel de 12 Rijken. Hij vertelde zijn draak om maar even rond te vliegen of zo, terwijl hij zou uitrusten. Zijn draak knikte en ze vloog weg met krachtige vleugelslagen. Luthien liep voorzichtig de rotsen op om het meest onvervuilde lucht te vinden en ging zitten op een plat gedeelte, waar hij uitrustte en van de frisse lucht genoot. Hij zou een moord doen om hier te kunnen wonen, want hij werd echt ziek van de vervuilde lucht in de steden.

Alexis legde de stokken neer op de plekken die Cloud aanwees. Ze had nog nooit echt in een tent gekampeerd, meestal had ze of een leeg pand gekraakt, of was gewoon in een steegje gaan slapen. Maar ze had nog nooit in een tent gelegen. Haar blik ging omhoog naar een draak die wegvloog, verbaast keek ze de draak na. Het was geen van de draken van hun 2. Dus van wie het was wist hij niet.

Cloud keek haar verbaasd aan "Sorry dat ik je gedachten las, maar heb je nog nooit gekampeerd?" hij keek haar ongeloofwaardig aan terwijl hij de tent overeind zette "Echt nog nooit?" hij glimalchte "Ik heb al zovaak gekampeerd bij het meer dat ik de tel kwijt ben" Hij glimalchte en zette twee veldbedden met een matje erop neer in de tent. (het is zo'n ouderwetse legertent). "Zo, beter dan niets" hij glimlachte en legde op beide bedden oo nog een slaapzak. Daarna stookte hij een vuurtje voor de tent. "Tada" hij glimalchte

Luthien vond dat hij een beetje krap zat, omdat het een klein plat stuk was, en keek rond voor een grotere plek waar hij fijner kon zitten. Hij vond er een en begon langzaam de rotsen op de klimmen. Ondanks de handschoenen die hij aan had, deed het toch behoorlijk pijn door de ruwe stukken. Hij zette zijn voet op een uitsteeksel, maar schrok toen een stuk bij zijn hand eraf brak, en wist zich nog vast te houden met zijn andere hand, zodat hij nu letterlijk aan de rots hing. Hij probeerde zichzelf nog te redden door zich op te trekken en een ander stuk vast te pakken, maar ook het stuk bij zijn andere hand brak af, waardoor hij zo van de rotsen af viel. Zijn knieën en armen schuurden langs de ruwe rotswand en schuurden zo zijn huid open. Hij belandde op zijn rug op de grond met een klap, gepaard met een harde 'Aah!' van de pijn van de val.

de meest ouderwetse legertent heeft wat weg van een tipi xD
-
Alexis schudde haar hoofd "Ik heb nog nooit gekampeerd, maar ik heb er over gelezen. Maar dat is waarschijnlijk zo geromanticeerd dat het net is alsof je in een hotel licht." grinnikte ze. Ze hielp hem met het opzetten van de tent door de doeken zo vast te houden dat hij de stokken er goed in kreeg. Daarna legde ze een paar takken neer die Cloud even later aanstak. In de verte leek het alsof er een menselijke schreeuw door de bergen heen echoden. Ze fronste haar wenkbrauwen toen ze dit hoorde. Het leek wel alsof er een mns in de buurt was. "Heb jij dat ook gehoord?" vroeg ze verbaast. Misschien was dat wel de eigenaar van de draak die ze net hoorde wegvliegen.

'Stomkop...' mompelde Luthien tegen zichzelf, nadat hij zichzelf had hersteld van de klap. Hij wou rechtop zitten maar liet zich weer terugvallen toen hij een snijdende pijn door zijn hoofd voelde gaan. Hij legde een hand tegen zijn hoofd en voelde iets nats. Oh, fijn. Nu had hij zich niet alleen aan zijn knieën en rug bezeerd, maar ook nog zijn hoofd. En er was waarschijnlijk helemaal niemand in de buurt om hem te helpen. Maar ja, wie was er dan ook zo slim om van de rotsen af te vallen? Geërgerd werkte Luthien zich rechtop en keek naar zijn bloedende knieën en onderarmen, die waren open geschuurd door de rotswand die net als schuurpapier werkte.

Cloud keek op "Inderdaad, ik hoorde wat" hij liep naar de draken "Zouden jullie tenminste willen kijken, jullie zijn sneller en kunnen het mentaal vertellen." hij keek vragend naar zijn draak die verveeld opstond "Voor deze ene keer" gromdeze en ze steeg op "Carlos kom je mee?" ze vloog naar de richting van het geluid. naast Luthien landde ze. Ze keek hem aan "Hulp nodig" gromde ze in een slechte mensentaal.

Carlos knikte naar Fiera, hij klapperde met zijn felrode vleugels en steef achter Fiera op. Ze vlogen achter een paar rotsen langs tot ze eenmaal bij iemand kwamen die redelijk gewond leek, en zich zelf probeerde overeind te krijgen. Alexis keek vragend naar Cloud "Zullen we kijken of er iemand is, als die er is, zullen de draken niet veel over kunnen brengen naar die persoon. Zo goed kunnen ze niet praten neit waaR?"

Luthien keek omhoog naar de rotsen, die hij heel graag had willen vervloeken, maar natuurlijk waren het maar rotsen en hadden ze geen leven. Hij knipperde een paar keer toen hij twee draken zag vliegen en ging wat achteruit toen ze bij hem landden. Toen een draak vroeg of hij hulp nodig had twijfelde hij of hij haar hulp moest weigeren of toestaan. Als het de draak van iemand van het Dertiende Rijk was, was hij dood, ookal hoorde hij eigenlijk nog wel bij het Dertiende Rijk, ondanks dat hij was overgestapt. Een vriend van hem die ook van het Dertiende Rijk kwam, was behoorlijk kwaad op hem en dat had hij liever niet. Maar wie was er anders om hem te helpen? Hij kon hier niet bloedend met knallende hoofdpijn blijven en wachten tot Alice kwam. Hij keek naar de draken en knikte. 'Ja, graag...' mompelde hij wat sufjes.

Fiera pakte hem voorzichtig op en vloog terug naar Cloud en Alexis "Kijk" zei ze en ze legde hem voorzichtig neer. Cloud knielde naast de jonhgen neer "Hij is nog bij bewustzijn, wat denk jij, zou dit de eigenaar zijn van die draak die we net zagen opvliegen?" hij keek Lexis vragend aan.