Het rotsachtige gebied

Luthien hield nog steeds een hand tegen zijn hoofd toen hij werd neer gezet en zag twee mensen. Een meisje en een jongen. De jongen knielde naast hem neer. Luthien keek even naar beide en ze leken hem best aardig. 'Een grijze draak, bedoel je?' vroeg hij toen de jongen iets vroeg aan een meisje met zwart haar. 'Dat is Alice. Mijn draak.'

"Ja dat kan best, ze vloog naar het zuiden geloof ik" zei Alexis twijfelend terwijl ze de jongen bekeek. Hij zag er niet zwaar gewond uit, maar heel erg gezond ook niet. Ze liep naar hun spullen en pakte 1 van de flessen water die ze mee genomen hadden, door haar tijd als patient had ze aardig wat geleerd over het verzorgen voor wonden. En wat de moeders van Cloud het vaaktst gedaan hadden waren haar wonden schoon maken met water.

Cloud haalde zijn schouders op "Die rode is haar draak, Carlos, die zwarte met de vleugels en vinnen van lava/vuur is Fiëra, mijn draak" hij zocht in hun spullen en haalde een verbandtrommel tevoorschijn. Hij begon de door Alexis schoongemaakte wonden te verbinden. Daarna liep hij de tent in. Hij haalde de spullen van een van de veldbedden af en pakte de jongen op als een lappenpop en deponeerde die toen op het veldbed.

Luthien knipperde verward toen ze hem opeens begonnen te verzorgen. Dit had nog nooit iemand voor hem gedaan. De meesten hadden hem gewoon achter gelaten, maar zij? 'Uh... bedankt...' mompelde hij nog steeds verbaasd.

"Geen dank" zei ze met een veel betekenende blik naar Cloud. Vroeger had ze waarschijnlijk dit soort mensen eerst uitgehoord waar ze vandaan kwamen met hun draak, maar nu wist ze wat het wonder van genezen in kon houden zou ze het niet zomaar iemand meer onthouden. "Zo" zei ze toen alles klaar was? "Wat heb je allemaal gedaan, dat je hier in zo'n afgelegen gebied lag?" vroeg ze na een tijdje.

'Nou, ik kom hier vaak om uit te rusten of te trainen, en ik klom de rotsen op maar het ging niet helemaal goed...' zei Luthien wat kort en vond het wat genant. Ze waren blijkbaar met zijn tweeen op vakantie, en dan kwam hij met zijn klunzigheid hun vakantie verknallen. Hij vond het ook een beetje stom en kon zichzelf wel op zijn hoofd slaan!

"Handig" grinnikte Alexis, maar het werd verstoord door een vermoeide gaap die erdoor heen kwam. Het gebruik van haar krachten had toch meer van haar energie gebruikt dan ze op het eerste gezicht verwacht had, en waarschijnlijk had de schrik van die jongen die gewond was er ook aan meegewerkt. Ze keek de jongen vragend aan "Kan je nog staan?" dat was wel handig om te weten.

Cloud hoorde de gedachten van de jongen en moest lachen. "Indirect heb je gelijk, we zijn soort van op vakantie, maar dan als haar revalidatie" hij glimalchte en gaf de jongen een homp brood "Hier, maar aan welke kant sta jij?" Hij glimlchte en keek hem aan "Niet dat het zou schelen, als je aan dezelfde kant saan dan verzorgen we je met plezier, en als je dat neit bent dan doden we je niet, maar dumpen je aan de rand van de vlakte zodat je draak je kan halen, iemand doden die niet eerlijk heeft kunnen terugvechten is gewoon laf"

'Ik kan wel staan, denk ik. Ik heb alleen hoofdpijn...' mompelde Luthien tegen Alexis. Hij nam de homp brood aan dat de blonde jongen hem aanbood maar at er nog niet van want de blonde jongen stelde nog een vraag. Hij had deze vraag al verwacht, en vroeger zou het als hij antwoordde het slecht voor hem afgelopen zijn. Nog steeds eigenlijk. Maar goed dat hij was overgestapt. 'Ik kom van het Dertiende Rijk en stond aan de kant van Zenan de Wijze, maar nu ben ik overgestapt sinds ik weet wat Zenan de Wijze echt wilt.' zei hij en scheurde een stukje van het brood af, wat hij in zijn mond stopte.

Cloud keek de jongen aan "Persoonlijk vind ik dat een zeer domme keuze, ik heb het tegenovergestelde gedaan" hij glimlachte even naar Alexis "Jammer dat je nu bij de vijand hoord." hij slenterde naar buiten "Maar je bent gewond dus ik vind dat je nniet direct dood moet, Alexis, wat vind jij?" hij keek de vrouw aan.

Luthien haalde zijn schouders op. 'Eigenlijk weet ik zelf ook niet of ik de goede keuze heb gemaakt. Ik ben het vechten gewoon zat. Ik snap niet dat mensen altijd maar moeten vechten... Het lost niets op en zorgt alleen maar voor meer woede en haat.' zei hij met een zachtere stem en keek naar beneden. Hij zou zijn eigen stand meer als neutraal zien, maar toch had hij een soort van wrok tegen Zenan de Wijze. Hoe durfde die gast hem zo te belazeren met zijn sterke verhalen over ''het geloof''. Hij was gewoon uit op macht en niks anders.

Alexis knikte, ze zou hem niet aan vallen. Ook al was hij overgelopen. Ze was het er helemaal mee eens dat het een domme keus was van hem. "Je hoeft ook niet te vechten, overredingskracht kan ook al genoeg zijn om te helpen." zei ze rustiger dan ze zich voelde, haar gedachtes werden overspoeld door gedachtes aan haar beste vriendin die uit het niks leek te zijn overgestapt. Zonder haar een goede reden te hebben gegeven. Alexis deed een stap naar achteren, naar het vuur. Het begon al later op de dag te worden en het begon al redelijk af te koelen in de bergen.

Cloud glimalchte "Ik heb bewust gekozen voor het dertiende, en niet na een gevecth maar na Haar geheugen te hebben gelezen" hij haalde zijn schouders op. "Het probleem is aleen dat veel mnsen zich niet zonder te vechten willen overgeven, niet dat ik niet van vechten houd, maar omdat ik daarbij liever geen doden zie."

New.
____

Xeni liep over de rotsen. Ze moest echt oppassen want ze viel telkens bijna van de rotsen af maar het lukte haar toch om telkens weer rechtop te komen staan en niet te vallen. Achilles vloog boven haar dus als ze zou vallen zou die snel genoeg in actie komen om haar te helpen.

Geconcentreerd keek Alexis naar een rots voor haar, ze had besloten om hier weer te gaan trainen. Het was vaak een rustige plek waar bijna geen mensen kwamen. Met een schreeuw van inspanning zette ze zich af en schoot verschillende vuurballen rond, deze gingen eerst als een waaier uitelkaar maar kwamen uiteindelijk samen tot 1 grote vuurbal. Met verendigde kracht spatte deze bal uitelkaar tegen de rots aan, waardoor er naar alle kanten vuur vonken vlogen.

Xeni sprong een stuk van de rand af. Ze zag wat vuur en wist dat het gestuurd was. Ze zocht naar een aura maar de persoon was te ver weg om die te zien. Ze ging zitten en ze zou vanzelf zien of de persoon haar wou komen aanvallen. Ze had wel al haar wapens bij zich maar ze wist niet of dat genoeg was.

Alexis hapte naar adem, het was zwaar geweest om de vuurbollen zo te sturen. Vermoeid gin g ze rechtop staan. Ze was nog niet klaar met haar training, ze moest en zou haar spieren weer terug krijgen. Alexis maakte dit maal ongeveer 5 bollen van glas. In de lucht liet ze deze vervormen tot een soort dolken, met een slag draaide ze zich om en liet de dolken wegvliegen, tot haar verbazing/schrik vloog 1 van de dolken rakeling langs een meisje.

Xeni sprong geschrokken op. Ze had haar twee kleine zwaarde al in haar hand en ze gloeide rood op van haar vuur. Ze bleef zo in de aanvals houding staan en keek naar het meisje die de glas dolken had gestuurd. Ze voelde aan haar arm dat het glas haar had geraakt maar ze bestede er verder geen aandacht aan want het bloedde niet of zo.

Alexis wilde zich net verontschuldigen aan het meisje, maar deed het niet toen ze zag dat het meisje rood opgloeide "12 rijken, of Dertiende/?" was het enige wat ze naar het meisje riep. Ze had wel zin in een potje vechten, het was lang geleden dat ze echt gevochten had. Rustig deed ze een paar stappen dichter bij naar het meisje toe. Voorbereid om aan te vallen als het nodig is.

Xeni twijfelde of ze het zou zeggen. Ze dacht dat het andere meisje aan haar gezicht te zien nie techt aardig tegen haar zou zijn. 'Twaalfde.' schreeuwde ze toch. Daarna bleef ze gewoon stilstaan kijkend en wachtend tot de ander zou aanvalleen.

"Gezellig" zei ze terug. op een toon die al genoeg zij dat ze uit Het Dertiende Rijk kwam "Heb je zin om bij de schepper te horen?" vroeg ze na een tijdje haar aangekeken hebben. Ze deed nog ene paar stappen dichterbij, dat zou makkelijker zijn in een gevecht, als die er zou komen. Eerst maar eens kijken of het meisje zich wel bij hen wilde sluiten.

Xeni twijfelde als ze ja zei dan zou het meisje haar niet aanvallen als ze nee zei bestempelde ze waarschijnlijk haar dood. 'Nou dat lijkt me nou niet zo'n goed plan.' zei Xeni gemaakt twijfenend. Al twijfelde ze niet dat ze niet over wou stappen maar ze wou eignelijk ook nog niet dood. Toch had ze het meisje al tegen haar in het harnas gejaagd en ze stond gespannen op haar benen.

"Hoezo niet?" misschien zou het zelfs een keer lukken om weer iemand het lcht te laten zien. Laten zien wat de goedheid van de schepper in houd. En anders het ze een vechtpartijtje, een win-win situatie. Alexis dacht er geen moment aan, dat zij misschien een keer de verliezer kon worden. Ze had tot nu toe eiegenlijk alleen mara van de politie en Gale verloren. Iets wat ze graag zo hield.

'Hoezo wel?' vroeg Xeni. Ze was blij dat het meisje haar nu nog neit aanviel maar dat kon nog komen en dat wist ze donders goed. Ze had zo'n idee dat als het meisje eenmaal een gevecht begon ze het niet verloor en dat boesemde Xeni een beetje angst in.

"Hoeveel redenen wil je horen?" Alexis keek het meisje nu wat uitdagender aan, ze hoopte dat ze snel toe zou happen, want ze wilde vechten of verder gaan met haar training. Ze vond dat er ondertussen wel wat schot in de zaak van Zenan de Wijze mocht komen. "Of denk je dat je ze toch langs je heen laat gaan?"