Het rotsachtige gebied

'Als jij ze me verteld zou ik luisteren maar ik weet niet of ik het zou gaan geloven.' zei Xeni oprecht. Ze zou luisteren omdat dat beleefd was maar ze wist nu al dat ze zich niet over liet halen. 'Maar ik zou je de moeite besparen als ik jou was. De kans dat je me echt overhaalt is echt heel heel klein.' zei Xeni.

"Die kans is zeker te verwaarlozen?" ze zei het vragend, maarop een toon dat het meer dat ze het constateerde. Weer deed ze een stap dichterbij en liet een klein vlammetje in haar handen vlammen. Langzaam werd die groter, terwijl ze het meisje aanbleef kijken. Ze wilde haar wel de kans geven omzich zelf te verdedigen.

Xeni stond al klaar voor de aanval en wachte rustig af terwijl haar zwaarden langzaam heter werden en er kwamen nu kleine vlammetjes uit. Ze glimlachte licht al wist ze dat dit waarschijnlijk haar laatste gevecht zou worden ze zou niet snel stoppen met vechten.

let je een beetje op het account
p.s. Xeni moet niet zo onzeker doen, ik vind het nu zo zielig om aan te vallen xD
-
Alexis liet de bal die nu ter grootte van een voetbal was richting het meisje schieten. Hij was niet heel snel, ze wilde eerst namelijk kijken hoe goed de reflexen van het meisje waren. Met een glimlach bleef ze naar de bal die door de lucht suisde, richting het meisje. Haar ogen stonden geconcentreerd/

oeps sorry ws bezig met hw dus lette even inet op
En ze is niet onzeker ze weet alleen al wat komen gaat...
____

Xeni reageerde bliksemsnel en weerder de bal af terwijl ze zelf aanviel terwijl ze een paar vuurbollen op het meisje afstuurde. Met haar zwaarde viel ze snel aan en stak een paar keer naar het meisje. Daarna nam ze de verdedigings houding weer aan.

Die snelheid had ze niet verwacht. De eerste vuurballen kon ze ontwijken, maar de laatste niet. Een pijnlijk branden gevoel werd voelbaar op haar zei. Ze beet op haar lip, want ze kon niet stilstaan doordat er uitgehaald werd naar haar met een zwaard.Door naar achteren te springen werd ze niet geraakt. Razendsnel haalde ze haar dolken tevoorschijn en hield de laatse slagen tegen. Ze boog naar voren en zette de tegenaanval in. Ze sprong omhoog en haalde uit naar het meisje.

Xeni dook net te laat weg en voelde een pijnlijke steek in haar arm. Ze beet snel door de pijn heen en haalde met haar gloeiende zwaarden uit. Ze stuurde een paar groene aurabollen op het meisje af en ging snel met haar hand over de plek waar ze was geraakt. Ze voelde dat er een beetje bloed uit sijpelde.

Alexis ging geconcentreerd verder met haar aanval, ze wist de gloeiende zwaarden tegen te houden met haar dolken. Opzich waren gloeiende zwaarden niet gevaarlijk, als je geraakt werd deed het meer pijn, maar je wond werd wel gelijk dichtgeschroeid. Ze probeerde de aura ballen te verbranden maar wist niet alle ballen te raken. Terwijl ze inelkaar boog door de pijn stuurde ze vlijmscherpe scherven terug.

Xeni zag de glasscherven niet op tijd en ze kwamen in haar schouwder terecht. Xeni schreeuwde kort door de pijn en ging toen verder met haar aanval maar ze kon nou een arm niet meer gebruiken. Ze stuurde wat vuurballen in combinatie met haar aura naar het meisje. Ze liet de glasscherven zitten zodat de wonden minder zouden bloeden.

Alexis was na enkele seconden weer hersteld. "Ik haat die dingen" mompelde ze voor zich uit, niet eens door de pijn, maar doordat Gale deze ook had. Ze sprongopzij voor de volgende lading auraballen. Ze dacht aan de training met Cloud, ze kon ze opvangen, maar deed het toch maar niet. Ze kon beter zelf ballen creeëren. Dit keer maakte ze geen ballen, maar zorgde ze voor een lang vuurlint en probeerde deze rond het meisj te wikkelne.

Xeni probeerde het vlammentouw te ontwijken maar het wou niet lukken. Ze branden zich een paar keer lelijk aan het touw en vuurde toen een paar aura ballen op het touw af. Ze bleef de hele tijd zo veel mogelijk in beweging zodat het touw haar zo min mogelijk raakte. Ze viel met een arm het meisje aan.

Alexis merkte dat het touw niet veel uithaalde, het verdween uiteindelijk toen de auraballen op het vuur terecht kwamen. Met een knetterend geluid loste het vuur op. Weer sprong Alexis naar achteren om de aanvallen te ontwijken. Na een tijdje raakte ze geïrriteerd van eht springen om niet gewond te raken. Met een schreeuw zette ze zich af tegen een rotsblok en stuurde eebn grote vlaag vuur naar voren.

Xeni werd totaal verast door de plotselinge aanval van het meisje. Ze schreeuwde en sprong omhoog zo ver ze kon. Maar het vuur verbrandde haar voeten deels. Toen ze weer neer kwam schreeuwde ze nog steeds. Ze maakte een bescherming van aura om zich heen maar wist dat het niet veel uit zou halen.

mag ze haar zo neeersteken?
-
Alexis keek naar de vlam die voor haar uitvloog en tot haar spijt alleen de voeten van het heidense meisje. Hijgend bleef ze stilstaan, naar het meisje kijken dat aan het schreeuwen was van de pijn en een soort schild omzich heen gemaakt had. Ze wilde er niet doorheen brengen, ze wist dat ze dan neer zou vallen van de pijn voor ze iets kon doen. Hijgeknd pakte ze haar dolk steviger vast.

Ja

_____

Xeni kon niet meer en haar schild werd langzaam maar zeker steeds zwakker. Op een gegeven moment liet ze het voor wat het was en viel het schild kapot. Ze wachte op haar dood vonnis. En door haar hoofd schoot haar hele leven aan haar voorbij. Op weg naar de dood. Meer wachtend tot het eindelijk voorbij was.

let je wel een beetje op je account, je moet wel eerlijk aan je 550 berictjes komen
-
Alexis liet voor haar een hele stapel glasscherven in de lucht zweven, op het moment dat hte schild in stukjes uitekaar viel en verdween was het de buurt van Alexis om toe te slaan. Geconcentreerd liet de ze glascherven die dolken vormden met een enorme vart op het hart en de keel afgaaan. Het meisje moest dood, maar echt pijn lijden hoefde niet, daar was ze tegen.

Sorry was een beetje durk

___
Xeni voelde hoe de glasscherven in haar huid drongen. Een fractie van een paar seconde voelde ze pijn. Daarna ging alles heel snel. Het leven liep gewoonweg uit haar lichaam en ze was op een gegeven moment zover dat ze niets meer voelden. Ze zag een fel licht en ze wist dat dat haar eindbestemming was. Daarna viel ze levenloos in elkaar op de grond.