Huis van Tyson, Weegschaal

Het is een niet heel groot huis, er is een woonkamer, kleine keuken en boven zijn twee slaapkamers en een badkamer. Het is knus, alle muren zijn geschilderd in vrolijke kleuren. behalve Tysons raamloze slaapkamer. Je kan zien dat de muren ooit rood waren, mar nu zit er allemaal roet op. Het bed is een stalen frame met een simpel maras. de deur is ook van staal. er zit een goed slot op de deur. onder in de deur is een kleine tunnel die van buitenafgeopend kan worden, voor sera. Als Tyson ziet dt er een oranje rand om zijn iris zit sluit hij zich meestal daar op.

regels: Luister naar Tyson

Sera landde voorzichtig voor het huis. Ze zette Pricilla en Tyson neer op de grond. Tyson was nog steeds niet bijgekomen. Ze nam de vorm aan van een zigeunerdanseres, maar wel een van vuur. Ze opdende de deur en wees naar de trap. Ze pakte Tyson op en liep met hem in haar armen naar zijn vuurvaste kamer, waar ze hem in zijn bed legde.

Stilletjes liep Priscilla mee, ze had even geen woorden om te zeggen. Op een lege stoel ging ze zitten en keek naar de bewustelose Tyson. Haar haren waren ineen gevouwen en soms kneep ze er even in. Om te kijken of het geen droom was.

Serafina glimalchte en ging bij de dikke stalen deur staan. Tyson kreude en opende zijn ogen. Gelijk greep hij naar zijn hoofd "Ahhhww" hij rolde om niet wetend dat Pricilla er was. Serafina liep naar hem toe en ging naast hem zitten. Ze legde een hand op zijn voorhoofd en zei tegen pricilla -Hij heeft hoge koorts en ik kan geen contact meer maken mentaal dan.-ze keek Pricilla bezorgd aan -Het is erger dan ooit.-

Nu had ze ook nog een schuldgevoel van hier tot tokio, dit was haar schuld. Koortachtig dacht ze na, wat kon ze doen. -Wat kan ik doen.- dacht ze, in de hoop dat de draak haar zou horen, het liefst wilde ze helpen. Voor je leven lang een schuldgevoel hebben was vreselijk.

De draak keek haar aan in haar favorite mensen gedaante. Jammer dat ze uit vlammen bestond -Je kan proberen contact methem te maken, andere hij heeft al verklaapt dat hij verliefd is op jou, dus misschcien dat jij tot hem door kan dringen, dan haal ik wat voedsel voor jullie beiden- ze veranderde in een vlinder en vloog de trap af

Stilletjes liep ze naar zijn bed en ging op de rand zitten, die zacht op en neer bewoog. ''Tyson..'' een brok kwam op. Oke, ze moest zich sterk houden. ''Die zoen, het was ook een speciaal moment voor mij. Ookal doe ik altijd stom tegen jou, ik denk dat ik jou gewoon leuk vind. Zonder een rede, het voelt gewoon als liefde.'' kort wende ze haar gezicht af, ze was bang voor wat er nu zou gebeuren.

Tyson opende zijn ogen, en keek haar aan "SOrry voor de andere ik..." mompelde hij "Ik..." hij sloot zijn ogen even slaperig "...Ik ..ik...het spijtme van die kus, ookal voelde het voor jou geweldig... ik...het was mijn andere ik, ik was albang dat hij zoits zou doen, en dat je van hem zou houden." hij draaide zich om.

''Maar, het was jij.'' zei ze en pakte zijn warme hand vast. ''Er zijn geen twee van jou. Het zijn gewoon kanten. De ene is lief en de andere die denkt alles te kunnen.'' fluisterde ze met een waterige stem, geloofde hij haar nou niet?

Tyson schudde zijn hoofd "Geloof me, ik ben hem niet, ik kan hem niet zijn. Hoe kan het anders dat ik geen macht meer heb als hij aan de macht is. En anderzom, hij..ik voel hem nu, in mijn hoofd, hij doet alles om de macht te krijgen" hij keek haar aan "Beloof me dat je als mijn ogen oranje worden je de ruimte verlaat en de deur op slot doet" hij keek haar recht aan "Ik weet nit wat hij je aan zou doen, ik zou het mezelf nooit meer vergeven als hij....nou ja je begrijpt het wel."

''Ik ben niet bang voor de andere jij, ik kan het zelf wel aan.'' zei ze rustig, ze kon het wel aan, dat voelde ze gewoon. Zijn verdriet deed haar pijn en voor de er over na kon denken boog ze zich naar voren en drukte ze haar lippen op de zijne, gewoon uit het niets.

Tyson wilde protesteren, over de andere hij. Maar ze hield hem meteen tegen. Hij voelde zijn hart een sprongetje maken en glimalchte. Hij voelde de andere hij, die was kwaad, dat was te voelen. -en toen was de perfecte timing oor een wissel- hij duwde Pricilla van zich af en greep naar zijn hoofd. opeens hield hij op en keek haar aan, zijn ogen nu niet eens oranje, maar bijna rood. "Zo waar waren we gebleven voor andere mij de boel over nam" hij zoende haar weer.

Zijn ogen zag ze niet, ze was allang blij dat hij niet boos werd. Vol passie zoende ze terug. Haar armen sloeg ze om hem heen, dat dit zou gebeuren had ze niet geloven als ze het alllen had gehoord. De jongen die ze haatte zoende ze nu,.

De andere Tyson glimlachte en trok haar tegen zich aan. hij duwde haar tegen het bed. Zijn aren sloeg hij om haar heen en zijn ene hand ging in haar shirtje. Zijn oranje ogen keken haar uitdagend aan. Hij grijsde.

Sera merkte wat er was gebeurd, en wat er aan het gebeuren was, ze woog haar kansen af en rende naar boven. Ze stond in de deuropening en keek kwaad naar Tyson. De keek kwaad terug -stom beest je praat niet eens- zei hij mentaal tegen sera terwijl hij pricilla dichter tegen hem aan drukte. De draak stormde kwaad weg en ging op de bank liggen.

Nu pas viel de oranje gloed op, en de hand onder haar shirt. Met al haar kracht duwde ze hem van zich af. ''Wees weer de lieve persoon, die niet opdringt.'' zei ze zachtjes, ze wist niet of ze dit lang vol kon houden.

Andere Tyson greep haar bij haar polsen beet "Die krijg je voorlopig niet meer terug, dat watje zit nu figuurlijk gesproken in een hoekje van mijn hoofd te mokken dat hij hier helemaal niets aan kan doen" hij liet haar polsen niet los en trok haar naar zich toe "Zeg wie a zegt moet ook b zeggen." Serafina schoot overeind, ze moest ingrijpen, aleen had tyson inmiddels de deur dichtgegooid met telekinese. Ze kon er niet in om in te grijpen. de speciale unnel voor haar door de deur heen was om een of andere reden afgesloten.

''Nee, ik ben geen object.'' .Met een fronsend gezicht trok ze haar knie op. Als het goed was zou die zich tussen de benen van Tyson vestigen , dan was hij wel voor een tijdje stil. Ookal was dit alles er, ze was totaal niet bang.

Tyson dook ineen "Fuck, dat doet pijn bitch" hij keek haar kwaad aan, er zat weer een zweempje blauw in zijn ogen. Het was lang geleden sinds hij in harmonie was geweest dat het ene oog oranje en de ander blauw was geweest. Hij keek haar vuil aan en liep naar de deur. hij draaide die op slot en deed de sleutel in zijn broekzak. Hij liep naar Pricilla toe "Ik krijg altijd wat ik wil" hij liep op pricilla af "En nu ben jij dat, aleen om de andere mij te laten lijden."

''Nee.'' zei ze vastbesloten. In haar hand verschenen twee vuurballen, waarvan een akelig licht van kwam. ''Als je me aanraakt verbrand ik je levend, hoeveel pijn het ook doet voor mij.'' haar stem bibberde, ze hoopte dat de andere Tyson straks weer terug kwam.

De andere Tyson moest lachen, maar bleef wel op afstand. "Zeg meissie, je komt hier niet meer uit tot ik mijn zin krijg, of je beide tysons dood, of ik gewisseld word" hij grijnsde "En die derde zal niet gebeuren" zijn irissen vertelden een ander verhaal. Hij knipte met zijn vingers en ketens van vuur verschenen rond haar Nek polsen en enkels. "Als je niet lief bent maak ik er eeneind aan" zei hij simpel.

Zonder zich te bewegen concentreerde ze zichzelf op het vuur tot ze het zelf kon besturen. Al snel doofde het. ''Je moet er wel aan denken dat ik ook deze kracht heb. En vaak genoeg er mee oefen.'' er verscheen een uitdagende blik op haar gezicht, ze wilde wel eens zien wat zijn reactie hierop was.

Andere tyson deed een stap naar achter. Er was nog een rndje oranje uit zijn ogen weg. Toen grijnsde hij "En ik heb de kracht van het vuur ook weet je" hij doofde het vuur in haar handen na zich goed geconcentreerd te hebben, daardoor concentreerde hij zich niet meer op het innerlijke gevecht met de brave tyson waardoor het nu 50/50 was. Hij deed een stap naar voren "En ik heb al meer doden op mijn naam weetje, de moordenaars van mijn broer heb ik van kant gemaakt op mijn 8ste weet je." die herinnering deed de andere tyson weer terug deinsen, in zijn ogen had oranje weer overduidelijk de overhand "En als baby is mijn hele familie omgekomen, ook mijn schuld, en de andere tyson kon in beide gevallen alleen meekijken, en luisteren, en kon zich niet afwendden toen ik die moordenaars van mijn broer in koele bloede levend verbrandde" hij grijnsde "Weetje wat een machtig gevoel het is om die blik te zien als ze reliseren dat ze doodgaan en dat dat kleine jochievan 8 geen genade geeft, maar ze levend verbrand" hij grijnsde "En het leven langzaam in hun ogen te zien wegkwijnen terwijl ze aan hevige pijnen lijden" het blauw was nu helemaal weer weg uit zijn ogen en het oranje werd weer helderder, en donkerder.

Ze wilde dat hij ophield met de dingen die hij zei, dat kon ze niet aan. Zonder er verder over na te denken drukte ze weer haar lippen op de zijne, misschien zou de normale Tyson dan weer terug komen. Of ze zou met de Tyson zoenen die nieteens van haar hield.

Deze tyson glimalchte en drukte haar tegen de muur, dicht tegen zich aan. Hij ging weer met zijn hand in haar shirt. Zijn ogen waren weer gewoon oranje, niet het velle kleurtje van eerst. Hij haalde zijnlippen even van de haren "Mooie poging, maar nee zomakkelijk geef ik me niet gewonnen" hij ging met zijn voeten op de haren staan, maar ovende er weing druk op uit. Zo kon ze niet nog een knitej geven. voor de zekerheid hield hij ook maar haar polsen vast.

Zonder enig enmotie te tonen keek ze hem aan. "Dan vertrouw je me maar niet." antwoorden ze zonder hem aan te kijken. Ze wilde niet zien dat het de andere hij was. Gelukkig hiJ haar polsen vast, zo kon hij niet onder haar shirtje, zoiets had ze nooit met een jongen gedaan.