Het afgelegen pleintje.--- Weegschaal.

Verscholen tussen de ring bomen eromheen en wat struiken ligt een klein verwoest plein , niemand komt er haast. eeen perfecte plek om geheimen te bespreken en om geheimzinnig te doen ... XD
Door de bossen kan niemand je horen , behalve de spotgaai die er leeft , die af en toe een liedje zingt. In het midden staat een comfertabel klein bankje.

Regels;
Vrij , niet te veel mensen... het is zegmaar een plek om geheime dingen te bespreken...

Anthea verschoof een beetje op de bank. Ze had dit pleintje een paar dagen geleden ontdekt en het was een perfecte plek om je even terug te trekken. Ze had zelfstijd gehad om wat te lezen. Ze was nu in een boek bezig over aura's, ze merkte namelijk dat ze steeds meer kon met haar krachten en dat wilde ze zoveel mogelijk benutten.
De spotgaai zong een liedje, het was erg droevig en Anthea kreeg tranen in haar ogen. Snel veegde ze ze droog, ze probeerde zich op haar boek te concentreren en niet naar het mooie gezang te luisteren.

Casey liep een beetje zenuwachtig he pleintje op en hoopte dat Val haar briefje had gevonden "Fuck, ho moet ik dit nu aan haar uit gaan leggen, en straks word ze super kwaad" ze zakte neer op het andere eind van het bankje mer haar handen in het haar.

ik zie opeens dat jullie hier een plan willen uitvoeren, ik ga wel weg
------------------------

Anthea kon het gezang niet meer verdragen, zo kon ze echt niet normaal lezen! Ze klapte haar boek dicht en gooide het in haar tas. Snel rende ze het bos in, weg van het lied wat zoveel herinneringen bij haar opriep, weg van het comfortabele bankje en de rust die maar eventjes kon duren. Het leek wel alsof de goden haar persé voortdurend bezig wilde houden.

Val zwierf rond op zoek naar een of ander pleinte , ze zag een cirkel bomen en liep er op af . LAngzaam wring ze zich door de bomen en zag Casey zitten. " Haaj Kees! Wat wilde je nou zo dringend vertellen?" zei ze en plante zich voorzichtig op de bank.

Casey keek Valerie paniekerig aan, wa echt compleet tegen haar persoonlijkheid in, ze was altijd vrolijk en stralend. "Val" zei ze met een trillende stem "O Leive hemel, je zal me wel gaan haten" ze beet op haar lip "Ik ben net als jij zwanger, aleen het probleem is dat ik van dezelfde vader zwanger ben" ze keek Valerie aan.

Valerie lachte "JAhoor! je houdt me voor de gek!" zei ze , ze keek naar haar buik die inmiddels al behoorlijk dik begon te worden , alhoewel had Diego haarverteld over zijn ONS , maar hij had hun gelijkenis dan toch wel gezien?

Casey moest bijna hulen "DENK JE DAT IK OVER ZOIETS LIEG" screeude ze van frustrering "Ik heb mezelf er toe moeten zetten dat ik je ook maar durf te verellen van die ONS, laat staan dat het ook nog een zeker gevolg had" tranen biggelden over haar wangen "Ik vind he al afschuwelijk om zwanger te zijn , wat denk je dat ik vind van zwanger zijn van het vriendje van mijn drielingzus"

"Meis... ik vind het echt niet erg , het is jouw schuld niet! "Zei Valerie geruststellend , ookal vreesde ze dat vanwegen Kees haar Vele ONS het wel haar schuld was , maar welke gek zegt dat nou tegen haar jammerende 3ling zus....

Casey viel snikkend in de armen van haar zusje "Het is WEEEEEL mijn schuld" ze schokschouderde helmaal vn het huilen "Ik weet niet eens of jullie al iets hadden toen ik nou ja... je weet wel... hij me zwanger maakte" ze keek haar zus met traanogen aan.

"Ik hoop voor 'm van niet!" Ze VAlerie en ving haar zus op. " Anders krijgt hij met mij te maken! kees , geef jezelf nou niet de schuld!, eigenlijk is de enige schuldige Diego... Maar ik wil geen ruzie met hem dus nu is het begrip zwanger worden de schuldige! Of ik! ik had eerst moeten weeten et wie ik in love viel , ik had moeten weeten dat jij zwanger van hem was!"

Casey jammerde "Ik.. ik weet het ook pas net." Ze was nog steeds in paniek. "en na wat rekenwerk wist ik zeker dat het diego was" ze zuchtte "Het spijt me" ze stond op en liep weg.

Ook Valerie stond op en pakte haar zus bij de schouder , "Denk maar niet dat ik je laat gaan voor je vrolijk doet en jezelf vergeeft als je toch vind dat het jouw schuld is!" Zei ze met haar vertrouwde bazige toon die ze lang niet meer had gebruikt...

Casey herwon zichzelf een beetje en draaide zich om. Ze haalde diep adem en veegde de tranen uit haar ogen. Zo bleef ze even staan voor ze glimalchte en met heldere stem zei "Ik vergeef mezelf, als het iemands schuld is dan is het die van diego, en die kon er ook niets aan doen." ze gliamlchte en gaf haar zus een knuffel "Wil je het alsjeblieft nog niet aan de rest vertellen, aleen als ik je er toestemming voor geef, of ik het zelf niet kan zeggen, om welke reden dan ook" ze glimalchte naar haar zus voor ze weg liep.

"Geloof me , je kent me , dus je weet dat ik niets zeg." Zei VAlerie met een brede glimlach en verliet het pleintje via de andere kant , ze dacht nog eens goed na -Kees , zwanger van de vader van mijn baby...- Het klonk onmogelijk en vaag...