Huis van Tyson, Weegschaal

Tyson glimalchte en zoende haar op de mond. "De andere ik pest ik hier al genoeg mee, je hebt pech dat hij zo'n watje is." Hij zoende haar weer en liet haar niet los.

Serafina bonkte boos met haar vuisten op de deur. Ze kreeg er geen bezeging in. De vuurvaste kamer die ze nogmaal gebruikten om tyson in te laten uitrazen was nu zijn bescherming. De draak bedacht dat de scharnieren aan dezekant van een ander materiaal waren dan de deur en deed haar best om ze te smelten. ze was in een paar minuten klaar en liet de deur vallen. ze stapte de kamer in en greep de verraste tyson bij zijn middel en smeet hem de kamer door. Beweusteloos lag hij nu op de grond. -Ben je oke, heeft hij je iets aangedaan- ze keek Pricilla bezorgd aan. Ze had weer de vorm aangenomen van een zigeumervrouw, aleen dan van vuur.

Een gil van pijn kwam uit haar keel, om hem zo op de grond zien liggen. "Ja het gaat wel met mij maar zijn eigen ik moet terug komen." zei ze terwijl ze nog na hijgde over wat er was gebeurt. Het was gewoon vreselijk wat er nu gebeurde.

Srafina liep toen naar Tyson en draaide hem op zijn rug. Ze opende met haar ranke vingers van vuur zijn ogen. -Hij is weer zichzelf, maar net als de vorige keer heeft hij veel energie erin gestoken, het is aleen gelukt omdat de andere tyson bewusteloos is - ze liep naar de gang en kwam terug met een glas water, voorzichtig om niet het water aan te raken goor ze het over zijn gezicht. Hoestend kwam hij bij. Hij zag pricilla en rende naar een hoek van de kamer "Snap je nu waarom ik vroeg om de kamer te verlaten als ik niet meer mezelf ben" zei hij, hij klonk paniekerig.

"Maakt niet uit. Ik vind je leuk en ga dat niet nu opgeven. Niet wanneer ik al zoveel heb meegemaakt." zei ze vastberaden. Trippelend liep ze op hem af en drukte haar lippen op de zijne, ze wilde nu de echte Tyson kunnen. Laten zien dat ze van hem hield.

Tyson glimlachte en sloeg zijn armen om haar heen. hij zoende haar vol terug. Blij dat hij ook een keer de kans kreeg haar te zoenen. Hij drukte haar dicht tegen zich aan, maar bleef verder van haar af, integenstelling tot de andere hij die telkens in haar shirt zat. Serafina bleef erbij, deze keer zou ze zich niet buiten de ruimte laten opsluiten.

Ze zoende hem vol overgave. Dit was speciaal. Zachtjes drukte ze zich tegen hem aan, maar zonder om te vallen. Dit was anders als bij de vervelende Tyson, dit was specialer en hem vertrouwde ze meer. Ze ging het niet zeggen maar hij mocht wel onder haar shirtje strelen.

Tyson hoorde haar gedachten en aaide haar rug, hij hield zo veel van haar. De andere hij was nog bewusteloos, en hij was niet bang om haar nu bij zich te houden, voorla omdat zijnogen weer helderblauw waren, dan was er geen kans dat hij om zou slaan. Hij streelde haar haar met zijn ene hand en drukte haar dicht tegen hem an met de andere.

Zonder haar lopen van de zijne af te halen. Stond ze half op en trok hem mee naar het bed. Waar ze hem zachtjes op duwde, dit zou wat lekkerder liggen. Haar hand streek door zijn haar en kriebelde hem zachtjes in zijn nek. Ze was gek op hem als hij de lieve hij was.

Hij liet zich meevoeren en trok haar bovenop hem. Hij gliamlchte naar haar, maar haalde zijn lippen niet van de haren, een tikje onhandig plukte hij aan haar shirtje. Ze was nu niet de eerste, maar wel het eerste meisje waar hij met hart en ziel van hield.

Zachtjes streelde ze zijn armen en opende haar mond. Vandaag zou ze niet te ver gaan maar wel laten zien dat hij niet bang hoefde te zijn over hoe zij zich over hem voelde. Na een tijdje liet ze zich naast hem op bed vallen, nog nahijgend van wat er gebeurt was.

Tyson ging naast haar liggen "Heeft mijn andere ik je echt nie erge pijn gedaan" hij keek haar aan "Trouwens, let bij gym maar eens op mijn ogen, vaak is de een dan blauw en de ander oranje, en in uitzonderlijke gevallen allebeii oranje" hij glmalchte en pakte teder haar hand.

''Nee, hij heeft niks gedaan. Alleen wou hij meer als zoenen.'' zei ze met een scheve glimlach. Iets steviger pakte ze zijn hand vast en rolde zich weer op hem. Een tedere kus drukte ze weer op zijn lippen en zachtjes haalde ze haar hand door zijn haar.

Tyson gliamlchte en sloeg zijn armen om haar heen. hij drukte haar dicht tegen zich aan en zoene haar vol. Saphira draaide zich de andere kant op, ze bleef wel in de kamer voor het geval dat, maar ze hoefde DAT niet t zien.

Langzaam haalde ze haar lippen van de zijne. ''Ik denk dat ik maar naar huis ga. Ik wil niet dat mijn vele broers en zussen bezorgd worden.''. Ze glimlachte en rolde weer van hem af. Het liefst was ze langer gebleven maar Jonah werd nogal gauw bezorgd en in een preek had ze geen zin.

Tyson ging staan en liep met haar mee tot aan de deur "Jammer, bou ja, wel thuis" hij dee de deur als een gentelman voor haar open en glimalchte naar haar. hij gaf een kus op har wang "Tot later dan maar wer."

''Ja..Doei.'' zei ze met een glimlach en liep door het gangpad naar beneden, het huis uit. Buiten riep ze Pinguïn en wachtte tot hij kwam. Uiteindelijk stapte ze op haar draak en vloog terug naar haar eigen huis.