Het café De zwarte raaf- Rijk van de Boogschutter

Taylor kwam kletsnat en warrig haar het café binnen. Dit café was totaal onbekend voor hem, maar hij was er langs gevlogen samen met Sound. Van Taylor moest Sound even rusten dus gingen ze hierheen. Perongeluk had Sound gezorgt voor een storm, waardoor ze er zelf in beland waren. Het regende nu hard buiten. Taylor begroette even een vriendelijk uitziende vrouw die er werkte en ging met een plof op een stoel zitten, die aan een van de ronde tafels behoorde.

Ayano zag eruit als een verzopen kat. Ryuu haar draak had geen last van dit weer, maar Ayano wel. Het regende te hard om buiten rond te zwerfen of om naar het kerkhof te gaan waar haar grootmoeder en moeder lagen. Ryuu vond het wel prettig buiten dus hij bleef buiten ronddwalen. Het café zag er vervallen uit maar een andere keuze had ze niet. Rustig opende ze de deur en stapte het ouderwetse cafétje binnen. Het zag er allemaal erg gezellig uit. Erg knus. Ze knikte even naar de barman en keek daarna naar de vrouw. Ze glimlachtte even. Het ware kennisen van haar vader. De vrouw kwam naar haar toe gelopen en vroeg of ze iets wou drinken. ''Iets warms, graag'' beantwoorde ze de vraag. De vrouw knikte en liep naar Taylor om het zelfde te vragen. Aangezien het aardig druk was, liep ze naar het tafeltje van Taylor. ''Is deze plaats vrij'' vroeg ze.

Taylor keek vriendelijk naar de serveester die kwam vragen of hij iets te drinken wou. 'Laten we het op koffie houden.' Glimlachte hij naar de vrouw. Die vriendelijk knikte en wegliep. Hij keek op van een meisje. Ze had lilapaars haar en zag er natgeregent uit. Even voelde hij zich schuldig omdat het door Sound kwam. Daarna glimlachte hij. 'Natuurlijk. Ga zitten.' Zei hij vriendelijk en keek haar vriendelijk aan. Hij haalde een hand door zijn wit/zilveren haar, dat natgeregent was.

Ayano knikte kort. Ayano was altijd wel in voor een praatje maar klapte soms snel dicht als het over haar verleden ging. ''Dankje'' zei ze terug. Haar bloedrode ogen keken het café rond. Met een mysterieuse blik in haar ogen keek ze Taylor aan, rustig bekeek ze hem onopvallend. ''Mijn naam is Ayano'' zei ze rustig om zich voor te stellen. Nu ze hier toch zat kon ze net zo goed een gesprek beginnen. ''Lekker weer vind je niet'' zei ze met een glimlachje.

Taylor glimlachte half. 'Aangenaam.' Zei hij tegen het meisje dat zich voorstelde als Ayano. Haar rode ogen intrigeerde hem wel. 'Ik ben Taylor en het weer is geweldig.' Zei hij sarcastisch en gebaarde naar haar eigen klets natte haar. Hij grinnikte schamper en keek naar de serveerster die kwam aanlopen met hun drinken. Ze zette het voor hun niet. Hij grabbelde een zilvermunt uit zijn zak en gaf het aan de vrouw. 'Hou het wisselgeld maar.' Zei hij vlug.

''Leuke naam'' zei ze tegen Taylor. Toen hij gebaarde naar haar haar, grinnikte ze lichtjes en kneep ze haar haren uit met een brede grijns. Gelukkig had ze niet echt veel make-up op gedaan want anders leek ze net een monster. Toen de serveerster met het drinken aan kwam bedanktte ze haar en gaf haar een paar kopere munten. Ze keek weer naar Taylor. ''Uit welk gebied kom je'' vroeg ze vriendelijk. Met beide handen pakte ze de beker vast en bracht het naar haar lippen. Ze blaade even en nam vervolgens een slok.

Taylor grinnikte en pakte zijn beker vast. Hij warmde zijn handen eraan en keek naar Ayano. 'Het rijk van de waterman.' Zei hij en grijnsde. 'En jij?' Vroeg hij en liet met een hand de beker los. Hij liet zijn hand naast de beker zakken, zodat hij ontzichtbaar een klein luchtbolletje kon maken. Dit stuurde hij in de thee, zodat het wat koeler werd. Hij nam een klein slokje.

''Boogschutter,'' beantwoorde ze zijn vraag. Opnieuw nam ze een slok van haar thee. Even keek ze naar buiten. ''Ryuu vermaakt zich daar wel prima in de regen.'' zei ze meer tegen zichzelf dan Taylor. Ze keek even naar de barman die met de haard aan het klote was. ''Verdomme ga aan!'' riep hij geirriteerd. Ayano grinnikte even, ''Excuseer me even.'' zei ze beleefd en stond op om naar de haard waar ze door haar Knieeën hurkte. Alsof ze een handkusje naar iemand blies vlogen er kleine vuur fonkjes uit haar mond. Het hout in de haard branden nu weer goed. ''Astublieft.'' zei Ayano tegen de barman en liep terwug naar het tafeltje en ging weer zitten.

Taylor keek met een droog gezicht naar Ayano en nam een slokje. 'Wel.. ook een magiemensje.' Zei hij droog en dronk zijn thee. Toen hij de halve beker had gedronken zette hij hem weer op tafel en veegde hij zijn mond af. 'Sound is de schuld van deze regen.' Zei hij grinnikend en maakte even een klein luchtbolletje dat om Ayano heen liet zweven.

Ayano glimlachtte, ''Magie is speciaal, je kan er mensen mee helpen en je kan er mensen mee pijn doen. Ik doe liever het eerste'' zei ze met een glimlach. Ze nam weer een slokje van haar thee en hield hem dit keer vast. Ayano had nooit last van kou of warmte dat was een voordeel van een vlam. ''Sound? Ow je draak'' zei ze. ''Achja, hij brand geen huizen plat als hij geen goed humeur heeft'' zei ze met een grijnsje. Ryuu kon je nooit vertrouwen als hij zijn dag niet had dan moest en zou hij gewoon zijn irritatie's op andere mensen richtten.

Taylor glimlachte droogjes. 'Nee, dan zorgt hij wel voor een of andere tornado of luchtstroom.' Grinnikte hij en schudde zijn hoofd. Sound kon voor elke vorm van storm zorgen als ze met lucht te maken hadden. Tsunami's waren niet mogelijk. Maar de rest wel. Als hij iets met bliksem wou veroorzaken dan vormde hij een paar donderwolken bij elkaar en dan kreeg hij bliksem.

Ayano lachtte. ''Jij bent zeker meer bekend in deze wereld'' ''Ik weet amper iets van magie, of laat staan het 13de rijk'' ze zuchtte even en nam opnieuw een slok van haar thee die nu al bijna op was gedronken. ''Ryuu is een blauwe vuur draak, niet erg bijzonder maar toch angstaanjagend vinden de meeste'' zei ze rustig.

Taylor schudde zijn hoofd. 'Ik weet nog niet erg lang van de dertienders.' Zei hij schouderophalend en glimlachte. Hij pakte zijn kopje weer op en dronk zijn thee helemaal op. 'Sound is een stormverzamelaar. Niet eng ofzo, vooral erg groot en mooi.' Sprak hij lovend over zijn eigen draak. Hij vond Sound echt de meest geweldige draak die er was. Maar dat vond waarschijnlijk iedereen van zijn eigen draak.

Ayano knikte kort en keek naar haar beker die nu voor een kwart gevuld was. Ze pakte haar beker vast en gooide hem daarna achter over. Ze veegde haar mond af. ''Ryuu is ook een geweldige draak, vind ik zelf. Maar de meeste zijn toch wel bang voor hem aangezien hij nogal een aangebrand karakter heeft'' zei ze met een lachje. ''Maar hij is er wel altijd voor me, een geweldige draak'' zei ze met een glimlachje. ''Hij houd er niet echt van asls ik in aanraking kom met andere mensen, hij is nogal beschermend, hij houd ook van geintjes uithalen die hij wel grappig vind maar andere niet'' zei ze uiteindelijk. De muziek werd iets hoger gezet maar je kon elkaar nog wel verstaan.

Taylor glimlachte en knikte. Sound was precies hetzelfde voor hem. 'Sound is gewoon mijn allerbeste vriend. Hij weet als enige op de wereld alles van me en hij weet me altijd te vinden. Hij beschermt me als dat nodig is. Maar haalt ook vaak geintjes met me uit.' Grinnikte hij en dacht aan de laatste keer. 'Soms hebben we een ruzie. Maar meestal zijn we gewoon rustig tegen elkaar en hij weet me altijd uit de moeilijkste situaties te halen.' Hij dacht even aan de week dat ze elkaar de hele tijd negeerde, omdat ze een discussie hadden gehad.

Ayano glimlachtte, ''Soms is het best raar vind je niet, dat een ei wat je groot brengt later je beste vriend word'' zei ze met een lachje. ''Toen ik Ryuu uit het ei zag komen smelten onze zielen zowat samen... Door hem voelde ik me nooit meer alleen. En ik was vaak alleen, opgesloten in mijn kamer'' ze zuchtte even. ''Mijn vader wist nooit wat je met magie kon bereiken en sloot me maar op omdat het gevaarlijk was'' zei ze met een diepe zucht. ''Tot een week of 2 geleden, erg vreemd dat je leven kan veranderen na een lichtbol...''

Taylor glimlachte en knikte, hij snapte wat ze bedoelde. 'Ik was altijd alleen, maar ik had Sound, dus toch niet helemaal.' Zei hij. 'Ik ben al jaren niet meer thuis geweest en heb eerlijk gezegd ook niet die behoefte.' Zei hij schouderophalend. Hij haatte alles thuis en dan vooral zijn ouders. Taylor glimlachte even wrang. 'Maar ik heb Sound en dat vind ik genoeg.' Zei hij, hij vond het prettig om zo met iemand te praten.

- new

Onder invloed van heel wat verbaasde blikken liep Tyfli naar de bar, " Mag ik een bruizend wijntje? " Vroeg ze aan de barvroeuw , die aarzelend aan de gang ging , " Ga zitten " Zei ze , maar Tyfli schudde haar hoofd, ze bleef liever op de grond staan.

Aphrodite liep naar de bar, gevolgd door begerige blikken, zoals altijd. Ze ging zitten naast een meisje dat aan de bar stond. Ze bestelde een kop thee, ze vond het te vroeg voor alcohol, en ging zitten naast het meisje dat stond. Ze scande haar oppervlakkigste gedachten en herrinneringen en merkte dat ze blind was, ze wou er niets over zeggen maar vroeg "Waarom ga je niet zitten, cherie?" Ze zei altijd cherie tegen mensen die ze schattig vond, ze kon er niet vanaf komen.

Tyfli keek om naar het meisje dat haar aansprak , ze had een sierlijke houding . De vraag van het meisje beviel haar wel , ze hield van nieuwsgierigheid , cherrie... klonk leuk... " Oh , uuhm ik hou m'n voeten liever aan de grond zegmaar... die krukken zijn zo hoog dat ik niets meer zie..." Zei ze maar , ze had geen zin om alles opnieuw uit te leggen.

Aphrodite keek in de oppervlakkige herinneringen van het meisje en graafde ietsje dieper, nu merkte ze dat het meisje kon zien met aardsturing. Ze glimlachte. "Ik snap het. Wil je aan een tafeltje gaan zitten waar je met je voeten bij de grond kan?" Vroeg ze met een glimlach aan het meisje. Ze vond het meisje schattig, en wou dus graag een gesprek met haar aangaan.

Tyfli vond het meisje erg aardig en ze knikte, ze liep naar een tafeltje en ging zitten. ze bedacht dat het meisje haar gedachten gelezen had en ze glimlachte naar haar. haar vieze blote voeten stonden stevig op de grond en ze bestudeerde het cafee even, er zaten jongens aan een tafel met verliefde lichaamshoudingen , en ze merkte dat het vast om het meisje ging, aan de richting waar hun hoofd heen wees te zien wel...

Aph zei: "Let daar maar niet op, zo zijn ze altijd." Zei ze met een glimlach. "Jammer genoeg kan je niet precies zien hoe ik eruit zie, anders zou je het wel snappen." Voegde ze eraan toe. Ze was onderhand gewend om zulk soort jongens als flirtmateriaal en als niets anders te gebruiken.

Tyfli glimlachte , " dat is het enige wat ik wel van mezelf wil weten... hoe zie ik erruit?? " Ze nam een slokje van haar wijn en zei " Dan moet je wel heel mooi zijn " Met een onzichtbare blik op de jongens via de trillingen op de grond. " Die jongens vallen van hun stoel! " En ja hoor 1 van de jongens viel inderdaad van zijn stoel, ddor de grote van de vele trillingen diue volgeden draaide Tyfli voor het eerst haar hoofd naar hem toe.