Het Landhuis van Alyssa en Andrew

Aan de rand van de stad Yenkra staat een geweldig groot landhuis. De ene kant van het erf grenst aan de de buitenwijken van de stad. De andere helft van het land grenst aan de prachtige bossen. De stad Yenkra ligt in een licht glooiende heuvel die het landschap een prachtig gezicht geeft. Het landhuis zou zo van een ansichtkaart kunnen komen. Als eerste kom je aan bij een prachtige poort die door een oude, vriendelijke man geopend word als je naar binnen wilt. Dan kom je gelijk op een sprookjesachtige oprijlaan uit. De oprijlaan is ongeveer een kilometer en word aan weerszijde begrensd aan prachtig bloeiende lotusbloemen die liefelijk waaien in de wind. Als je eenmaal deze oprijlaan afgereden bent, het is namelijk makkelijker om op dit enorme land een paard of draak te hebben. Eenmaal bij het huis aangekomen merk je pas hoe groot het is. Het huis zelf bestaat ui een stuk of honderd kamers waarvan de helft nog niet eens gebruikt word. Alyssa en Andrew hebben hier beide een enorme kamer met aangrenzend een prachtige badkamer. Verder in het huis zijn er nog vele slaap en badkamers, 2 keukens en natuurlijk woonkamers. En niet te vergeten de enorme bibliotheek.
De tuin is enorm groot met prachtig groen gras. Er zijn bomen waar heerlijke hangmatten tussen hangen en natuurlijk prachtig aangelegde vijvers met de meest bijzondere vissen. Verder zijn er paardenstallen met verschillende paarden. Voor de draken is er ook een soort stal gebouwt waar ze naar hartelust kunnen ronddollen. Verder is er een klein tuinhuisje waar het heerlijk is om in weg te dromen.


regels: vrij, maar kom niet zomaar binnenvallen. Ze hebben hier ook bewaking

"Alyssa, heb jij mijn broeken gezien," riep Andrew door het huis terwijl hij over zijn koffer gebogen stond. "Ik kan ze niet vinden." Hij boog nog eens extra diep in zijn kast. Net zo diep, tot zijn blauwe pet bijna van zijn hoofd viel. Hij en zijn zus waren nog geen week geleden bij Zenan de Wijze geweest. Hij had hen erop uitgestuurd om tegen de heidenen te vechten. Hij kwam weer uit zijn kast, nog steeds zoekend naar zijn broeken.

Hoofschuddend kwam Alyssa lachend de hoek omgelopen. Soms was Andrew net een meisje met zijn kleding. Zelf had ze nog niks ingepakt omdat ze steeds geroepen werd daar haar broer. Ze had nog niet eens de kans gehad om naar haar kamer te lopen omdat ze steeds geroepen werd. Gelukkig wist zij wel steeds weer zijn spullen lagen. "Je bedoelt die oude spijkerbroek waar zelfs de zwervers hun neus voor ophalen?" vroeg ze plagend terwijl ze triomfantelijk naar een hoop kleding liep. Met een glimlach trok ze aan een t-shirt waardoor de stapel omviel en er een broek tevoorschijn kwam.

Andrew werd rood. "Maar dat is maar één spijkerbroek," zei hij. "Weet jij ook waar mijn korte broeken en andere lange broeken zijn?" Hij liep naar de stapel T- shirts en propte de hele stapel in zijn koffer. "Zal ik de draken anders hun zadeltassen alvast omdoen? Dan kan jij rustig alles inpakken, daar ben je namelijk veel beter in." En hij stak zijn tong uit naar zijn zusje.

Alyssa zuchtte "Laat mij maar weer het zware werk doen." ondanks haar zucht waren er pretlichtjes in haar ogen te zien. "Ga maar, ik ben over een halfuurtje klaar. En dat als vrouw." grinnikte ze terwijl ze hem een T-shirt toegooide om hem weg te jagen. "Vraag anders aan Lia of ze wat te eten wilt maken voor we vertrekken." Lia was al jaren lang hun trouwe verzorgster, zij zorgde ervoor dat ze in een redelijk opgeruimd huis leefde en niet elke dag ontbeten met pizza.

"Oké," riep Andrew over zijn schouder terwijl hij wegrende. Hij gleed van de trapleuning naar beneden en racete verder naar de keukens waar hij Lia tegenkwam. "Lia, zou jij wat te eten voor ons kunnen meegeven?" vroeg hij. "En alsjeblieft niet teveel." Hij wist uit ervaring dat Lia altijd koffers vol met eten maakte als ze weggingen. Toen de vrouw knikte rende hij naar de tuin. Hij vond het heerlijk om weer eens op reis te gaan. Bij de draken aangekomen, ging hij op zoek naar de zadeltassen. De witte was van hem en Akako en de rode van Alyssa en Liuz. Hij zadelde de draken en reed met ze terug naar het huis. Daar aangekomen, rende hij weer naar boven om te helpen met het tillen van de koffers.

In de tijd dat Andrew weg was begon Alyssa de spullen te zoeken. Als eerste gooide ze de hele koffer die Andrew gevuld had weer helemaal leeg. Ten eerste was het veel makkelijker om gewoon tassen mee te nemen. De koffers waren veel te log en onhandig door hun harde hoes. Ze pakte 2 reistassen en stopte in de ene tas de wapens van Andrew met zijn spullen die hij dagelijks gebruikte zoals een tandenborstel en een paar stukken kleding. In de andere gooide ze overige kleding en andere zooi die van pas kon komen. Gewoon om niks te missen. Daarna liep ze door de prachtige gangen naar haarkamer. Ze bleef even stil staan voor een prachtig versierde spiegel. Dit was haar lievelingsspiegel van heel het huis. Ze moest even sliken bij het idee dat ze deze zou moeten missen. Snel liep ze verder naar haar kamer om haar eigen tassen te vullen. Ze was een stuk sneller klaar dan bij Andrew op de kamer. De rede was logisch: bij haar lag alles netjes geordend. Net toen ze Andrew wilde roepen om te helpen met de koffers kwam hij al te voorschijn.

"Ik pak mijn koffers wel eerst," zei Andrew. "En dan kom ik die van jou halen." Hij liep naar zijn kamer. Hij pakte de koffers, die eigenlijk reistassen bleken te zijn, van zijn bed en liep terug naar zijn zusje. Daar pakte hij haar tassen en droeg ze naar beneden. Zijn blote voeten trippelden over de vloer. Onderaan de trap riep hij: "Ga jij het eten halen bij Lia?" En hij liep naar buiten. Daar zocht hij in de tas die voelde als de wapentas zijn dolken en halve zwaard. Dan hoefde hij zich niet zo naakt te voelen. Hierna maakte hij de tassen vast op de drakenruggen achter de zadels.

Alyssa schudde haar hoofd. Ze had al zo vaak proberen duidelijk te maken dat ze net zo sterk was als haar broer. Maar hij bleef het vergeten en droeg haar tassen. Ze trok onder haar bed een foto van haar peetvader en stopte deze in haar broekzak. Ook al was hij niet hun echte vader. Ze hield van hem als een echte vader. Daarna sprinte ze de trap af terwijl ze onderaan over de gladde leuning sprong om tijd te winnen. "Liaa!!" riep ze al vrolijk van ver af. Ze opende de deur naar de keuken en rook de heerlijke geur van versgebakken geur. Lia draaide zich met een glimlach om en sloeg haar in haar mollige handen. Alyssa beantwoorde de knuffel door vrolijk terug te knufflen. "Ik ga je missn Lia." mompelde ze toen ze de zak met eten aangeboden kreeg.

"Alyssa!" riep Andrew vanaf Akako's rug. "Het wordt maar eens tijd om te gaan." Akako keek naar de jongen op haar rug en vroeg: "Waar wil je eigenlijk heen? En waarom al die drukte? Alyssa weet wel wanneer ze moet komen." "We gaan naar de twaalf rijken aan de andere kant van de woestijn," zei Andrew. Hij was zo opgewekt, dat het net leek alsof hij op vakantie ging.

Alyssa rook aan het verse brood in de zak. Het rook verukkelijk. Ze sloeg nog 1 keer haar armen om de vrouw die al jaren voor hen zorgde als hun moeder. Ze gaf haar een zoen op haar wang en stormde toen door de net geboende hal weg. Ze sprong over de trappen heen omlaag van het terras af tot ze bij Andrew terecht kwam. "Ja, ja ik ben er al." zei ze zonder te hijgen.

"Nou kom op dan," zei Andrew. Zelf liet hij Akako alvast naar het einde van de oprijlaan rennen. Eenmaal bij het hek keek hij om naar het huis. Hij dacht aan de leuke herrineringen die hij hier had samen met Alys en zijn vader. Akako keek met hem mee. Zij was hier ook opgegroeid. Andrew en Alyssa hadden het ei van haar en haar broer hier gevonden bij het verste vijvertje met Japanse reuzenkoi's. De herrineringen maakten het vertrek erg moeilijk.

Alysa knikte en gooide de zak met brood in de handen van Andrew. "Neem jij deze maar. "zei ze plagend. Ze rende naar Liuz die lui in het zonnetje lag. Ze fluisterde wat in zijn oor. En voor ze verder wat had kunnen zeggen stond Liuz al recht overreind. Alyssa grinnikte om deze reactie van haar draak. Met haar hand gleed ze over de gladde huid van Liuz. In tegenstelling tot vele draken was de huid van Liuz en Akako glad en niet schubberig. Snel sprong ze op Liuz en vloog omhoog. e zag haar broer naar het huis staren. "Kom op broertje van me. We gaan."

Andrew schrok op uit zijn gepeins. Hij reed door de poort het bos in. "Waar moeten we heen, Alyss?" vroeg hij aan zijn zusje. Akako keek met haar lange nek boven de bomen uit op zoek naar de woestijn die ze over moesten steken. Zenan had verteld dat dat gewoon kon. Akako zag geen woestijn en zei: "Ik heb geen idee waar we heen moeten."

"Richting het noorden, boswachtertje." glimlachte Alysa toen ze eenmaal in de lucht zaten. Ze wist niet precies waar het noorden was, maar Andrew wist altijd dat soort dingetjes. Ze gleed met haar hand over de zadeltassen die Andrew bevestigd had. Deze waren van luxe leer en precies voor deze draken gemaakt. Uit haar zakken haalde ze 2 zware zakken met gouden munten. "Vangen." zei ze terwijl ze 1 van de zakken naar Andrew gooide. Zij was waarschijnlijk de enige die eraan gedacht had om flink wat geld mee te nemen om tenminste een slaapplek te kunnen betalen.

"Akako, kunnen we ook even de lucht in?" vroeg Andrew aan zijn draak. "Dan kan ik zien waar de zon staat." Boven de bomen keek hij naar de zon. 'Eens denken,' dacht Andrew. 'Het is herfst dus de zon staat op deze hoogte dan op 3 uur. Dan staat die in het zuid-zuid-westen. "We moeten precies de andere kant op, Lyss," riep hij naar zijn zus en draaide Akako om.

"o." Alyssa grinnikte. Dit was typisch iets voor haar. Stoïccijns de andere kant opvliegen. Liuz draaide zich om zonder te wachten op haar orders. Luid klapperend met zijn vleugels vloog hij richting Akako. "Kom op, wie het eerst de woestijn ziet." riep hij in drakentaal naar zijn tweelinzusje die ondertussen naast hem vloog. Alyssa stopte het zak goud in haar zadeltassen.

Akako begon sneller te vliegen. Omdat ze een tweeling waren, wist ze dat het een spannende wedstrijd zo worden en er één op het nippertje zo winnen. Andrew voelde hoe ze steeds sneller gingen en hoe de wind door zijn haren woei. Wat een heerlijk gevoel om weer op reis te zijn. Hij keek naar zijn zusje, die nog steeds naast hem vloog.

Alyssa voelde de warme middag wind door haar haren strijken. Ze boog zich iets naar voren toen ze doorhad dat het een wedstrijdje tussen de draken was. ZZe grijnste naar Andrew en zwaaide even naar hem. Heel even leek het alsof ze steeds een paar centimeter voor lagen, maar al snel trok Akako bij en kwamen ze tegelijk liggen. "Kijk daar begint de woestijn." riep Allyssa over het geluid van de vleugels en de wind uit naar Andrew. Op dat moment begonnen de draken tegelijk de landing in te zetten. Niet veel later zette ze precies tegelijk hun voeten op het warme zand.