Landhuis van de familie MacBennet- rijk van de leeuw

Net buiten Aidra, de hoofdstad van het rijk van de leeuw, staat een landhuis. Hierin woont de familie MacBennet. Cedrick MacBennet, de vader van Elizabeth en Charlie, heeft hard gewerkt om dit landhuis te kunnen kopen en moet dat nog steeds doen om het te onderhouden. Daarom is hij bijna nooit thuis.

Het landhuis heeft heel veel land eromheen. als je van de ene kant naar de andere kant van het terrein gaat is dat minstens 40 km lopen. het grootste deel is bos met ook nog wat weilanden. dichtbij het huis is er een chinese tuin, rozentuin, boomgaard, een oefenterrein waar je met verschillende wapens kunt oefenen, maar ook een oefenterrein waar je je lenigheid, reactievermogen en snelheid kunt oefenen, een vijver/natuurzwembad en er is een binnenplaats met een fontein.

Het huis zelf heeft 2 verdiepingen en is aardig groot. beneden is de keuken, eetkamer en de woonkamer. boven zijn de slaapkamers en nog 2 logeerkamers, 3 badkamers. er is ook een klein zoldertje waar allemaal afgedankte dingen staan. daar ging Charlie vaak heen om na te denken of soms ook te slapen.

Eliza kwam vrolijk aangereden op de rug van Rima terwijl deze kijhard over alle obstakels heenrende die ze tegenkwam, ze was toch maar weer even thuis gekomen, ze had het gewoon niet inzich om de heletijd rond te trekken, en ze wilde haar vader niet ongerust maken. Ze stopten voor het huis en Eliza liep met Rima op kielzoch het huis in. Rima maakte een buikschuiver door de hal terwijl Eliza de trap oprende naar haar kamer waar ze zich tevreden opkrulde in haar bed.

Charlie groette de wachters en liep door de poort van het hek ,wat om het hele terrein ging, het terrein op. Hij stond stil, keek even rond en bedacht dat hij hier al even niet meer geweest was. Lotus lstond naast hem en keek ook wat rond. Charlie bedacht zich dat zijn ouders wel blij zouden zijn om hem weer eens te zien. zeker met het goede nieuws dat de deal die zijn vader wilde sluiten met een fabriekseigenaar doorging.

'Artemis, ik weet zeker dat het niet hier is.' Zei Scarlet in de lucht en ze tuurde naar beneden. Ze zag een aantal huizen, maar het leek niet op een stad. 'Laten we even landen om te vragen waar het is.' Stelde Artemis voor en begon al met landen. Scarlet zuchtte, ze waren vast weer verkeert gevlogen. Artemis landde precies voor een groot huis waarvan de poort net gesloten werd. Scarlet keek om zich heen, ze zag niks bekends.

Charlie wilde net naar het huis lopen toen hij in zijn ooghoek een draak voor de poort zag landen( tenminste je stond toch voor de poort? XD) Hij draaide zich om en liep weer naar de poort toe die de wachters al dicht hadden gedaan. Zij stonden nu verbaasd te kijken naar het meisje dat was geland met haar draak. Charlie seinde naar de wachters dat ze de poort open konden doen. Na hun blik losgerukt te hebben volgden ze gauw zijn bevel op en de poort ging open. Charlie liep met Lotus naast zich weer naar buiten en zei:' hallo kan ik je helpen?'

Elizabeth liep naar het raam en keek naar buiten, een meisje voor het hek met een draak. Ze opende het raam en vloot op haar vingers Rima liep tegen de muur op en stond tegen de muur alsof het de grond was. "Rim, kan je me naar beneden brengen." Ze klom op de rug van Rima die naar het hek begon te rennen. Dat ging op rimas rug veel sneller dan vliegen. Bij het hek sprong ze eraf. "Hee, jij bent dat scarlet meisje, die vriendin van william" Ze glimlachte vrolijk.

Scarlet keek even naar de jongen en het meisje. Ze herkende ze. 'Hé, Elizabeth, Charlie. Artemis is verkeert gevlogen, alwéér.' Zei ze en keek beschuldigent naar Artemis, waarna ze lachte en van haar afgleed. 'Nee, we dachten beide een beetje dat hier de stad was, maar dat hadden we verkeert.' Legde ze uit en keek hun vrolijk aan. 'Jullie wonen hier mooi.' Merkte ze op en keek naar het huis.

Charlie herkende Scarlet nu ook. 'handig' zei hij grinnikend. 'bedankt, ik wil je het wel even laten zien als je wil?' vroeg hij vriendelijk. Hij bekeek Scarlet even en wendde zich toen naar Elizabeth. 'tenminste als jij geen andere plannen hebt Lizz?' vroeg hij met een vragend gezicht aan zijn zusje.

Scarlet glimlachte stralend en boog even snel als bedankje. 'Dank je wel. Dat lijkt me leuk.' Zei ze en keek naar Artemis. 'Jij wou toch nog even het bos in?' Vroeg ze waarna Artemis knikte en haar vleugels uitklapte. 'Ik ga, roep me maar als ik terug moet komen.' Zei Artemis met een grijns en vloog omhoog.

Charlie glimlachte ook naar Scarlet. hij keek haar draak even na en wendde zich toen naar Scarlet. 'zullen we dan maar?' zei hij. Hij liep naar de voordeur en bleef daar even wachten totdat Scarlet bij hem was. 'het is wel groot hoor, dus wat wil je eerst zien binnen of buiten?' zei hij grijnzend tegen haar.

Scarlet lachte en haalde haar schouders op. 'Begin maar met buiten.' Zei ze vrolijk en haalde een hand door haar haren. 'Meestal zie ik meer dan mensen me laten zien.' Zei ze met een glimlach en bewoog even snel met haar blote voeten, misschien snapte hij wat ze bedoelde. Ze glimlachte nog even dankbaar voordat ze verder liepen.

new

Charlie landde met Lotus voor de poort van het landgoed. hij had beloofd aan zijn vader dat hij eerst altijd de wachten gedag zou zeggen, zodat die niet alarm sloegen, omdat er ineens een draak naar binnen kwam vliegen. Hij gleed al van Lotus af en bleef even wachten op Jane.

Rohnin maakte een duikvlucht terwijl ze licht op de landingsplek maakte. Dan kon ze tenminste zien waar ze landde. Toen ze was geland zette ze het licht uit door haar muil dicht te doen. Jane gleed van Rohnin af en keek even naar Charlie. Daarna keek ze naar de wacht, ze vond het irritant dat ze voor de poort moesten landen.

Charlie schonk Jane even een zwak glimlachje en liep toen naar de wacht toe. die stonden al met lantaarns klaar om de onverwachte bezoeker aan te spreken. 'ik ben het' zei Charlie rustig tegen de oude man en de man die hoogstens een paar jaar ouder was dan charlie. ze knikten en deden de poort open om hem binnen te laten. de oude man leek Jane te herkennen, want hij keek een beetje verbaasd van haar naar Charlie. Charlie negeerde het en liep met Lotus door de poort naar het huis.

Jane liep maar achter Charlie aan, ze wist niet echt wat ze nu moest doen. Rohnin stommelde achter haar aan, maar ging al snel naast Lotus lopen. "Snap jij er iets van?" vroeg ze zachtjes aan hem. Jane las nu geen gedachten, want hier voelde ze zich veilig. Ze zou wel even met Rohnin contact maken als het nodig was.

Charlie liep het trappetje op naar de voordeur terwijl hij diep nadacht. hij wist nu wel zeker dat Jane hem leuk vond, maar het was de vraag of hij haar ook leuk vond. hij kon er maar niet uitkomen. hij had er geen spijt van dat hij Jane had gekust, maar wist ook niet of het nou wel de juiste keuze was. misschien waren zijn gedachten wat beter geordend na een nachtje slapen. Hij deed een van de grote deuren open voor Jane en vroeg een beetje schor: ´eehmm.. waar wil je slapen?´ Lotus wendde haar kop naar Rohnin terwijl ze doorliep. ´ik denk dat ik het een beetje snap. Charlie vindt het een veel te raar idee dat hij na al die jaren dat hij Jane kende haar nu opeens leuk vindt. dus zoekt hij een andere reden waarom hij haar gekust heeft. en met die warboel die het normaal al in Charlie´s hoofd is is dat nogal moeilijk voor hem.´ zei ze in drakentaal tegen hem.

Jane keek even naar Charlie en zei toen "Doe maar op de logeerkamer. Ik denk niet dat jouw vader het fijn vind als ik bij jou blijf slapen." Ze sloeg haar ogen even neer. Rohnin knikte. "Daar zou je best eens gelijk in kunnen hebben. Kan je een geheim bewaren?" vroeg ze. Ze zou Lotus misschien vertellen over Jane.

Charlie glimlachte. ´misschien wel een goed idee ja´ zei hij. Hij vertelde aan Lotus over hun speciale band dat zij en Rohnin wel een plekje in de binnenplaats of als ze wilden in het bos konden zoeken. Toen wendde hij zich weer naar Jane en zei:´heb je nog honger, of wil je meteen naar bed?´

Jane keek naar Charlie en zei "Ik lust nog wel een klein dingetje voor het slapen gaan." Rohnin vertelde het maar niet tot Lotus zijn woord had gegeven. Ze knikte over wat Charlie zei en zei tegen Lotus "Het maakt mij niet uit waar we gaan slapen." Ze keek even naar Jane, die geen aandacht eraan besteede.

´oke, blijf hier maar´ zei hij. Hij liep snel naar de keuken en vroeg wat koekjes aan de kokkin. Die kwam een paar tellen later met een heel bord met koekjes aan. Charlie liep weer terug naar Jane met het bord en hield het haar voor. hij haalde zijn schouders op en zei grijnzend:´de kokkin mag me graag en vindt altijd dat ik er ondervoed uitzie, omdat ik veel train.´

Jane grijnsde en zei "Oeh, lekker." Ze pakte een koekje en stak het in haar mond. Ze kauwde er even op en zei toen "Ach, je ziet er ook mager uit, als je die spieren wegdenkt." Ze grijnsde. De koekjes waren heerlijk, echt iets wat je voor het slapengaan moet eten. Ze keek plagend naar Charlie.

Charlie grinnikte en zei:' laat het de kokkin maar niet horen, dan gaat ze er alleen maar meer over zeuren.' hij pakte ook een koekje van het bord en nam er een hap van. Jane had gelijk, de koekjes waren echt heel lekker. toen hij het koekje op had zei hij:' je weet denk ik wel waar je heen moet he. en neem maar een paar koekjes mee hoor als je wilt. de rest gooi ik altijd in de hondenbakken, dan denkt kokkie altijd dat ik ze allemaal opeet.' Hij grijnsde even.

Jane grijnsde en zei "Maar deze dingen zijn veel te lekker voor de honden. Ze pakte de schaal en zei "Ik neem ze gewoon allemaal mee." Ze grinnikte, maar keek daarna Charlie aan. "Waar moet ik dan naartoe?" Ze was nieuwsgierig. Misschien had het huis MacBennet ook wel geheime gangen. Ze was eigenlijk nooit op onderzoek uit geweest.

Charlie lachte en zei:'ik loop wel even met je mee' Hij liep de trap op en sloeg linksaf een gang in. na even lopen( en heel veel deuren) stopte Charlie. hij deed de deur aan de rechterkant open en stapte naar binnen. 'dit is uw kamer, mevrouw.' zei hij lief glimlachend tegen haar. in de kamer stond een ruim bed en kast die voor de helft gevuld was met kleren en nog wat andere dingen. om een hoekje was een klein badkamertje.

Jane vond dat er heel veel deuren waren voor ze uiteindelijk bij haar kamer waren. Ze keek even en zei "Wat is hij groot." Ze was totaal niet verbaasd, ze zei het alleen maar. Zelf had ze een wat kleinere kamer, maar veel scheelde het niet. "Bedankt dat ik hier mag slapen." zei ze tegen Charlie terwijl ze verder liep. Ze zette de schaal koekjes op een tafeltje en knabbelde er aan nog eentje.