Het rijk van de tweeling - de vergeten ruïnes

Je zou niet eens weten dat ze er zijn, maar toch. Als je onder water deze verlaten bouwwerken ziet zou je bijna denken dat je Atlantis hebt gevonden. Tussen het afgebroken ijs van de gletsjer die een eindje verder ligt. Er wonen alleen dieren die in de ijzig koude zeeën kunnen overleven, zoals walvissen. De bouwkunst van een vergeten stad, doet het meeste denken aan oude Griekse of Romeinse tempels. Van de bewoners is geen spoor meer te vinden. Het is moeilijk te berijken, aangezien sommige kliffen recht de zee in gaan, maar het zou moeten lukken. Sommige stukken van de ruïnes komen het water uit, en in de avond wordt de hemel verlicht met de aurora.

Personen: vrij
Regels: Ehm, je moet wel uitkijken dat je niet in een ijspegel veranderd. x]
Rang: vrij.

Eumelia liet zich vanaf een meter of vier hoogte uit de lucht het water in vallen. De meeste mensen zouden hier met allerlei speciale duikpakken zwemmen...Eumelia in een siimpele zwarte bikini met een wit zwemrokje. Ze dook een paar meter naar beneden en nmaakte een luchtbel om zich heen. Ze liet af en toe de lucht verversen en ze zweefde in de bel. Ze ging in mediteer houding en bleef kalm zitten. Het voordeel was hier dat het heerlijk koud was.

Mirach vloog hoog boven het water af en toe dreef er een wolk over de draak en zijn berijder heen, toch was het een mooie dag, dus het was niet zo heel koud. Lesa keek naar het water. Er dreven een paar verdwaalde stukken ijs, maar toch, er was iets vreemds. Zover hij wist waren ijsschotsen niet vierkant, en lagen ze ook niet onder water. 'Weet jij wat dat is?' vroeg Lesa. Mirach wierp een blik naar beneden. 'Nee,' zei hij. Lesa knikte langzaam. 'Wat doe je?' vroeg Mirach toen Lesa allebei zijn benen aan een kant probeerde te krijgen. Lesa klopte op Mirachs hoofd. 'Ik ga uitzoeken wat dat is,' antwoordde hij serieus. Mirach grinnikte. 'Tuurlijk, je gaat zeker...' Mirach verstomde midden in zijn zin toen Lesa van zijn nek af sprong.

Eumelia zag een beweging in de lucht, fijn kwam een luidruchtige duiker haar meditatie verstoren, het zou niet de eerste keer zijn. Chagerijnig bewoog ze de bel naar het oppervlak. "Lesa?!?" riep ze verbaasd toen ze de charmante jongen van Mirach af zag springen. Snel vloog ze naar hem toe en volgde hem richting het water "Zeg Lesa wat ga je daar beneden doen?" vroeg ze terwijl ze met hem mee naar beneden vloog.

Lesa keek Eumelia aan. 'Kijken wat die rare vierkante dingen zijn, het leek van boven net een stad onder water,' zei hij. Mirach was recht achter hem aangedoken. 'We vlogen twee kilometer hoog. Ben je gek ofzo?!' schreeuwde hij. Lesa haalde zijn schouders op. 'En?' zei hij. Mirach rolde met zijn ogen en mompelde iets onverstaanbaars. Lesa legde zijn handen langs zijn lichaam zodat hij meer vaart maakte. Toen hij een paar meter van het water verwijderd was stak hij ze voor zich uit, waarna hij onder water verdween.

Eumelia dook onderwater naast Lesa Ze zwom weer naar het oppervlak "Dan kunnen we net zo goed samenwerken"Ze glimlachte, wat ze aleen deed in de buurt van Lesa "Als ik een plak ijs maak kunnen we met ijs en water sturing naar de bodem terwijl mik lucht aanvoer" Ze haalde haar wenkbrauwen vragend op.

Mirach landde op het water, hij was wel bestand tegen de kou. Lesa negeerde het gewoon. 'Goed, ik kan er ook voor zorgen dat de lucht makkelijker onder water is te houden,' zei hij. irach begon rondjes te zwemmen. 'Praat jij maar lekker met mevrouw de ijspegel,' mompelde hij. 'Waar heeft ze haar ijspegeldraak gelaten?' Hij mompelde nog wat verder en dook daarna onder water. 'Hij is een beetje chagrijnig,' zei Lesa glimlachend, terwijl hij naar de schim keek, die onderwater rondjes zwom.

Eumelia glimlachte "Mirach, je weet toch dat Iyo niet weet of ze hier kan zwemmen? de ijspegeldraak zit bovenop de klif" Ze glijnsde en maakte een soort opsekopstaande frisbee voor twee personen. Ze klom er in en ging goed zitten "Kom je?" ze keek Lesa afwchtend aan.

Lesa knikte. Toen hij naar Eumelia's ijsschots zwom voelde, hij een vis langs zijn been zwemmen, maar het kom ook Mirach zijn. De draak had de ruïnes zien liggen en probeerde Lesa duidelijk te maken dat hij dus gelijk had gehad en dat er inderdaad iets onder het wateroppervlak lag verborgen. De draak fronste diep omdat zijn baas het niet doorhad. Lesa klom op het ijs. 'Waah! Het is koud,' riep hij uit, al kon hij er wel om lachen.

---
Ik moet even taart eten. D:

das toch niet erg

Eumelia maakte een randje rond de schorts "Minder oppervlak om lucht aan te verliezen." Ze stuurde de schots een eind naar beneden. Tot een paar meter onder het oppervlak Ze stuurde een verversing van lucht naar de bel "Nmiet teveel praten, dat maakt het naar benedenkrijgen van lucht lastiger." opeens kreeg ze een idee. Ze stuurde een soort lus van ijs aan de schotel "Als jij vraagt aan Mirach om ons te trekken hoeven we ons aleen te concentreren op de luchtverversing"

Mirach stak net zijn kop boven water. 'Het is prachtig,' begon hij, 'de plaats waar ik altijd van gedroomd heb.' Mirach was zo blij als een baby. 'Waar heb je het over?' zei Lesa verward. 'wacht maar, je zult wel zi-...' Mirach keek naar het bouwsel van ijs. De draak grinnikte. Lesa keek hem met een alleraardigste glimlach aan. 'En jij mag trekken,' zei hij blij. Mirach verstomde abrupt, daarna rolde hij met zijn ogen. 'Het is prachtig,' mompelde de draak zachtjes.

Eumelia grijnzde naar Mirach "Jammer dat Iyo hier niet kan zwemmen he" ze glimlachte en ging verzitten ze stuurde wat wind de bubbel in. Ze glimlachte lief naar Lesa. "Mirach is het daar beneden echt zo mooi?" vroeg ze lief terwijl ze nog wat ijs toevoegde om de boel te verstevigen.

Mirach keek Eumelia even aan. 'Natuurlijk ben ik heel verdrietig omdat mevrouw de ijspegeldraak niet kam zwemmen,' zei hij sarcastisch. Lesa schoot in de lach. Mirach keek naar de lus van ijs. 'Ik doe het alleen omdat ik zo van jullie hou,'zei de draak na een tijdje. 'En omdat het zo mooi is daar onder water. En inderdaad, het is mooi.' Mirach zwom een rondje om de ijsboot, waarna hij zijn kop door de lus probeerde te stoppen. 'Zo klein is mijn hoofd niet,' murmelde de draak.

eumelia knikte en maakte de lus 10 keer zo groot, mirach paste nu ruim tussen de ijsschots en het andere eind van de lus. "Zo goed" ze glimlachte. Ergens in haar hoofd was ze wel blij dat lesa en mirach haar uithaar meditatie hadden gehaald. "Mirach ik ben blij dat je zoveel van ons houd dat je ons wil slepen"

'Natuurlijk houd ik van jullie,'zei Mirach met een drakengrijns. 'En pas nu maar op,' ging hij verder, 'voordat ik je dwing mij een kus te geven. Misschien verander ik dan wel in een prins!' Mirach zwom nog een rondje. 'Of in een kikker,' zei Lesa met een spottend glimlachje. 'Maar eigenlijk, zie je dan geen verschil.' 'Niet te ver gaan mannetje,' zei Mirach boos. Hij stak zijn kop door de lus. 'Klaar om te duiken?' vroeg hij.

Eumelia knikte tevreden terwijl ze een nieuwe lading lucht aanvoerde. "Ik ben er klaar voor" zei ze met een glimlach. Ze keek even naar Lesa "Ben jij ook klaar om zometeen de lucht hier te houden?" vroeg ze met een lieve glimlech. Ze keek hem aardig aan terwijl ze het ijs nog een beetje verstevigde.

Lesa knikte, terwijl Mirach diep zuchtte. 'Kunnen we nu eindelijk gaan? Of gaan jullie eerst een theekransje houden?' 'Al doen we dat alleen omdat we zo van je houden,' zei Lesa. 'Geweldig,' mompelde Mirach. 'Nee, we drinken wel thee op een plaats waar we niet bevriezen,' zei Lesa na een tijdje. 'Ik ben klaar, Mirach is klaar, Eumelia is ook klaar, is er nog iemand die onzichtbaar is?'

Eumelia schudde haar hoofd "Ik denk niet dat die er zijn, gaan met die banaan Mirach" Ze glimlachte en keek naar Lesa. Ze maakte alvast een aantal luchtbellen klaar en ging goed zitten. "Ik ben er klaar voor" Ze glimlachte en keek naar Mirach.

'Welke banaan?' zei Mirach verward. Lesa zuchtte. 'Dat betekend dat je kan duiken, snap je?' zei hij na een tijdje. 'En wat heeft dat met bananen te maken?' vroeg Mirach. Lesa rolde met zijn ogen en keek met een veelbetekenende blik naar Eumelia. 'Het dringt ook niet tot hem door,' zei hij zacht. 'Dat hoorde ik,' zei Mirach. 'Maar ik ga het gewoon negeren, als een echte volwassene, in tegenstelling tot jullie.' 'Ga nu maar gewoon,' zuchtte Lesa. Mirach glimlachte, al was dat op een drakenmanier. 'Jeeh,' riep hij vrolijk, voor hij onderdook.

Eumelia verversde de lucht in de bubbel "Zie jij al wat" vroeg ze terwijl ze alvast een nieuwe bel aanvoerde om zometeen lucht mee te verversen. Ze glimlachte naar lesa en keek even naar de diepte, haar slechte zwart-wit zicht was hier in het nadeel.

Saphira was in staat te overleven in zeer koude omstandigheden. Ze kon zo het water in, alleen om het half uur moest ze eventjes adem halen boven water. Ze had een speciale laag om haar lichaam heen, en ze had andere longen dan de meeste mensen. Hoe ze dit kon verder, wist niemand. Ze was een apart meisje. Saphira sprong in het water, en zwom heel ver naar beneden. Ze kwam allerlei dieren tegen, haar meest favoriete: dolfijnen, en walvissen en andere schepsels. Saphira was op deze plek bevriend geraakt met een dolfijn, met de naam Luna. Ze konden elkaars gedachten lezen en ze begrepen elkaar. Saphira zocht voor Luna.

Terwijl Saphira voor Luna zocht, zag ze een meisje in een afgesloten luchtbel zwemmen. Ze zwom erop af en dacht het meisje wel eens gezien te hebben, in de vuursteengrot dacht ze. Ze zwom naast haar en tikte haar aan. Ze zwaaide en zei (ze kan praten onder water): 'Hee, jou heb ik eens eerder gezien toch? In de vuursteengrot geloof ik?'

New
_____

Nerisse maakte een ijsweg voor zichzelf. Ze was op zoek naar een stuk ruïne dat boven het water uitstak. Haar gitaar had ze op haar rug. Ze had haar ijzigwitte jurk aan met haar zwarte jas erover heen. Ze had een rode lange sjaal om haar hals heen geslagen. Ze had ballerina's aan met een majo en voelde de koude wind niet omdat ze daar zelf voor zorgde. Nerisse glimlachte vrolijk en ze wreef in haar gehandschoende handen.

NEW

Levi liep langs de gletsjer. Overal waar hij kleine stroompjes tegenkwam die van de gletsjer af liepen, vulde hij zijn waterfles met zuiver, ijskoud water. Af en toe zag hij een gat in het ijs. Als hij dan zo'n tunnel binnen keek, zag hij de meest mooie kleuren en vormen. Het was een wonder, zo'n gletsjer. Bij het elfde stroompje dat hij tegen kwam, begon hij zijn water schrijfkunsten te oefenen. Handig als je een boodschap moest verzenden naar iemand een stuk verderop.

Jason rilde, het was koud hier. En er was geen echte berg in de buurt. Hij en Lou hadden besloten om de natur in te trekken voor een paar dagen, alleen was het hier wel heel erg koud. Zelfs de kleuren van de zon in het glinsterende ijs kon hem niet van de kou af brengen. Hij pakte een warme slok van de hete thee uit zijn thermoskan en gaf ook Lou een par slokken om op te warmen.