Rijk van de Tweeling- Het bergmeer

Dit is een meer ergens boven in de bergen, boven de boomgrens. Het is er ijskoud en er ligt altijd een flinterdun laagje ijs op het water. Om het meer heen liggen heel veel rotsen die met lawine's naar beneden zijn gerold, begroeid met korstmossen. Aan alle kanten van het meer rijken bergkammen tot in de wolken en het dichtsbijzijnde dorp is tachtig kilometer verderop.

Regels: vrij

Mensen: vrij

Drome trapte het ijs in en stuurde er een lading water uit. Ze gooide het over de wachtende wolf heen die begon te grijnzen terwijl haar draak via het wak het ijskoude water in dook. Drome grijnsde en waste mims ook.

Ceyx en Pixis vlogen over de bergen. Sinds Pixis heeft geleerd echt zelfstandig te vliegen, wisselt hij het rijden op de rug van zijn draak af met stukjes zelf vliegen. Uil fladderde trots met hen mee. In de verte zag Pixis een bergmeer liggen. "Daar gaan we heen, Ceyx," zei hij en hij dook naar beneden. Hij had wel zin in wat water. Hij landde op het ijs, maar toen hij merkte dat het te slap was, zorgde hij er met zijn luchtkrachten voor dat hij erop kon blijven staan. En hij begon te schaatsen.

Andromeda keek verbaasd naar de jongen die het jijs op ging. Ze maakte schaatsen van metaal en schaatste naar hem toe. "Hallo" zei ze terwijlze met een grijns keek naar haar draak die onder het ijs door haar aankeek en gekke bekken trok.

Pixis schrok. Hij had helemaal niet gemerkt dat er nog iemand was. "Eh... Hoi," zei hij terug. Wie was dit nou weer. Hij kwam de laatste tijd wel heel erg veel mensen tegen. Hij voelde iets aan zijn broekspijp trekken. Ceyx had zich opgesplitst in allemaal mini- wolkdraakjes, want anders zou hij door het ijs zakken. En Pixis wist hoe verzot de draak was op schaatsen. Hij had dus een oplossing gevonden. Hij reed met de mini- draakjes een rondje over het meer. Hij keek naar het meisje. Zij had metalen schaatsen. Het moest waarschijnlijk best vreemd zijn om iemand te zien schaatsen, zonder schaatsen.

drome maaket een pirouetten en keek naar haar wolf die mims zat onder te spetteren. Ze schaatsten naar haar twee beesten "Beowulf,, je zou inmiddels wel beter moeten weten dan mims plagen, je weet hoe ze kan zijn." De overmaarste wolf keek beteuterd "Mar Droeme Miem vient het niet erg" het konijntje lachte haar lange hoektanden bloot. H=Drome zuchtte en schaatste rond, naar het ijs staend om uit te zoenen waar Longwei was.

Pixis keek naar het konijn. Hij schrok toen hij de hoektanden zag. En dan was er ook nog een overmaatse pratende wolf aanwezig. Er was iets vreemds aan dat meisje. En dan zwom er ook nog een draak onder het ijs. Hij maakte een salto en alle mini- draakjes deden hem als één man na.

"Ik ben andromeda" zei ze met een glimlach tegen de jongen terwijl ze de schaatsen in armbanden veranderde. Ze trapte door het ijs en floot, een drakenkop stak nu uit het water "Jaaa" vroeg de draak met een oosters accent "Lung wei, pas nu op, laat je wak niet dichtvriezen, anders kom je er niet meer snel uit als je lucht nodig hebt" zei Drome betweterig voor ze op een golfje gestuurdwater ging zitten en naar Pixis heen ging.

Pixis keek op van de drakenkop die opeens uit het ijs stak. "Ik ben Pixis," zei hij kort af. Haast onmerkbaar schaatste hij achteruit, richting zijn pijl, boog en werpmes. De draakjes keken hem allemaal argwanend aan en werden asgrauw. Hij keek naar Andromeda die op haar golfje naar hem toe kwam. Wat wilde ze van hem. Hij hoopte dat het niks erg was en anders had hij zijn pijl en boog. En er was meer lucht dan water.

Andromeda deed haar handen omhoog "Gozer relax" ze glimlachte aardig "Ik moet iedereen nog voorstellen, dat konijn is Mimmy, ik zou maar niet met haar sollen, daar houd ze niet van" Het konijntje gromde "Ik heb haar een keer gevonden samen met een wolvenpup, en die heete Beowulf en heeft leren praten" De wolf rende tot vlak voor Pixis en boog "Et ies ein ier" zei hij met het rare accent. "En mijn draak heet Lung wei" De draak klom uit het wak en boog ook "EEn eer" zei ze met een chinees accent.

Toch hing Pixis zijn boog op zijn rug. Als er anderen in de buurt waren, voelde hij zich vreemd naakt zonder pijl en boog. De pijlenkoker hing hij zorgvuldig naast zijn boog en de riem met de schede van het werpmes kwam zo te hangen dat het mes rechts zat. "Sorry,"zei Pixis. "Maar ik heb gewoon liever mijn wapens bij me." Hij begon weer te schaatsen. De mini- draakjes schaatsten achter hem aan. Ze waren nog steeds asgrauw.

Andromeda glimlachte en stuurde haar golf naar de kant. Ze stapte af en begon van haar schurikens een slee te maken. Ze glimalchte, deze jongen was dan wel een heiden maar wel een die waakzaam was, de kleine wolkjes achterhem en het feit dat hij zweefde betekende dat hij een magier was. Ze glimalchte Dit kon nog leuk worden.

Pixis keek naar Andromeda. Hij zag aan de blik dat Ceyx een goede kans had om gelijk te krijgen. Hij hoopte dat ze niks zou doen, maar als ze een dertiener was, zou ze vast en zeker aanvallen. Nou ja, hij was er in elk geval op voorbereid. Hij had zijn zwartgevederde pijlen klaar en er was hier meer lucht dan water. En niet te vergeten: Ceyx was er ook nog.

Andromeda glimlachte een aardige glimlach, dit jocjh wlde ze niet meteen uitmoorden, hij was eimmers de eerste heiden die ze tegenkwam. Haar hoogbegaafde brein begon te knarsen en ze glimalchte "Vecht jij het liefst met pijl en boog? ik verkies een katana, tano en shurikens" ze haalde een stapel shurikens uit haar broekzak "VEEL shurikens"

Pixis zag hoe het meisje werpsterren uit haar broekzak haalde. Hij maakte voor zichzelf een pak van lucht. Met een simpele handbeweging hield hij de boog half gespannen voor zich, klaar om te mikken. Hij vloog naar het vaste land. Daar zou het simpeler zijn om haar wateraanvallen te blokkeren. "Wat wil?" riep hij. Hij telde nog snel even de pijlen in zijn koker. Naast hem kwamen alle mini- draakjes het land op en vormden een grote, asgrauwe draak. Ceyx stond klaar voor een gevecht.

Drome grijnsde en de shurikens vielen door het ijs. Ze deed haar handen in de lucht alsof ze de eerste de beste bankovervaller was "Gozer, je bent echt veel te gespannen" onder water bewogen de shurikens naar het dunne ijs recht onder pixis "Maar je hebt wel een punt" op dat moment liet ze zich met een snele beweging opslokken in het water en de shurikens boorden zich door het ijs waar ze richting pixis vlogen, ze waren vergiftigd met verlammend gif, een prikje in een vinger toen en na een paar minuten kon je niks meer met een arm en een minuut of tien na de prik lag je verlamd op de grond, je kon niet meer bewegen, maar alle zintuigen zouden het nog wel doen.

Pixis zag de shurikens door het ijs breken. Hij rolde zo snel mogelijk weg, maar voelde nog wel hoe zijn mantel geschampt werd. Snel ging hij weer rechtop staan. Hij schoot een pijl af, die hij liet versnellen door het een flinke luchtstoot achteraan te geven. Dit was dus niet iemand die vrienden wilde worden. Voor zich liet hij een tornado draaien, om eventuele volgende shurikens om te laten draaien.

"Heb je het nog niet door, ik kom uit het land achter de woestijn, tot nu toe vind ik het er veel veiner, meer wolven en beren, dan dat zielige zootje herten en everzwijnen hier" zei ze terwijl ze uit het ijs opdook. Eerst doorbrak ze het ijs voor ze een lading shurikens afvurde en weer door haar wak verdween, oke, ze gaf toe niet bepaald een goede methode, maar ze wilde haar vijand uitproberen.

Pixis' tornado zorgde ervoor dat de werpsterren een andere kant opvlogen. Maar nadat de tornado zijn werk had gedaan, vervloog hij. Hij wist zeker dat zijn tegenstander veel beter kon dan dit, maar voorzichtig begon. Hij steeg op een vloog naar een hoogte van waar hij het hele meer kon over zien. Hij liet een frisse krachtige wind waaien, waarmee hij hoopte Andromeda uit balans te brengen als ze weer uit het water oprees.

Andromeda kwam omhooeg en flikkerde omver "Fuck" riep ze, maar het water ving haar op "Nier slecht" riep ze omhoog. Ze stuurde een lading messen van water omhoog terwijl ze haar shurikens verzamelde. Haar dieren verzamelden zich in het woud verderop, ze konden geen aanval die bij pixis kom komen. Drome grijnsde en stuurde een aantal shurikens in pixis richting, deze twee werden door haar magie aleen aangevoerd en zouden dus niet zo simpel weg geblazen worden, zeker omdat de scherpe watermessen er nog aankwamen.

Pixis zag de messen en shurikens op zich af komen. Hij hield een schild voor zich. Op het moment dat de messen in het schild kwamen, klapte hij het dicht en vermengde het snel tot een bal lucht met gevangen water, die hij op de shurikens afstuurde om ze uit hun baan te brengen. Dit lukte helaas maar bij één van de twee. De ander kwam nog steeds op hem afsuizen. Maar toen kwam Ceyx tussenbeide. Hij liet zich raken door de schuriken. Toen het werpmes eenmaal vast zat in zijn lijf, werd hij asgrauw en veranderde in een regenwolk. De shuriken en het gif, waar ze nog niks van wisten, regenden naar beneden. Pixis ging in zijn hoofd alle lessen van de oude kluizenaar langs, op zoek naar iets wat nu van pas kon komen.

Andromedas grijns werd vrolijker "Hmmm... indrukwekkend" zei ze onder de indruk. Ze glimlachte "En nu jij weer" ze glimlachte en maakte een schild van metaal en water klaar, ze wist maar nooit. Ze bouwde ook waterdruk op onder het ijsschotsje waar ze op stond, ze wist maar nooit.

Pixis was van plan alleen maar haar aanvallen af te weren, desnoods met een tegen aanval. Alleen begon ze tegen hem te praten en daar kon hij niet tegen. Maar daar moest hij geen blijk van geven. Plots herrinnerde hij zich weer een les van de kluizenaar: Maak gebruik van je omgeving. Pixis begon nauwkeurig de omgeving te bekijken, maar hield veel aandacht bij Andromeda.

"Zeg meneertje, als je een gevecht houd dan val je allebei aan, als ik jou de heletijd aanval dan word het saai en dan heb ik geen zin meer om met je te vechten." Ze ging op haar schots zitten en deed alsof ze haar nagels manicuurde. In feite probeerde ze Pixis uit, ze wilde uitvogelen hoe sterk hij was.

Nog nadenkend over iets in zijn omgevign dat kon helpen, besloot Pixis maar dat er inderdaad beter iets kon gebeuren. Niet veel spektakel, want dat zou teveel energie kosten. Dus liet hij gewoon een stevig, koud windje waaien, waarmee hij hoopte te berkeiken dat de schots van Andromeda omkieperde. Hopelijk lette ze niet zo goed op en viel ze in het water, en liet zich niet opvangen.