Het kleine winkeltje- Rijk van de tweeling

In een achteraf straatje van de hoofdstad zit dit kleine winkeltje. Ze hebben er vooral veel kleren maar ook wel wat sieraden e.d. In de winkel staan meestal twee verkopers en het is er nooit druk want het is heel erg afgelegen.

regels
niet vechten daar is het te klein voor
max 3 personen het is echt heel klein
geen draken binnen.

Cara schreef:

'Je moet er nu niet zo over inzitten we verslaan ze ooit wel eens.' zei Cara. Ze vond het lastig om over dit soort dingen na te denken dit deed ze liever zonder dat ze overna dacht. 'Nu gaan we lekker winkelen.' zei Cara met nieuwe enthousiasme ze wist al wat ze wou.

Raiden glimlachte half en liet het er maar bij. DIt was niet de plek en de tijd om er aan te denken. Flsh zag haar bestemming en daalde rustig voor het huisje neer. Een paar meter boven de grond stopte Raiden haar. Flash paste niet echt goed in de straat vond hij. Hij sprong mar rustig van Flash af met Cara in zijn handen en zweefde het laatste stuk naar onder.

Cara liep snel naar het winkeltje toe toen ze op de grond stond. Ze kon bijna niet wachten om iets uit te zoeken nu maar hopen dat ze iets hadden. Ze opende de deur en vrolijke muziek kwam haar tegemoet. Er kwam al een verkoopster aanlopen om te helpen maar daar had Cara nu geen zin in.

Raiden liep rustig achter Cara aan en ging ergens achter haar wachten tot hij iets moest dragen of comentaar geven of iets anders. Rustig keek hij de winkel rond. Natuurlijk ook naar de jongens afdeling maar avn een afstand zag Raiden dat hij hier toch niets van wou. Liever kleren waar je zelf voor had gezorgd vond Raiden voor zich zelf.

Cara begon wat in een rek te rommelen en al snel had ze een stuk of zes jurken uitgezocht. Maar wat ze echt wou had ze nog niet gevonden dus keek ze tussen nog een stuk of wat rekken en uiteindelijk had ze zoveel jurken dat ze ze bijna niet meer kon dragen. Toen zag ze de perfecte jurk. Hij was mooi lichtblauw maar wel heel simpel. Ze snel als ze kon met de berg kleren liep ze naar de jurk toe en probeerde die te paken maar terwijl ze dit deed vielen er een paar jurken uit haar handen. Ze schoot in de lach omdat ze zo onhandig was en probeerde toen de jurken weer op te pakken maar het wou niet echt lukken.

Raiden begon ook mee te lachen terwijl hij met luchtmagie de jurken van de vloer hiel. Dan moest hij ze zeker kopen en daar had Raiden geen zin in. Dan moest hij van zijn vader geld lenen en dat haatte hij net zo erg als zijn vader zelf. ''Zal ik anders ook wat dragen'' stelde Raiden voor terwijl hij een paar jurken uit de lucht vast pakte.

'Graag.' lachte Cara dankbaar. Ze pakte de blauwe jurk uit het rek. 'Volgens mij heb ik nu wel genoeg en kan ik gaan passen.' zei Cara. Ze had nog steeds een grote glimlach op haar gezicht en ze liep naar de pashokjes. Ze hing haar jurken in het hokje en pakte de jurke die Raiden nog had aan en hing die ook in het hokje. Toen ging ze in het hokje staan en trok het gordijn dicht. Snel trok ze de eerst jurk aan.

Raiden vond het knap dat er zo veel jurken tegelijk plus Cara in het hokje paste. En dan kwam er ook bij dat Cara zich moest omkleden. Maar al snel ging hij op eenstoel zitten de bij de kleedhokjes stond. Hij wachtte rustig op Cara. Ondertussen keek hij de winkel rond. Maar vond zelf niet echt iets wat hij aan zou trekken. Binnenkort zou hij wel weer naar de zwarte markt gaan voor kleren.

Cara kwam uit het hokje tevoorschijn en draaide schowend een rondje. 'En wat vind je ervan?' zei ze vragend. Ze vond de jurk niet fantasties zitten en vroeg zich af wat Raiden ervan vond. Ze lachte lief naar hem en draaide nog een rondje. Dat deed ze vroeger ook altijd.

Raiden keek eerst bedenkelijk naar de jurk. Het leek net als of hij er veel van wist maar dat was niet zo. ´´Jij bent veel te mooi voor die jurk´´ zei Raiden uieindelijk met een lieve glimlach. Hij wist niet of het een goed antwoordwas maar vond het zelf tenminste wel zo. Hij glimlachte super lief naar haar.

Cara lachte. 'Dat vond ik nou ook.' zei ze lachend. fZe was eigenlijk wel een beetje blij dat Raiden de jurk niet heel mooi vond want hij zat niet zo lekker. Ze ging het kleedhokje weer in en trok de volgende jurk aan. Deze zat wel lekker maar ze vond de kleur eigenlijk toch niet zo mooi, zo fel rood. Toch liep ze weer het kleed hokje uit en schowde de jurk aan Raiden.

Raiden was blij dat hij niet de verkeerde antwoord had gegeven. Al was dit gelukkig geen school waar je er en punt voor kreeg. Weer na denkend keek hij naar de volgende jurk. Je zag dat het gewon goed paste. Maar zelf vond hij dit niet de beste kleur. ´´Hebben ze deze ook in een andere kleur´´ vroeg hij aan Cara voorzichtig. Zo dat hij haar niet beledigde.

'Weet ik niet maar maakt niet uit ik heb nog genoeg jurken in het pashokje.' zei ze met een knipoog. Ze ging het hokje weer in en paste de volgende jurk hij paste niet en dat vond ze jammer want hij zag er leuk uit. Dan de volgende maar dacht ze. Ze paste hem en kwam het hokje weer uit.

Raiden knikte instemmend . Hij vond wel dat het zachtjes gezegt was genoeg jurken. Je kon wel een heel koor daar mee aankleden dacht Raiden. Maar hij zei er niets van. Als Cara ze maar niet allemaal wou. Dan werd het wel irritant. Rustig keek hij naar de volgende jurk. Die ging wel maar niet zo speciaal. ´´Gaat wel´´ zei Raiden rustig.

'Nog even verder passen. Ik vind hem niet helemaal supper.' antwoorde ze weer. Ze paste nu de blauwe jurk die ze als laatst had gepakt. Ze had eigenlijk geen zin om de rest nog te passen ook al had ze ze wel allemaal meegenomen. Ze kwam het hokje uit en draaide een rondje. De jurk paste perfect en zat heerlijk.

Raiden knikte begrijpend en keek Cara na toen ze in de pashokjes ging. Een verkoopster had hun al lang gezien. Maar aan de aantal jurken te zien zouden ze toch wel goede klanten zijn. Blij keek hij op naar Cara toen ze in de laatste jurk nar buiten kwam. Hij von nu echt het plaatje mooi. Hij stond op en kuste Cara op de mond. ´´Is dat antwoord goed´´ vroeg hij met een glimlach.

Ze kuste Raiden terug. 'Ja lijkt me wel.' zei ze lachtend. Snel liep ze het kleedhokje weer in en trok haar eigen kleren weer aan. De jurken die niet goed waren hing ze aan het hangertje en ze pakte de mooie blauwe jurk. Ze liep lachend naar buiten en hing de afgekeurde jurken weer weg.

Raiden keek glimlachend naar Cara toen ze zei dat ze er blij mee was. Gelukkig was het maar een jurk dus vond Raiden het net erg. Toen Cara die meeste jurken weg hing zag hij dat de verkoopster steeds minder tevreden keek. Daar ging een groot deel van de jurken weer terug in het rek. Glimlachend liep hij al vast naar haar toe. ´´Doe die blauwe maar´´ zei hij terwijl hij naar de jurk wees die Cara vast had. Misschien kon hij alvast afrekenen dacht Raiden.

Cara hing de laatste jurk in het rek en liep toen naar Raiden toe die al bij de verkoopster stond. Ze gaf de blauwe jurk aan de verkoopster en glimlachte breed naar Raiden. Ze pakte zijn hand en kneep er zachtjes in. 'Weet je al waar we gaan eten?' vroeg ze. Ze was benieuwd waar Raiden wou gaan eten en wat zijn smaak was. Ze keek daarna weer lachend naar de verkoopster die bezig was de kaartjes van haar jurk af te halen.

Raiden gaf de goede aantal geld aan de verkoopster. Die gaf daar en tegen een tas met de jurk terug. Raiden gaf de tas aan Cara. Hij glimlachte weer lief naar haar met een speelse kant. ´´Dat zie je vanavond wel´´ zei hij glimlachend. Hij liep al vast naar buiten ondertussen terwijl hij Cara haar hand vast hield. Hij moest zelf thuis wat doen dus moesten ze heel even afscheid nemen.

Cara glimlachte. 'Nu maak je me wel heel nieuwschierig.' zei ze lachend. Ze vond verassingen altijd vervelend maar dit keer vond ze het eigenlijk wel leuk. Ze hoefde zich dacht ze geen zorgen te maken of het allemaal wel leuk was want met Raiden vond ze het allemaal leuk. Ze glimlacht ze keek uit naar de avond ze had er echt heel veel zin in.

Raiden glimlachte terwijl ze naar buiten liepen. `´Alleen moet ik iets thuis doen´´ zei Raiden voorzichtig. Hij vond het zelf niet al te leuk maar het was nu onmogelijk om de hele dag met elkaar rond te hangen. Hij kuste Cara ven op haar hoofd maar wist dat ze niet nu meer konden doen.

'Is goed kom je me dan bij mijn huisje ophalen straks?' vroeg ze aan hem. Ze vond het jammer dat hij nu iets moest doen en dat ze niet mee kon maar het was nou eenmaal zo en dat zal ook vast wel vaker gebeuren. Ze glimlachte naar hem. Ze gaf hem een kus voordat hij zou kunnen antwoorde. Ze wist toch wel dat hij haar zou komen ophalen dat hoefde ze eigenlijk niet te vragen maar toch deed ze het voor de zeker heid wel.

´´Tuurlijk´´ ze Raiden als het onmogelijk was om dat niet te doen. Flash zat al in de lucht te wachten op Raiden. Raiden keek Cara recht aan en kuste las laatste nog op haar mond. Daarna vloog hij naar Flash en samen gingen ze weer weg. Later zou Raiden Cara op halen maar nu moest hij eerst wat doen.

Cara zwaaide naar Raiden toen hij wegvloog. Toen bedacht ze zich ineens dat ze niet wist hoe ze thuis moest komen. Ze floot zacht maar hard genoeg om hoorbaar te zijn voor Ghai. Ze hoopt dat ze dichtbij was zodat ze haar hier kon oppikken. En dat was gelukkig het geval. Ghai kwam aanvliegen en Cara vloog omhoog zodat ze op Ghais rug kwam te zitten. 'Naar huis meisje.' zei ze tegen Ghai. En Ghai vloog snel weg.