Hyon- Rijk van de Tweeling

Hyon is een dorpje. Niet groter dan één straat met twee kleine zijstraatjes.In het midden ligt een zeshoekig plein. Aan één van de zijden staat de ker(Aan de Noordzijde). De grote weg loopt dwars doorhet plein heen, van de Wetstpunt naar de Oostpunt. De Zuidzijde kijkt uit op het bos en de bergen. De rest van het plein is omcirkelt door winkeltjes. Het plein is leuk versiert met bomen, bloembedden, bankjes en pickniktafels. Als je één van de straten in loopt, kom je bij de woonhuizen. Alle huizen staan in één rechte lijn naast elkaar aan de weg.

Aantal mensen: Onbeperkt, maar er mogen geen draken in het dorp komen.

Regels: Geen knokpartijen. Sturing gevechten mogen wel.

Pixis zat op één van de bankjes op het grote plein onder een grote eik. Hij keek eens goed rond. Bijna alle mensen van het dorp liepen richting de kerkmis. Zelf had hij daar niet mee. Voor hem dwarrelde een blaadje naar beneden. Hij ving het in een lucht bal. Hij keek er naar en dacht: 'De herfst is vroeg dit jaar.' Het was nog erg warm, maar het had de laatste tijd veel geregend. En terwijl Pixis met het blaadje speel met zijn luchtkracht, werden de deuren van de kerk gesloten. Een paar minuten later klonk er gezang. De mis was begonnen.

Arian zat met viool en al op de gevel van een gebouw, ongeveer tegen over hem was een bankje met een joingen eropo, maar daar hechtte hij geen waarde naa. Hij glimlachte en begon viool te spelen, geen enkele kat was hem gevolgd, die lagen nu allemaal te pitten. Aleen Langidrik was hem, gevolgd.

Plots hoorde Pixis viool muziek boven het kerk gezang uit. Hij keek om zich heen en zag een jongen en een kat op de gevel van een gebouw zitten. Hij bleef even zitten luisteren. Eigenlijk was het on beleefd om tijdens de kerkmis herrie te maken op het plein. Hij stond op en liep naar het gebouw. Hij vloog omhoog en landde naast de jongen. Daar ging hij zitten luisteren.

langidrik is een draak, geen kat, alle katten zijn thuis in Betar

Arian zag de jongen en stopte met spelen. Met en indringende, maar toch nietszeggende blik keek hij naar de jongen. Hij had geen behoefte om ook maar een woord tegen de jongen te zeggen. Hij miauwde het woord 'verstop' tegen zijn drasak die meteen verdween in de schaduw. Arian keek de jongen aan met een emotiloos gezicht en knipperde geeneens met zijn ogen.

"Waarom stop je nou met spelen," vroeg Pixis. "Het klonk erg goed. Ik zat hier te genieten." Hij keek naar de nieuwkomer. Die keek alsof hij geen emotie kon tonen. Hij sprong weer van het gebouw af en landde met lichte voeten op het plein. Toen liep hij naar één van de bankjes bij de kerk en ging zitten luisteren naar het kerk gezang.

Arian haalde zijn schouders op en begon weer te spelen. Zijn draak glimlachte goedkeurend en role zich op op het dAK achten Arian. Arian zelf speelde the-song-of-storms (zoek maar opo youtube) en Langidrik mompelde de draakse versie van de tekst.

Pixis zat op het bankje te luisteren. Het klonk eigenlijk best leuk, die viool en die kerkmuziek door elkaar. Hij keek rond over het plein. Er was niemand en alle winkels waren gesloten. Dat was altijd zo als het zondag was. 'Ik kan wel een beetje gaan oefenen,' dacht hij bij zichzelf. Onder één van de bomen lag een stapel bladeren. 'Tijd om de tornado even te oefenen.' En hij stuurde een tornado op de berg af. Hij concentreerde zich uit alle macht en ja hoor, de blaadjes begonnen rondjes te vliegen. 'Yes!'

Arian glimlachte, hij verzamelde wat water en dat vormde in de lucht de noten die hij speelde, al snel vormden de noten ook de muziek die hij zometeen ging spelen en de noten dansden op de muziek om arian


ik zal weinig reageren, ik ben owen kyon proof aan het maken

ik ben samen met jaime de owen fanclub

Pixis hoorde een beweging op het dak. Daar zag hij de jongen zitten met muzieknoten gemaakt van water die om hem heen zweefden. "Wow," fluisterde Pixis. Hij was erg onder de indruk. Toen hoorde hij in zijn hoofd een stem: 'Zeg Pixis, het is bijna etenstijd. Kom je er snel aan.' 'Even wachten, Ceyx,' gaf hij zijn draak te antwoord. Zijn maag begon inderdaad te knorren, maar hij wilde wel eens weten wie die jongen was. Hij steeg op en vloog het plein rond, her en der bladtornado's makend.

Ik denk dat je aan mij ook niet veel hebt. Ik ga hw maken en misschien ook een nieuw poppetje

Arian keek nu de jongen recht aan "Zeg hoe heet je eigelijk?" zei hij neutraal terwijl hij gewoon verder speelde. Langidrik deed zijn ogen open, als Arian uit zichzelf tegen iemand ging praten was hij er wel op vooruit gegaan door alle nieuwe mensen die hij had ontmoet

"Ik ben Pixis," zei Pixis. "Pixis Cobit. En hoe heet jij?" Hij vloog nu naar de jongen toe en landde naast hem op de gevel van het dak. De jongen toonde nog steeds geen emotie. Eigenaardig. De meesten zouden al lang vreemd naar hem hebben gekeken terwijl hij daar zo rondvloog. Maar deze bleef viool spelen en geen emoties tonen.

Arian glimlachte "Ik heet Arian" hij stelde zich steeds minder voor met zijn katten naam. Een bruine huiskat van buiten aRians groep kwam aanwandelen en arian knielde neer bij de kat. hij mauwde wat tegen dekat die meteen mauwend en spinnend op arian schoot klom. "Hallo Melk visje" zei hij terwijl hij de ietwat dikke kat aaide, en geen aandacht meer besteede aan Pixis

Pixis zag hoe familiair Arian met de kat omging. "Jij bent best goed met katten, of niet soms," vroeg hij aan hem. "Kan jij dan misschien helpen. Er is een week of zoiets geleden een kat uit het bos gekomen en die maakt nu het dorp onveilig. De boeren klagen over het verlies van kippen, de slager raakt elke dag meer vlees kwijt en het ziekenhuis neemt elke dag steeds meer mensen op met ernstige krabwonden." Toen schalde het laatste gebed over het plein. Het ging over iemand die iets kon doen aan de terreur van de kat, die de bijnaam Lieve had gekregen.

Arian haalde zijn schouders op "Ik ben leider van een bende van tien straatkatten en een draak, ik kan een beetje de taal der katten spreken en ze vinden mijn kattennaam, vioolsleutel, mooi." hij rolde met zijn ogen "je kan wel zeggen dat ik goed met katten op kan schieten" hij kriebelde dekat glimlachend onder zijn kin en liep toen naar Pixixs "Laten we gaan" hij keek even om naar de kat en zei in kattentaal "Jij niet bij mij horen" letterlijk vertaald dan.

"De laatste keer dat iemand hem gezien heeft, was bij de boer die het dichtst bij de Oostpunt van dit plein zijn boerderij heeft," legde Pixis uit. "Dat was vanmorgen voor de mis. Elke keer na een aanval gaat hij waarschijnlijk terug naar het bos. Vanaf die boerderij is dat één uur lopen. Dus als we de weg vanaf de Westpunt nemen, dan kunnen we er eerder zijn. Dat is vanaf hier de weg aan de linkerkant." Hij sprong van het gebouw af en vloog naar de Westpunt.

Arian haalde zijn schouders op en volgde via het dak Pixis.Hij had zijn viool weer op zijn rug. hij glimalchte en sprong uiteindelijk op de grond. Langidrik was hem gevolgd. Ze draak glimlachte en begon in drakentaal de kat te roepen, ze hadden dan niet de naam, dit was de beste oplossing. Arian ging op een rots zijn viool stemmen.

Pixis keek vreemd op toen Arian ging zitten en zijn draak klinklare onzin ging zitten verkopen. "Waar zijn jullie nou mee bezig," vroeg hij. "We moeten die kat vangen of zoiets. En dan gaan jullie muziek zitten maken. Dat helpt toch niet." Pixis werd er een beetje pissig over. Zijn dorp had een probleem en degene die zou kunnen helpen, ging muziek zitten maken. Het moest niet veel gekker worden.

Arian zuchtte "Langidrik roept de kat op en ik wacht tot het beest op komt dage, ik vond dat ik al wachtend iets nuttigs kon doen, en katten houden van viool muziek, het is een taal waar hun rituele gezangen het mooist op klinken, ook klinkt het als hun taal. Al zal jij niets weten van de complete godsdienst waar iedere kat aan doet."

"Oh, sorry," verontschuldigde Pixis zich. "Dat wist ik niet." En hij ging naar de draak van Arian zitten wachten op de kat. Hij zocht de omgeving goed af, klaar om een kik te geven. Hij vroeg zich af hoe de kat eruit zag. Zou het een groot beest zijn. Dat moest haast wel. Als dat beest een heel dorp de stuipen op het lijf kon jagen. Over het plein schalden de kerkklokken. De mis was afgelopen en iedereen ging terug naar huis.

Arian glimlachte en keek naar de bosrand. hij had er al eerder katten auras gezien die deze kant op kwamen. Hij glimlachte toen een rode kat met een rist jonge kittens aan kwam zetten, allemaal waren groot, maar wel ernstig vermagerd. Arian liep naar de moeder kat die schuw in de schaduw bleef. "Hallo ik ben Vioolsleutel" zei hij voor hij het mauwde ze kat deed een stapje naar voren. Deze grote mensachtige kat sprak mooi, al was het wel met accent.

Pixis liep er naar te kijken. Arian sprak wel heel vreemd. En zou dit Lieve zijn. Dan snapte hij wel waarom ze zoveel eten en eetbare dingen stal. Ze was op zoek naar voedsel voor haar jonkies. En die woonden daar in het bos. 'Vreemd, dan zou ik toch een keer gezien moeten hebben,' dacht Pixis

Arian glimlachte "Ze is bang voor mensen, als een kat niet gezien wil worden word ie niet gezien, geloof me" zei hij voor hij in kattentaal aan het diertje haar naam vroeg "Jullie noemen haar ieve, maar haar kattennaam is Zweverig blad" hij glimlachte en luisterde naar haar gemauw "Als ik het goed heb is ze een wilde kat, wat haar natuurnaam verklaart, verder heeft ze honger en is verbannen uit haar groep, waardoor ze daar niet meer durft tejagen, en de dorpskatten waren te gezond om daar te jagen zonder ruzies" hij aaide de magere kat over haar hoofd en pakte haar teder op "In betar hoeven we nooit te vechten om voedsel, die stad is katten hemel met zijn muizen duiven en rattenplaag" hij glimlachte en haalde een homp gebraden duif uit zijn tas. hij gooide hat naar het magere diertje dat gelijk begon te eten "Ik wist dat de resten van de jacht van vanavond van pas zouden komen."

"Ik wil haar wel in huis nemen," stelde Pixis voor. "Dan heeft ze iemand die voor haar zorgt. En ik weet zeker dat ze het goed kan vinden met Ceyx. En anders moet je haar vertellen waar de oude kluizenaar woont. Die zal haar ook heel graag in huis willen nemen. Maar waarom hebben katten een andere naam dan die ze hebben gekregen van hun baasje?"

Arian glimlachte "De naam die z van hun baasje krijgen is vaak ontoepasselijk. " hij glimlachte "De betekenis heeft vaak te maken met de stam, evenals de keuze van de woorden, bos stammen kiezen voor natuurlijke name, mensen krijgen vaak een naam die bij het karakter past, katten kijken naar de vreemdste dingen, de dochter van Zwarte Kater kreeg haar naam toen ze nog kaal en blind was maar Dansende Maan is zer toepasselijk, katten geloven dat de naam bepaald wie je bent en niet andersom, daarom hechtten ze veel waarde aan namen"