Hyon- Rijk van de Tweeling

"Wow," bracht Pixis uit. "En hoe weet jij dat allemaal? Daar ben ik nog nooit achter gekomen en ik bestudeer dieren al mijn hele leven." Hij ging maar eens gemakkelijk zitten in een luchtstoel. Hij had een speciale jongen tegenover zich. Dat zag je, maar je merkte het ook aan zijn manier van doen en laten. En wat hij allemaal wist van katten! Daar had Pixis zich nooit echt in geïnterresseerd, maar waarschijnlijk zou hij daar voortaan beter op gaan letten.

Arian glimlachte "Als kind werd ik door mijn vader mishandeld. Zwarte Kater, een zwarte toen nog kitten was mijn enige famillie." hij haalde adem "Met hulp van mij lieftallige draak heb ik de taal een beetje leren beheersen" hij glimlachte "Toen ik twee jaar geleden eindelijk het huis uit wist te ontsnappen ben ik bij de katten gebleven en inmiddels het ik de hoogste positie van alle katten in Betar, ook wel kattenhemel genoemd" hij glimlachte "Prooien zver het oog rijkt" hij schudde evenmet zijn hoofd "Inmiddels ben ik compleet opgenomen in de groep en doe ook aan hun geloof" hij glimlachte "Het was een voordeel dat Zwarte Kater met wat hulp mensentaal verstaat ls een van de weinige katten" hij glimlachte en aaide een van de kittens.

Pixis' mond was opengevallen van verbazing, terwijl hij naar het verhaal zat te luisteren. Hij had wel vreemde verhalen gehoord over kinderen die in hunjeugd mishandeld waren, maar dit sloeg echt alles. Als hij niet gezien had dat Arian met katten kon praten, had hij dit zeker weten niet geloofd. Na een halve minuut dacht hij eraan zijn mond dicht te doen. Daarna gingen zijn lippen op en neer om iets te zeggen, maar er kwam geen geluid uit. Hij was met stomheid geslagen.

Arian haalde zijn schouders op "Het valt op zich wel mee hoe bijzonder het is, Aura kracht helpt ook een handje, aangezien de taal afhangt van Emoties, katten lezen die heel snel af bij mensen, Zwarte Kater helemaal, die heeft ook een zesde zintuig voor Magie" hij glimlachte "evenals noemde hij mij al Vioolsleutel voor ik ook maar een viool had aangeraakt" Arian glimlachte. "Het katten nieuwjaars ritueel is het mooist van al, evanals hun filosofie." hij glimlachte.

"Man, ik kan er met mijn verstand niet bij," zei Pixis die eindelijk zijn stem weer had gevonden. "Maar nu gaan we voor deze katten hier zorgen. Ik heb thuis nog wel melk en wat vlees voor ze. Dat zullen ze nodig hebben." Toen floot hij twee keer: één hoge, schelle, lange toon en één korte, lage, zoemende toon. Een tijdje later kwam er een beer uit het bos gelopen. Pixis maakte hem duidelijk dat ze wat vissen nodig hadden bij hem thuis. En hierop liep de beer weer weg. Pixis zei tegen Arian: "Kijk, ik heb wel een erg goede band met de dieren uit dit bos, maar ik kan niet met ze praten. En komen jullie nu mee, dan krijgen de katten wat te eten."

Arian liep stond op en liep naar Pixis. De kat en de kittens liepen meteen achter hem aan "Niet jullie ook he" mompelde hij terwijl hij glimlachte "Tja Pixis, heb jij al twee jaar met enkel een beer geleefd om zijn gedrag en taal perfect over te nemen nadat je eerst zijn respect hebt gewonnen." hij glimlachte "Denk maar niet dat de taal der katten simpel is, ik ken aleen het topje van de ijsberg." hij glimlachte "Aleen de standaard." een kitten klom behendig via de buitenkant van zijn broek naar Arians hoofd. De kleine witte ondersteen ging lekker liggen in Arians zwarte haar. Die zuchtte "Dansende maan zou heel kwaad worden als ze zag dat jij daar zat." hij glimlachte.

"Correctie, ik heb nooit geprobeerd de taal van dit bos te leren," verbeterde Pixis hem. "Ik heb er wel onderzoek naar gedaan en ik ben erachter gekomen dat de dieren hier met elkaar communiceren. En in een ander bos doen ze dat ook, maar op een andere manier. Alle dieren hier spreken gewoon hun eigen taal, alleen zijn er op de één of andere manier een aantal klanken afgesproken die elk dier kan maken. En dan heb je nog aparte talen voor de roofdieren en de prooidieren." Hij keek omhoog. "Maar ik zou het wel graag willen leren. Uil kan me vast wel helpen. Die komt overal in Kyon, dus weet ook nog het één en het ander uit anddre wouden."

Arian plukte tijdens het verhaal van Pixis van zijn hoofd en zette die toen op Pixis schouderr "Sorry mijn hoofd is gereserveerd" mompelde hij in kattentaal. Ze kitten grijnsde. en klauterde op Pixis'hoofd. Arian glimlachte naar de kitten en hield toen stil "Pixis geen beweging of geluid" hij keek rond of hij het aura zag van het wezen waarvan hij dacht de roep gehoord te hebben.

Pixis hoorde het geluid ook. Hij vond het moeilijk om zo stil te staan, want de kitten zette haar nagels in zijn hoofd. Wat zou dat geluid zijn geweest. Het was geen dier uit het bos. Dat was zeker, want de dieren uit dit bosen riepen anders. Hij voelde de kitten op zijn hoofd zijn spieren spannen en de katten naast Arian deden hetzelfde. Wat was hier aan de hand?

Arian zette zich schrap "Zij jullie dat" riep hij in kattentaal, hij klonk bang. een katachtig gekrijs klonk vanuit het bos en Arian liep een eindje naar voren, hij verstijfde helemaal "Pixis, ik denk dat je beter naar achter kan stappen" zei hij voor een leger van een kat of tien met nog zes kittens kwaad op Arian afstormde. Ze sprongen naar Arian en duwden hem omver. Zwarte Kater klom op dies borst en terwijl de anderen Arian tegen de grong hielden gaf die Arian een kras op zijn wang met een nagel. er stond nu een vlink bloedende kras in en de katten verzamelden voor Arian op de grond. Allemaal in de schaduw.

Voordat Pixis wist wat er gebeurde lag hij met zijn rug op de grond onder een berg katten. Hij vormde een stevige luchtbal om zich heen die alle katten weg blies. Toen sprong hij op en vloog 10 meter omhhog. "Wie zijn dat," riep hij naar Arian. Zijn stem sloeg over van paniek. Hij was gewoon opeens aangevallen door een leger katten. Hij floot schel en wist dat de dieren van het bos hem zouden helpen.

Arian lachte, ondanks de houw op zijn gezicht "Dit is mijn famillie, die niet zo blij zijn" hij stak zijn tong uit naar zwarte kater voor hij overeind krabbelde. Hij zette een kleine zwarte Kitten op zijn hoofd en keek naar Pixis "Die op mijn hoofd heet Dansende maan en is de derde positie, ik ben de eerste en dit" hij tilde een grote zwarte Kater op die hem nog steeds kwaad aankeek "Is zwarte KAter en doorgaans mijn schaduw" Hij glimlachte "Hij houd er niet van dat ik hem achterlaat."

Terwijl Pixis landde, kwam er een roedel herten uit het bos rennen. Eerst keken ze naar Pixis, zagen de krassen op zijn gezicht en keken toen naar de katten. Pixis ging snel voor ze staan en maakte duidelijk dat ze op één na weer weg konden gaan. "Zullen we dan nu eten gaan halen voor die katten?" vroeg hij aan Arian.

Arian grijnsde. "Dat is denk ik niet noogzajelijk" hij wendde zich tot zijn katten "Dames en heren, wij zijn beschaafde katten, willen jullie als je blieft de prooien geven die jullie onderweg hebben gevangen" zwarte kater vertaalde en de katten verdwenen en na een paar seconden lag er een hoopje soms al halfopgegeten muizen. "Pixis leuk he, katten" hij aaide de zwate kitten in zijn haar.

Pixis keek hoe de katten al hun gevangen voedsel bijeen raapte. "Denk je dat dit genoeg is om de katten in leven te houden tot de jonkies oud genoeg zijn," vroeg hij aan Arian. "Want dan gaat ze weer plunderen en zijn we er niks mee opgeschoten." En op dat moment kwam de beer uit het bos met zijn armen vol vis en legde die bij de stapel. Pixis keek ernaar en dacht: 'Dat is wel genoeg.' Hij maakte de beer duidelijk dat hij hartelijk bedankt werd en weer kon gaan.

Arian Rolde met zijn ogen "Als ze er niet genoeg aan had gehad kon ze tenminste weer jagen" hij aaide de kaat over haar hoofdje terwijl deze en haar jongen was begonnen te eten. Zwarte Kater en de andere katten liepen op Pixis af en liepen rondjes om hem heen. Af en toe mauwde er een iets wat hij of zij had ontdekt. Uiteindelijk zei zwarte kater iets "Pixis vanafnu is dat je katten naam. je heet 'Zwevend Kompas' " Arian glimlachte naar Pixixs.

"Waarom Zwevend Kompas?" vroeg Pixis met verbazing. Hij zat druk na te denken over waarom hij zo zou heten, maar voordat hij erg ver kwam, kwam Ceyx aanvliegen door de lucht. De wolkenrijder landde naast hen op de grond. Hij keek nieuwsgierig om zich heen en als laatst naa Pixis. 'Wat is hier aan de hand,' vroeg hij. 'Dat kan je beter aan Arian vragen, antwoordde Pixis. En hij gebaarde met zijn hoofd naar de jongen. Hij wis dat Ceyx, als hij het wilde, wel contact kon leggen met anderen, maar zich normaal gesloten hield van alles iedereen, behalve van hem.

Arian haalde zijn schouders op "Weet ik veel, Zwarte Kater wil ook nooit vertellen hoe hij eropkomt" Hij glimlachte en aaide de betreffende kat over diens hoofd "Hij heeft een zesde zintuig voor het geven van toepasselijke namen, ze kloppen hoe dan ook altijd wel." Arian voelde even aan de kras op zijn gezicht. "Aleen zwarte Kater was die kras nu echt nodig geweesd?"

"Laat mij maar even," zei Pixis. Hij legde zijn hand op het gezicht van Arian. Even een groene gloed en de kras was weg. "Zo, dat is dat," zei Pixis en hij klopte zijn handen af. Je zag helemaal niks meer van het ontsierende ding op Arian's gezicht. Pixis liep naar Ceyx. "Ik ben van plan terug te gaan naar het dorp," zei hij tegen Arian. "Je mag mee, maar al die katten lijkt mij niet zo'n goed idee. Veel mensen zullen dan gillend vluchten en denken dat katten het dorp overnemen."

Arian knikte en de katten schoten weg in alle richtingen Alleen Zwarte KAter en Dansende Maanbleven Achter aangezien die hem nooit verlaatten "Nu kunnen we gaan" Hij hing zijn viool om zijn rug waar Dnasende maanonder de indruk naar ging kijken.

Pixis en Ceyx vlogen terug naar het dorp. Boven het dorp spong Pixis van de rug van zijn draak en landde op het dorpsplein. Daar ging hij op een bankje zitten wachten op Arian. Terwijl hij zat te wachten, ging hij weer met de vallende blaadjes spelen. Toch ook wel leuk, de herfst, dacht hij. Hij keek Ceyx na die terug naar huis vloog, tot zijn draak uit het zicht verdween.

Arian liep rustig het plein over, mensen keken argwanend naar de kat in zijn voetsporen maar besteeden er verder geen aandacht meer aan. Arian glimlachte en aaide de gecamoufleerde kitten in zijn gitzwarte haar. Hij glimlachte en griebelde Zwarte Maan onder haar kinnetje.

Pixis keek naar Arian. Hij ging wel erg leifdevol met die katten om. Achter Arian zag hij het hert. De mensen keek niet op of om, want ze waren gewend aan de dieren die hem volgden. Het hert ging naast Zwarte Kater lopen. En het leek net of hij probeerde te communiceren. Pixis pakte zijn draagbare notitie blok, om op te schrijven wat hij zou gaan zien.

Arian glimlachte en ging op het bankje naast Pixis zitten "Als je dat al interessant vind moet je ons maar eens een maan volgen in betar." hij glimlachte "En vooral het vollemaan ritueel, nieuw jaar beb je wel gemist, maar je kan niet alles hebben" hij plukte de kitten uit zijn haar en zette haar teder op het bankje, ze opende haar mondje om te mauwen, maar er kwam aleen een zacht mauwachtig geluidje uit Arian aaide haar voorzichig over haar hoofdje. "Het is oke kleine meid, het is niet erg dat je niet goed kan spreken" de kleine kitten liep naar Pixis en klom op diens schoot waar ze onbegrijpend naar het notitie blok staarde. Zwarte Kater keek verbaasd naar Het hert, zuke dingen kenden ze niet in Betar, alles van die groote had vleugels en was gevaarlijk, dus hij gaf ket hert een krab op haar poot en schoot bang naar Arian.

Het hert keek geschokt terug en stak zijn gewei naar voren. Pixis maande haar te stoppen. Hij schreef meteen daarna op: 'Katten uit Betar zijn niet gewend aan grote dieren (formaat hert).' "Kan je hem uitleggen dat het beest hem niks doet," vroeg Pixis aan Arian. En het hert vroeg hij om uil te halen. Het dier rendde er in volle vaart vandoor en verdween tussen de huizen.