Hyon- Rijk van de Tweeling

Pixis keek ook naar Ceyx. Het viel hem op dat het dier donkerder was dan normaal. De draak keek naar de wolken en zuchtte af en toe. 'Is er iets, Ceyx?' vroeg Pixis aan hem. 'Je bent de laatste tijd zo sip.' De draak antwoordde: 'Nu jij Eliza hebt, verlang ik steeds meer naar een eigen liefde. Maar ik ken geen enkele andere wolkenrijder. Volgens mij ben ik enig in mijn soort.' "Maar dan doen we daar toch iets aan," zei Pixis. Hij legde het probleem uit aan Eliza.

Lizzy keek Pixis aan "Dat hij engig is in zijn soort hoeft toch geen erg groot probleem te zijn, hij is een draak." ze gliamlchte "En een draak blijft een draak, er zijn toch ook honden die een mix zijn van meerdere soorten, waarom zou een draak dan aleen liefde of vriedschap kunnen kennen van zijn eigen soort" ze keek een beetje beduusd naar Pixis "Gossie, dat klonk wijs en filosofisch" ze lachte.

"Dat snap ik wel," zei Pixis. "Maar Rima heeft bomen. En een ei kan er niet zijn zonder dat er een dier van dezelfde soort was die het ei gelegd heeft. Dus ergens moeten er meerdere wolkenrijders zijn." Hij keek naar Ceyx. Die was geschokt toen hij hoorde wat Eliza zei. Er vlogen kleine wokjes uit zijn ogen. Hij hield van Rima, maar hij wilde gewoon draken van zijn eigen soort ontmoeten. "Ik beloof je dat we er iets aan gaan doen," zei Pixis. De draak klaarde meteen helemaal op. Letterlijk en figuurlijk.

Lizzy glimalchte "Ik heb ooit een keer gehoord van een land overzee waar de draken van de magiers heengaan als ze die voorbijgeleefd zijn, misschien komen de eieren daar vandaan?" vroeg ze terwijl ze pixis vragend aan keek "Trouwens, ik heb ook al eeen paar draken koppels gezien van twee verschillende soorten" ze gliamlchte.

"Maar hoe komen die eieren dan hier?" vroeg Pixis. "Maar jij hoeft niet mee, maar ik en Ceyx gaan een keer op zoek, hoog in de bergen. En zeg nou zelf, een wolk en een boom, dat klopt niet." Hij zei dit maar even, want hij wist geen anderedraak te bedenken, die zei kenden.

Lizzy knikte "Dat komt omdatwij beiden vreemde soorten hebben, er zijn ook mensen met gewonere draken, als sunlight van will" bij die naam moest ze even slikken "En Rohnin van jane" ze gliamlchte. "En hoe die eieren hier raken weet ik niet, vraag het Q zou ik zeggen."

"En waar vind ik Q," vroeg Pixis. "Ik heb veel over hem gehoord, maar ik heb hem nog nooit gezien. Ik heb ook gehoord dat dat wel de bedoeling is. Weet jij waar ik hem kan vinden?" Dat zou weer een kans zijn om te leren en dat liet hij niet voorbij gaan. Hij keek naar Ceyx, die zat rustig te wachten op wat het gesprek zou brengen.

Lizzy schudde haar hoofd "Ik heb hem nou ja, het nog nooit gezien, maar ik denk dat een wezen als hij het vast zou weten." ze glimalchte en keek naar Pixis "Ik ben geweest in het bos waar hij een boodschap heeft achtergelaten voor de twaalvers, maar meer weet ik ook niet, al denk ik dat de eerste generatie van de strijders hem misschien heeft gezien" ze glimalchte en wond een vlecht om haar vinger.

"Dan gaan we in dat bos een keer op zoek," zei Pixis. Hij wilde heel graag meer weten van Q, drakeneieren. Eigenlijk van alles. Hij ging weer naast Eliza liggen. Hij lag na te denken over alles waar ze het over gehad hadden.

Lizzy glimalchte naar hem "Dat kunnen we dan wel een keer proberen dan" lizzy gliamclhte en legde haar hoofdop zijn schouder. nietszeggend staarde ze naar de lucht "Vraag jij je wel eens af, wat er is achter de lucht, en dan weer achter de sterren en het niets daar weer achter"

Q is weer terug naar zijn eigen demensie..........

"Ik heb geen idee," zei Pixis. "Maar ik weet wel dat je daar niet heen kan." Hij keek naar Ceyx. De draak lag nog steeds rustig tegen het huis aan. Pixis keek naar boven. Nu waren er geen sterren. Hij lag te kijken en viel bijna in slaap.

Lizzy gliamclhte en krulde zich naast hem op. Met haar hoofd op zijn schouder sloot ze haar ogen in de warme soezende zon "Jaahh" zei de dromerig "Daar..heb...je..een....punt..." ze sloot haar ogen en verzonk in een droomloze slaap.

Pixis keek even naar Eliza die in slaap was gevallen. Hij werd er zelf ook moe van. Ook hij viel in slaap, met zijn hoofd op haar schouder. Ceyx liep terug naar de voortuin. Hij liet de twee even alleen.

Lizzy glimalchte in haar slaap.

een paar uur later

een koude avond bries deed Lizzy wakkerschrikken`. Ze klamte zich aan Pixis vast en probeerde haar droom terug te halen. Na een minuut of tien gaf e het op en drukte een kus op pixis voorhoofd voor ze naar binnen liep.

Door een tweede koude windvlaag werd Pixis ook wakker. Hij liep achter Eliza aan naar binnen, gaf haar een kus en ging snel koken. Hij maakte de knakworsten warm. Vanavond zouden ze brood eten. Dat at hij altijd op zondag. De resten van de bolletjes van die ochtend. Hij begon de tafel te dekken. Toen hij daarmee klaar was, waren de knakworsten ook klaar. "We gaan eten," zei hij tegen Eliza. Daarna liep hij naar buiten om Ceyx eten te geven.

Lizzy knikte en ging aan tafel zitten. Ze zei aleen helemaal niets. Ze opende heer mond om te andwoorden maar kreeg geen geluid uit haar keel *Fuck* schreeuwde ze keihard, tenminste, als er geluid uit haar mond was gekomen. Ze rende naar de slaapkamer en pakte een vel papier "Ik ben mijn stem kwijt" schreef ze erop.

Pixis keek verbaasd op. Hij rende achter haar aan. Ze was haar stem kwijt. "Ga zitten en eet," zei hij. "En je moet nu vooral ook drinken. Ik zal thee met honig voor je maken." Hij liep terug naar de keuken en maakte thee. Hij deed er flink wat honing in. "Als je klaar bent met drinken en eten, meteen naar bed, want dat heb je nu nog meer nodig."

Ze knikte "Maar, ik denk dat dit weer een leuke bui van mijn leuke ziekte is" schreef ze op het velletje terwijl ze eerst flink veel mosterd op haar hotdog deed voor ze een hap nam. (hier in lijkt ze op mij XD) Ze gliamlchte

Pixis nam ook een hap van zijn brood. "Drink vooral goed," zei hij. "Als het een bijwerking is van je ziekte, dan moet je er weer vanaf kunnen komen. En daarom beginnen we net zoals bij ieder ander die zijn stem verliest." Hij keek haar aan en ging daarna weer verder met zijn brood.

Lizzy knikte maar en dronk slaafs haar drinken op voor ze weer verder ging aan haar HOTDOG met belachelijk veel mosterd. Met een glimlach likte ze de mosterd van haar lippen en keek hem lachend aan.

Pixis at zijn bolletje verder op en keek op zijn beurt naar Eliza. "Nou, het wordt maar eens tijd om naar bed te gaan," zei hij. "Ga je om kleden, dan kom ik zo nog even. En het spijt me dat het zo vroeg moet, maar dat had de den gezegd. En nu je je stem kwijt bent, is het helemaal slim." Hij stond op en begon de tafel af te ruimen.

Lizzy deed haar mond open om geirriteerd te reageren, maar bedacht dat ze niets kon zeggen en liep braaf naar de slaapkamer. Ze deed snel een pyama aan en ging in bed liggen. Ze legde haar hofd op haa kussen maar kon niet slapen, verveeld begon ze naar het plafon te staren en zuchtte

"Het spijt me echt," zei Pixis terwijl hij naast haar kwam liggen. "Maar ik wil gewoon het beste voor je en dat je zo snel mogelijk weer beter wordt. Snap je dat?" Hij zoende haar nog even vol op de mond en wilde daarna eigenlijk weer weggaan, maar bedacht dat hij het wel gezellig zou vinden om nog even te blijven.

Lizzy glimalchte na die kus. Ze legde haar hoofd op zijn schouder en pakte zijn hand beet. Ze bleef naar het plafon kijken. Ze knikte als andwoord op zijn vraag, eigelijkhad ze veel willen zeggen, maar ze kon nu eemaal geen geluid uit haar keel krijgen.

Pixis begreep dat ze het nu moeilijk had. "Ik heb net met Ceyx gesproken," zei Pixis. "En hij gaat zijn verbinding voortaan ook open stellen voor jou. Hij kan geen mensentaal en heeft alleen de geestelijke verbinding, die voor iedereen, zelfs voor andere draken, is gesloten. Maar hij kan hem openzetten als hij dat wil en dat wil hij. Dus hij kan voortaan zomaar opeens tegen je gaan praten, in je hoofd. Ik weet alleen niet of jij ook tegen hem kan praten." Hij gaf haar nog een zoen. Daarna stond hij op en maakte aanstalten om weg te gaan.