Hyon- Rijk van de Tweeling

Lizzy lachte "Met plezier" Ze stuurde bollen vuur die ze weer afplatte als eerst voor ze de lucht in vlogen , Ze ging staan en pakte haar boog weer "Het was lang geleden dat ik voor de lol magie heb gebruik, ookal zorgden we toen wel voor alle dieren." ze glimalchte en keek hem vrolijk aan.

Pixis legde een pijl op hun bogen. Hij spande de boog om te kijken of alles het wel nog normaal deed. "Er ligt al een pijl," zei hij tegen Eliza. Hij kon zich moeilijk voorstellen dat je lucht niet kon zien, maar hij was ermee opgegroeid. Ceyx kwam de hoek van het huis om gelopen. Hij spoot een geel wolkje naar de boog van Eliza, zodat ze hem kon zien.

Lizzy zag een vorm verschijnen in de rook. "Wacht eens" ze verhitte de lucht, haar meer op warmte gerichte tast-zintuigen merkte hem op, helemaal toen ze alleen op dat beeld vertrouwde als het om het letten op haar boog ging. Ze richtte en schoot, een schijf van vuur viel uit elkaar doordat hij doorbroken was.

Pixis had tegelijk met Eliza geschoten. Zijn pijl trof een ander doel, dat een heel mooi rond gaatje vertoonde. "Dat doen we nog een keer," zei Pixis en hij legde de pijlen neer. "Probeer hem deze keer niet te verhitten, je moet het op je gevoel leren doen." Hij schoot op dezelfde schijf en r verscheen een rondje bij.

Lizzy gliamlchte "Nog een keer dan, maar ik merk ze niet op als ze hgeen andere temperatuur hebben als hun omgeveing" zei ze beteuters terwijl ze schoot. De pijl maakte een schrampschhot schuin door een doel "Bijna" zei ze met een glimalch die verried dat ze tevreden was dat het zoe goed ging ondanks het fei dat ze de pijl niet zag.

"Deze pijlen zouden geen effect hebben als ze niet voelbaar waren," zei Pixis. "Dus je moet gewoon voelen. En ik leg ze met de punt precies goed, zoals elke andere pijl zo liggen. Daarna is het bij mij een kwestie van instinct." Hij maakte nog twee pijlen. Nog een keer schoot hij een perfect rondje in de schijf. Nu liep hij naar Eliza.

Eliza voelde even met haar hand aan de pijl en voede de richting waarin hij lag. Daarna richtte ze en schoot nu perfect in de roos "Veel beter" zei ze met een grijns. Ze glimlachte "En nu moet jij met vuur leren schieten zonder je vingers te branden." Ze maakte twee flinterdunne pijlen van vuur opde twee bogen "Probeer de pijl niet aan te raken" Ze schoot en hij ging dwars door de roos "Maar houd de pees eronder vast, richten gaat lastiger, maar ze zijn niet zo makkelijk af te weren."

"Al je het niet erg vind, hou ik het bij mij luchtpijlen," zei Pixis. "Maar misschien kunnen we ze door elkaar schieten. Dan zien ze één pijl aankomen en worden er twee mensen getroffen." Hij moest lachen bij het idee. Mensen die ineens hevig uit een borst bloedden en dood neervielen.

Lizzy keek hem streng aan "Wil je het alsjeblieft een keer proberen in ieder geval" ze keek hem met smekende puppieogen aan. "Anders vind ik je niet meer lief" ze gliamlchte naar hem en legde een nieuwe pijl van vuur aan op haar boog.

Pixis kon die ogen niet weerstaan. "Vooruit dan," zei hij. "Maar dan wil ik wel een kus." Hij hulde zijn vingers in luchtlaagjes om hem te beschermen tegen de vlammende pijl. Ook zijn boog hulde hij in een laag lucht, want die was niet vuurbestendig.

Lizzy keek hoopvol toe "Die kan je krijgen met plezier" ze schonk hem een vroljke knipoog. Ze schoor haar eigen vuurpijl af en doorboorde de een na laatste roos "Jij mag de laatste hebben" zeize met een glimalch.

Pixis sloot zijn beschermde hand om het einde van de vlammende pijl. Hij spande de boog en liet de pijl gaan, na eerst zorgvuldig gemikt te hebben. De pijl vloog tollend door de lucht en raakte met de achterkant de schijf. "Huuh, dat was heet," zei Pixis. Hij vuurde met een laatste luchtpijl de schijf aan flarden. "Het was echt heet. Dat ding schroeide zo'n beetje mijn wang. Maar krijg ik die kus nog of niet?" Hij liep naar Eliza toe.

Lizzy huppelde vrolijk op hem af en zoende hem vol op de mond, ze sloeg haar armen om hem heen en drukte zich dicht tegen hem aan. Ze haalde haar lippen van de zijnen. maar bleef zo staan "Is dat genoeg, of moet je er nog een" zei ze met een knipoog.

"Nou, als jij dat wil," zei hij en zonder een antwoord af te wachten zoende hij haar terug. Na een tijdje liet hij los en liep naar een schietschijf die op de muur was geschilderd. Hij moest ook nog wat oefenen met zijn werpmes. Hij nam het mes uit zijn schede en hield hem losjes in de hand. Het ding was lang niet gebruikt, maar was nog prima in vorm. Pixis gooide het losjes naar de schijf en het mes kwam precies in de roos.

Lizzy had volledig genoten va de kus. Toen hij ging oevenen met zijn werpmes was ze teleurgestld maar glimlahcte alsnog "Ik ga niet ovenenen met mijn dolken, er is hier geen oevenpop" ze glimalchte en ging weer op haar ligstoel liggen.

Pixis vond dat hij wel goed genoeg met zijn werpmes overweg kon. Hij liep naar Eliza in haar ligstoel en ging naast haar liggen. "Nee, sorry," zei hij. "Ik kan dat soort dingen nergens vinden en ik heb er ook de spullen niet voor om hem de maken." Hij gaf haar nog een zoen.

Lizzy ging tegen hem aan liggen en keek naar de lucht "Geeft ook niet." ze geen zwijgend naar de langsvliegende wolken. En neuride een liedje uit haar jeugd. "Hoe heb jij het vroeger gehad, als kind?" zei ze zachtjes.

Pixi vroeg zich even af waarom ze dit zo opeens vroeg. Maar hij besloot gewoon antwoord te geven: "Ik ben heer geboren en getogen en opgevoed door mijn ouders. Ik had zes oudere zussen, één oudere broer en een jonger, geadopteerd neefje. Aan de overkant van de straat woonden mijn groot-ouders. Ik werd altijd goed verzorgd door mijn ouders, tot mijn neefje kwam. Ik werd steeds vaker achtergesteld en liep steeds vaker het bos in. Daar ben ik op een dag de oude kluizenaar tegengekomen en die heeft me alles geleerd wat ik nu weet." Hij had er niet zo'n moeite mee. Hij en zijn ouders hadden nu een gewone band en ze zagen elkaar nog wekelijks.

Lizzy knikte "Ik ben zo vaak mogelijk met Jane het bos in gegaan om daar samen met will, die in het dorp woonde." ze gliamlcht e naar de wolken "We hebben in een klein bos in de buurt een hutten kamp gebouwd en daar verzorgden we allerlei dieren die bij ons kwamen, van rupsen die bij ons konden verpoppen, tot herten met wonden" ze gliamlchte naar Pixis en drukte een kus op zijn wang.

Pixis genoot zoals altijd van de kus. Hij gaf haar een kus terug. "Dat is mooi," zei Pixis. "Als iemand in mijn buurt ooit ook maar iets vernielde in de natuur, dan werden mijn haren door de war gegooid door de wind die er dan opeens was. Daar kon ik echt niet tegen." Hij grinnikte. De meeste mensen vluchtten bij het voelen van de wind en het kraken van de bomen. Meer kon hij ook nog niet. Hij had zijn kracht pas net onder de knie toen hij Elizabeth leerde kennen.

Lizzy glimalchte "We hadden onze bijkracht al rond een jaar of 5, maar het vuur, en dan aleen kleine kaarsvlammetjes, toen we een jaar of 10 waren" ze glimalchte "Daarvoor hadden we het gewoon amper koud" Ze gaf hem een kus op zijn wang.

Pixis gaf haar een kus terug. "Ik heb zolang ik me kan herinneren al luchtsturen, maar ik had het pas een maand ofzo onder de knie toen ik jopu ontmoette. Helen ondekte ik toen ik het ei van Ceyx vond. Eigenlijk was het een best vreemd ei. Het zweefde over de open plek, waar de kluizenaar woont. Zo vond ik hem, het zweefde gewoon recht op me af." Hij dacht terug aan dat moment. Nu was het grappig, maar toen vond hij het doodeng.

Lizzy lachte. "Ah, das niets, het ei van sunlight, de draak van Will stond in de fik, en Rohnin spuwde een laserstraal toen ze net geboren was" Lizzy glimalchte. "Dat van Rima was gewoon een houten bol" ze glimalchte en dacht teug aan die tijd.

"Ik heb een verhaal gehoord over een ei dat niet te grijpen was," zei Pixis. "Het was het ei van een water draak en het enige wat je ervan zag, was een ei-vormige vlek in het water. Degene die hem wilde pakken, kreeg hem niet te pakken, want het was gewoon water. De meesten zouden het hebben opgegeven, maar hij liep met de vlek mee, vanaf de beek waar hij het vond, tot aan de zee. Toen de vlek het zoute water raakte, kwam er een draak uit. Die draak echt mini, en even blauw als de zee. Het dier zou nu nog steeds net zo klein moeten zijn, maar kan veranderen in water. En degene die hem vond als ei, is nu zijn beste vriend." Pixis dacht erover na. atuurlijk was het maar een gerucht, maar je had gewoon rare eieren.

Lizzy lachte "Dat lijkt me nu bijna onmogelijk, maar ja, het lkan best he" se glmalchte en legde haar hoofd op zijn buik. Ze keek naar de wolken die langsvlogen. Ze glimalchte "Kijk die daar lijkt op een draak" ze wees naar een wolk die inderdaad op een draak leek. "En die draak lijkt op een wolk" zei ze lacherig toen ze naar ceyx wees. Ze gliamlchte.