Hyon- Rijk van de Tweeling

Pixis liep op zijn dooie gemak terug naar huis. Hij had vandaag geleerd over het weer te praten, zoals bomen altijd doen aan het begin van het gesprek. Hij zou Elizabeth vragen of er nog geen tak uit zijn hoofd groeide. Hij liep de tuin binnen. "Hoi,"zei hij opgewekt. Daarna vervolgde hij tegen Rima in de Taal der Bomen: "Gegroet, Houte. Jammer van die regen vanmorgen, niet. Gelukkig schijnt het zonnetje nu weer. Bedankt dat je Johan voor me hebt gevonden. Volgens mij gaat het aardig goed." Het was niet grammaticaal correct en sommige tonen waren vast nog niet goed, maar Pixis vond dat het wel aardig klonk.

Rima "Goeie morgen, laaes is oke, ik ben iets op het spoor maar heb misschien nog een paar dagen nodig om het helemaal te ontvogelen. Ik merk dat je al beter word in onze taal" zei rima zonder ook maar te bewegen. Lizzy gliamlchte "Kijk eens naar haar rug" daar groeiden kleine uistulpinkjes met knoppen van bladeren.

Pixis keek naar Rimas' rug. "En je weet zeker dat ik geen tak heb op mijn hoofd?" vroeg hij. "Sinds ik in les ben bij de Bomen, hoor ik aan alle kanten gekwetter en gebrom. Het lijkt wel of ik gek word. Maar heb jij Jane al gezien?" Hij keek naar binnen, maar za niemand. Daarna knoopte hij een gesprek aan met de rodondenderon.

Rima lachte "Neehoor, je hebt het aleen leren verstaan" ze bewoog nit tijdens die zin, haar ogen waren nog steeds gesloten. Lizzy glimlachte. Ze ging weer op de ligstoel liggen en keek naar de grijze herfst wolkjes. Ze gliamclte naar Pixis "Is ze heel kwaad op me?" zei ze met een gliamlach.

"Oké," antwoordde Pixis opgelucht aan Rima. En tegen Elizabeth zei hij: "Nee hoor, het gaat over mijn taallessen. Daarna wendde hij zich weer tot de rodondenderon. De viooltjes hadden zich nu ook in het gesprek gemengt. Pixis hoorde goed het verschil tussen de verschillende planten. De oudere bomen spraken langzaam, laag en zangerig, de jongere bomen spraken snel, laag en zangerig, de struiken spraken kwetterend, alsof ze er nooit mee op zouden hoeden en de bloemen spraken hoog en zangerig. Hij sloot zijn gesprek af en wendde zich tot Rima, deze keer in de normale mensentaal: "Heb je ooit contact gehad met algen?"

Rima zei toen "Nee, het is over het algemeen dat hoe kleiner en simpeler de plantensoort hoe lager de inteligentie, dus ik denk dat algen bijna onderaan staan, boven plankton, als gras al niet meer zingst als 'Zon zon zon zon' en 'regenregen'"

Pixis moest lachen. Hij hield zijn oor bij het gras en hoorde inderdaad een zacht, kwetterig geluid. De woorden kende hij al, dankzij de taallessen. "Ik ga even oefenen," zei hij tegen Elizabeth. Hij liep naar het veldje achter het huis. Daar begon hij aan al zijn technieken te werken. Van het boogschieten, tot het luchtsturen.

Met een glimalch liep ze achter Pixis aan en toen ze zag dat hij aan het boogschieten was rende ze naar binnen en pakte haar eigen boog. Hij was blauw en met goud bijgewerkt met krullirige versiersels. Ze pakte een pijl uit de bijpassnde koker op haar rug en schoot die, vlak naast die van pixis "Zin in een wedstrijdje?" zei ze met een gliamlch.

ik moet gehen bya

"Ja hoor," zei Pixis. "Schiet jij maar eerst."

Ik weet het, is niet lang, maar ik moet ook gaan en anders wordt mijn moeder boos

Lizzy grijnsde en spande met veel gemak haar boog. Ze speurde met haar ogen de omgeving af naar een doelwit, richtte precies en schoot. Een pijl met een doorboorde peer velen met twee plofjes op de grond. Ze glimalchte "Try to beat Me" zei ze uitdagend.

Pixis spande zijn boog. Hij schoot op niet op de boom. "De boo vraagt of je dat niet meer wil doen, Lizz," zei hij. Daarna spande hij zijn boog en richtte op een vlekje in de dakgoot. Hij liet zijn pijl gaan en met een extra windstoot erachter aan, boorde de pijl zich dwars door de dakgoot. "Ik heb een nieuwe afvoerpijp nodig," zei hij met een grijns tegen Eliza. "Maar ik moet ook nog even met luchtsturing oefenen." Hij begon te zweven, ongeveer een meter boven de grond. De beste plek voor luchtmeesters om te verdedigen en aan te vallen.

Lizzy glimalchte "Ik wil eens wat proberen, of magie kan samenwerken" Ze maakte een lint van vuur "Maak eens een kleine tornado" zei ze met een grijns "Eens kijken of dat werkt." Ze gliamlchte "En die boom mag niet klagen, de pitten van de peer zal ik goed verzorgen."

Pixis maakte een tornado. Hij stuurde de windhoos af op het vuur lint. Nu was de tornado zichtbaar geworden, omdat het lint er doorheen verweven was. Hij maakte nu een bol van de tornado, met het vuur binnen in. Hij liet de bol rondvliegen en daarna ontploffen. Je voelde een windvlaagje door de tuin trekken.

Lizzy ving de vlammen op en vruurde ze weer samen "Zo, dan steken we niets in de fik" ze glimalchte "Dat werkt perfect" ze glimalchte "Dat is een mooi wapen tegen dertieners zeg" Ze gliamclhte en de vlammetjes dansden over haar blote armen. "Nu wil ik iets testen" Ze keek even rond en pakte een plank. Behendig, ondanks haarjurk klom ze in de boom en zette de plak tussen de tkken. Ze glimalchte en sprong naar beneden Ze pakte een pijl en verhitte de pijlpunt tot deze roodgloeiend was. Ze richtte en schoot. In de dunne plank zat ne een gat, de punt stak er aan de andere kant uit. Lizzy klom in de boom en bekeek de punt "Wow" ze pijl was onaangetas, maar het gat in de plank war zwartgeblakerd en bevatte gloeiende puntje.

Pixis kreeg een idee. "Weet je wat?" zei hij. "Als de dertieners ooit een massa- aanval plegen, en jij bent gezond genoeg om mee te helpen de Twaalf Rijken te beschermen, dan doen we het zo: Voordat we schieten, verhit jij de pijlpunten. Als we dan geschoten hebben, stuur ik er een windvlaag achteraan. Dan kan de tegenstander nauwelijks nog weg komen. Als dat wel lukt en hij krijgt een schampschot, dan heeft hij nog steeds een nare brandwond. Goed idee, toch?" Hij keek haar aan.

Lizzy knikte. "Goed plan, als ik dan maar helder ben" ze zuchtte "Nou ja, laten we maar gewoon genieten van een dag dat ik helder ben" Ze knipte in haar vingers en maakte vijf doelen van vuur die in de lucht rondcircelden "Probeer eens te raken" zei ze met een glimalch.

Pixis schoot binnen drie seconden vijf pijlen na elkaar. Alle vijf waren in de roos. "Doe dat maar eens na," zei hij uitdagend tegen Eliza. "En dat zonder windvlagen erachter te zetten." Hij vond het wel fijn dat ze dit samen deden en dat ze een team zouden vormen. En ze waren ook nog ongeveer even oud. Zijn hele jeugd bijna, had Pixis alleen maar met volwassenen opgetrokken.

Lizzy grijnsde "Alsof ik dat kan" Ze liet de pijlpunten weer gloeien en spande twee pijlen tegelijk op haar boog, rustig keek ze naar de doelen. Op een mooi gekozen moment liet ze los en de twee pijlen troffen een roos "En nu jij weer, en niet vijf keer in de roos, dat is saai, doe iets exentrieks" ze grijnsde

"Oké," zei Pixis. Het leek net alsof hij deed alsof hij pijlen op zijn boog legde, maar in werkelijkheid legde hij vijf pijlen aan. Hij schoot en de pijlen vlogen, zonder last te hebben van de wind, op de doelen af. Ze schoten allemaal dwars door de roos. "Dat kan ook nog," zei hij. Hij had weer eens een idee. "We gebruiken geen normale pijlen, maar elke keer als we geschoten hebben, leg ik nieuwe pijlen van lucht op de bogen. Dan zien ze de pijlen geen eens."

Lizzy grijnsde "Al heeft deze meer inpact" Ze maakte een pijl van vuur die legde ze aan. Ze schoot op de plank die nog in de boom zat. Hij vloog door de inpact uit de boom en viel brandend op de grond. Lizzy voorkwam dat de vlammen oversloegen "Tada' ze glimalchte.

"Klopt," zei Pixis. "Maar deze zien ze niet. Desnoods maak jij vuur pijlen en ik de punt zo dat ze de lcuht voor de pijl verbuigt en de pijl onzichtbaar is. Maar dat is onhandig." Hij schoot nog meer lucht pijlen af. Het enige wat je er van zag, was de wind die ze mee brachten. "En je kan er gemakkelkijk je energie in stoppen, als één van je vrienden gewond is." Hij schoot een pijl op Eliza af. Het enige wat je zag was het groene licht. Ze zou er straks alleen maar beter van worden.

Eliza zag wat hij deed "Ik ben een keer een meisje tegen gekomen met heel magie waarvan het wit oplichtte" ze glimalchte "Ik zal eens kijken of mij dat ook lukt" haar handen gloeiden groen op en ze ging in kleermakerszit op de grod zitten, haar jurk om haar heen gedrapeerd. Haar handen lagen open op haar kniene. Ze sloot haar ogen en concentreerde zich op de stroom van energie in haar lichaam. Ze probeerde die zo te beinvloeden dat de kleur geel zou worden. Voorzichtig opende ze haar ogen, het was geen geel, maar ook geen groen meer.

"Wat was het karakter van dat meisje?" vroeg Pixis. "Ik denk namelijk dat het bij ons groen is, omdat we zoveel omgaan met de natuur, één van ons spreekt met bomen en de ander heeft een boom als draak. Als het bij haar wit was, dan durf ik te gokken dat ze heel luchtig deed over alles. Als je ooit iemand tegenkomt met zwarte heelmagie, dan is diegene waarschijnlijk slecht." Hij vond het kloppen als een deur. Als hij verdrietig was, was het groen van zijn energie een beetje doordrenkt met blauw.

Lizzy knikte en glimalchte "Daar heb jij dan weer een punt" ze glimalchte en concentreerde zich verder op haar magie, langzaam werd de kleur geel. "Coel" ze lachte, en nu was opeens haar ene hand geel en de ander groen, "Zodra je een kleur onder de knie hebt dan is het veel makkelijker" ze lachte.

Pixis deed nooit rare dingen met zijn magie. Het enige wat hij ermee deed was zorgen voor alles wat leeft. "Maar ik vind dat we even moeten oefenen op die pijlen," zei hij. "Dan weet jij hoe tastbare lucht aanvoelt." Hij pakte zijn boog. "Wil jij doelen maken, want dat gaat niet met lucht," zei hij. Hij zelf zou er geen probleem mee hebben, maar Eliza zou niks zien.