Hyon- Rijk van de Tweeling

"Oké," zei Pixis en hij gaf haar een kop thee. "Ik heb nog één vraag. Wil je hier blijven of ga je straks weer verder, want de slaapkamer en de bank zijn al bezet. Dus dat is een beetje een probleem." In zijn hoofd ging hij na waar Jane anders zou kunnen blijven. Maar hij kon niks bedenken. Wel bedacht hij zich een dringende vraag: "Weet jij wat er met Sun is gebeurd?" De draak was nogal verdrietig geweest, toen ze het briefje voor Eliza had geschreven, maar Eliza had haar niet meer gezien.

Jane grinnikte en zei "Nou, ik blijf wel even, maar ik ga denk ik uiteindelijk wel naar huis. Ik zie wel. En anders kan ik altijd nog bij Rohnin slapen." Haar draak landde ondertussen in de tuin en zei "Hoi Rim, wat ben je aan het doen?" Ze keek even naar binnen en zag Jane en een andere jongen zitten.

"Oké," zei Pixis. "Als je een tent bij je hebt, kan je die opzetten in de tuin." Hij vond het wel fijn dat hij even hulp had voor Elizabeth. Alleen zou hij het niet lang vol hebben gehouden. Hij stond op en liep naar buiten. Hij begon tegen de planten te praten en hen vooral uit te leggen dat hij steeds vaker met hen zou gaan praten. Toch handig, die boomtaal lessen. Je was nooit alleen in een bos.

Jane knikte even glimlachend en wachtte even tot Pixis weg was. Ze vroeg zich af of ze Eliza kon helpen met haar trauma, vanwege haar telekinese krachten. Ze haalde haar schouders op en vroeg zich af of ze de gedachten van Pixis moest controleren. 'Nee,' dacht ze. 'Als Eliza hem vertrouwt moet ik dat ook doen.'

Lizzy opende haar ogen en liet zich met de deken om haar heengeslagn van het bed gleiden. Op handen en kniene kroop ze na de woonkamer en rolde zich met deken en al op onder de tafel. Ze wiegde hen en weer in de oetus houding en mompelde soms bang "Hij is dood, gaat iedereen nu dood? " en dan bozig "Waarom moet HIJ dood gaan ?" en dan verdrietig "Is hij echt dood?"

Pixis liep weer naar binnen. Daar zag hij Elizabeth onder de tafel zitten. Ze had weer één van haar dips. Hij haalde haar onder de tafel vandaan en bracht haar terug naar bed. Daar gaf hij antwoord op haar vragen: "Nee, Eliza, ik beloof je dat we niet allemaal dood gaan. Sorry, Eliza, ik weet niet waarom juist hij dood moest gaan. "Ja, het spijt me Eliza, maar hij is echt dood." De laatste kon hij nauwelijks uit zijn keel krijgen. Hij gebaarde naar Jane om even te komen. Zij kende Eliza langer, dus dat zou beter voor haar zijn.

Lizzy bleef heen en weer wiegen en stopte niet met haar vragen mompelen. Ze kon niet stoppen. haar ogen waren wijd opengesperd en haar puppillen klein, alsof ze iets enorm engs zag. Opeens begon ze te gillen "Laat ze weg gaan, Pixis stuur ze weg, Laat ze weg gaan" ze klampte zich gillend aan hem vast en keek over zijn chouder "DAAR daar zijn ze weer" ze wees naar lucht "Laat ze me met rust laten" en gillend vn angst rende ze weer naar de tafel. Als Jane haar gedachten zou lezen zou ze de afschuwlijke wezens zien die lizzy dacht te zien.

Jane kwam naar boven en ging naast Eliza zitten. Ze sloeg een arm om haar heen en keek mee met haar gedachten. Ze zag wat Lizz zag en zei "Ze zijn niet echt, ze zijn van jou. Beveel ze dat ze weggaan en ze zullen dat doen. Dwing jezelf om ze niet meer te zien. Dan gaan ze wel weg." Ze probeerde Lizz een beetje te kalmeren, maar wist niet of het hielp.

Pixis wist nu even niet wat hij er mee aan moest. Hij ging de kamer maar uit en ging aan tafel zitten. Daar pakte hij zijn blocnote en schreef op wat hij had gezien en gehoord. Er was dus weer iets nieuws bij. Misschien moest hij dit aan Rima voorleggen. Dan kon zij weer contact maken met een den en dan wisten ze hopelijk meer. Maar nu was hij moe. Hij liep naar de bank en viel daar als een blok in slaap. Zijn blocnote lag nog op tafel, met de pen ernaast.

Lizzy rolde zich huilend op in Janes armen "Daat Gaaat Nieeeet" huilde ze met lange uithalen. Ze drukte zich dicht tegen haar este vriendin aan en bleef huilen. Ze sloot haar ogen en zag er nu dieptriest uir in plaats van doodsbang

De volgende ochtend werd Pixis wakker met bastende koppijn. Hij had met zijn hoofd in een vreemde houding tussen de kussens van de bank vastgezeten. Hij liep, een beetje duizelig, naar de badkamer. Hij kleedde zich uit en zette douche aan. Even later liet hij het water over zich heen stromen.

Lizzy had die avond onder de tafel geslapen. Ze had last van haar rug door de rare positie waarin ze had gelegen en veel rust had ze niet gekregen. Ze liep naar buiten in de stromende regen en gaf Rima mest en water, ze bedacht zich niet dat door de regen de draak geen water nodig had. Ze glimlachte naar de draak die zo wel een standbeeld leek. Daarna begon ze met de planten in de tuin te bemesten. toen ze klaar was liep ze druipend naar binnen en deed andre kleren aan. Met een glimalch ging ze aan tafel zitten.

Pixis was klaar met douchen. Gelukkig stond zijn kleding kast in de badkamer. Hij trok zijn nette kleren aan, want het was zondag. Hij liep terug naar de woonkamer en zag daar Elizabeth aan tafel zitten. "Goedemorgen," zei hij. "Wat zie jij er opgewekt uit. Ga je je even wassen, dan eten we straks en zondagse brunch."

Lizzy glimalcte en wees naar haar natte haar "Vind je een fikse regenbui ook tellen als douche" ze glimalchte, je kon de regen tegen de ruiten horen kletteren. Ze had een witte jurk aan met een blauw cintuur en een blauwe hoed, door haar vlechten waren blauwe linten gevl ochten. Onder haar jurk droeg ze twee blauwe ballarinas met witte lintn de om haar benen geknoopt zaten.

"Oké, vooruit dan," zei Pixis. "Maar wil je wel Jane even halen." Daarna richtte hij zich op de eieren, de warme harde pistoletjes en het stokbrood. Alles om een echte zondagse brunch in elkaar te zetten. Hij at dit elke zondag. Ookal was hij niet gelovig, net als de rest van het dorp, hij deed wel mee aan al het zondagse, behalve de kerk.

Lzzy glimlachte en riep keihard "Jane, kom eten!!!" ze gliamlchte naar Pixis "Dat werkt altijd" ze ging naast hem staan "Ik ben weer helemaal helder, kan ik nog ergens mee helpen" ze gliamclhte vrolijk naar hem "En je zei gister iets tegen Jane over het helpen van de mensen in het dorp, misschien kan ik ook wel helpen" ze keek hem vragend aan.

"Nee, jij gaat niet helpen," zei Pixis terwijl hij de tafel begon te dekken. "Jij hebt je rust nodig en dat moet je echt volhouden, want wat ik zo zie, ga je ongelooflijk vooruit. Maar na het eten moet ik weg, want dan gaan Johan en ik verder met mijn taallessen." Hij begon het eten op tafel te zetten. "Jane, dit is je laatste kans! We gaan nu eten!"

Lizzy zuchtte en ging aan tavel zitten, met een glimlach hield ze haar groen gloeiende handen boven een jong kastanje boompje "Groei maar goed"zei ze zacht. Ze gliamclhte en keek Pixis aan "Mag ik echt helemaal niets doen, het regent dus ik kan niet in de tuin werken naast wat ik vanocht"end vroeg al heb gedaan, ik kan niet met rima praaten want ie is buiten in de regen en half in trance, vanochtend mompelde ze iets vaags over fotosyntese" Lizzy lachte "En ik weet verder niets te doen, Plies???" ze keek hem met smekende puppieogen aan.

"Nee sorry," zei Pixis. "In dit dorp werkt niemand op zondag en als ze je zien werken, dan is er kans op een probleem. Dat ik onder een boom ga zitten en met hem ga praten, dat vinden ze geen probleem. Maar werk op zondag, alsjenlieft niet." Hij keek naar haar puppieogen. Ze wilde haar graag iets laten doen, maar het kon gewoon niet. "En toch blijf ik erbij dat je rust moet vinden." Hij liep naar haar toe en gaf haar een stevige knuffel. "Bedenk dat ik alleen het beste wil voor jou."

Ze keek hem aan "Oke dan, dat was een goed andwoord"ze lachte en keek naar haar kastanje plantje "Dan zorg ik wel voor deze rakker tot morgen in ieder geval, of het stopt met regenen, dan ga ik de tuin drogen op de grond na. en daarna heerlij in een tuinstoel liggen" ze glimalchte "Of valt dat ook onder de categorie werken" ze glimlachte "En dan kan ik meteen Rima ondervragen"

"Nee hoor," lachte Pixis en hij gaf haar en kus op haar hoofd. "Maar kom je nu eten. Als we nog langer wachten op Jane, wordt alles koud. Ik heb voor ieder één ei, een bolletje om dat ei op te doen, zout en een aantal pistoletjes." Hij ging haar voor naar de tafel en pakte snel een ei. Zoals gewoonlijk duurde het weer een paar happen, voor hij weer de moeite nam om te praten. "Had ik al verteld dat ik zeventien ben geworden, toen jij en ik elkaar ontmoetten bij dat bergmeer?"

Lizzy grijnsde "Vet, ik ben over iets minder dan een jaar 17, mid zomer om precies te zijn" ze glimalchte,met magie verhitte ze de schil van het ei tot het barstte "Heerlijk" ze sneed het ei in plakjes en deed het op haar bolletje dat ze van te voren roosterde met kleine vlammetjes en nam een hap "Verrukkelijk, ook handgebraden brood?" ze glimalchte.

"Nee," zei Pixis. "Gewoon bolletjes van de winkel. Anders zat je nu niet te genieten." Hij lachtte. "Als je het niet erg vindt, ik moet naar Johan, voor de taallessen. Over iets minder dan een kwartier gaan de klokken van de kerk luiden voor de mis. Tot zo." Hij liep weg. Toen hij bij de boom aankwam, groette hij in de taal van de bomen. Zijn meester vond dat hij het steeds beter kon. Samen besteden ze de rest van de ochtend aan het leren van talen.

Gabriel liep opgewekt door de stad en keek nieuwsgierig naar alle winkeltjes en markten die er waren. Helaas had hij weinig geld bij zich, anders had hij heel wat dingen gekocht. Hij keek vrolijk rond en gooide een koperstuk in het blikje van één van de bedelaars, die op een fluit speelde voor het publiek, voordat hij verder liep en genoot van de gezelligheid van de stad.

Elizabeth haalde haar schoudersop en liep naar buiten waar het inmiddels opgeklaard was. Ze droogde rima met mini vlammen en aaide de draak. "Goeie morgen Rima" ze glimalchte en ging op een listoel liggen. Ze lag heerlijk van het waterige zonnetje te genieten.