Hyon- Rijk van de Tweeling

Ze glimalchte "Hij wil graag Johan genoemd worden, bij mensen zijn er ook wel eens een paar die gefacineerd zijn dor een bepaald dier, hij is taalkundige en gefacineerd door mensen, noem hem maar niet met zijn bomen naam, dat heeft hij liever niet" zei ze met een lieve glimalch "En het is inderdaad de kastanje op het plein" Ze sloot haar ogen "Ik ga kijken of ik meer info kan krijgen voor lizz, het zou moeten lukken, de verbinding met het netwerk is hier goed" ze ging goed staan en verstijfde, ze leek nu net een standbeeld, al bewoog ze een heel klein beetje mee met de wind.

"Ja, oké, maar hoe moet ik me voorstellen en waar moet ik mee beginnen?" vroeg Pixis ongeduldig en snel. Hij stond op één been en dan weer op het andere been. Snel floot hij uil. Hij wist zeker dat Wijze ook wel wat wilde leren. Snel kwam ze eraan gevlogen en landde op Pixis' schouder. Pixis keek even naar Elizabeth die in de tuin bezig was. Eigenlijk had hij alleen intiem contact met haar. Het meeste normale contact had hij met Rima.

Rima glimalchte "Oke, je zegt iets in de trant van 'gegroet, ik ben Pixis' of 'Ik, Pixis groet u' Altijd beleefd blijven als jij degene ben die het gesprek aanknoopt en u zeggen tenzij de ander anders zecht" ze gliamlchte en ging weer in haar boomhouding staan "Hij weet dat je eraankomt, ga maar" zei ze met een lieve bemoedigende moederlijke glimalch. Alles was langs lizz heen gegeen en ze spitte verwoed in de grond. Alle planten waren al een keer herschikt en ondanks de herfst was de tuin al een vrolijk gekleurde boel.

"Ja, en hoe zeg je dat in de Taal der Bomen?" zuchtte Pixis ongeduldig. Uil op zijn schouder fluisterde: "Dat kan ze toch wel begrijpen." Pixis wipte steeds sneller van het ene been op het andere been. Hij keek nog een paar keer naar Eliza die in de tuin aan het spitten was. Daarna keek hij weer naar Rima en deed de poort alvast open.

Rima glimalchte "Zeg maar in de taal van het woud, bomen spreken alle talen, maar ik zeg het voor deze ene keer voor" ze maakte een aantal zangerige klanken "Oke?" ze gliamlchte lief maar bleef in haar boomhouding staan.

Lizzy glimalchte en waste haar handensnel met water uit de gieter. Ze glimalchte naar pixis en stak haar vlechten snel op tot een gevlochten knot "Kan je hem vragen om een paar kastanjes" zei ze met een lieve glimalch tegen hem.

"Zal ik doen," zei Pixis en hij zond Eliza een handkus toe. Daarna rende hij snel naar het plein, naar de grote kastanjeboom. Hij herhaalde wat Rima had gezegd. Meteen erna dacht hij dat hij het helemaal fout had, maar hij kreeg in de Taal van het Bos te horen dat het meteen al erg goed was. Pixis ging in kleermakers zit zitten en luisterde naar wat de boom te vertellen had. Algauw kwam hij erachter dat het bij bomen een gewoonte was om het eerste kwartier te besteden aan een praatje over het weer. Daarna vertelde de boom wat hij van plan was tijdens de taallessen. Hij moest elke zondag tijdens de kerkdienst terugkomen. En daarna begon hij te spreken. Eerst in de taal van het woud en daarna in de Taal der Bomen.

Lizzy gliamlchte en rond rimas wortelplaats plantte ze plantjes. "Die zullen van de lente prachtig bloeien, als je zevoor de winter plant worden ze strerker" ze glimalchte en pakte een heggeschaar en begon een aantal saaie struiken in snoeibomen te veranderen. de boog over de ingang van de tuin kregen de vorm van twee draken die een poot tegen elkaar hielden. Ze ging heel precies te werk en het werd prachtig.

Na de hele middag bezig te zijn geweest, bedankten Pixis en uil de Tweehonderdjarige voor de hulp. Ze hadden met de boom afgesproken dat ze hem gewoon de Tweehonderdjarige mochten noemen. Pixis had zich net omgedraaid, toen hij zich iets bedacht. Hij had nog niet genoeg geleerd, dus vroeg in de Taal van het Bos: "Mijn vriendin had aan mij gevraagd of ik aan u wilde vragen of ze een paar kastanjes mocht." "Maare natuurlijk," zei de boom. Hij schudde een paar kastanjes uit zijn takken en Pixis raapte ze dankbaar op en liet daarna een hoge, zachte bromtoon horen om totziens te zeggen. Zijn stem moest wel nog wennen aan de tonen die hij uit moest brengen. Vooral omdat ze voor de meeste mensen niet hoorbaar waren.

Binnen een seconde was Pixis weer thuis. Hij gaf de kastanjes aan Elizabeth en groette Rima in haar taal.

Rimas ogen lachten terug en haar bek opende langzaam "Van wortelen word je langzamer dan ik herinner, bewegen is saai aan het worden, " ze liet haar mond gewon op een kier open. "Zo kan ik praten en ademen zonder mijn hoofd te hoeven te bewegen" ze glimalchte. Lizzy nam de Kastanjes over en gaf Pixis een zoen op zijn wang "Je bent een schat" zei ze, doelend op het feirt dat hij het niet was vergeten. Teder stopte ze de twee kastanjes in potten met een beetje mest. Ze zette ze binnen neer "Ik ga ze goed verzorgen zodat het bomen net hier dichter word" ze gliamlchte "En omdat Rima een keer vertelde dat van alle soorten Eiken het best kunnen opschieten met Kastanjes."

Pixis moest lachen. Hij liep zelf ook naar binne, naar de keuken. Het werd tijd dat ze gingen eten. "Lizz, ga je je alvast wassen," zei hij. "Ik wil dat je helemaal schoon bij mij aan tafel zit." Hij ging lachend verder met zijn aardappeltjes. Ze zouden vanavond aardappelen, tuinerwten en hamburgers eten. Een gezonde en voedzame maaltijd. "Schiet wel op Lizz, je hebt niet meer zo lang de tijd."

Lizzy knikte en raapte wat kleding bij elkaar en stapte onder de douche. Een paar seconden later zat ze schoon aan tafel. Haar haar was in duizendevlechtjes gvlochten en er zaten linten door heen. Ze gliamclhte vrolijk. "Als ik morgen ok ben moet ik eerst voor Rima zorgen, een beetje water en mest geven en dan is het ok, als ik niet in staat ben dat zelf te doen wil jij het dan alsjeblieft doen?" ze keek hem sirieus aan "Als dat niet gebeurd kan ze ziek worden, zo heeft ze verteld, als ze dan niet ontworteld is door haarzelf zal ze afzwakken en niet meer stert genoeg zijn om haar wortels terug te trekken en zal ze sterven" Lizy keek hem strak aan.


O WAUW wat is dat spel mooi

the trader of stories (Link)

"Oké, is goed," zei Pixis terwijl hij de tafel begon te dekken. "Maar jij gaat gewoon naar bed na het eten, want de Honderdjarige zei dat je rust nodig had." Hij schepte voor hun beide op en liep nog snel naar buiten om Ceyx eten te geven. Daarna liep hij terug en ging aan tafel zitten. "Eet smakelijk," zei hij en hij viel snel aan. Na een paar happen nam hij weer de moeite om te spreken: "Je krijgt best honger van boomtaal cursussen."

Lizzy gliamlchte lief naar hem "Goed plan, ik hoop dat ik morgen oke ben en dat Rima al contact heeft kunnen maken met haar oude vriendinnen, misschien weten die meer over mijn ziekte, Dennen zijn dan wel de geneeskundigen, eiken zijn een soort bibliotheken en de grootsten zijn dagen rijzen" ze gliamlchte "Daarom hebben bomen een wortelnetwerk, Rima heeft het me eens uitgelegd, ze maken contact met de wortels en geven zo informatie door, aleen gaat het langzamer dan spreken en filosoferen bomen graag met hun bosgenoten" ze gliamclhte en had al haar eten al op. Ze schoof haar stoel aan en liep naar de slaapkamer "Weltrusten.'

Pixis liep met Eliza mee, maar sloeg bij de voordeur af naar buiten. "Welterusten, ik kom je zo wel nog een nachtzoen geven." Daarna liep hij naar Rima. "Rima, wil je me uitleggen hoe het zit met dat wortelnetwerk waar eliza me net over vertelde." Hij ging zitten en keek naar de doodstil staande draak.

Rima bewoog niet maar andwoorde wel "Bea, ik moet even opmijnhuidige plek iets zeggen" zei ze om haar gesprek af te sluiten "Pixis, je weet vast dat bij mensen de hesencellen communiceren met elkektisiteit" ze gliamlchte "De planten doen ook zoiets maardan met hun wortels" zei ze met een glimalch

jaja dat is gestolen van avatar, die ene met de Na'vi OMG wat is het verhaal van die wereld mooi

Weet ik-

"Dank je, Rima," Pixis stond op en liep weer naar binnen. Hij liep recht door naar de slaapkamer en ging bij Elizabeth op bed zitten. Hij gaf haar een zoen op daah voorhoofd en aaide even door haar haar. "Welterusten," zei hij en hij wilde alweer weglopen.

Jane liep Hyon binnen langs de kerk. Ze vond het een mooi gebouwtje, maar niet al te groot. Ze liep verder terwijl ze in de brief keek. Ze had die van Rima gekregen en zocht nu het juiste adres. Ze liep even rond en zag toen het juiste huisje. Ze klopte op de deur en wachtte rustig af. Roh was graag meegegaan, maar Jane had haar gezegd buiten het dorp te wachten.

Lizzy pakte zijn hand "Pixis, ik weet niet waneer ik weer helder genoeg ben om met je te kunnen praten zonder de gillen of schreeuwen, maar ik wil een ding zeggen" ze gliamclhte lief "Ik houd van jou en vind het geweldig dat je de tijd neemt om voor me te zorgen" ze glimalchte en rolde zich op onder de dekens. na een peer minuten sliep ze al.

"En ik houd van jou," zei Pixis terug. Daarna hoorde hij geklop op de deur. Hij liep er heen en deed open. Buiten stond een meisje, met een briefje in haar hand. "Hallo," zei Pixis verbaasd. "Aan de deur wordt niet verkocht. Hij keek de tuin rond. Ceyx zat ook naar het meisje te kijken en Rima stond nog steeds te wortelen.

Rima glmalchte "Pixis, dat is Jane" ze grijnsde "Hooi Jane, ik ben aan het wortelen, dus daarom sta ik zo raar in de tuin" Ze zuchtte "Lizzy is niet helemaal gezond maar Pixis legd deat vast wel uit" met een gliamch sloot ze haar ogen weer.

Jane grinnikte en zei met een overdreven bekakte stem "Sorry hoor meneer. Wilt u misschien onze nieuwste producten uit proberen?" Ze barstte in lachen uit en toen ze wat gekalmeerd was zei ze "Nee, ik ben hier voor Eliza. Rima heeft me een brief gestuurd om langs te komen." Ze wapperde met de brief voor de neus van de jongen.

"Oké, kom dan maar binnen," zei Pixis en hij ging haar voor naar de tafel. "Ga zitten." Zelf plofte hij neer aan de andere kant van de tafel. "Eliza slaapt nu, dus we moeten niet te hard gaan praten. Ik begin gewoon bij het begin, oké? Eliza en ik ontmoeten elkaar een paar dagen geleden op een bergtop. Ik zou haar het os hier laten zien, net zoals zij eerder had gedaan. Heb je daar iets over gehoord, over die open plek? Nou ja, zij moest eerst even een paar dingen halen, maar toen ze hier kwam, stond ze verschrikkelijk te huilen omdat William dood was. Ik heb haar toen mee naar huis genomen en haar verzorgd en geprobeerd haar te helpen er overheen te komen. Maar gisterenacht was ze schreeuwend wakker geworden en gisteren de dag zelf was ze niet helemaal normaal. Ze was afwezig en emotieloos en stond met planten te praten. We zijn toen ze weer in slaap was gevallen naar het bos gegaan om aan de bomen te vragen of ze ons konden helpen. Daar werd ze wakker en was weer zichzelf. Alles wat er gister is gebeurd herinnert ze zich als een droom. Maar volgens de Honderdjarige, één van de dennen, is er iets mis in haar hoofd en heeft ze gewoon liefde en rust nodig. En ik probeer haar dat zoveel mogelijk te geven. Daarom ligt ze nu op bed." Dat was een hele mond vol. Hopelijk had Jane het kunnen volgen.

Jane ging zitten en luisterde naar het verhaal. Ze beet op haar lip toen ze hoorde dat Will dood was. Dat kwam ook voor haar hard aan, onder andere omdat hij een goede vriend was geweest. Ze knikte even en zei "Okee. Dat kan wel kloppen, naar wat ik heb gehoord." Ze dacht aan het gesprek in het vogelhuis.

"Maar ik probeer zo goed mogelijk voor haar te zorgen," zei Pixis. "Alleen liggen er de laatste tijd ook taallessen in de weg en ik heb verplichtingen in het dorp. Dat laatste heb ik tot nu toe afgezegd, maar dat zal niet lukken. Wil je wat drinken? Je draak kan trouwens hierheen komen, hoor. Zolang hij maar in de tuin blijft." Hij stond op en schonk wat thee in voor zichzelf. Hij schonk als authomatisme ook iets in voor Jane.

Jane glimlachde even en zei "Graag. En Roh zal het wel leuk vinden om hier even te komen." Ze zocht met haar gedachten naar die van Rohnin, die gelijk antwoordde. "Mag ik komen?" "Ja, zolang je maar in de tuin blijft. Je ziet Rima wel staan." Ze glimlachde en zei toen tegen Pixis "Rohnin komt eraan."