Hyon- Rijk van de Tweeling

Rima zuchtte "Ik wilde zeggen dat Lizz nooiyt van huis weg had moeten gaan om will en Jane te zoeken na al die tijd dat ze will niet mocht zien." ze glimalchte flauwtjes "Dan zou ook al dat gedoe met die Yuri ontweken zijn" ze zuchtte. "Maar dan zou ze nog steeds onwetend van de oorlog in haar kamer verveeld uit het raam zitten staren, terwijl ze toekeek hoe haar broer met magie wel het terrein afmocht" Rima zuchtte "Dan zou ze zo bij haar kasplantjes kunnen gaan staan."

"Oké," zei Pixis. "Dus het is een beetje dubbelop. Maar ik denk dat we haar iets meer afleiding moeten geven. Tuinieren heeft ze toch altijd leuk gevonden? Desnoods gaan we een deel van haar spullen halen en kan ze hier iets gaan doen. Want ze moet echt iets gaan doen, anders werkt het niet." Hij keek Rima aan. "Zou jij dat soort dingen kunnen halen? Je kan op Ceyx' rug, dan ben je sneller. Neem zijn zadeltassen maar mee." Hij keek haar smekend aan. Maar hij dacht dat het draakje niet kon weigeren, omdat ze alleen maar het beste voorhad met Eliza.

Rima knikte "Goed plan, we moeten haar bezig houden" Ze glimlachte en liep naar Ceyx.

later die middag

Rima keek naar Lizzy die emotie loos en zwakjes plantjes aan het planten was, het zag er niet echt vrolijk uit. Rima dacht dat als Lizzy een wolk was dat ze een saaie grijze wolk zou zijn. Ze zuchtte en liep naar Cexy "Heb jij je ook al eens enorme zorgen over je baas moeten maken?"

Ceyx antwoordde: "Nee, Pixis red zichzelf wel. En als dat niet zo is, is dat alleen bij kleine probleempjes." De draak was al de hele middag bezig geweest zijn verblijdende, gele wolken naar Elizabeth toe te blazen, maar het hielp niets. Maar toch bleef hij door blazen.

Pixis zat vanuit het raam naar Elizabeth te kijken. Nu ging ze achteruit. Ze had de hele ochtend bewegingloos op bed gelegen en het had hem veel moeite gekost om haar naar de tuin te krijgen. Hij floot een kort, schel fluitje om uil te roepen. Zij wist wel wat ze moesten doen.

Rima zuchtte "Ik maak me nu enorm zorgen over Lizz, ze reageert ook niet als ik haar menaal iets vraag, hey enige dat ze dan zecht is 'sttt'" Rima zuchtte "Soms snap ik dat kind helemaal niet meer." Ze keek de wolk aan "Ik verveel me,en Lizz knapt er niet van op als wij hier de hele dag naar haar gaan staren" ze glimalchte "Wat gaan we doen?" vroeg de draak met een glimlach.

Lizzy stond op en liep naar Pixis "Ik wil een rhodondenderon" was het enige dat uit haar mond kwam voor ze zich weer over haar viooltjes boog. Haar gezicht of houding toonden geen emoties.

Pixis wist niet wat hij hiermee aan moest. Maar ze moest van binnen emoties voelen, anders was ze allang gestopt met tuinieren. Dus besloot hij haar de plant maar te geven. Hij griste zijn portemonnee en sprintte naar het dorp. Binnen een seconde stond hij voor de bloemenzaak. Hij vroeg naar een rodondenderon. Het schoot niet op. Toen hij eindelijk betaalde, rende hij binnen een seconde weer naar huis. Hij liep op Elizabeth af. "Lizz, ik heb je rodondenderon of zoiets," zei hij opgewekt. "En mag ik je misschien helpen in de tuin?" Gezelschap zou het ook goed doen.

Lizzy keek hem met glazige ogen aan "Geef de vioolen water" zei ze droogjes. Ze Pakte de rodondenderon aan en een schep en groef voorzichtig een gat op een strategisch gekozen plaats. Teder zette ze de rodondenderon erin en ging ernaast op de grond zitten nadat ze alles had gedaan om ervoor te zorgen. Ze glimalchte en begon op vertrouwelijke toon tegen de struik te praten.

Pixis ging de violen maar water geven. Met zijn luchtkracht liet hij de gieter naar zich toe schuiven. Terwijl hij de bloemen water gaf, keek hij naar Eliza. Dat ze glimlachte was een vooruitgang, maar hij wist niet zeker of het de bedoeling was dat ze tegen een plant stond te praten. Hij keek naar het tuintje. Het was erg strak en netjes opgezet. Elizabeth zou wat meer fantasie goed kunnen gebruiken. "Eliza," begon hij voorzichtig. "Ik denk eigenlijk dat je planten wat meer slordig en fantasierijker mogen worden neergezet."

"NEEEE" gilde ze en met bollen vuur in haar handen stond ze voor Pixis "DAAAAT WILLEN DE PLANTEN NIET" ze haalde diep adem "Ik heb het ze gevraagd, de violen willen niet dichter dan een meter bij de rozen en het gras wil graag een rodondenderon als buur" ze glimalchte en aaide een viooltje "Ja he, ik heb gelijk" ze liep terug naar de rodondenderon en gaf hem wat van haar energie. "Ja menee, dat vind u lekker he" zei ze zachtjes.

Pixis deed geschrokken een stap achteruit. Hij liep naar Rima. Onderweg maakte hij een aantekening op zijn notitie blok. En op het moment dat hij naast Rima stond, kwam uil net aangevlogen. "Hoi, Wijze," riep Pixis in de taal van het bos. "Even wachten hoor." Hij wendde zich weer tot Rima. "Je hebt het net zelf gezien. Ik ben bang dat ze elke dag een ander soort bui gaat krijgen. Ik ga doen wat ik kan, maar ik begin er eerlijk gezegd steeds minder vertrouwen in te krijgen. Sorry." Hij keek haar beschuldigend aan. Daarna vervolgde hij tegen uil, in de taal van het bos, zodat niemand het kon verstaan: "Ik heb je hulp nodig, uil." En hij begon het hele verhaal rond Eliza uit te leggen. Uil had William ook al een keer ontmoet en was, zoals de meeste dieren, meteen helemaal weg geweest van de jongen. Het was voor haar dan ook een grote schok.

Rima had alles met ijn in haar hart naar Lizzys bui gekeken "Pixis is zie je probleem" ze luisterde naar het gesprek van Pixis en uil "Ik weet niet helemaal zeker wat jullie daar zeggen maar het klink als een platte grofe straattaal versie van de taal der bomen" ze glimlachte trots "Als wouddraak ken ik die natuurlijk, ik ben immers pracktisch een boom." Ze glimalchte flauwtjes naar Lizzy.

Lizzy aaide de rodondenderon "Rima kijk niet zo naar Derby, hij houd er niet van als mensen zonder toestemming naar hem kijken."

Uil schrok op van hoe Eliza met de rododonderon. Pixis legde aan Rima uit dat dit de taal van het woud van Hyon was en misschien wel overeenkwam met haar Woudtaal, maar toch niet helemaal hetzelfde was. Ceyx nam het verder van hem over. "Pixis," kraste uil. "Het is erger dan wat je hebt uitgelegd. En de wolken van Ceyx helpen ook niet? Het is echt erg. Leg vanaf nu je hand in zo'n wolk en laat je helende handen het verdere werk doen. Dat kan niet mislukken, zelfs niet bij een geval als dit." Triest keek ze weer naar Eliza. "Ik zou het fijn vinden als je bleef, uil," zei Pixis. "Af en toe weet ik niet meer wat ik moet."

Lizzy glimalchte naar de rodondenderon (wat een leuk woord om te typen trouwens XD) "Ik ga slapen" verkondigde ze aan iedereen die luisyterde en ookal was de zon nog niet eens onder, ze liep naar het bed en viel als een blok in slaap

Rima glimalchte naar uil "Volgensmij hebben we elkaar nog nooit ontmoed, ik ben Rima" zei ze in het beleefder klinkende bomen taaltje. Ze gliamlchte

Uil keek haar niet begrijpend aan, maar Ceyx legde haar al snel uit dat Rima de Bomentaal sprak. Uil was blij verrast. Ze had al de kans gekregen om de kattentaal te leren en nu de Bomentaal. Ze vroeg of Pixis tolk wilde zijn. De eerste vraag was: "Spreken alle bomen in alle bossen dezelfde taal? En kan je me die leren?"

Rima glimalchte "Alle bomen spreken hetzelfde, al zijn er accenten en dialecten bij" ze gliamlchte "levende wezes horen het dan ook niet te horen, de bomen en planten verstaan alle talen al kennen de oude woudreuzen meer dan een grasspriet die aleen concepten kent als Water en Licht" ze glimalchte "Aleen mensen met bijzondere gaven horen het, maar die worden vaak gek verklaard aangezine ze met planten praten, er zijn af en toe ook deren of gehele sorten die het verstaan, maar hoe groter het dier des de minder kans dat het voorkomt, daarom horen mensen de taal vaak niet" ze glimalchte "Uil is dit genoeg?"

Uil knikte. "Ja, maar mag ik het ook leren?" Pixis had ook een vraag: "Soms hoor van dat geritsel door het bos gaan, gevolgd door zacht gebrom dat meer op kraken lijkt. Is dat de taal der bomen? En kunnen we het alsjeblieft leren? Ik weet zeker dat er ergens een boom is die weet wat we aan Eliza kunnen doen." Vol medelijden keek hij naar het emotieloze meisje. "En anders, als je het ons niet wil leren, kan je voor tolk spelen. Zou je dat alsjeblieft willen doen? Voor Eliza. Maar ook voor anderen, want eeuwenoude woudreuzen weten meer dan wat er ook op deze aardbol leeft." Hij keek vragend naar de draak. Uil keek bijna smekend. En Ceyx keek aansporend naar Rima, ook hij had het best met Elizabeth voor.

Rima keek moeilijk "Ik weet niet of niet bomen het kunnen leren, je kan nooit de hele tal leren aangezien iedereen het kan verstaan als je het mag verstaan, nou ja, als het gesproken word door een boom" ze glimalchte "En als je de taal kan horen, die rodondenderon schreeuwt tegen lizzy dat ze zich niet moet aanstellen en dat ze Gahn-dwyl heet maar lizz kan haar niet horen" ze zuchtte en glimalchte toen "Ik denk niet dat je veel hebt aan die woudreuzen, ze weten ook veel maar hoe groter hoe zachter en langzamer ze praten, sommige hele groten zeuren de heledag of zijn aleen maar filosofisch bezig geweest sinds ze jonge planten waren, en jonge bomen praten zo snel dat zelfs de gemiddelde struik ze niet bijhoud" ze glimalchte naar pixis "En als het klonk an een soort heel lage bas toon of gezang dan hoorde je een vrouwelijke eik, die zingen zo hoog dat sommige mensen ze horen bij harde wind" ze glimalchte "In iedergeval moet je niet bij de woudreuzen zijn voor een oplossing voor lizzysprobleem, een 100 jaar oude den is genoeg, het liefs een vrouwelijke" ze glimlachte. "Die zijn bij de meeste bomen het aardigst, ik wil best tolk zijn maar het resultaat kan teleurstellend zijn."

Pixis was verbaasd gaan kijken. "Mij is geleerd dat bomen zowel, mannelijke, als vrouwelijke delen hebben. Jij was de eerste uitzndering die ik in mijn leven tegenkwam. Maar als je nu meekomt, dan gaan we naar de Honderdjaaroude Den hier in het bos. Ik heb er eens mijn oor tegen gelegd en tegelijk hoorde ik een zacht gebrom. Maar als deze niks weet, heb ik mijn remedies voor de woudreuzen." "En ik hoor al mijn hele leven de zachte bromtonen uit de wouden," zei uil. "Nu ik weet waar ze vandaan komen, wil ik het leren begrijpen." "Kom mee," zei Pixis. "Rima, Lizzy moet ook mee, want ik kan haar niet alleen achterlaten." Hij liep alvast naar Ceyx. De wolk keek hem aan. 'Jullie zijn de laatste tijd wel heel erg bezig met talen,' zei hij. 'Wist je dat wolken ook een taal hebben?'

Rima glimalchte "Dan heb je het over de bloemen, en dat zijn hun kinderen" ze glimalchte "Maar dat is moeilijk uit te leggen aan iemand die geen boom is" Ze glimalchte en liep naar binnen, wat kon aangezien ze niet groot was, ze keek toen naar Lizz "Ik weet niet of het goed is haar wakker te maken, je weet nooit, misschien is het goed voor haar om haar rust te gunnen en haar hersenen de tijd te geven om alles op een rijtje te zetten, maar wie moet er dan op haar letten" de draak plofte op haar konte en dacht na "Tja, ik denk dat ik haar hett best dan maar slapend kan dragen" ze glimalchte en pakte lizzy voorzichtig op zodat ze niet wakker werd, "Ikl heb haar wel vcaker slapend vervoerd" ze glimalchte

"Oké, kom op dan," zei Pixis. Uil vloog op en landde op zijn schouder. Ceyx begon daarna als een bezetene naar het bos te rennen. Aangezien ze te draak waren, moesten ze om rijden en via het boerenland ghaan. Draken mochten immers het dorp niet in.

- Verder bij de open plek van de kluizenaar.

ok

sort of new

Rima liep de tuin in, ze had hard gerent en had nog geen andwoord tegen pixis kunnen geven "Honderjarige is daar niet geschikt voor, Dennen zijn een soort van de huisartsen maar voor andere dingen moet je bij andere bomen weten, als we kennis van een ander nodig heben dan zoek je contact me die soort" ze glimalchte "Vinden jullie het goed als ik ga wortelen, dan kan ik sneller contact zoeken met de bomen, maar kan aleen niet snel weer ergens naar toe" ze keek pixis vragend aan, lizz had al geknikt.

Ceyx landde in de tuin bij Pixis' huis. Pixis stapte van zijn rug en hielp daarna Elizabeth met eraf komen.Hij liep naar het strakke tuintje dat Elizabeth de vorige dag had aangelegd. "Denk je dat je er vandaag meer fantasie in kunt brengen?" vroeg hij. "Ik heb het niet zo op strakke tuintjes." Hij keek haar aan.

"Is goed, "Zei Pixis tegen Rima. "Maar moet ik dan bij loofbomen zijn, voor de taallessen?"

Elizabeth knikte "Je hebt honderdprocentgelijk, dit is echt waardeloos" ze verdween even hey huis in en kwam volledig bewapend met tuin gereedschap terug.

Rima knikte "Inderdaad, als ik geworteld ben kan ik rondvragen of er vrijwillige leraaren in de buurt zijn" Lizzy kwam aanlopen en groefeen ga n de grond waar Rima haar voeten in zette. Toen groef lizzy de boel dicht "Oh, Pixis, schrin niet als er binnen twee dagen bladeren op mij groeien, dat is normaal, als we wortelen worden we meer draakboom dan boomdraak" ze glimalchte terwijl lizzy haar voorzichtig water gaf. "Ik denk dat ik in een uurtje of twee al bereik heb met alle anderen in het dorp en over twee dagen een veel groter gebied."ze glimalchte

een paar uur later leek er weinig veranderd te zijn aan Rima, aleen waren haar voeten ingegraven en mompelde ze af en toe iets in drakentaal "Pixis, er is een kastanje verderop die jou wel wil helpen, hij is een jaar of 200 en heet Johox-Drituygh, maar je mag hem Johan noemen, hij is dol op mensen, dus hij wil graag een van zijn lievelings diersort zijn taal leren, en al helemaal als die een magier is, al moet ik wel zeggen dat de meeste bomen iets terug willen voor hun daden, soms dat je een van hun kinderen meeneemt naar je huis, en andere keren dat je ze een handjehelpt met magie" ze glimalchte en vervel weer in boom Rima en begon weer zacht te mompelen.

"Oh, die hele grote kastanje?" vroeg Pixis. "Die ken ik wel. Dat is de Tweehonderdjarige. Ik weet niet waarom, maar dieren kwamen er veel eerder achter dan mensen dat bomen ook leven. Maar het is toch die kastanje op het plein?" Hij stond op en liep al naar de poort. Met zijn hand op de poort wachtte hij op het antwoord van Rima. "Wacht, hoe moet ik me voorstellen? En hoe heette hij ook weer?" Pixis was van plan hem gewoon bij zijn bomennaam te noemen, dan maakte je meteen indruk.