Rijk van de Tweeling- Het bergmeer

'Dat is handig.' zei Cara. Zelf wou ze niet geholpen worden door haar draak want dat zou betekenen dat Ghai ook mee zou moeten gaan vechten en dat had ze liever niet. Al was het wel handig dat Ghai ook gedachtes kon lezen en dat ze dus zo konden comuniceren.

"Ja, best wel," zei Levi. "Om de één of andere reden weet hij alles al sinds hij uit zijn ei kwam." Hij dacht er aan terug. Lauren was toen was twee centimeter lang geweest. En nu was hij twintig meter.

Cara dacht even na. Ze had nog nooit gehoort dat een draak alles al wist vanaf het moment dat ie uit het ei kwam het moest vast bijzonder zijn. Ze dacht even aan Ghai. Zij wist net zoveel als Cara en als een van de twee iets had geleerd vertelde ze het aan de ander zodat die he took kon gebruiken.

Levi liep terug naar het wak. Hij stak zijn hand in het water, pakte het vast en trok. Hij trok er een heel lang touw van water uit. Hij bleef doorgaan, tot er geen water meer onder het ijs zat. Dat wilde hij, maar na het halve meer was hij al aardig moe. Toch dwong hij zichzelf om door te gaan. Door het water zag je nu al de bodem.

Cara keek even verbaast naar Levi. Ze vroeg zich af wat hij aan het doen was maar ze kon he tniet vinden in zijn gedachtes. Ze keek even rond en schaatste nou eigenlijk meer vloog naar Ghai. Ze pakte uit haar zadeltassen een fles met water. Ze dronk een slokje en liet het water even in haar mond voordat ze het doorslikte. Ondertussen hield ze Levi goed in de gaten.

Levi stond hijgend aan het touw te trekken. Hij moest alleen nog het laatste laagje uit het meer halen. Nog even en dan was hij klaar. Hij zag het eind er al aankomen. Eindelijk had hij het. Er lag nu ongelooflijk veel watertouw naast hem. Hij riep Cara dat ze moest komen. "Heb jij al ooit mist gestuurd?" vroeg hij nieuwsgierig. Hij tilde het water op en begon er als een gek mee op het ijs te slaan. Net zolang tot het brak. Ze werden er niet nat van, al het water was immers al weg. Levi klom snel uit de natuurlijke kom die er nu was. Het water zweefde erboven. Hij wachtte tot Cara uit de kom was geklommen.

Cara klom achter Levi aan de kom uit. 'Hoe bedoel je misgestuurd?' vroeg Cara verbaast. Bedoelde hij nou of ze ooit een doelwit had gemist of dat ze ooit een fout had gemaakt bij het sturen. Ze had allebij wel eens gedaan maar het was nooit heel erg geweest. 'Waarom sla je zo hard op het ijs? Wil je dat het breekt ofzo?' vroeg ze daarna verbaast. Ze snapte niet goed wat hij aan het doen was.

Het ijs was al kapot.

"Nee ik zei mist gestuurd," zei Levi. Hij liet het water in het lege meer vallen. "Ik zal het laten zien, alleen kan jij het niet tevoorschijn halen." Hij bewoog zijn armen omhoog en zo ontstond er een mistbank boven het meer. Levi stuurde de mist in de rondte en liet zien wat hij bedoelde. "Maar dat moet jij ook kunnen," zei hij tegen Cara. "Want mist is een mengsel van water en lucht."

'Ik heb het nog nooit gedaan maar ik weet wel dat dat heel zwaar moet zijn het is namelijk ongeveer hetzelfde als modder voor water en aarde heb ik wel eens gehoord.' zei Cara. Het was voor haar verassend dat ze dat zou kunnen ze wist niet dat dat mogelijk zou zijn voor haar. Ze had haar krachten voor haar altijd als zwak gezien omdat andere altijd zoveel meer konden.

"Voor luchtmeesters is dit makkelijker dan voor watermeesters," legde Levi uit. "Jullie sturen de lucht en wij moeten de minieme waterdruppels sturen. Maar die kunnen we er dan ook zo uithalen." Terwijl hij dat zei, bewoog hij zijn armen snel naar achter een haalde al het water uit de mist. Het water viel weer in het meer en Levi maakte een nieuwe mistbank. "Probeer jij eens," zei Levi en hij 'gaf' de mist aan Cara.

Cara nam de mistbank over en probeerde het te sturen. Het was lastig maar makelijker dan dat ze dacht. Het ging redelijk maar al snel vielen de druppeltjes allemaal naar beneden en viel de mistbank weg. 'Het is lastiger dan het lijkt.' zei Cara oprecht. Maar ze dacht dat als ze oefend dat het dan vanzelf makkelijker werd.

"Tja," zei Levi. "Dan moet je oefenen als het mistig is. Want tevoorschijn halen gaat niet werken voor een luchtmeester." Hij stuurde de mist weer het meer in. Er lagen nu een aantal brokken ijs in ht water en het zou nog een week duren voor het weer dichtgevroren was.

'Dat ga ik zeker doen.' zei Cara. Ze wou het onder de knie krijgen ze vond het wel jammer dat ze het zelf niet tevoorschijn zou kunnen halen maar als ze het kon sturne zou ze het misschine ook ooit eens in een gevecht kunnen gebruiken.

"En als je het onder de knie hebt en in een gevecht gebruikt," zei Levi. "Dan moet je er voor zorgen dat jij de tegenstander wel ziet, maar hij jou niet. Snap je wat ik bedoel?" Hij keek haar vragend aan.

'Ik begrijp wat je bedoelt maar hoe ik dat moet doen zou ik niet weten.' zei Cara eerlijk. Ze wist echt niet hoe ze dat voor elkaar zou moeten krijgen maar ze dacht dat het niet heel moeilijk kon zijn.

"Zodra je het kunt sturen, komt het vanzelf," zei Levi geruststellend. "Maar nu moet ik gaan." Hij liep naar Lauren. Hij klom op de draak en ze vlogen eg.

'Oke in elk geval bedankt en veel plezier nog verder.' zei Cara. Zelf liep ze ook naar Ghai toe en ging op haar zitten. 'Komop meisje we gaan weer.' zei ze. Ze vlogen weg en Cara merkte aan Ghai dat ze het alweer jammer vond dat ze alweer weg gingen daarom zei Cara net zoals de vorige keer dat ze wel weer terug zoudenkomen.