De uitgestrekte vlakte-Tweeling

"O, ja jij let ook altijd op de gezichtsuitdrukking van de mensen waarmee je vecht he? Ik houd ook altijd in de gaten of er een eekhoorn langsloopt, want daar heb ik dan tijd voor!" Schreeuwde Katniss uit. Ze was nu echt kwaad op het meisje. "En als jij niet zo dichtbij had gestaan had hij die pijl ook niet voor je hoeven opvangen. Heb je daar al wel eens over nagedacht?"

Sabel bleef kalm, al zou ze nu het liefst het meisje onthoofden "Eigenlijk wel, ik luister naar de gedachten van de persoon waarmee iki vecht, maar het viel je niet op dat hij opeens niet meer terug vocht" ze negeerde de laatste opmerking van het meisje. Ze maakte de steen weer wat losser, met die tornadoitjes van eerst zou het meisje er in een paar uur uit kun nen zijn "Maar tot hopelijk nooit meer ziens."

Katniss glimlachte, zij had geen telikinese en kon dus ook geen gedachten lezen. En de schuld zou wel toeslaan bij dit meisje, dat wist ze zeker. Uiteindelijk geef je jezelf altijd de schuld. Ze schuurde de steen om haar heen nog wat losser en riep haar draak, die zou haar er binnen een paar minuten uithebben.

Lune liep over de vlakte ze had haar tekenspullen bij haar ze had zin om te tekenen. Ze liep fluitend over de vlakte en zag toen ineens het hoofd van Katniss uit de grond steken. Ze vroeg zich af hoe ze daar terecht was gekomen en rende er op af.

"O, hoi Lune." Zei Katniss, en Rue, die naast haar zat, gromde even zacht. "Ik kan mezelf hier niet echt uitkrijgen." Zei ze met een glimlach. Ze draaide even demonstratief heen en weer. "Lucht is niet sterk genoeg hiervoor."

'Dat is lastig.' zei Lune. 'Wacht ik zou je helpen.' zei Lune. En ze maakt het gat waar Katniss in zat wat groter. Het was zwaar maar het lukte aardig toen het gat groot genoeg was dat Katniss er uit kon klimmen hield ze op. 'En wie heeft je daar in gestopt?' vroeg Lune het was behoorlijk zwaar om iemand zo in te graven dus het moest iemand zijn met veel krachten.

"Een meisje wiens vriendje ik perongeluk-expres heb vermoord." Zei Katniss droog. Ze was weer haar oude, vrijwel emotieloze zelf geworden en probeerde nu al het voorval te vergeten. Ze vloog rustig uit het gat en landde met een zachte plof op de grond, om vervolgens het zand van haar kleren af te kloppen. "Ze stelde zich voor als Sabel."

''Ken ik niet, maar perongelijk-express?'' vroeg ze vragend. Ze vroeg zich af waarom Katniss hem had vermoord maar Katniss klonk behoorlijk emotiloos en ze wist niet of ze eigenlijk wel door kon vragen.

"Hij viel me aan, maar uiteindelijk bleek hij toch niet te willen vechten. Maar toen zat mijn pijl al in hem, dus kon ik er niet veel meer aan doen." Zei Katniss. Het was een kort verslag van wat er was gebeurd. Hoe had zij nou in vredensnaam kunnen weten dat Hikaru niet terug wou vechten. Ze kon maar op een ding tegelijk letten, en op dat moment was dat niet gewond raken.

'Ja dan had hij maar niet moeten aanvallen he.' zei Lune luchtig. Ze wou verder niet met de ruzies van een ander bemoeien en hield dus verder maar haar mond. Ze haalde een soort van bankje uit de grond en ging er opzitten. Ze pakte haar spullen om te gaan tekenen en begon aan een schets.

"Dat vond ik ook, maar daar was zijn zwangere vriendin het blijkbaar niet zo mee eens." Zei Katniss. Ze begon een vlinder te plagen met kleine tornadootjes en ging rustig met haar hoofd tegen een rots aanzitten. Ze wou gewoon dit alles vergeten.

'Tja dat heb je wel eens he.' zei Lune en hield verder haar mond en ging verder met haar schets. Er was eigenlijk niet zo veel te schetsen op de vlakte maar het werd wel een leuke tekening.

Rue begon over verschillende beekjes heen en weer te springen, en belandde uiteindelijk met haar voet klem in een bedding. Ze gromde zachtjes. Katniss stuurde een sterke luchtstroom door het beekje, waardoor Rue's voet omhoog geblazen werd, en er een heleboel water neerdaalde in een nevel. Ze beschermde Lune's tekening met een luchtschild en blies vervolgens hen allebei droog.

'Dankje voor het droog houden.' mopelde Lune. Ze ging ijverig door met de tekening en pakte toen haar kleurpotloden. Ze begon het in keuren van de tekening ze had net nieuwe acrylepotloden gekocht dus ze gebruikte ook wat water zodat het er nog echter uit zag.

Katniss begon luchtboomerangs op de dichtsbijzijnde steen af te sturen om haar agressie af te reageren. Ze was zo kwaad op het meisje dat haar had beschuldigd van onoplettendheid. De derde boomerang kliefde een stukje van de steen af, zo scherp en krachtig en gevoed door woede was deze geweest.

Lune keek op. 'Doe je even rustig.' zei ze. Ze merkte dat Katniss er meer mee zat dan ze wou laten zien maar zo liet ze het toch duidelijk zien. Lune ging weer verder met haar tekening.

Katniss stuurde een geweldig grote boomerang op de steen af, en deze spleet in tweeen. Het was een zachte steensoort, dus zo'n indrukwekkende prestatie vond ze het zelf niet. Ze stopte er maar mee en begon een liedje te fluiten.

Gelukkig zag Katniss er nu niet meer zo boos uit maar Lune bleef wel op haar hoede. Ze maakte haar tekening af en stopte haar spullen weg.

Probeer je drie regels te blijven schrijven?
-----------------
Katniss keek naar de tekening van Lune en zei: "Mooi hoor." Toen legde ze haar hoofd op haar knieen en viel in slaap. Ze was zwaar vermoeid en ze had veel schrammen, die ze na dit dutje zou proberen te helen, nam ze zichzelf voor. Ze droomde dat ze achtervolgd werd door Hikaru, met haar pijl nog in zijn lichaam.

Lune keek naar Katniss gehavende lichaam. Ze vroeg zich af of ze het erg zou vinden als Lune ze zou helen waarschijnlijk niet dus begon ze de kleine schaafwondjes te helen. Daarna begon ze met de wat diepere wonden de wonden die te diep waren had ze veel moeite mee omdat ze haar krachten nog niet heel erg sterk waren.

--
sorry voor de weinige regels moest weg

Maakt niet uit
----
Katniss begon in haar droom te gloeien en Hikaru verbrandde in haar gloed. Vervolgens stond ze op een veld vol veldbloemen samen met al haar vrienden, die haar allemaal beschuldigend aankeken Elia's woorden weergalmden in haar hoofd "Neergeschoten als een verrader..." Ze schrok met een schok wakker en zag dat Lune haar wonden heelde. "Bedankt." Mompelde ze, en ze begon haar te helpen.

'Graag gedaan.' zei Lune. 'Had je een nare droom?' vroeg Lune. Ze had gezien dat Katniss een beetje trillde in haar slaap en ze had eigenlijk wel een beetje medelijde met het meisje ook al kon ze waarschijnlijk makkelijk voor haar zelf zorgen.

"Ik denk het wel, ik weet alleen niet meer wat ik droomde." Zei Katniss een tikkkeltje afwezig. Natuurlijk wist ze het nog wel, maar ze wou Lune niet druk maken met al haar kleine wissewassjes. Ze zuchtte en heelde een diepe snee in haar kuit.

'Dat is altijd vervelend als je het niet meer weet.' zei Lune. Ze had zo'n gevoel dat Katniss er niet over wou praten. Ze vroeg zich af of ze het zou kunnen verzachten met haar kracht maar ze dacht dat als Katniss dat zou willen ze dat zelf wel zou doen. En het lag dacht ze ook nog te vers in het geheugen.

Sabel leip met een glimalch over de vlakte. In de kinderwagen voor haar lagen haar twee engeltjes, ze hadden beiden haar maagderijkmagie en het jochie had haar ogen. Die van het meisje waren de haren, maar verder leken ze exact op hun vader. en beiden met magie. Ze glimalchte.