De buitenwijk van Palio - de hut van Scarlet.

Jason schudde zijn hoofd. "Ik kreeg wel wat aangeboden" zei hij, gelijk dacht hj aan dat rare meisje uit de herberg "Maar ik vertrouwde er geen zak van. Dat meisje leek hier niet thuis te horen. En niet te vergeten: Het potje dat ze had kwam niet uit het Rijk van de Maagd, en toen hing ze een raar verhaal op over de zwarte markt. Maar het was veel te professioneel" zei hij hoofdschuddend. Misschien was hij wel paranoia aan het worden doordat hij nu achter alles achterdochtig werd. Maar hij vertrouwde het gewoon echt niet. "Ik heb ook wat gekocht, ik ben benieuwd of je me zal herkennen" grijnsde hij

Scarlet knikte. 'Ik vertrouw de laatste tijd ook niet veel mensen hoor. Maar dat is wel heel verdacht.' Beaamde ze en ze was het er mee eens dat hij niks van dat meisje had aangenomen. 'Ik vraag me af of jij mij herkent.' Grinnikte ze en keek naar het tasje dat op de zetel tegenover hun lag. Haar jurk zat daarin, het masker lag op haar kamer. 'Zin in?' Vroeg ze.

Jason knikte opgelucht dat Scarlet er hetzelfde over dacht, en dat hij dus hoogstwaarschijnlijk niet hypocriet had gereageerd. "Ja echt wel. Maar ik ben benieuwd hoe het zou zijn. Ik ben nog nooit op zo'n bal geweest." zei hij. Eigenlijk wist hij ook niet precies wat hij ervan moest verwachten.

Scarlet knikte. 'Ik eigenlijk ook niet, maar ik heb er wel zin in.' Zei ze en haalde glimlachend haar schouders op. Ze glimlachte en haar gezicht betrok toen. 'Zouden de mensen met een gave hiervan weten, zegmaar van het 13e rijk?' Vroeg ze en keek hem ongerust aan. Dan vond ze het minder leuk.

"Ik zou het niet weten" zei hij hardop nadenkend. "Ik weet niet eens of ze ons schrift kunnen lezen of ze dezelfde taal hebben of iets anders wat anders is waar ze mee op kunnen vallen. Als ze wel het schrift kunnen lezen denk ik het wel. Maar of ze daar ons durven aan te vallen, ik weet het niet. Alle wapens zijn verboden. Ze zullen alles controleren bij de mensen, maar ze hebben natuurlijk ook krachten" Hij keek haar ineens aan "Ga jij met iemand naar het bal?"

Scarlet had geknikt, hij had gelijk. Ze keek op van zijn vraag en ze schudde haar hoofd. 'Nee, je moest een introduce meenemen toch?' Vroeg ze en ze glimlachte licht. 'Ik ben nog niet gevraagt, ik kijk wel, misschien ga ik wel in mijn eentje.' Zei ze schouderophalend, ze verwachtte niet echt dat een jongen haar ging vragen. Ze bloosde al als ze eraan dacht en ze keek naar Jason. Zou hij al iemand hebben?

"Je moet iet, maar het word wel op prijs gesteld" zei hij. Even keek hij vragend aan. "Zou jij met mij willen gaan?" vroeg hij aarzelend. Straks zei ze nee , hij zou zich dood schamen. Vooral omdat hij zoiets vroeg terwijl haar oma in de kamer ernaast op sterven lag. Hij zou zich behoorlijk genant voelen. Maar daar wilde hij niet aan denken dus keek hij haar hoopvol aan, wachtend op een positief antwoord.

Scarlet keek hem verbaast aan. Hij vroeg haar? Waarom zou hij met haar als introduce willen hebben. Meteen schudde ze dat onzekere van zich af en zette een glimlach op. 'Ja, dat wil ik wel.' Zei ze als antwoord op zijn vraag en glimlachte naar hem. Ze vond het lief van hem dat hij het vroeg, ze had het eigenlijk niet verwacht. Ze haalde een hand door haar haren en bloosde licht zoals ze zelf al voorspeld had.

Een brede glimlach verscheen op het gezicht van Jason "Dat is dan geregeld" zei hij vrolijk. "Maar dan moeten we wel ergens afspreken, ik weet niet of ik je anders zou herkennen tussen al die maskers" zei hij lichtjes beschaamd, niet iedereen vond het fijn om niet te worden herkend en konden er zelfs wel boos om worden. Maar Jason dacht wel dat zei haar ook niet herkende doordat hij waarschijnlijk 1 van de vele mannen met een smoking was.

Scarlet knikte met een kleine blos op haar wangen, dat leek haar best wel logisch anders vond ze hem nooit tussen al die maskers. 'Weet jij een plek?' Vroeg ze en zelf dacht ze na, eigenlijk kende ze handige plek om af te spreken. En het moest ook niet te ingewikkelt worden. 'Je mag je masker niet af doen voor 12e toch?' Vroeg ze nog voor de zekerheid, straks deed ze haar masker eerder af/

"Ja, ik geloof het wel." Gelijk zag hij voor zich dat als zijn danspartner zijn masker afdeed er een wildvreemd meisje voor hem stond.Hij schudde die gedachte van hem af, het zou hem niet verbazen als dat gebeurde, maar hij zou ervoor zorgen dat het niet gebeurde. "Als we bij de ingang afspreken? Ik zal bij de 3de boom van links op je wachten" dacht hij hardop. Laatst was Jason even over het terrein gevlogen. "Dan kunnen we vanaf die boom verdervliegen naar het plein"

Scarlet knikte en hield toen haar hoofd schuin. 'Dat is goed en als Artemis nou een leuk kleurtje aanneemt, zoals rood of roze, dan herken je haar wel toch?' Vroeg ze en bedacht meteen dat Artemis de geweldigste draak was die je kon hebben. Ze glimlachte naar Jason. Hij was echt lief dat hij haar had gevraagt.

Jason knikte :"Dat is een goed plan, en Lou herken je vast ook wel" zei hij vrolijk. Hij was blij dat Scarlet een oplossing gevonden had en ze dus elkaar zouden herkennen. "Ik heb er erg veel zin in"zei Jason terwijl hij even kort de knie van Scarlet aanraakte om zijn woorden te onderstrepen "Kun jij dansen?" vroeg hij ineens aan haar.

Scarlet knikte. 'Ja, Lou herken ik.' Zei ze terwijl ze even een korte blik uit het raam wierp. Ze glimlachte en bloosde licht bij zijn korte aanraking. 'Ja, vroeger leerde ik het altijd van oma.' Zei ze en glimlachte bij de herindering. Hoe ze als 12 jarig meisje de passen leerde, maar ze was er nooit verder meegegaan. 'En.. kun jij dansen?' Vroeg ze met een lichte giechel in haar stem aan hem.

- ik doe maar even nieuw, Scarlet moet zich omkleden en alles. :DD
--

Scarlet dansde als het waren door het hutje. Ze had net haar jurk aangetrokken en hij stond geweldig bij haar masker. Ze begon van vrolijkheid te zingen en haar oma werd er zelfs door aangestoken. 'Je bent wel heel blij?' Vroeg haar oma met een schorre stem en kleine glimlach. Scarlet had blij geknikt. Nadat ze haar jurk had aangetrokken ging ze zich opmaken. Mascara om haar wimpers langer zwarter te maken, ze waren al lang vanzichzelf. Oogpotloot voor iets grotere ogen. Wat blush om haar wangen wat te kleuren en lipgloss, roze. Dit vergde wel wat werk.

Scarlet bekeek zichzelf in de kleine spiegel in haar kamertje. Ze zat op haar matras in haar jurk. Ze stond op om haar haarkam te pakken en begon haar haren te borstelen. Jason had toen een keer gezegt dat ze haar haren los moest doen en had toen gefloten. Dus ze deed het vanavond ook los, voor hem. Ze legde de haarkam weg en pakte een eigengemaakte armbandje en deed die om. Ze liep even naar haar oma's slaapkamer. 'Kan dit?' Vroeg ze en haar oma's ogen werden groter. 'Je ziet er mooi uit.' Scarlet knikte en liep naar haar masker die ze oppakte. Ze liep ermee naar de deur. 'Misschien kom ik morgen weer!' Riep ze en liep naar Artemis. 'Neem de kleur roze aan, zo kan Jason je herkennen.' Zei ze en klom op Artemis terwijl zij roze kleurde. Artemis begon te vliegen.

new
-
Jason liet Lou voor het hutje van Scarlet landen. Hij had haar na het dansfeest niet meer gesproken en hij wilde haar dolgraag weer zien. Vooral nadat hij e magische worden: ik hou van jou, had uitgesproken. Hij sprong met een soepele draai van Lou af en belande op de stoffige grond die bezaait was met steentjes. "Blij jij hier wachten? Of ga je een rondje vliegen, Lou?" Lou knikte "Ik blijf wel hier".

Scarlet stond in de keuken de vaat af te ruimen en gaapte uitgebreid. Ze had vanacht niet zo goed geslapen, maar oma sliep nu wel eindelijk, dat was al iets. Ze hoorde vleugelslagen en vroeg zich af of Artemis een rondje ging vliegen. Ze wierp een blik uit het raampje en haar wenkbrauwen schoten omhoog. 'Jason en Lou.' Zei ze glimlachend.

Jason zag het gezicht van Scarlet door het raam kijken. Vrolijk stak hij zijn hand op naar haar, snel liep hij naar de voordeur toe. Daar wachtte hij tot Scarlet open zou doen, hij verwachtte niet dat het nog echt nodig zou zijn om aan te kloppen aangezien Scarlet hem al gezien had. Met een grote glimlach bleef hij voor de deur wachtte tot ze opendeed, hij wilde haar graag weer in de armen slaan.

Scarlet glimlachte en gooide haar vaatdoek op het houtenaanrecht. Daarna liep ze met naar de deur, die ze openmaakte. 'Hé.' Zei ze vrolijk en glimlachend. 'Leuk dat je langskomt.' Zei ze en stapte de deuropening uit om haar armen om hem heen te slaan. Ze had hem al een tijdje niet gezien en wou hem nu weer in haar armen voelen.

Jason's gezicht leek op te lichten toen hij Scarlet in de armen sloeg, ze hadden elkaar al veel te lang niet gezien. "Hey Scarlet" fluisterde hij in haar oor voordat hij haar weer losliet. "We hebben elkaar veel te lang niet gezien" sprak hij nu hardop uit. "Hoe gaat het met je? En met je oma? Leeft ze nog?" vroeg hij allemaal achter elkaar terwijl hij haar aan bleef kijken.

Scarlet keek hem glimlachend aan en knikte. 'Met mij alles goed, beetje moe alleen. En met oma ook, ze slaapt nu eindelijk.' Zei met een vrolijke glimlach. 'En hoe is het met jou?' Vroeg ze en keek hem in zijn blauwe ogen die ze zo mooi vond. Ze had hem echt gemist de dagen vanaf het bal. Hij spookte telkens wel door haar hoofd. Ze was blij dat hij nu eindelijk voor haar stond.

Jason bleef maar naar Scarlet kijken, dit was dus liefde. "Dus ze leeft nog?" vroeg Jason opgelucht, hij was zo bang geweest dat ze misschien tijdens het bal gestorven was en er niemand bij haar geweest was al ze ging. Hij legde zijn hand in de haren. "Ik dacht dat we misschien iets leuks konden gaan doen." stelde hij voor aan Scarlet.

Scarlet glimlachte, het ging bijna op een grijns lijken. 'Ja, leuk, wat had je in gedachten?' Vroeg ze en deed de deur van het hutje dicht. Ze drukte even een kus op zijn mond voordat hij kon beginnen met praten en keek hem toen met twinkelende ogen aan. Het was fijn dat hij gekomen was. Artemis was in de tussentijd aankomen vliegen, die had vast een tijdje gevlogen. Ze begroette Lou.

Lou keek vrolijk op naar Artemis "Ik geloof dat die 2 elkaar wel mogen" zei ze in drakentaal tegen haar.
Jason liep achter haar aan en genoot van de kus die zij haar gaf. "hmm" bracht hij uit toen ze klaar was. "Ik zat te denken aan een picknic of iets dergelijks" stelde hij voor. Hi had dan wel nog niks megenomen omdat hij bang was dat Scarlet misschien niet thuis geweest was.