Achterbuurt van Betar

Pixis landde onhoorbaar. Ceyx daarentegen landde met een luidde plof op het dak daarnaast. En uil streek met vel gefladder neer op Pixis' schouder. "Mooi optrekje," merkte Pixis op. "Maar ik moet hier nog steeds wennen. Ik heb een hekel aan donkere steegjes, geef mij maar een donker bos. Veel beter." Uil en Ceyx maakten instemmende geluiden.

Arian haalde zijn schouders op "Ik denk dat ik en Pandora het alle bei er wel mee eens zijn dat het goed is zolang het donker is." hij wees naar een tekening van een meisje met zwart haar en rode ogen aan de muur waar in sierlijke letters PANDORA onder stond.

Rode ogen, dat zie je ook niet elke dag, dacht Pixis. Hij ging met zijn rug tegen één van de muren zitten. Hij voelde zich nog steeds niet op zijn gemak. En je kon merken dat Ceyx en uil dat ook niet waren. Ze schofen maar heen en weer. Pixis zelf probeerde te versmelten met de achtergrond, maar zijn groengevlekte jagerskostuum hielp daar niet bij.

Arian zuchtte "Je bent niet echt rustig, je aura ook niet" hij zuchtte "Relax jonge, ookal zijn er geen bomen en is de fauna ook beperkt.' een aantal katten kwamen aanlopen en gaven kopjes tegen Arians benen en keken nieuwschierig naar Pixis. Ze wisten inmiddels dat hij Gevleugeld Kompas heette. Arian glimlachte en plofte neer in zijn zitzak en begon te tekenen.

Pixis, Ceyx en uil werden niet rustig van Arian's woorden. Gelukkig begon de zon op te komen. Hoe lichter, hoe beter, dachten ze alle drie. Uil nestelde zich op Pixis schoot en viel in slaap. Normaal zou ze overdag wakker blijven, maar op dit soort plekken sliep ze veel liever. Zodra ze sliep, liet Pixis haar een stukje wegvliegen en liet haar zachtjes landen op een zacht plekje. Het dier merkte er niks van en sliep rustig door.

Arian glimlachte en gaapte. Hij rekte zich uit "Ik ga ook maar slapen" hij legde zijn tekening op de stapel in de hoek en liep naar het matras waar hij zich oprolde en meteen sliep. Na een poose glimlachte hij in zijn slaap en begon zachtjes te spinnen, wat wel vaker gebeurde als hij sliep.

Pixis was blij dat de zon er weer was. Maar hij voelde zich wel alleen. Hij vloog naar het dak waar Ceyx was. 'Als Arian wakker wordt voordat ik terug ben,' zei hij tegen zijn draak. 'Dan moet je jouw verbindingsband openzetten en zeggen waar ik ben. Ik ga op zoek naar het mensen deel van de stad.' En hij vloog ervandoor. Hij vloog over de daken, richting het geluid van een markt. Hij hoorde al van ver verkopers schreeuwen over hun waar.

laat op de avond opende Arian zijn ogen as weer, hij was amper andersgaan liggen en grijnsde naar de wolk die in het steegje hing. "In het vervolg zou ik iets hoger hangen als je niet op wil vallen" hij glimlachte en pakte de zwarte Kitten op, ze stak plagend haar tong uit naar de tekening van Pandora "Jij kleine bonk jaloerzie" zei Arian plagend.

Pixis was teruggekomen van de markt, met een aantal vruchten en een homp brood. Zo hoefde hij de rest van zijn verblijf hier tenminste toch geen ratten te eten. Hij landde zacht naast uil, op precies hetzelfde moment dat Arian wakker werd. "Goedenavond," zei Pixis. Uil naast hem werd ook wakker. Ze keek om zich heen en kwam op Pixis' schouder zitten.

Arian glimalchte "Als het goed is komt Langidrik zometeen met vis en fruit" hij glimlachte en hij had nu geen hoektandjes. Hij pakte een stuk papier en begon uit ijn hoofd Pandora na te tekenen. Hij glimlachte bij het zien van haar gezicht, ookal was het getekend.

Pixis keek naar Arian die zat te tekenen. Hij vloog omhoog naar het dak waar Ceyx lag. Hij gaf de draak een ananas en stopte de rest van het voedsel in zijn zadeltassen. In de verte, aan de andere kant van de stad, zag hij uitgestrekte wouden met meren en heuvels. Hij verlangde naar de natuur. Het was hier zo benauwd en ongezellig met al dat grijs.

Langidrik landde en gooide drie vissen op een rooster boven een vuur. Gij glimlachte en volgde Pixis'blik "Zeker niet gewend aan steden?" hij glimalchte "Arian heeft driekwart van zijn leven in een steeg aan een ketting doorgebracht" langidrik zag er even treurig uit "De katten waren zijn redding." Langidrik glimalchte vertouwenlijk naar Pixis.

"Nee ik ben inderdaad niet gewend aan dit soort steden," zei Pixis. "Over het algemeen heb ik er nooit last van, maar dit is anders. Al die huizen staan hier zo dicht op elkaar en het komt zo donker en naargeestig over. Dat was in het mensen deel heel anders. Daar was het gezellig. Af en toe een beetje te, maar het was gezellig." Hij zuchtte.

Arian glimlachte "MENSENDEEL???" vroeg hij overdreven verbaasd "Realiseer je je dat in alle huizen mensen wonen, ook in deze uithoek?" hij keek Pixis verbaasd aan "Dat zijn mensen die alles verloren zijn en niet kunnen leven van de natuur. Ze hebben aleen nog zwaar onbetaald werk waarvan ze hun huis niet unnen betalen en veel geld moeten lenen" hij keek Pixis aan, hij ad niet verwacht dat dat joch aleen zou weten van de natuur "Jonge, en hier valt het nog mee, er zijn steden waar er menen zijn die dit soort bouwvallen niet eens meer kunnen betalen in een gebied van de stad waar steegjes schoner zijn dan de straten."

"Sorry hoor," verontschuldigde Pixis zich kwaad. "Maar jij hebt het mij zo uitgelegd. Er was een kattendeel, waar jij woont, een mensendeel en nog een soort deel. En er waren drie gieren." Hij keek Arian verbaasd aan. Even was hij geschrokken van de felheid van de jongen, maar bedaarde snel weer. Hij keek weer naar de bossen en de heuvels aan de rand van de stad.

Arian grijnsde "Ongeveer maar dan anders, de mensen in de straten en huizen en de dieren en ik op de daken en in de steegjes" hij glimmlachte "En dan hebben de dieren ook nog terretoria" hij glimalchte "Maar dat is nu al helemaal lastig uit te leggen." hij glimlachte.

Pixis haalde zijn schouders op. Hij vond alles steeds oninterressanter worden. Uil ging op zijn schouder zitten en keek met hem naar de uitgestrekte natuur. Ceyx legde zijn kop op de andere schouder en keek met hem mee. Met zijn drieën verlangden ze terug naar de natuur. Uil kon haar ogen niet van de bomen afhalen, Ceyx zag eruit als smog en Pixis verlangde met heel zijn hart.

Arian glimlachte "Jullie mogen best gaan hoor, naar de natuur" hij glimlachte "Ik zal denk ik in Betar blijven tot ik over mijn vader heen ben" hij zuchtte "Maar in ieder geval als je me ooit zoekt, minimaal elke 48 uur kom ik er terug." hij glimlachte en een kat sprong in zijn armen "Anders halen zij me weer terug." hij aaide het diertje.

Desdemona was al een paar dagen aan het vliegen omdat ze door heel het rijk van de vis heen moest. Ze zond mentale golven uit naar Langidrik die ook alleen draken konden ontvangen. Ze vloog door en hoopte dat alles goed was met Pandora. Ze vloog nu over Betar en vond het jammer dat Pandora niet had gezegd waar ze precies in het rijk van de vis moest zijn.

Langidrik was net onderweg met vis naar het husi van Arian. Halverwege betar pikte hij opeens signlen op van een andere draa, en niet die van Pixis "Arian mentale oproep van een draak die zich desdemona noemt, net als de draak van pandora"stuurde hij metaal door aan Arian hij vloog op Desdemona af. "Hallo, ik ben Langidrik, als het goed is ben jij de draak van Pandora he? Wat is er?" hij keek de andere draak aan, met de vis nog steeds in zijn klauwen.

Pixis vloog wef, met Ceyx en uil achter zich aan. Hij sloeg geen acht op de naderende draak, hij wilde zo snel mogelijk weg uit de stad. Aan de rand van de stad vloog hij naar Ceyx' rug. Uil ging achter hem zitten. Ceyx vloog door en door tot ze in het bos bij Hyon waren gekomen.

Desdemona grijnste. 'Eindelijk. Ja, ik ben Pandora's draak en ik heb erg belangrijk nieuws. Pandora's zogenaamde oom. Het is niet haar echte oom. Had haar bij haar geboorte opgekocht en heeft haar na haar eerste ontsnapping gevonden. Ze is nu bij hem en hij wilt haar trouwen. Pandora vond dat Arian dit moest weten, misschien kan hij haar helpen.' zei Desdemona aan een stuk erg bezorgd dor tegen Langidrik.

Langidrik knikte "Ik snap het, kom mee, we gaan mijn baas bij de ketten vandaan trekken" Langidrik grijnsde en maakte een snoekduik naar het huisje van Arian. Hij landde op het dak en gooide de vissen op het vuur. "Dat is voor de katten" hij glimlachte en als geroepen kwamen een paar katten aanzetten. Een paar minuten later de rest en Arian. Hij glimlachte eerst nog maar bij het zien van de draak zonder pandora verstomde zijn grijns "Ik denk dat er iets is gebeurd."

Desdemona volgde hem. Ze keek eerst naar de katten en keek daarna Arian aan. Wat triest maar wel hoopvol. 'Er is inderdaad iets gebeurd..' zei ze rustig. 'Pandora is.. Ze is meegenomen door de man die haar opkocht bij haar geboorte en haar wilt trouwen..' vertelde ze daarna. Ze vond het moeilijk om aan Arian te vertellen naar alles wat Pandora over hem had verteld.

Arian keek alsof iemand hem net met een koekepan in het gezicht had geslagen. Langidrik legde zijn klauwen op zijn oren "ALs ik jouw was zou ik dat ook doen, waarschijnlijk word hij kwaad" Langidrik had gelijk en arian stak af in een scheld triade die het noemen niet waard is. /na alle scheldwoorden in het mens'en kats die hij kende gebruikt te hebben was hij ietwat gekalmeerd. Zijn emotieloze pokerface was weer terug van weg geweest "Fuck, daar was ik al bang voor" hij zuchtte "Desdemona, weet jij wat haar plan is? Voor ik dat van haar verpest."