Het rijk van de Maagd - Koruna: Kroeg Het Haantje

Aan een rustige tafeltje een beetje aan de zijkant zat Alexis in haar cola glas te roeren. Het citroentje dat er in zat was ondertussen niet veel meer van over. MAar ze was zo in gedachten verzonken dat ze het niet merkte. Ze maakte zich zorgen om Aria, ze had haar nu 2 nachten niet gezien sinds ze weg gegaan was om wat te doen. En ze maakte zich zorgen om Cloud.

Gale keek verder en zag Alexis zitten. Hij deed rustig de kap van zijn mantel op en pakte zijn glas cola. Hij ging ergens anders zitten, weg van Alexis. Hopelijk ging ze nu niet rondlopen, anders zag ze hem zeker. Hij zei gelijk tegen Vaasi dat Alexis er was, dus dat Carlos ook wel ergens in de buurt kon zijn.

ik had eigenlijk gehoopt dat gale op haar afstapte xD Ik denk juist dat alexis hem een beetje ontwijkt
-
Alexis nam langzaam een slokje van het prikkende spul, zonder echt iets te proeven zette ze het glas weer neer. Haar gedachtes waren bezorgd, de laatste tijd had ze het gevoel dat het leven niet helemaal goed meer ging in haar leven, al werd het weer beter. Ze had Cloud gevonden, op tijd, toch voelde het nog steeds niet goed. Zachtjes tikte ze met haar vinger op de tafel.

Gale zuchtte omdat Alexis blijkbaar niet naar hem toe kwam of opstond. Opeens herrinnerde hij zich Aria weer en hij werd een beetje kwaad. Daar had zij natuurlijk voor gezorgd. Hij zocht haar aura op en liet dat steeds bozer worden. Hij grijnsde, misschien wel een leuke wraak. Dat zou het beste zijn.

Alexis merkte dat ze kwader begon te worden, op wie wist niet, waarom zou ze kwader worden op Cloud? Geïrriteerd begon ze te tikken op de tafel terwijl ze om zich heen begon te kijken. En waar was Aria? Die was ook zomaar verdwenen, zonder wat te laten horen. Ze pakte het glas op en sloeg hem kwaad achterover.

Gale grijnsde en liet het kwade los. Nu begon hij haar een beetje verdrietig te maken. Het zou vast niet helemaal lukken, maar het zou goed genoeg zijn. Daarna begon hij haar rustig blij te maken. Dit was nog eens een leuke wraak. En via een spiegel kon hij haar reacties zien. Dat was extra leuk.

Alexis voelde hoe er een gevoel verdriet door haar heen ging, ze beet op haar lip terwijl ze aan Cloud dacht die bijna van de kif gesprongen was. Ze zuchtte, op dat moment begon er wat door haar te stromen waardoor ze zich beter voelde. Ze was nog nooit zo snel geweest in het veranderen van emoties, ze was niet eens in haar tijd van de maand, iets wat niet in de haak leek te zijn. Ze stond op en keek de kroeg rond.

Gale grijnsde. Normaal gesproken zou hij niet zo gevaarlijk doen, maar Alexis verdiende het nu vond hij. Hij zorgde nu voor een blauwe kleur in haar aura. Hij doelde op de waarheid en eerlijkheid. Dat zou veel handiger zijn. Hij zag nu pas dat Alexis op was gestaan en hij nam nog een slok van zijn cola.

Alexis keek om haar heen en zag Gale zitten met een smerige grijns op zijn gezicht. Ze stapte tussen de drukke tafeltjes door en bleef voor de zijne stilstaan, en legde haar hand op de tafel voor hem neer "Wat zit jij nou weer te klooien?" zei ze geïrriteerd tegen Gale, het was zijn eigen schuld dat ze het zo zij, hij haar haar aura op eerlijkheid ingesteld.

"Ook hallo." zei Gale rustig tegen Alexis. "En ik doe niets." Hij veranderde Alexis' aura nu weer terug in een gefrustreerde rode kleur. Dat zou erg leuk zijn. Hij nam nog een slok cola terwijl hij rustig bleef zitten. "Maar dat jij nou mensen aanvalt omdat je doordraait als je hoort dat diegene is overgestapt."

"Yeah right, je klooit wel met me'n gedachtes, maar niet met mijn hersenen." haar stem werd harder toen hij weer in haar aura te klooien zat. Nog steeds bleef ze voor hem staan, half over de tafel gebogen, haar gezicht werd weer wat kwader. "Dat is ook al weken geleden." snoof Alexis geïrriteerd, "Waar is Aria?" ze keek hem kwaad, indringend aan.

Gale grijnsde nog steeds en zei "Bewijs het maar eens dat ik het ben. En geen flauw idee waar ze nu is. Waarschijnlijk bij mij, maar dat moet je me niet vragen." Hij zei maar niet waar het was, anders was hij sowieso de klos. Hij keek even naar Alexis en zei "Ik heb jou ook een lange tijd niet meer gezien. Waar was je, of houd je dat liever geheim?"

"Aangezien hier niemand anders is die met mijn aura zou willen klooien is het niet zo moeilijk, Honey-Love." reageerde ze op hem, het was dat ze niet wist waar hij woonde, behalve in het rijk van vissen natuurlijk, al had ze het gevoel dat hij daar niet meer woonde. Ze keek hem terug aan "Maakt jou dat zoveel uit?" ze ginghem echt niet aan zijn neus hangen wat er gebeurt was de laatste maanden.

Gale haalde zijn schouders op en zei ''Dan niet joh.'' Het maakte hem weinig uit. Hij keek naar Alexis en zei ''Dus, waarom heb je Aria leugens aan gepraat?'' Hij liet de vraag open en veranderde haar aura meer naar eerlijk. Dat wilde hij nu weten, geen leugens. Dat zou het alleen maar ingewikkelder maken dan nu.

Alexis ging wat rechter opstaan, ze sloeg een nog steeds korte pluk haar achter haar oren. Ze trok haar ogen tot twee spleetjes terwijl ze hem aankijk "Leugens, er is geen leugen over m'n lippen gekomen." dat was waar, ze had niks gelogen, alles wat ze gezegd was was waar, misschien alleen in haar ogen, maar voor haar was het helemaal waar.

''En dan die zogenoemde waarheid over dat ze bij het dertiende rijk hoorde? Dat zegt je zeker niets. En je hebt haar ook niet alles verteld.'' Hij keek kwaad naar Alexis, maar bleef ervoor zorgen dat haar aura op eerlijk en oprecht bleef staan. Hij wilde de waarheid, ook al kon die hard zijn.

Alexis keek hem nu op haar beurt kwaad aan "Ik heb gezegd dat ze UIT het Dertiende Rijk kwam, meer niet. Het was zo pijnlijk om haar samen met JOUW te zien." ze spuugde de woorden bijna uit, het was zijn eigen schuld dat ze zo hard gezegd werden, had hij maar nietm et haar aura moeten klooien. "Ze is je niet waard." voegde ze er aan toe.

Eindelijk een onderwerp om Alexis te irriteren. ''En wat wilde je eraan gaan doen.'' vroeg Gale rustig. ''Als je me vermoord zal ze je waarschijnlijk niet vergeven.'' Hij stond vast op en gaf het glas terug aan de barvrouw. Hij liet zijn kracht gaan en liep naar buiten. Als hij Alexis goed kende zou ze hem wel achterna komen.

Alexis voelde hoe haar aura weer terug kwam zoals ze zich zou willen voelen, er veranderde niet veel, ze was nog steeds kwaad op hem. Ze bleef heel even bij de tafel recht op staan, voor ze achter hem aan ging. Ze legde een zilverstuk voor de cola op tafel en liep met brede passen achter hem aan. "Ze kan je toch niet herinneren." snauwde ze hem toe, toen ze eenmaal buiten stond.

Gale glimlachde en zei ''Dat klopt, maar ze wil me ook niet vermoorden. Misschien kunnen we wel helemaal opnieuw beginnen.'' Hij glimlachde en bedacht zich opeens dat hij niet had betaald. Het maakte hem weinig uit, hij zou het later wel terug betalen. ''En misschien krijgt ze wel haar geheugen weer terug.'' zei hij tegen Alexis.

"Waar heb je het over? Waarom zouden jullie opnieuw willen beginnen?" Alexis stem sloeg een toontje hoger toen ze dat zei. Haar spieren stonden gespannen alsof ze elk moment kon ontploffen. Ze snapte gewoon niet wat ze met Gale wilde, waarom ze de schepper de rug toe draaide, waarom ze Alexis zelf veraadde, ze haar eigen volk veraadde.
-
echt waar kijken

Hoe bedoel je?

''Omdat ik van haar houd, en zij blijkbaar ook van mij. En als ze haar geheugen niet terug kan krijgen kunnen we vast wel opnieuw beginnen. Maar ik denk dat ze haar geheugen wel terug krijgt.'' zei Gale rustig. Hij keek niet achterom terwijl hij door de straten liep. Hij zei mentaal tegen Vaasi dat hij eraan kwam.

tv programma :p
-
Alexis rolde met haar ogen terwijl ze achter hem aan liep "Ja, nadat jij haar zeker duidelijk hebt gemaakt dat julie verliefd waren." ze beende kwaad achter Gale aan. Ineens bleef ze stil staan, het had toch geen zin om achter hem aan te blijven lopen, dat was hij niet waard.

Gale zuchtte en draaide zich om. "Oke, dat heb ik misschien gezegd, maar ze gelooft het nog niet. Ik heb geen flauw idee wat ze nu voor me voelt, maar ik denk dat we wel overnieuw kunnen beginnen." Hij draaide zich weer om en liep verder. Ze kon altijd nog een antwoord geven. Vaasi vloog ondertussen tussen de wolken door.

Cassandra stapte voor zichtig de kroeg binnen. De deur kraakte een beetje toen ze hem open duwde. Ze zocht een leeg tafeltje. Hmm, dacht ze, ik houd niet van alleen zitten. Ze keek de kroeg rond en zuchtte. Ze wist niet eens wat ze wou bestellen en of ze wel eens wat wou bestellen. Ze zuchtte weer. Ze stond op. Een raare rilling sidderde door haar heen. O nee, dacht ze, ik wil geen visioen. Ze steunde op de tafel. 'Ik voel mijn benen niet meer,' fluisterde ze met een rillende stem. Het werd zwart voor haar ogen en ze zakte in elkaar. Ze lag bewusteloos op de koude vloer. Terwijl het beeld van een zo bekend meisje zich begon aftetekenen voor Cassandra's ogen.