het rijk van de maagd- Het maanmeertje

Het maanmeer is een klein meertje wat midden op een soort van hei ligt.
Er staan wat bomen om het meertje heen en de maan is er heel goed te zien vandaar de naam.
Voor sommige is dit meertje heilig.
Je komt eerst een groepje bomen tegen als je doorloopt zie je het meertje in de verte liggen.
En dan kom je op de openplek bij het meertje.

aantal personen: max 5
niet vechten
rang maakt niet uit

Lune liep met haar gitaar naar het meertje. Ze had behoefte aan wat rust. Eenmaal bij het meertje pakte ze haar gitaar en ging op een grote kei zitten. Lune begon een liedje te spelen wat ze vroeger had geleerd toen ze nog klein was. Dit was de beste manier voor haar om na te denken en te ontspannen.

Katniss liep tussen een paar bomen door. Ze hoorde gitaarmuziek. Ze liep naar de richting waar de muziek vandaankwam. Ze zag tussen een paar bomen een meisje bij een meertje op een steen zitten. Dit meisje speelde een mooi liedje op een gitaar.

Ze hoorde iemand aankomen lopen. Ze hield snel op met spelen ze vond het niet fijn als mensen haar muziek hoorde. Het was iets persoonlijks. Ze vroeg zich af wie er was gekomen. Ze keek achterom en zag een meisje met zwart stijl haar aankomen lopen.

"Waarom houd je op?" Vroeg Katniss aan het meisje dat gitaar had gespeeld. Ze pakte een zilveren fluit uit haar tas. "Kom, dan spelen we samen iets." Zei ze tegen het meisje. Ze ging op de grond zitten. Ze had geen behoefte aan lange introductiegesprekken, eingelijk alleen aan muziek.

Lune weet niet precies waarom maar ze begon zonder verder nog iets te zeggen te spelen. Mischien kwam het omdat het meisje zelf ook muziek maakte dat ze het niet erg vond. Ze vond dat het meisje goed kon spelen.
Na een tijdje gespeeld te hebben keek Luna naar het meisje waarmee ze samen muziek hadden gemaakt. 'Wie ben je eigenlijk' vroeg Luna toen nieuwschierig.

Fainne had al even zitten luisteren. Ze was haast in trans geraakt door de mooie melodie. Opeens was de muziek gestopt en hoorde ze stemmen. Ze keek om het hoekje van haar schuilplek. Ze zag dat er twee meisjes zaten. Ze durfde er niet naar toe te gaan omdat ze bang was dat ze haar niet aardig zouden vinden dus bleef ze gewoon zitten en luisterde naar wat er werd gezegt.

"Katniss." Zei Katniss tegen het meisje. Ze zag er geen gevaar in haar eigen naam te zeggen. "En jij?" Vroeg ze luchtig. Ze keek rond, ze dacht even dat ze iemand zag zitten tussen de bomen, maar die gedachte schudde ze snel van zich af. Toch bleef ze op scherp staan.

'Lune' zei ze haast fluisterend. Ze had al een tijdje het gevoel bekeken te worden maar ze dacht dat ze het zich verbeelde.
Ze begon weer te spelen om de stilte te door breken. Terwijl ze speelde bekeek ze Katniss, ze vroeg zich af wat haar verhaal was maar was te verlegen om het te vragen. Bovendien vond ze het ongepast.

Katniss speelde met het meisje mee. Ze speelde een vrolijk, bijpassend deuntje door haar gitaarspel heen als tweede stem. Ze keek even naar het meer en toen weer naar de plek waar ze iemand had zien zitten. Ze hield die plek goed in de gaten, want je wist maar nooit.

Lune zag dat Katniss naar een plek achter hun. Had Katniss ook het gevoel bekeken te worden? Het zal wel niet. 'Katniss?' vroeg ze even later toch. 'Heb je ook zo het gevoel bekeken te worden?' vroeg Lune twijfelend terwijl ze verder speelde.

"Nou, eerlijk gezegd, dacht ik dat ik iemand zag." Zei Katniss tegen Lune "Ik weet alleen niet of hij of zij hier nogsteeds is, dus besloot ik de plek maar in de gaten te houden." Ze ging door met haar fluitdeuntje terwijl ze nog steeds naar de plek keek, maar wat minder intensief.

'Dus toch ik had ook al het gevoel dat er iemand was' zei ze. 'Maar we verbeelden het onszelf vast' zei Lune er meteen achteraan om haar zelf gerust te stellen. Het was leuk om weer eens met iemand samen te spelen. Ze miste het spelen in een bandje heel erg.

Katniss stopte even met fluiten en knikte. "Ik denk het ook. Vind jij dit ook zo'n mooi meer?" Vroeg ze, meer om maar iets te zeggen dan omdat ze echt interesse had, maar het meisje zou dat waarschijnlijk niet merken. Ze speelde even supersnel een toonladder.

'Ja het is prachtig' zei ze. 'Het heeft iets bijzonders. Vind je ook niet?' Lune zei het alsof ze het antwoord al wist en het haar niet zoveel interseerde. Maar ze was ontzettend nieuwschierig om meer over Katniss te weten te komen. Dat was voor haar bijzonder want ze was van nature niet zo nieuwschierig.

"Ja, het heeft iets, magisch." Zei Katniss. Ze stopte haar fluit weg en viste een zak chocoladekoekjes uit haar tas. "Mijn lievelings." Zei ze tegen het meisje en pakte er een. Ze bood het meisje ook een koekje aan. Ze mocht haar wel want ze was niet te druk en ook niet opdringerig.

Lune pakte een koekje aan van het meisje. Ze was niet echt dol op chocoladekoekjes maar nu had ze er eigenlijk wel zin in.
Ze vond Katniss aardig, ze had een bepaalde uitstraling. Lune wist ook niet precies waarom ze dat vond. Ze stopte haar gitaar in haar koffer en gooide een klein keitje richting het meertje. Het viel in het water. Lune keek gefacineerd naar de kringen die ontstonde in het water dat had ze altijd iets leuks gevonden ook al als klein kind.

Katniss pakte een platte steen en keilde hem over het water. Daarna nam ze een hap van haar heerlijke chocoladekoekje. Ze vond het erg lekker. Toen ze haar koekje op had stopte ze de zak met koekjes terug in haar tas, en keilde er nog een steen over het water.

Snel at Lune haar koekje op. Ze pakte nog een klein keitje en gooide het naar het meertje. Nu met meer kracht dan de vorige keer. Met een plons kwam het in het meertje terecht.
Ze droomde een beetje weg naar vroeger. Toen haar ouders er nog waren geweest. Naar de gelukkige tijd. Maar ze bleef ook op haar hoede. Ze wist niet goed waarvoor.

Katniss glimlachte, het meer deed haar aan haar gestorven vader denken. Dit was niet alleen de verdrietige herinnering maar ook een mooie. Ze herrinderde zich hoe haar vader haar had leren zwemmen ergens bij hen in de buurt. Ze hadden nooit geld voor zwemles gehad.

Lune zag Katniss glimlachen ze vroeg zich af waar ze aan dacht. Ze vroeg het niet ze wou de herrinering van haar niet onderbreken. Misschien zou ze het zo nog vragen.
Ze dacht aan de dag dat zij en haar zusje met hun ouders naar het meertje waren gegaan. Het was een leuke dag geweest.

Katniss keilde nog een steentje over het water, het stuiterde drie keer voordat het in het water plonsde. Dit had ze ook van haar vader geleerd. Ze glimlachte naar het meisje. "Waar kom jij vandaan?" Vroeg ze beleefd. Dit was meestal de eerste vraag die ze aan iemand stelde voordat ze een koekje aanbood, maar ze was het vergeten te vragen aan dit meisje.

'Het rijk van de maagd' zei Lune ze was een beetje geschrokken van de vraag want ze had het niet verwacht. 'En jij' vroeg ze er snel achter aan. Ze dacht dat ze misschien te gretig overkwam maar dat maakte haar voor deze ene keer niet zoveel uit.

"Het dertiende."Zei Katniss droog. Ze volgde er na een paar seconden achteraan: "Nee, grapje, het rijk van de waterman." Ze glimlachte. Ze vond zichzelf eingelijk helemaal niet grappig, maar ze had vandaag blijkbaar de behoefte om flauw te doen. Ze pulkte de laatste restjes chocoladekoekje tussen haar tanden vandaan met haar tong.

Melody liep tussenn de bomen door naar het meer. Ze wou lekker gaan spelen op eikeldopjes en grassprietjes. Opeens zag ze een meisje nieuwsgierig naar een plek kijken achter de bomen. Ze liep er op af. " Zit je iemand te bespieden," vroeg ze op de man af.