De kliffen - RIjk van de vissen.

De kliffen liggen zoals verwacht aan de rand. Er groeit helemaal niets. Ze zijn levensgevaarlijk als het stormt en er komt bijna geen hond. Maar toch is het en vreselijk mooie plek als je langs al het gevaar heen kijkt. Wel is het zo dat een verkeerde stap fatale gevolgen kan hebben. De kliffen zijn in klifkleur en lopen lang door.

Regels: -
Personen: Max. 8
Rang;-

Amu Su liep rustig rond. Ze was heir gekomen op aanraden van Miki die hier wel eens rondvloog. Die was nu hoog in de lucht dus Amu zelf zat op de grond. Ze speelde met wat water en metaal en verwachtte niemand tegen te komen. Ze was erg moe van de vorige nacht toen ze een optreden had gehad.

Alyssa had Liuz stevig vast gegrepen, de wind rukte aan haar kleding om haar in de diepe kliffen te laten storten. "landen" ze wees op een stuk rotsen waar het beschutter was tegen de ijskoude rukwinden. Met krachtige slagen vloog Liuz tegen de regen in om even later met een opgeluchte zucht te landen. Met een grote sprong sprong Alyssa van de rug van Liuz af 'Wat een snert weer." bracht ze uit terwijl ze haar haren uitkneep. Net toen ze haar laatste woorden had uitgesproken zag ze een meisje op de grond zitten. Verbaast deed ze een stap naar voren.

Amu hoorde een stem en keek om. Ze voelde de regen niet want xze had een waterbestendige laag om zich heen gemaakt. Verbazing was op haar gezicht af te lezen. Ze keek het meisje aan en wist even niet of ze zich voor moest stellen of dat ze het meisje moest negeren, al was er verder niemand dus dat zou erg lullig zijn. Ze besloot dus even te wachten.

Alyssa merkte dat het meisje niet nat werd, ze knipperde met har ogen. Maar al snel had ze door dat het kwam doordat ze magie had. Ze glimlachte even naar het meisje, ze lieet de luctht om haar heen gloeien, zodat zij zelf ook droog bleef en ze aangaf dat zij ook krachten had. Al zou ze dat al kunnen hebben verwacht doordat Liuz achter haar stond. "hi" zei ze na een tijdje te hebben gewacht op een reactie van het meisje.

'Hoi..' zei Amu met een klein glimlachje naar het meisje. Ze zag dat ze nu droog bleef maar ze verwachtte niets anders van iemand met een draak. Het was geen water want het zag er anders uit. Waarschijnlijk lucht, of ze was krachtiger dan Amu, wat niet moeilijk was want ze trainde vrij weinig. Amu wilde vaak veel liever genieten.

eigenlijk moet ze op een originele manier dood gaan, bijvoorbeeld dat ze van de klippen glijd ofzo
-
Alyssa deed een stapje naar voren om Liuz wat meer ruimte te geven in de beschutting van de rotsen. Ze breide haar krachten wat uit zodat ook Liuz droog zou blijven. "Lekker weertje, niet waar" zei ze op een droge toon. Alyssa had een hekel aan de herfst, vooral aan de regen. Kou kon haar niet zo veel schelen, maar regen was gewoon irritant. Het maakte alles nat en vies.

Eigenlijk wel.. Maar dan met of zonder gevecht?
_______________

Amu keek het meisje aan. 'Hmm.. Het is wel eens beter geweest... Kou en sneeuw zijn erger..' zei ze rustig. Ze had neit zo'n hekel aan regen, meer aan de kou en sneeuw. Dan was het zo moeilijk om door te gaan en zat je liever ergens warm. Amu merkte er nu vrij weinig van dus maakte het haar niet uit.

Ik zou niet weten hoe ik een gevecht moet starten :3 Want het is zo stom om iemand aan te vallen zonder dat er echt een reden voor is
-
"hmm, kou hou ik wel van." Dat had waarschijnlijk weer te maken met haar bijkracht, ijs. Dat werkte dan een stuk beter dan haar vuurkrachten. Ze had het eens onderzocht, in de winter kwam haar ijs kracht verder dan in de zomer. En in de zomer kwam haar vuurkracht juist weer verder dan haar vuurkracht. Maar een temperatuur rond de 20 graden vond ze toch het beste. Dan kon je gewoon alles doen zonder het echt te heet of te koud te krijgen.

Das waar.. Hmm.. Nou ze zat toch al gevaarlijk..
-

Amu knikte. 'Als het koud is ben ik het liefste binnen.' zei Amu en ze stond even op. Ze had daar geen reden voor maar ze begon een beetje stijf te worden. 'Zullen we misschien een klein stukje lopen? Ik begin stijf te worden..' vroeg ze dus maar. Langer hier blijven zitten hield ze niet vol. Ze keek naar het meisje en voelde dat ze niet heel stevig stond.

Alyssa knikte. Zelf had ze het ook niet heel erg warm, ze vond kou dan wel beter dan regen. Het echt koud hebben daar hield ze niet van. Als het buiten koud was bestond er zoiets als warme kleding, maar als je niet meer aan had dan een t_shirt kreeg je het al snel koud. Alyssa liep naar het meisje toe. "Lius, jij mag wel hier blijven als je wilt" zei ze toen hij met tegenzin opstond om mee te lopen. Opgelucht zakte hij weer door zijn poten.

Amu glimlachte. Ze begon met kleine voorzichtige passen te lopen. Ze keek even om naar Alyssa waardoor ze al bijna uitgleed. 'Deze kliffen worden nog eens mijn dood.' mompelde ze voor zich uit. Dat meende ze natuurlijk niet, ze zei het wel vaker. Amu glimlachte en merkte omdat ze zich inspande dat het gelijk iets warmer werd.

Alyssa grinnikte om de opmerking van Amu su "Ik hoop het niet voor je" zei ze terwijl ze met haar handen steunde om een gladde rots, om te voorkomen dat ze niet uit zou glijden. "Je komt hier dus wel vaker" concludeerde ze toen ze haar evenwicht hersteld had en weer achter Amu su aanliep. Het weer leek nog heftiger te worden, maar het was een machtig gezicht om zo te staan, aan de rand van een onmeetbaar diepe afgrond.

'Weleens.. Maar niet meer zo vaak. Het is lang reizen en ik verblijf dan buiten en dat heb ik liever niet met stormen.'zei Amu su terwijl ze redelijk goed verder liep. Haast gleed ze uit over wat mos maar ze wist zich vast te zetten en weer rechtopt te brengen. 'Zoals ik al zei, erg glad dus.' Amu keek even om naar Alyssa.

Alyssa spande zich in en pakte zich stevig vast aan de rotsen die uitstaken. Ze pakte ze extra stevig vast toen Amu Su weer bijna uitgleed. "Pas je op?" vroeg ze aan haar. Haar blik ging weer naar de diepte naast hen, het leek haar een vreselijke dood, voor je dood ging was je eerst nog bezig met vallen.

Amu knikte. 'Ja, ik pas op.' zei ze glimlachend. Ze ging weer verder. 'Wacht eens..' momepelde ze voor zichzelf uit. Ze trok snel even haar schoenen uit en bond die aan haar riem. 'Dit is iets steviger hoop ik..' zei ze grijnzend. Ze keek Alyssa aan. Amu vond zichzelf nog erg positief maar wist dat ze zo dood kon zijn.

Alyssa wreef een lok nat haar uit haar gezicht. Niet dat het veel zin had, de wind rukte zo de pluk haar weer achter haar oren vandaan en het viel weer in haar gezichtsveld. "Weet je het zeker?" ze keek nar haar eigen gympen die ze aan had, dat vond ze toch een stuk steviger dan op blote voeten. Voorzichtig liep ze verder over het smalle, geïmproviseerde pad.

NEW

Fiëra keek van een afstand van een meter of 3 naar haar baas die op de rand stond. Ze wilde wel naar haar toe, maar was bang dat hij dan overhaaste beslissingen zou nemen "Cloud, alsjeblieft, doe nou niet" Cloud hield stijf zijn mond dicht. hij was vermagerd en had wallen onder zijn ogen. Hij zag er in totaal belabberd uit. dit was al de derde keer deze week dat hij op het punt stond om er een eind aan te maken, aleen dit was de eerste keer met zo'n kleine kans dat fiëra hem kon redden. Hij zag er deprimerend uit. ingezakt mett zijn hoofd naar beneden en zijn schouders naar voren, zelfs zijn haar was futloos en hing in zijn ogen.

Alexis liep wankelend over de klippen. Meerdere malen moest ze haar evenwicht terugvinden en zich ergens aan vast grijpen om niet te vallen. Voor de zoveelste keer bedankt ze de Schepper ervoor dat het niet regende of stormde, ze wist niet of ze er uberhaupt heen gegaan was. Ze wilde al heel lang naar de kliffen. Ze had gehoord dat het een machtig gevoel was om op de kliffen te klimmen en van het uitzicht te genieten. Ze klom over een rots heen en hoorde een draak, ze kon de taal niet verstaan maar herkende de toon als paniek. Zonder meer op de onmeetbare diepte naast zich te letten begon ze te rennen. De draak kende ze, en de jongen ernaast ook, en ze kende hem niet een beetje. "Honey-Love, Cloud?!" haar stem klonk geschrokken en echoden als een stapel stenen tussen de rotsen.

Cloud bewoog niet. hij staarde nog steeds met zijn blik op oneindig naar de rotsen beneden. Hij dacht aan helemaal niets. Fiëra schoot naar alexis. ook de draak zag er vermoeid uit, ook zij had wallen onder har ogen en het vuur van haar vinnen en vleugels was afgezwakt tot een vage rode glans "ALeks" zei ze met een paniekerige grom voor ze met tranen in haar ogen naar alexis toe rende.Ze hoopte dat Carlos in de buurt was om te vertalen. Ze ging naast alexis op de grond zitten en schreef met haar nagel in de aarde "Alsjeblieft, help. Dit is al de derde keer deze week en ik kan deze keer niets bedenken om hem tegen te houden, n het begin raliseerde hij zich nog vaag dat het dom was, maar hij is nu zwaar deprisief, zelfs metaal zegt hij niets meer."

Alexis pakte Fiera vast, ze verstond er geen woord van. Carlos was niet in de buurt, die was iets voorzichzelf aan het doen. Misschien relaxen met een vrouwtjes draak, ook al was hij opvallend stil sinds hij Fiërra niet meer gezien had. Ze pakte heel even de draak stevig vast, alsof ze haar een soort knuffel gaf. Toen Fiëra wat in de aarde begon te schrijven had Alexis al bij het woordje help genoeg gelezen. Ze duwde de draak ruw aan de kant, iets wat best knap was voor een normaal mens, zonder op Fiera te wachten sprong ze over de rotsen heen."Cloud." Ze trok hem aan zijn arm nar zich toe "Cloud?"

het twee meter lange ingezkte vermagerde wrak keek haar met dofe blauwe ogen aan. zijn gezicht vertoonde geen enkele emotie behalve een megelmoes van pijn en verdriet. van dichtbij kon je zien dat hij meerdere verbanden droeg en al herstelde snijwonden over zijn hele arm. Hij wilde alexis wegduwen maar kon amper kracht vinden om zijn arm op te tillen. Fiera lag nu in het zand, met haar kop op haar poten. Ze had haar ogen gesloten, bang voor een eventueele plof of plons die ze zo zou horen. ze hoopte zo dat Aleis hem nog kon helpen. een traan ter grote van een honkbal rolde over haar roetzwarte wang.

Alexis keek Cloud recht in zijn ogen aan. Waar waren zijn blauwe ogen? Wat was er met zijn haar? "Cloud?" herhaalde ze, haar stem verstikt met tranen. "Wat doe je?" haar donkere ogen bleven Cloud aankijken. 'Cloud?" ze pakte zijn hand stevig vast, nog steeds halfomhoogkijkend om Cloud aan te kunnen kijken. Alexis had er vaak over gedacht hoe het zou zijn als ze Cloud weer zou zien, zou ze hem ontwijken? Zou ze hem uitschelden of zou ze hem zoenen? Elk scenario was door haar hoofd geschoten, maar deze?

Cloud keek haar met die treurige hondenogen aan. Hij zei niets. zijn ogen waren vol pijn, ze was er weer dat deed hem iets beter voelen, maar het was waarschijnlijk om hem eraf te duwen. dezre plotselinge gedachte in de radiostilte deed fiëra opschrikken. ze kon Alexis wel zoenen -Stomme sukkel natuurlijk wil ze je neit van de klif duwen- cloud negeerde de draak, en zijn gedachten zaten weer in de negative spiraal die fiëra al zo goed kende. "O god, het word er aleen erger door" mompelde ze in drakentaal, verslagen liet ze haar kop op haar poten vallen. Cloud schudde Alexis hand van zijn schouder en deed een stap opzij en ging dichter bij de rand staan. zijn blik was vastbesloten op de diepte gericht.

Alexis bleef enkele seconden als een standbeeld verschrikt stil staan. Ze slikte en haar stem kwam langzaam terug. "Cloud?" haat stem was vol met emotie, met verdriet en angst dat hij zou springen. "Niet doen." ze wist niet wat ze moest doen, hem vastpakken of stil blijven staan. uiteindelijk besloot ze om hem vast te pakken. Met een inspanning van kracht draaide ze hem half om, zodat ze tegenover hem kon gaan. Met moeite ging ze op haar tenen staan. "Cloud?!" aar lippen zaten boven de zijne, haar ogen bleven in die van hem hangen. Zachtjes duwde ze haar lippen op die van hem.