Het rijk van de Vissen- Het Meertje

Saphira liep naar het meertje toe om even bij te komen van een zware dag. Ze had haar badpak al aan onder haar jurk, en had haar handdoek onder haar arm vast. Ze had zin om even lekker te badderen in het frisse water, op zo'n hete dag als vandaag. Ze veegde het zweet van haar voorhoofd af met haar hand en zag het meertje al vanachter de bladeren. Ze glimlachte, ze kreeg een gelukkig gevoel van het mooie water in het meer. Ze zocht een mooi plekje uit op het gras, legde haar handdoek daar neer, trok haar jurk over haar hoofd behendig uit, en gooide haar schoenen in het gras. Toen rende ze naar het mooie, lichtblauwe water toe en dook er met een elegante duik in. Ze zwom en zwom onder water, zonder boven te komen. Toen ze geen adem meer had, moest ze wel en ze glimlachte. Ze was nog nooit zo ver gekomen onder water, ze was wel 25 meter onder water gezwommen in een recordtijd! Ze rustte uit op het water, sloot haar ogen en genoot van de zon en het frisse, verkoelende water.

Met een klein vrolijk glimlachje lag Luci op haar buik naar het gras te kijken, haar benen bungelde vrolijk omhoog. Haar paarsige haar had ze bij elkaar gebonden tot 2 schattige vlechtjes die eindigde met een schattig blauw strikje. Precies dezelfde kleur blauw als haar bikini. Luci leek naar niks te kijken, maar ze zat te kijken naar een mier dat voorzichtig naar de top van een grasspriertje aan het klimmen was, maar steeds op de helft weer naar beneden gleed. Dat bracht een vrolijke lach uit.

Charlie liep over het gras met zijn blote voeten. Het gras kriebelde tussen zijn tenen wat hij een lekker gevoel vond. Hij zag het wateroppervlak van het meertje glinsteren in het zonnetje. Hij liep ernaar toe en wilde net het water aanraken met zijn vinger zodat er van die mooie kringetjes ontstonden, toen hij een vrolijke lach hoorde. Hij keek op en zag verderop een in het gras meisje liggen die hij eerder gemist had. Dat verbaasde hem, want ze had paars haar wat nogal opviel in een groen grasveld. Zij had hem niet gezien, omdat ze met haar rug naar hem toe lag en hij een lichte tred had waardoor hij weinig tot geen geluid maakte. Hij liep nog zachter dan normaal naar het meisje toen en ging toen boven haar hangen zodat zijn schaduw over haar heen viel. 'hoi' zei hij vrolijk.

-new

Riyomo zat in een kleermakerszit op het gras. Ze had tijd nodig om na te denken over wat er gebeurt was. Een libelle zat voor haar op het water, door een beweging zou hij opvliegen. Ze keek naar het vreemde beestje wat verschillende lijfjes had, voor zijn verschillende voeten. Zijn vleugeltjes bewogen zachtjes op en neer, maar niet genoeg om hem te laten vliegen. Het zag er best mooi uit om zo de natuur te zien.

Aria lande bij het meer. Ze had wel even zin in rust en dit was een goed plek had ze gehoord. Toxic vloog ergens hoog in de lucht. Ze hield nog steeds niet van openbaar zwemmen. Want dan vergiftigde ze het hele meer en dat vond Toxic niet al te slim. Aria liep glimlachend naar het meer. Haar pet zat zo dat je haar ogen amper kon zien door de schaduw.

Haar gedachten werden verstoord door Aria die voor het meer was geland. Zachtjes knikte ze ten teken van een 'hallo'. Daarnaar concentreerde ze zich weer op haar gedachten. Wat was er afgelopen weken gebeurt. Ze had met een meisje gevochten waarvan ze haar naam niet wist, ook met Cyene en daardoor was ze opgepakt door de politie. Ook had ze een jongen vermoord die bijzonder irritant was, zijn naam wist ze ook niet. Niet dat die belangrijk was. Met Alexis had ze gevochten tegen vele man en toen was dat gebeurt. Moeizaam slikte ze. Ze moest er nog iets op bedenken.

Aria had Riyomo niet echt op gemerkt. Ze ging aan het meer zitten met haar voeten in het water. Er vlogen een paar insecten om haar heen. Aria genoot wel van het kleine gezoem van een libelle. Rustig deed Aria haar ogen dicht. Ze lusiterde alleen naar de omgeving. De wind ging toevallig net om haar heen draaien. Aria voelde gewoon dat ze rustiger werd.

Het beeld verscheen steeds voor zich. Ze was boos en woedend geweest, op diegene die hun hadden verraden. Ook boos op zichzelf want zij had willen vechten, ze had niet moeten vechten. Haar gezicht verharde en voor het eerst sinds maanden prikte er een traan in haar ogen. Ze voelde zich schuldig, erg schuldig. Een plan moest ze bedenken, waardoor ze er weer was.

Aria ademde diep in en uit en steeg een beetje op. Haar ogen waren dicht en van binnen was ze rustig. Maar hierdoor waren haar krachten wel actief. Het water bij haar voeten bevroor al snel. Het voelde zwaarder aan maar daardoor steeg Aria niet helemaal op. De insecten om haar heen bleven wel hangen. Uiteindelijk deed Aria haar ogen weer open. Ze keek verbaast naar wat ze deed met haar krachten. Snel liet ze het ijs los en zich zakken.

Volgende keer zou ze beter opletten. Ook zou de jongen boeten, dat zeker. Hij zou morgen niet meer leven, nee echt niet. Om zich te bedwingen beet ze op haar lip. Al snel proefde ze bloed, het voelde net of ze blok ijzer in haar mond had gepropt. Snel, nog voor Aria kon kijken veegde ze de traan weg, tot nu toe hoefde niemand te weten. Eerst iemand anders inlichten.

Aria stond op. Het water dat aan haar voeten ging bevroor ze. Met een paar stappen braken die af. Nu zag ze pas Riyomo zitten. ''Hoi'' zei ze blij terwijl ze naar haar toe liep. Het zag er niet naar uit dat Riyomo nu gezelschadp wou maar dat negeerde Aria. ''Hoe gaat het'' vroeg Aria beleefd. Ze ging langs Riyomo zitten. Wel in de lucht omdat het gras niet zo fijn zat.

''Hé.''. Een klein glimlachje verscheen op haar gezicht. ''Goed, en met jou?'' vroeg ze, het leek wel net zo een msn gesprek, ook al was er toen geen msn. Je zei altijd goed terwijl het misschien wat minder of juist slecht ging. Ze keek naar Aria en trok kort haar wenkbrauw op, ze liep wel erg te koop met haar krachten. Wie weet was er iemand tussen de bomen die haar bespioneerde, bij haar was dit wel vaker gebeurt. Het meisje wat zich voorgesteld had al Relera en die Cyene, toen was Aria er ook bij. Maarja, ze mocht het zelf weten. Zelf gebruikte ze haar krachten alleen in een gevecht of als ze het voor iets nodig had.

''Gaat goed'' zei Aria. Het hele Gale gebeuren had ze ver achter in haar hersenen gestopt. Zo lang ze hem niet zag hoefde ze ook niet aan hem te denken. Verbaast keek ze naar Riyomo toen ze ene wenkbrauw op trok. ''Wat is er'' vroeg Aria. In haar ogen betekende het dat ze iets raars deed. Zo raar was ze niet bezig vond Aria.

''Nou, ik heb een paar keer meegemaakt dat er iemand achter de bomen mij zat te bespioneren hier. En jij vliegt erg veel en daardoor weten ze dat je magie hebt.'' legde ze uit. Meeste mensen zouden een dom excuus geven dat ze ergens aan dachten maar nu Aria het toch vroeg zei ze de waarheid. Haar tenen bewogen in het gras en trokken meteen sprietjes eruit.

Aria glimlachte half. Ze snapte wel waarom Riyomo dat zei. ''Daar heb je gelijk in'' zei Aria. ''Maar ik heb eerst de omgeving gezien'' vervolgde Aria rustig. ''Alleen dit keer niet'' zei Aria zuchtend. ''Maar ja, dan weten ze maar dat ik nagie heb'' vervolgde Aria. Ze was er niet echt wakker van als iemand wist dat ze krachten had. Er stond niet recht op haar voorhoofd dat ze meteen van het dertiende kwam.

''Oké.'' zei ze schouderophalend. Ze concentreerde zich weer op het meertje wat voor haar lag. Straks zou ze wel gaan zwemmen, het was best warm. Haar haren had ze in een hoge knot gebonden zodat haar nek niet te waren werd, daar werd ze altijd gek van. De zon scheen nu misschien wel op haar nek maar hield de hitte niet vast. Glimlachend keek ze naar het water wat niet bewoog.

Aria keek ook om naar het water. Het was zo rustig dat de nood om te praten weg was. Er vlogen weer beesjes naar haar toe toen ze haar mond hield. Aria keek naar een libel die voor haar hing. Ze glimlachde er naar. Snel keek ze de andere kant in. ''Het is wel rustig hier'' zei Aria. Ze probeerde niet te denken aan wat ze net dacht.

''Ja, eindelijk een plek waar niet veel mensen zijn.''. Een dromerige glimlach verscheen op haar gezicht, ze hield van de rust. Eindelijk gewoon geen dingen waarover je na hoefde te denken, alleen maar kijken. Zachtjes begon ze het liedje wat haar moeder altijd voor haar zong te neuriën. Ze wist niet of ze Aria er mee stoorde maar erg veel boeide het haar ook weer niet. Het ging al beter tussen Aria en haar, echte vrienden waren ze niet maar ze mochten elkaar nu wel meer als daarvoor.

Aria vond het genuerie niet erg. Het maakte haar alleen maar rustiger. Ze keek naar een insect. Ze was te ver weg om te zien wat het was en geen zin m te kijken met haar krachten. Ze consentreerde zich wel op het beest. Ze wou altijd al proberen lucht uit de longen halen. Alleen op een mens uit proberen was nooit slim vond Aria.

''Ik ben opgepakt.'' floepte ze eruit. Het was misschien niet al te slim om het te zeggen maar anders kwam ze er toch op een andere manier achter. Erg was het niet, het was door haar missie gekomen. Altijd al had ze de politie gehaat, ze wilde zogenaamd orde haven, nou, een gevecht tussen meisjes is niet eens zo erg. Als ze nou een seriemoordenaar was.

aria verloor meteen haar consentratie toen Riyomo begon te praten. Ze draaide zich naar Riyomo om. Een wenbrauw stond een stuk hoger. ''Waarom ben jij dan opgepakt'' vroeg Aria niewuschierig. Als Riyomo een beruchte gevangenen werd en over al door de politie werd achter volgt kon dat wel problemen op levern.

''Ik en Cyene zaten te vechten, alleen hebben ze niet gezien dat we magie gebruikte. Maar volgensmij weten ze het wel.'' bedacht ze zich. Het maakte haar niet zoveel uit, zolang ze maar niet wisten dat ze van het dertiende rijk was anders waren ze verder van huis.

Aria dacht even na en knikte daarna. ''Ze kunnen toch niet veel doen als ze je niet zagen met magie'' zei Aria rustig. Het was niet erg vond Aria. De politie is meestal irritant in haar ogen. Maar het ergste is dat mensen wel op hun vertrouwen. Gelukkig is het niet al te veel. Aria keek even glimlachend naar Riyomo. ''En heb je gewonnen'' vroeg Aria.

''Eerst waren we naar de gevangen is gebracht. Die mannen hadden zo'n greep waar je nooit en te nimmer uit kan. We zijn naar een cel gebracht en ik had de lamp in onze cel stukgemaakt zodat er iemand kwam. Er kwam dus iemand en ik tackelde hem. Ik zei dat ik zijn aders in een vlaag uit elkaar zou kunnen laten spatten en toen was hij bang. Ik heb hem geslagen en al dat gedoe en toen zijn we weggerend en gesluipt enzo. Om een lang verhaal kort te maken, ik was ontsnapt.'' legde ze uit in een adem.