Het rijk van de Vissen- Het Meertje

Geschrokken door een ratelend meisje opende Jason zijn ogen. Nog nooit had hij zo'n direct meisje gezien. Een lichte blos werd zichtbaar op zijn wangen. Snel ging hij rechtop zitten. Als hij kleding bij zich had, had hij deze nu aangedaan, maar het enige wat ie aanhad was zijn zwemshort. "ook aangenaam." grinnikte Jason "Ik ben Jason." zei hij terwijl hij zijn natte haar wat uit zijn gezicht veegde om haar aan te kijken.

''Hihi, het was niet mijn bedoeling je te laten blozen, maar het flapte eruit'' zei Saphira, terwijl ze vanbinnen grinnikte om zijn lichtroze babywangetjes(whahah sorry). ''Waarom ben je hier trouwens gekomen, om gewoon even te zwemmen?'' zei ze, terwijl ze naar zijn natte gezicht en haar keek.

Jason kon het niet laten om weer te gaan grinniken door Saphira, een echte flapuit, geloofde hij. "Inderdaad, het is heerlijk om even rustig te zwemmen in de schemering." glimlachte hij. Dat meende hij. "Zo kan Lou ook even alleen zijn." voegde hij eraan toe. Hij merkte dat Lou de laatste tijd ook gewoon eens op haar eentje er tusen uit wilde om op topsnelheid te vliegen zonder een last op haar rug.

Saphira voelde dat ze wel iets gemeen hadden, zij vond het ook heerlijk om even te zwemmen. Ze zei daarom: ''Ik hou ook van zwemmen, je kunt even lekker rusten en duiken en zwemmen, heerlijk.'' Daarna vervolgde ze: ''Zullen we anders samen nog even zwemmen? Wie het verst kan duiken ofzo?'' knipoogde ze naar Jason.

Gabriel kwam vanachter wat bomen tevoorschijn en keek naar de open plek. Het was best groot en er was een meertje! Hij had al zo lang niet meer gezwommen. Hij liep de open plek op en glimlachte even vrolijk naar de twee mensen die er al waren. Zijn draak Sonata kwam ook tevoorschijn en ging met Gabriel mee naar het meertje. Gabriel stopte bij de oever en deed zijn schoenen, sokken, zijn vest, stropdas en zijn overhemd uit. Hij borg de kleding op in Sonata's zadeltas, waarna hij haar zadel af deed. Daarna dook Gabriel in het water, onder het roepen van 'Aaaaaaah! Koud!'

-new

Linda keek naar de jongen die er ook in kwam. ''Hoi.'' zei ze vrolijk en een lichte twinkel was te zien in haar ogen. Zo snel als ze kon zwom ze naar de jongen toe en stopte voor hem. ''Hoe heet jij?'' vroeg ze glimlachend. Aan de onder kant plakte haar haren aan haar schouders en aan de bovenkant was het nog droog. Het zou niet lang duren voordat het nat werd.

Gabriel keek op naar het meisje wat ook in het meertje was. 'Hoi.' zei hij vrolijk. Hij bekeek haar even toen ze naar hem toe zwom. 'Ik heet Gabriel.' stelde hij zich voor en glimlachte opgewekt. 'En jij?' vroeg hij toen nieuwsgierig.
-
g2g, byebyeee <3

''Linda.''. Ze sloeg haar armen om hem heen en drukte haar lichaam tegen het zijne, het was niet om hem te verleiden, het was voor iets heel anders. Ze liet zich naar achteren vallen zodat hij ook in het water terecht kwam, nogsteeds hield ze hem goed vast. Onder water zag je haar nog lachen.

Jason haalde haar schouders op, het maakte hem niet zoveel uit. "Wat jij wilt, maar ik ga je niet laten winnen hoor." zei hij plagend. Ondertussen waren er nog 2 mensen gearriveerd bij het meer. Eentje was met magie of met de gave, dat was duidelijk aan de draak te zien. Zonder er verder nog aandacht aan te besteden draaide hij zich weer om naar Linda terwijl hij langzaam op stond.

Gabriel bloosde toen Linda haar armen om hem heen sloeg en viel samen met haar in het water. Hij lachte onder water en keek toen naar de kleurige vissen. Hij wenkte Linda en zwom toen met de vissen mee. Omdat Gabriel uit het rijk van de Vissen kwam, kon hij zijn adem ontzettend lang in houden. Hij keek naar de vissen en het prachtige koraal onder water.

Net toen Gabriel wees zwom ze naar boven om naar lucht te happen, haar keel kon niet lang dicht blijven. Verward keek ze naar het water toen hij niet naar boven kwam, kon hij zo lang onder water blijven. Snel hapte ze naar adem en dook opnieuw onder. Ze zag hem naar het kleurige koraal kijken en er verscheen een vrolijke glimlach op haar gezicht, wat waren deze dingen toch zo mooi.

Gabriel keek om naar Linda en glimlachte. Hij zwom toen weer naar boven en veegde het natte haar uit zijn gezicht. 'Sorry, ik vergat dat anderen niet zo lang onder water kunnen blijven.' Hij lachte zacht en keek naar Linda. Ze was eigenlijk best mooi met haar rode haar en haar groene ogen. Ook haar lichaam nam zijn adem weg.

Hahah, ik denk dat Linda niet snapt dat hij verlieft op haar is, en zij zal het ook niet snel zijn, ze is best vaag.
--

Linda glimlachte terug. ''Maakt niet uit hoor. Eh, hoe heet je?'' vroeg ze , ze wist niet zeker of ze het eerder al had gevraagd en anders was ze het vergeten, ze vergat dingen die ze deed snel. Netzoals ze zou nu praten over het twaalfde rijk en na een tijd wist ze niet meer zeker of hij bij het twaalfde of het dertiende rijk zou komen.

Gabriel is nog niet verliefd hoor (nog niet xD) Hij vind haar gewoon mooi xD
-
Gabriel was even verbaasd toen ze het weer vroeg, maar besloot om vriendelijk te blijven. 'Gabriel... weet je nog?' Hij glimlachte even en zwom even een rondje. Hij vroeg zich af uit welk Rijk ze kwam. Waarschijnlijk niet het Dertiende, want die mensen waren niet zo aardig als Linda. Hij had zijn litteken te danken aan die Dertiende Rijkers. Zijn vinger ging even over het litteken dat op zijn zij zat, dat in de vorm van een snee was.

Hahah, oke, dan is het goed.;D
--

''Oh, oke. Sorry maar ik vergeet dingen behoorlijk snel. Mag ik je dan Brie-Chan noemen?'' vroeg ze met de grootste glimlach die ze had, ze hoopte dat het mocht. Bijnamen verzinnen was altijd leuk, alleen had ze niet altijd de inspiratie om ze te verzinnen. Maar als er iets op kwam dan zei ze het. Als er wat leukers verzon kon ze het altijd nog veranderen.

Gabriel keek haar met een schuin hoofd aan en glimlachte. 'Tuurlijk.' zei hij vrolijk en zwom naar de oever, waar hij op klom. Hij ging zitten en liet zijn benen in het water hangen. Het litteken was nu zichtbaar. Een lange witte grillige lijn dat van onder zijn linkerborst naar beneden liep tot zijn linkerheup. Hij wist nog hoeveel het had gebloed en hoeveel pijn het had gedaan. Gelukkig wisten ze hem nog te redden.

Geschrokken ging haar mondje open toen ze het litteken zag, hoe was dat er nou gekomen. Zo snel als ze kon zwom ze ook naar de kant en trok zich moeizaam op. ''Hoe komt dat litteken?'' vroeg ze nogsteeds een beetje in shock, zoiets had ze nou niet van deze jongen verwacht.

Gabriel keek naar het litteken, zijn ogen iets droeviger. 'Ben verraden door een vriend. Het bleek dat hij van het Dertiende Rijk kwam, en hij viel me aan toen ik het niet verwachtte.' zei hij en keek weer naar Linda. Hij wist dat hij haar niet moest vertrouwen, maar toch deed hij het. Ze straalde iets eerlijks uit, wat hem haar deed vertrouwen.

''Ik haat mensen die liegen.'' zei ze ietwat boos. Ze kon zich er zo over opwinden als iemand loog, bijna nooit werd ze boos alleen als iemand loog of bedroog. Of oneerlijk was. ''Maar, misschien kunnen dertiende rijkers ook wel aardig zijn.'' zei ze wijs, iets wat ze bijna nooit was. ''Het zijn ook maar mensen die hun missie moeten doen.'' zei ze en haalde haar schouders met een wegwerpend gebaar op.

'Tot nu toe vind ik het maar moord-machines. Elke 13e Rijker, echt elke, heeft me tot nu toe aan gevallen.' zei Gabriel en keek naar zijn spiegelbeeld in het water. Daarna liet hij zich achterover op het gras vallen en keek naar de blauwe lucht boven hem. 'Ach, het is zoals je zegt. Het zijn ook maar mensen..'

''Tja, er zal heus wel minstens een goede tussen zitten. Probeerde ze nog.'' ze vond dat elk mens een kan moest krijgen, hoe slecht ze ook waren geweest. Haar blik was gevestigd op het water wat zachtjes bewoog door de wind. Kleine rimpeltjes waren in het water te zien.

Gabriel keek naar de lucht en zuchte diep. Zijn blonde haar plakte aan zijn gezicht maar begon al langzaam te drogen. 'Uit welk Rijk kom je? Ik kom uit het rijk van de Vissen.' zei hij en keek naar Linda met zijn grasgroene ogen, die lichtjes glitterden door het licht van de zon.

''Het rijk van de boogschutter.'' haar stem klonk rustgevend en kalm. Langzaam opende en sloten haar ogen en vielen er kleine druppeltjes van haar wimper. De zon scheen in haar ogen waardoor ze tot spleetjes waren geknepen. Haar oranje haren begonnen al te drogen d de hoogstaande zon.

Gabriel knikte en haalde een gouden amulet uit zijn zak, waar hij even naar staarde. Het was een gewoonte van hem om elke dag naar het amulet te kijken. Hij opende het amulet, en het was geen amulet maar eigenlijk een klokje, die ook een melodietje speelde. Het melodietje heette Lacie en klonk als een melodie uit een speeldoosje. Zijn peetouder vertelde hem dat het liedje zo heette, en dat het klokje van zijn moeder was geweest.

Saphira rende naar het water, en sprong met een elegante sprong in het water. Het voelde weer lekker verfrissend aan. Ze zwom en dook als een dolfijn (xD) en ze was al snel 20 meter verder. Ze wist niet waar Jason was, dus ze zwom door, zonder om te kijken. Ze genoot van het water en het idee dat ze samen met Jason zwom.