Het rijk van de Vissen- Het Meertje

''Wat een mooi ding.'' zei ze met haar mond wagenwijd open. Bewonderend bestudeerde ze het klokje waar een melodie uit kwam. ''Van wie heb je dat?'' vroeg ze met een hoog nieuwsgierig stemmetje, zo praatte ze altijd als ze onder de indruk was van iets wat iemand had.

'Hij was van mijn moeder geweest. Mijn peetouder heeft me deze gegeven en zei dat dit van haar was.' zei Gabriel en staarde nog steeds naar het klokje. Hij kon zich zijn moeder niet herrineren. Ze was verdwenen na zijn geboorte, dus hij had haar nooit gezien. Ook zijn vader verdween na zijn geboorte. Een peetouder had Gabriel opgevangen en had hem opgevoed.

''Oh, en waar is je moeder nu?'' vroeg ze voorzichtig. Ze wist niet of het goed was om dit te vragen maar ze was er nieuwsgierig naar, als hij het niet wilde zeggen vroeg ze heus niet verder. Haar hand schoof naar zijn rug en streelde hem daar geruststellend. Ze wilde niet dat hij ging huilen.

Gabriel sloeg zijn ogen neer en trok zijn benen op. Hij sloeg zijn armen om ze heen en legde zijn kin op zijn knieën. 'Ik heb haar nooit gekend. Ze verdween na mijn geboorte.' zei hij zacht en klapte het klokje dicht. Het melodietje hield op en alleen het tikken van het klokje was nog hoorbaar.

Even wist ze niks meer te zeggen, wat moest ze zeggen. Toen sloeg ze haar armen om hem heen en drukte zich dicht tegen hem aan, om hem gerust te stellen. Haar hele lichaam drukte tegen het zijne, zo dat ze zijn lichaamswarmte voelde. ''Jij bent mijn vriend.'' mompelde ze.

Gabriel werd ineens geknuffelt door Linda en verteld dat hij haar vriend was. Hij glimlachte en voelde zich helemaal warm worden. Nog nooit had iemand dit tegen hem gezegt. Gabriel had maar weinig vrienden, maar de meesten waren gesneuveld door de 13e Rijkers, daardoor wou hij eigenlijk ook geen vrienden. Dan werd hij te bang dat hij ze zou verliezen. 'Dankje, jij bent ook mijn vriendin.' zei hij.

Melody zag voor zich een mooi meer. Ze liep naar de waterkant en voelde met haar voeten of het warm was. Het was een beetje fris. Ze zag ook een jongen en een meisje. Wie zouden dat zijn, vroeg ze zich af. Ze liep naar hen toe. Ze bleef op een afstandje staan, ze wist niet goed of ze hoi moest zeggen of niet. Ze ging zitten en zuchte. Opa zei altijd 'wat je niet laten kunt moet je doen', dacht ze, rara opa. Ze moest altijd als ze nieuwe mensen zag hoi zeggen maar durfde niet altijd. Ze plukte een grassprietje en speelde een van haar mooiste liedjes. Ze werdt altijd rustig als ze speelde. Ze ging verder met spelen zonder ook maar om zich heen te kijken. Ze keek alleen naar het water.

''Mijn beste vriend.'' vervolgde ze. Eigenlijk had ze nooit zoiets voor een jongen gevoeld, best raar. Meestal waren jongens gewoon vrienden maar hij had iets speciaals. Iets mystieus en iets liefs. Niet zo onbeleefd als die andere jongens. Een tijd bleef ze met haar armen om hem heen zitten.

Melody hield op met spelen. Ze was gestopt omdat het meisje wat gezegt had. Zal ik er naar toe durfen gaan, of niet?, ze wist niet wat ze moest doen. Ze zuchtte diep en luid. De jongen en het meisje leken zulke goede vrienden. Jammer dat ik geen vrienden heb, ze zuchtte weer diep en luid. Ze stond op en sjokte langzaam achter hun langs.

Arian zat op een rots in het water en speelde viool. De katten liepen heen en weer langs de rand van het meer en aleen Zwarte Kater en Dansende Maan had Arian niet afgeschud. Hij droeg aleen een zwembroek waardoor je het lelijke lidteken rond zijn enkel goed kon zien. Evenals de tatoo op zijn schouderblad.

Chris liep al fluitend richting het meertje. Hij hoopte dat er meer muziek was. Al snel hoorde hij viool muziek. Hij zag een meisje lopen en nog een meisje en een jongen aan de rand van het meer zitten. Hij liep iets door en ging in de buurt van de jongen en het meisje zitten. Hij floot nog steeds een vrolijk deuntje.

New

Levi en Lauren vlogen over een meer. "Kom, Lauren," zei Levi meteen. "We gaan zwemmen." "Dat is een goed plan," zei Lauren en hij dook naar beneden. Vlak voordat de draak in het water zou verdwijnen, sprong Levi eraf, met al zijn bagage, en draaf over het water naar de kant. Daar klede hij zich uit en trok zijn zwembroek over zijn onderbroek. Hij keek naar Lauren. De draak leek nu net een zeemonster, zijn kop kwam steeds uit het water en dan dook hij er weer in. Je zag overal delen Lauren boven het water uit steken. Levi sprong ook het water in en zwom naar zijn draak.

Derryl vloog over het rijk van de schorpioen en zag een meertje liggen waar een abnormaal lange draak in lag. Abigail liet haar askleurige huid ontvlammen en vloog naar beneden. Ze landde en Derryl sprong van haar rug. Ze doofde haar vlammen weer en Derryl zag nu ook de eigenaar van de draak staan.

Andrew klom op de rug van Lauren. Het was net een wilde achtbaan rit. Omhoog, omlaag, omhoog, omlaag. Hij keek om zich heen, toen Lauren even gestopt was, en zag een jongen aan de rand van het meer staan. Hij sprong van Lauren en liep over het water naar hem toe. "Hoi," zei hij opgewekt. Hij had gewoon zin om aardig te zijn.

Derryl stak zijn hand op naar de jongen en viste een appel uit zijn tas. Hij begon hem te schillen met zijn mes, nadat hij erg goed had gecontroleerd of het vrij was van sporen van gif. Abigail liep langzaam naar het water toe en snuffelde eraan. Ze stak een klauw erin en sprong verschrikt achteruit.

Levi keek naar de draak. "Waarom doet die dat?" vroeg hij aan de jongen. "Ik ben trouwens Levi. En jij bent." De jongen was overduidelijk geen Dertiener, dat zag je gewoon. En dan had hij waarschijnlijk al iets gedaan toen hij Lauren zag en daarna bevestiging kreeg door het over het water lopen.

"Ze is een vuurdraak, water is voor haar iets wat in een drinkbak zit, niet in een gat in de grond. Ze vraagt zich af wat het is." -Het is water, stommerd.- Dacht hij even naar Abigail. De draak liep nu langzaam achteruit, met nogsteeds een verdenkende blik op het meer. Derryl grinnikte. "Ik ben Derryl." Zei hij tegen de jongen.

Levi moest lachen. "Oké, aangenaam Derryl," zei hij. "Ga je mee zwemmen? Of houd je daar niet van, net als die draak van je?" Hij lachte. Laurens kop kwam nu uit het water achter hem. Hij had zijn bek vol water, wat hij nu over Levi en Derryl heen spoot. Daarna verdween de draak lachend weer onderwater. "Dat is Lauren," zei Levi lachend, terwijl hij het water uit Derryls kleren haalde. "Hij houdt wel van een lolletje."

Derryl keek naar het water. "Nee, ik heb ook de voorkeur aan vaste grond onder mijn voeten." De jongen hoefde niet te weten dat hij ontzettend slecht kon zwemmen. Hij at een partje van zijn appel. "Wil jij ook wat?" Vroeg hij aan de jongen.

"Ja lekker," zei Levi en hij stopte het stuk in zijn mond. Daarna dook hij weer in het water, op zoek naar Lauren. Hij schoot door het water, maar dat is ook wel makkelijk als je het beheerst. Toen hij Lauren eindelijk vond, maakte hij golven die de draak een beetje deden slingeren. Maar veel haalde het niet uit. Daar na begon hij kleine bolletjes tegen zijn draak aan te gooien. Lauren maakte op zijn beurt met zijn hele lijf golven, om Levi van zich af te spoelen. Alleen kon hij het niet opnemen tegen een watermeester. Hij was ook geen waterdraak.

Derryl keek naar de twee mensen in het water en begon vuurballen naar Abigail te sturen, die ze dankbaar verorberde. Ze at vuur en dronk bijna nooit, vandaar dat ze het meer zo gek had gevonden. Ze hapte naar de vuurballen, waarvan er steeds meer op haar afvlogen.

Het zijn een mens en een draak

Levi keek naar de jongen en zijn draak op de kant. Samen met Lauren zwo hij terug. "Hoi, ik ben Lauren," zei de draak. Hij stak één van zijn snorslierten* uit om de jongen een hand te geven. "Verbaas je alsjeblieft niet over mijn lange lijf, ik ben twintig meter." Net als Levi had hij er af en toe een hekel aan om zo lang te zijn, maar het had voordelen.

*Hoe heten die dingen die een Chinese draak aan zijn bovenlip heeft?

Levi schreef:

Het zijn een mens en een draak

Levi keek naar de jongen en zijn draak op de kant. Samen met Lauren zwo hij terug. "Hoi, ik ben Lauren," zei de draak. Hij stak één van zijn snorslierten* uit om de jongen een hand te geven. "Verbaas je alsjeblieft niet over mijn lange lijf, ik ben twintig meter." Net als Levi had hij er af en toe een hekel aan om zo lang te zijn, maar het had voordelen.

*Hoe heten die dingen die een Chinese draak aan zijn bovenlip heeft?

snorharen...

Snorsprieten?

Derryl pakte de snorspriet van de draak vast en schudde hem. Abigail liep ook zo trots mogelijk, ookal was ze bang voor het water, naar de draak toe en boog licht haar hoofd. "Ik ben Abigail." Zei ze met een stem die klonk als zo'n vrouwelijke commentator bij een documantaire, rustig, bedeesd, en mooi klinkend. In drakentaal natuurlijk.

"Ook jij aangenaam," zei Lauren. Hij kroop het water uit en rolde zich drie keer rond de anderen. Ze zorgde er natuurlijk wel voor, dat haar hoofd aan de binnenkant uitkwam. Levi ging zitten en leunde tegen de zachte huid van Lauren. De draak legde een snorspriet op zijn hoofd en begon een heel gesprek over een vis. Ze hadden geen lange afstandsband, maar als Lauren tegen Levi wilde praten, zonder dat iemand anders dat hoorde, praatten ze via de snorsprieten.