Het rijk van de Vissen- Het Meertje

De mist werd sterker. "Damn." Mompelde Derryl. Hij lette niet op de waterbal die aan kwam vliegen en hij belandde midden in zijn maag. Hij hapte naar adem en mompelde "Fijn." Nu had hij en een natte bloes, en een blauwe plek op zijn sixpack. Hij gromde en stuurde een vuurstoot af op de plek waar de waterbal vandaan was gekomen.

Levi was niet dom en dook natuurlijk meteen weg, nadat hij de bal gestuurd had. Hij hief de mist op. "Bedankt," zei hij. "Nu weet ik wat ik met mist kan." Hij stuurde het water uit de bloes van Derryl. "Doe je bloes uit," zei hij en zijn handen gloeiden oranje op terwijl hij op Derryl af liep.

Derryl knoopte zijn blouse open en gooide het in zijn tas, bovenop de zwembroek. Zijn blouse zou hij later nog wel aandoen, in tegenstelling tot de zwembroek. Hij stond klaar om Levi te laten helen. Het hoefde niet zo nodig voor hem, maar het zou een goede oefening zijn voor Levi's krachten.

Levi legde zijn hand op de blauwe plek. Zijn handen lichtten even oranje op en de plek verdween na twee seconden. Lauren knikte goedkeurend. "Zo, dat is dat," zei Levi. "Sorry nog van die bal, maar het was even nodig. Kon jij mij eigenlijk zien? Ik zag ja namelijk de hele tijd." Hij keek Derryl vragend aan.

"Het leek net alsof ik middenin een wolk zat, ik kon maar 1 à 2 meter van me af kijken, dus het werkt vrij goed."Zei Derryl met een glimlach. "Misschien kan ik ook wel een soort van rookgordijn maken, maar dan moet ik wel iets hebben dat ik kan verbranden om de kooldeeltjes te maken."

"Ik zou zeggen, steek het gras hier in de fik," zei Levi. "Dan gooi ik er water over heen en heb jij je rook. Alleen kan je dat niet sturen. Er zit niks van vuur in." Maar toch haalde hij een grote golf water uit het meer en maakte het gras nat. Hoe natter, hoe beter het zou roken.

"Nee, he?" Zei Derryl. Maar toch leek het hem wel gaaf om Levi eens een keer te verblinden. Hij liet al het gras langzaam in brand vliegen, en de rookwolk die er uit voortkwam was dik en zwart. Hij had er geen rekening mee gehouden dat hij natuurlijk ook niets zou kunnen zien door de rook en begon maar in de wilde weg auraballen rond te sturen.

Levi had tijdens het opstijgen van het gordijn een beschermende laag water over zijn lichaam getrokken. Hij lag plat op de grond en zag de auraballen in het wilde weg over hem heen schieten. Hij stond op. "Stop maa," riep hij naar de andere kant. "dit werkt niet." Hij maakte een golf in het meer die over het vuur heen spoelde en alles doofde. De stoom die eruit voortkwam stuurde hij rond zijn handen, die meteen oranje oplichten. Op handen en voeten kroop hij over de zwart verbrande plek en liet overal het gras terug groeien.

"Nee, daar kwam ik ook achter, jij kan natuurlijk de mist zo manipuleren dat je er doorheen kan zien, maar ik kan niets met die rook." Hij liet de overgebleven vuurvlammetjes ook doven en hij roepte de in de wilde weg rondvliegende auraballen stoppen en verdwijnen.

De zwarte plek stond nu weer vol met gras. "Ik heb geleerd dat ik mijn energie ook aan groeiende planten kan geven," legde hij aan Derryl uit. "Maar nu moet ik even wat eten. Toen hij zich omdraaide om naar zijn spullen te lopen, zag hij Lauren staan. Het was ook nauwelijks mogelijk om de draak niet te zien, maar nu zag hij de kop recht voor zich. De draak hief zijn snorspriet op en zette die op Levi's hoofd. Meteeen was die niet moe meer en hij draaide zich om naar Derryl. "Nu hoef ik geen boterham meer," zei hij. Lauren gleed achterhem het water in. "Zeg, wil je wel gewoon op Laurens rug door het water gaan?" vroeg hij.

"Je wilt echt heel graag dat ik ga zwemmen hè?" Zei Derryl met een grijns. Hij trok zijn zwembroek maar aan en sprong in het water. Hij wist zijn hoofd eervol boven water te houden, maar een zwemleraar zou zijn tenen krommen bij de onregelmatige bewegingen die hij maakte om boven te blijven.

"Eigenlijk wel ja," zei Levi eerlijk. "Maar gewoon opmdat ik vind dat je in het water meer plezier kan beleve." Lauren zwom naar Derryl en nam hem op zijn rug. Nu zat de jongen tussen de horens op zijn hoofd. Levi liep naar hen toe, over het water. Hij maakte een bubbel rond zijn eigen hoofd en rond het hoofd van Derryl. Tegelijk met Lauren dook hij onder, op weg naar de bodem.

"Holy..." Mompelde Derryl toen hij onderwater ging. Hij schrok zich rot, eerst opeens opgetild worden door een draak en vervolgens ingesloten worden door iets waar hij niet zo bijster veel van hield, water. Hij keek om zich heen en besefte hoe mooi het onder het water was.

"En hoe vind je het?" vroeg Levi aan Derryl toen hij en Lauren even stilhielden. "Je kan gewoon praten hoor. Je hoofd zit in een luchtbel." Hij keek hem lachend aan. Hij maakte even een paar koprollen. Hij keek even naar Lauren. Elke keer als de draak het water in ging, leek hij op het monster van Loch Ness. Zo'n lange slang waarvan steeds een boog uit het water komt.

"Eerlijk?" Vroeg Derryl. "Doodeng. Maar ook wel mooi. Al die vissen en planten enzo." Hij had niet zoveel verstand van de onderwaterwereld, maar hij vond het er prachtig uitzien. Hij was wel de hele tijd bang dat de luchtbal die om zijn hoofd zat uit elkaar zou spatten. Hopelijk zou Levi ervoor zorgen dat dat niet gebeurde.

Levi ging naast Derryl op de kop van Lauren zitten. "Zet dat enge maar van je af," zei Levi. "Er kan je niks gebeuren. Maar dan moet je je nu wel stevig vast houden." Hij moest lachen en greep één van de horens van Lauren stevig beet. De draak begon te zwemmen, eerst rustig, maar daarna sneller en sneller. Hij ging het water in en daarna weer uit. En dat allemaal op topsnelheid.

Derryl greep de hoorn van de draak vast, zijn knokkels zagen wit van het vastklampen. Als dit zonder het water was geweest, zou hij het nog leuk gevonden hebben ook. Maar in het water stond op zijn gezicht een uitdrukking van pure doodsangst. Ookal wist hij dat hem niets kon gebeuren, hij was alsnog bang.

Lauren stopte. Hij merkte dat Derryl het niks vond. Rustig zwom hij terug naar de oppervlakte. Daar pakte hij met een snorspriet Derryl vast en tilde hem op de kant. Levi liep er achteraan. De draak liep ook het land op. "Jammer, dat je dat niet leuk vond," zei Levi. "Maar ik snap nu wel waarom je zo bleek bent." Zelf was hij best bruin, maar hij lag ook bijna altijd in zijn zwembroek in het water.

Derryl grinnikte en zei:"Nou, ik begon net gewend te raken aan de doodsangst." Hij liep naar Abigail en voerde haar wat vuurballetjes. "Nu gaan we iets doen dat niets met water te maken heeft. "Kan die zwemmende draak van jou ook vliegen?" Vroeg hij aan Levi.

"Met gemak," zei hij en tegelijkertijd steeg Lauren op. "Hij is gewoon een Chinese draak die graag zwemt. Hoezo?" Hij keek naar Abigail. Hij had al gezien dat zij kon vliegen. Maar nu wilde hij weten waar Derryl op doelde.

"We gaan racen. Naar die boom daar." Hij wees op een grote boom ergens ver weg. "En dan weer terug." Abigail kon pijlsnel vliegen dus dit zou hij misschien wel winnen. Hij gooide zijn tassen van Abby's rug en steeg op. "Goed?"

"Is goed," zei Levi. Hij liep rustig naar Lauren. "Vind jij dat ook goed?" vroeg hij aan de draak. Die knikte. Levi klom op zijn rug. "Een vraag," zei hij. "We doen toch wel dat de neus telt?" Hij keek naar de boom. Dat was vijftig meter. En Lauren was twintig meter. Dat zou wel uitmaken. Nu stegen zij ook op.

"Nou, vooruit dan maar, maar hij moet wel met zijn neus achter de startlijn beginnen, anders ben je al halverwege." Derryl sprong op Abigail, die meteen ontvlamde in een heet vuur. Zo was ze ontzettend snel, zeker omdat Derryl haar in deze vorm nog sneller kon laten gaan met zijn magie.

"Is goed," zei Levi. "Maar mag Lauren ook eerst even opladen? Dat doet jouw draak zo te zien ook." Laurens snorsprieten begonnen al oranje te gloeien. "Het duurt wel even," zei Levi. "Maar voor een eerlijke race laten we hem half opladen." Hij wist dat als Lauren oranje was, en hij de energie niet aan iemand kon geven, hij het uit zich moest razen en supersnel kon vliegen.

"Isgoed." Zei Derryl "Zeg maar wanneer je er klaar voor bent." Hij begon de vlammen van Abby te stroomlijnen, zodat ze zo min mogelijk luchtweerstand zou hebben. Hij streek met zijn hand over haar nek en kalmeerde haar, ze moest zoveel mogelijk energie bewaren om straks te kunnen knallen.