Het rijk van de Vissen- Het Meertje

Levi stuurde zijn armen opzij om de twee bollen te stoppen. De ander ving hij op met een muur van water die oprees uit het water dat nog steeds voor hem zweefde. Daarna pakte hij met zijn armen de benen van Derryl vast en trok hem onderuit. Wel ving hij hem op door er nog wat water onder te leggen. "Ik vind het wel goed zo," zei Levi. "Maar toch gaan we nog even door. Er heeft nog niemand gewonnen."

Derryl voelde dat hij onderuit getrokken werd, maar deze keer kon hij optijd bukken en de waterslierten laten verdampen. Derryl glimlachte en stuurde een straal van vuur op Levi af, het werkte als een soort zweep. Hij liet hem vanaf de zijkant op hem afsuizen.

Levi dook weg, maar weer werd zijn zwembroek verschroeid. Ach ja, dacht hij. Ik had toch een nieuwe nodig. Daarna keek hij naar het meer achterzich. Hij legde één van zijn armen erin. Het water trok over zijn borst en de twee armen vormden één geheel. De kant die niet in het water lag, begon als een razende waterballen op Derryl af te vuren. En steeds werd het verdwenen water aangevuld.

Derryl ontweek de eerste paar waterballen, maar naar een tijdje werd hij moe en steeds vaker geraakt. Toen hij doorweekt was en onder de blauwe plekken zat glimlachte hij en zei:"Oke, jij hebt gewonnen, maar de volgende keer vechten we op een droge, warme plek."

"Als er maar een meer is," zei Levi lachend en hij gaf Derryl een vriendschappelijke klap op zijn rug met een van zijn armen. Misschien was het een beetje te hard, maar hij bedoelde het goed. Daarna keek hij naar zijn buik, waar nu alleen nog een lichte rode plek te zien was van het vuur. Zijn zwembroek trok hij uit. Hij had toch nog een onderbroek aan. En aan de zwembroek had hij niks meer.

Derryl glimlachte en bedacht dat hij Levi zijn zwembroek wel zou kunnen geven. Hij liep naar Abigail en gooide bijna alles uit zijn tas totdat hij, helemaal onderop, een zwarte zwembroek vond. Hij gooide hem naar Levi. "Hier, ik gebruik hem toch nooit."

"Dat is erg vriendelijk van je," zei Levi. "Maar dat hoeft echt niet. Ik neem zoiets niet aan van anderen, dan zwem ik nog liever naakt." Hij moest lachen. Hij wilde aan de ene kant gewoon graag zelf een zwembroek kopen, want hij had een hekel aan zwart. En als hij zo gesteld was op dat ding, dan was hij het gevecht niet aangegaan met een vuurmeester. Hij gooide de zwembroek terug naar Derryl.

Derryl knikte en gooide hem terug in zijn tas. Over een paar dagen zou de zwembroek weer helemaal onderop liggen. Hij pakte twee van zijn favoriete broodjes met ham en roosterde ze. "Wil jij er ook een? Of ben je vegetarisch?" Vroeg Derryl. Hij zou het niet raar vinden als deze jongen echt vegetarisch was. Ze leken wel elkaars tegenpolen, en hij hield zelf ontzettend veel van vlees.

"Licht eraan," zei Levi. "Ik eet alleen geen vlees als ik de vorm van het ider er nog in zie, maar voor de rest vind ik het heerlijk." Hij keek naar de broodjes. "Alleen ik trek eerst even een broek aan."Hij stuurde al het water uit zijn onderbroek en trok er daarna een blauwe spijkerbroek over heen. Hij liep terug naar Derryl.

Derryl gooide Levi het geroosterde hambroodje toe en nam een hap van zijn eigen broodje. Hij genoot van de smaak van de warme ham en het knapperige brood. Hij kon compleet opgaan in zijn eten, en dat deed hij nu. Hij zag niets meer om hem heen behalve zijn hambroodje.

Levi nam een hap van het eten. Hij deed rustig aan en tussen elke hap door nam hij een slok uit de bal water die voor hem hing. Toen hij klaar was met eten, ging hij liggen om wat bruiner te worden. Hij genoot van het zonnetje en doezelde een paar keer bijna weg, maar als hij dat deed, verloor hij de controle over het water en viel dat met een plens in zijn gezicht.

Derryl nam net de laatste hap van zijn broodje toen het water in het gezicht van Levi viel. Hij keek op en grinnikte. Hij liet het snel verdampen, zonder Levi pijn te doen. Dit bracht hem op een idee. "Ooit eraan gedacht waterdamp proberen te sturen?" Hij wist niet wat voor een nut het had maar het leek hem wel gaaf om dat samen te doen.

Levi schrok op. "Nee," zei hij. "Ik zie waterdamp als lucht. Maar het wordt water zit er in, dus het moet te doen zijn. Ik ben alleen nog niet zo goed." Hij sprong op en keek naar Derryl. Waterdamp, dat zou veel kunnen behelpen.
Lauren lag bij de spullen van Levi alles te volgen wat de twee jongens zeiden. Hij beschouwde het als zijn taak om op de spullen te letten.

"Ik heb altijd geleerd dat het hetzelfde is maar dan in een andere vorm, dus laten we het gewoon proberen. Ik warm het water op en jij probeert de damp in controle te houden, okee?" Zei Derryl. Hij haalde diep adem en begon een gedeelte aan de rand van het meer sterk te verwarmen met zijn krachten.

Levi keek naar de stoom die er vanaf kwam. Hij probeerde enkele van de waterbewegingen die hij in de laatste jaren geleerd had. Er gebeurde niets. "Wat doe ik fout?" vroeg Levi. "Het water rimpelt wel, maar ik zie geen enkele verandering in de stoom." Hij probeerde het nog een keer. Het enige wat er gebeurde was, dat er een beetje water uit de stoom kwam.

"Heb je ooit luchtmagiers aan het werk gezien?" Vroeg Derryl. "Misschien moet je die bewegingen proberen, het heeft ten slotte de toestand van lucht, ookal is het water." Hij glimlachte en verwarmde het water nog sterker, en alleen het bovenste laagje, zodat er nog meer stoom ontstond.

"Ik zal het proberen," zei Levi. Hij wist dat luchtmeester heel snel en lenig te werk gingen in hun bewegingen. Hij probeerde dat en hij vormde de wolk tot een mooie kolom. "Het lukt," riep hij uit van blijdschap. Hij vormde verschillende vormen uit de stoom. "Alleen ik snap het nut er niet van," zei hij. "Ik bedoel, ik kan er niemand pijn mee doen in een gevecht ofzo."

Derryl grinnikte en zei:"Nee ik ook niet, maar het ziet er wel gaaf uit toch?" Hij hield op met het verwarmen van het water en hield nu alleen nog de damp op een constante temperatuur van 101 graden, zodat het niet weer in water zou veranderen. "Wat doen luchtmeesters allemaal met hun magie?" Zei Derryl kalm. Hij had nog nooit met iemand met luchtkrachten gevochten, of zoiemand ontmoet.

"Ze laten het waaien en stormen," zei Levi. "Tenminste, daar is de lucht voor, niet. Ik snap alleen niet hoe ik dit zou kunnen laten waaien en stormen. Misschien moet ik gaan oefenen op het water uit stoom halen, dat is handig als mijn water verdampt door een luchtmeester." Hij haalde het water uit de stoom. Het was niet veel, maar uiteindelijk waren er alleen lucht en water over.

"Of door een vuurmeester." Zei Derryl met een brede grijns. Hij liet het net gemaakte water van Levi weer verdampen tot een waterdamp. Hij maakte nog meer waterdamp. "Als je de druppels iets groter maakt, kun je er misschien je tegenstander mee verblinden." Opperde hij.

"Dat bedoelde ik," zei Levi lachend. "En wat bedoel je met verblinden door grotere druppels?" Het enige nut dat hij nu nog in de waterdamp zag was het trughalen van het water. Hij deed dit weer en stuurde het in zijn waterfles, die standaard aan zijn broek hing. Af en toe leken de flessen bodemloos, maar Levi had een manier gevonden om water samen te persen.

"Als je de waterdruppels iets groter maakt kan je het laten lijken op een dichte mist, en daar is niet zo makkelijk doorheen te kijken. Kan handig zijn in een gevecht." Zei Derryl. Misschien kon hij zonder een vuurmeester om het water te laten verdampen zelf al de druppels laten zweven, hij wist het niet.

"Oké," zei Levi. Hij zette zich schrap, bewoog zijn armen omhoog en er ontstond een mistbank boven het meer. "Probeer jij het nu eens te door breken. Ik wil eens weten wat ik er nu mee kan. Alleen ik doe eerst mijn broek uit, voordat daar hetzelfde mee gebeurd als met mijn zwembroek." Hij lachte en trok zijn broek uit. Hij liet het op een golf naar zijn spullen te drijven. Gelukkig had hij nog een onderbroek aan. Daarna stuurde hij de mist rond Derryl. Hij zorgde er voor dat hij hem kon zien, maar Derryl hem niet.

Derryl maakte een hitte rond hem heen, waardoor hij weer een beetje kon zien, maar niet meer dan een meter of twee van zich af. Hij begon stoten van vuur door de mist heen te sturen, opzoek naar Levi. De mist was op de plek van een vuurstoot even weg, waardoor hij tot buiten de mistbank kon zien, maar de mist vulde de lege plek snel weer in. Hij merkte wel dat hierdoor de mist steeds dunner werd, niet snel, maar toch een beetje.

Levi stuurde nu snel dwars door de mist een bal, recht af op Derryl. Er was grote kans dat hij hem te laat aan zag komen. Hij merkte wel dat het steeds makkelijker werd om te sturen, wat betekende dat er minder was. Snel haalde hij met één arm weer wat mist uit het meer en vulde de mistbank aan.