Algemeen topic: Het rijk van de schorpioen: Itako

"Hier had iemand net voorgesteld om een dorp te veroveren en de mensen te gebruiken als schild," zei Andrew. "Maar ik vind dat niet kunnen. We moeten gewoon een dorp veroveren, om de Twaalvers naar ons toe te trekken. Als er dan gevechten losbreken, zullen er vele sneuvelen." Andrew had zijn strategische brein aan het denken gezet. Bij een gevecht leed je altijd verliezen, aan beide kanten. Dat hoorde er nu eenmaal bij.

Alyssa knikte "We moeten de inwoners er zo veel mogelijk buiten houden, het enige waar we echt op uit zijn is de mensen met magie uit hun tent lokken zodat we weten waar we tegen strijden en zoveel mogelijk slachtoffers veroorzaken." ze keek naar Ralan en daarna naar het meisje dat er bij was komen staan, ze had net zo iets aan haar oog als Kengi had, ze was benieuwd of hij ook nog zou komen. Dan kon ze hem aan Andrew voorstellen.

Ralan zuchtte en tikte met een nagel op de tafel. Zijn plannen waren ook nooit eens goed. Er waren meer als genoeg mensen, en in een oorlog kwamen altijd mensen om. Maar waarom mochten dat nou weer alleen maar mensen met magie zijn. Het zou misschien slimmer zijn om het geloof eerst te vertellen en de mensen een keuze te geven. Wie voor de schepper gaat, mag weg. Wie er niet voor kiest wordt gebruikt als schild.

Cloud liep met een glimalch naar binnen en liep naar alexis "Sorty dat ik laat ben, maar ik moest Sabel even overtuigen dat ze maar hetbeste niet mee kon doen, aangezien ze nu bij geen een van de kanten hoort." hij zuchtte"Ze vind het flauw, en zeurde dat wij de tweeling best kunnen leren over de scheper, en kunnen trainen en dat ze geen toegevoegde waarde heeft, dus ik heb haar gewoon in haar kamer opgesloten" hij haalde zijn schouders op en keek Alexis grijnsdend aan.

Het geluid van krassende nagels op de stenen en het gekletter van metaal op metaal als dat van een harnas was hoorbaar van buiten. Er was gegrom te horen en een ongeduldige oosterse drakenstem voor de deur openging. Een jong meisje in een legerbroek donkergroene kisten en hempje een liep naar binnen, dit niet aleen een lange katana die zeer ongebruikelijk is voor een meisje van 16, deed haar een beetje apart overkomen, net als de kilos armbanden om haar polsen en fde dolken om haar middel. Toen ze een meter van de deur was kwam een ogenschijnlijk schattig caramelkleurig konijn volgde haar. De schattigheid werd ontnomen door een stekelhaslsband en het feit dat toen het konijn gromde twee scherpe bijzondere sabeltanden tevoorschijn kwamen. Opeens was het dier niet lief meer. Andromeda ging aan de tafel zitten met het moordkonijn op haar schoot. Ze bestelde een pint bier en begon met een shuriken het wapen van Zenan de Wijze in het tafelblad te krassen.

Alexis glimlachte om het verhaal van Cloud en pakte zijn hand vast. "Ik geloof dat er daar mensen met magie zitten." zei ze terwijl ze naar de ronde tafel knikte waar net een zwaar bewapend meisje bij ging zitten. alsof ze zo ten strijden zou trekken. Het was een gezicht waarbij Alexis moeite mee moest doen om niet te lachen, nu Cloud bij haar was voelde ze zich gelijk een stuk beter, en sterker in de schoenen staan.

Andrew keek naar de nieuweling die pas net binnen was. "Daar heb je Andromeda," fluisterde hij tegen zijn zusje en hij stootte haar aan. "Ik krijg nu nog meer het gevoel dat ze familie is." Hij keek naar het konijn. Hij kende het dier niet, maar hij mocht haar niet. Zo zag een normaal konijn er niet uit.

Alyssa keek op naar het meisje dat aan de tafel kwam zitten en het teken van Zenan in de tafel kraste. Ze fronste haar wenkbrauwen even toen Andrew vertelde dat het Andromeda was, even moest ze nadenken wie ze ook alweer was. Maar toen ze haar even aankeek wist ze genoeg, zij was het meisje dat s'nacht haar slaapkamer binnengestormd was zonder aan te kloppen. Ze antwoorde niet op de opmerking van andrew, dat hij nog steeds dacht dat ze familie waren.

Androemeda glimalchte toen haar pint er was en ze nam een slok en likte het schuim van haar lippen. Het konijn keek haar smekend aan en ze gooide het diertje een homp prei toe dat het dier verscheurde alsof ze een leeuw was. Andromeda glimlachte "Een mooi moment om Beowulf te bewapenen was dit, niet?" ze aaide het konijn dat haar tanden weer verborg in haar bekje en als de schattigheid zelve op de tafel ging liggen, mat haar lange helicopter oren (konijnenoren die niet rechtopkunnen staan, dit is een mankement tenzij het een iegenschap van de soort is, zoals bij hangoorkonijnen)

Cloud glimalchte ook en gaf haar een kneepje in haar hand "Volgensmij wel ja" hij gaf haar een kusje op haar neus "Gaan we met ze praten of gaan we eerst kijken of ze een beetje ervaring hebben aan deze kant van de grens" hij glimalchte.

"Zullen we er maar bij gaan zitten, het ziet er niet echt uit alsof ze ver komen." glimlachte ze naar hem. het zag eruit alsof ze gewoon een apart thee kransje aan het houden waren. Ze pakte hem nog steeds bij zijn hand en liep voor hem uit half rond de tafel en ging op 1 van de stoelen bijna tegenover de rest zitten.

Cloud ging mnaast Alexis zitten en bestelde twee bier voor hen beiden "Wat zijn jullie een stelletje ongeregeld zeg, heel anders dan alle mensen van onze kant die ik tot nu toe heb ontmoet" de twee meter lange gozer glimalchte.

Diego kwam binnen en zag al allerlei mensen zitten. 'Hoi' zei hij, tegen de mensen, en ging zitten. 'Sorry dat ik een beetje laat ben, zijn jullie al begonnen?' Hij zag nog geen bekende gezichten, hopelijk kwam Valerie ook. Dan voelde hij zich een beetje meer thuis.

Alyssa keek naar alle mensen die bij de tafel kwamen zitten. "Zo, is dit alles?" zei ze na een tijdje toen ze iedereen bekeken had. Ze wist niet of het sterke of zwakke waren, maar in totaal waren het maar erg weinig mensen. Ze miste sowieso Kengi nog, maar ze wist niet of er nog meer mensen zouden komen. "Of komen er nog meer mensen?" vroeg ze in het algemeeen aan de mensen die erbij waren komen zitten.

Andrew keek ook de tafel rond. "Misschien is dit wel genoeg," zei hij. "En als er nog meer aan komt, dan pikken die het plan snel genoeg op. Alleen laten we nu maar beginnen." Hij zette zijn strategische brein weer aan het werk. Alles moest goed gaan, anders zou het helemaal mislukken.

Aphrodite stapte de kroeg binnen. Ze zag er heel anders uit dan gewoonlijk. Haar platte veterlaarsjes en zwarte koltrui zou ze nooit aan hebben gedaan als ze niet wist dat ze op een gevecht afging. Ze had zelfs geen make-up op, ze voelde zich daardoor kwetsbaarder dan normaal. De kans was groot dat iemand die haar niet goed bekeken had haar niet eens zou herkennen. Haar gigantische zwaard zat met een riem vast op haar rug, en aan de riem om haar middel hingen een aantal dolken. Ze zag Ralan aan een tafel zitten. Daar moesten de dertienders zijn. Ze ging er maar bijzitten.

Alexis zag dat er nog een meisje bij ging zitten en knikte naar een jongen. "Dus wat gaan we doen? Dit dorp bezetten om de 12ers uit de tent te lokken?" ze had enkele woordenwisselingen tussen de mensen gehoord toen ze op Cloud stond te wachten. Daar had ze uit af kunnen lijden dat dit mensen uit Het Dertiende rijk waren, ze keek de groep rond, wachtend op een antwoord.

Aphrodite vroeg zich ook af of er al een plan was. Ze zat rustig te spelen met een van haar dolken. In plaats van een verleidelijke glimlach, stond er nu een serieuze uitdrukking op haar gezicht. Ze dacht na over een eigen plan, maar het beste wat zij kon verzinnen is een paar huizen slopen en maar hopen dat de twaalvers erop afkwamen.

Alyssa keek naar de mensen rond de tafel, ze baalde ervan dat Kengi er niet was, maar misschien kwam hij nog later. Ze keek even naar Andrew voor ze haar plan voorstelde: "Ik dacht eraan." ze stopte even om de aandacht te trekken. "Om met onze gave de wachters die de poorten te bewaken van hun post te stoten en dan deze innemen, dat is genoeg. Misschien enkele lopen door de stad om het nieuws te vertellen dat ze overgenomen zijn. Als dan eenmaal de 12ers opkomen dagen zullen ze waarschijnlijk van verschillende kanten aanvallen, degene met water via water enzovoort. Mijn advies is om gewoon over de wallen te patrouilleren tot ze aanvallen, dan opslitsen en ieder een groep twaalers voor zijn rekening nemen." ze had haar plan niet helemaal uitgedacht, dit was een ruwe schets.

Aphrodite knikte. Ze vond het wel een goed plan. Haar blonde haar zat in een strakke staart, het zag er nogsteeds mooi uit, maar het was een stuk minder mooi dan de waterval van krullen die ze normaal gesproken had. Ze zette haar zwaard naast haar neer zodat ze achterover kon leunen in haar stoel.

Zo snel als ze kon renden ze op haar hoge, witte hakken naar de plek waar ze hadden afgesproken. Natuurlijk had ze zich weer verslapen en was nu te laat, ze kon het ook nooit leren. Voor het café pufte ze uit en liep met een neutraal gezicht het café binnen. Door de ronde tafel en de mensen die eraan zaten wist ze dat dat de mensen van het dertiende rijk moesten zijn. Maar voor ze iets kon zeggen zag ze Alyssa en Andrew.''Heyy!'' riep ze hard door het café, het was zo leuk om mensen te herkennen.

Alyssa keek op naar het drukke meisje dat binnen gelopen kwa, "Hé" riep ze naar Megan die zoals gewoonlijk zcih weer verslapen had. Grinnikend dacht ze aan de avonden dat ze vroeger samen uitgingen of gewoon de de achterbuurten van de stad sjouwde en ze samen veel lol maakte zonder op andere mensen te letten, zoiets had ze wel gemist en dat wilde ze snel weer doen. Het enige was dat ze daar dus niet echt mee bezig waren. Ze keek naar de anderen die nog niet echt gereageerd hadden op het plan, behalve Aphrodite.

''Sorry dat ik te laat ben maar ik had me verslapen. Het spijt me.'' verontschuldigde ze zich snel. Ze had geen zin in een preek van iemand die zogenaamd heel wijs was. ''Oke, wat zijn de ideeën.'' zei ze sirieuser, nu kwam het moeilijkste voor haar samenwerken. Maar ze zou het proberen, wie niet waagt wie niet wint.

"We nemen de posten van de bewakers in en melden aan de bewoners dat ze overgenomen zijn. We patrouilleren totdat de twaalvers komen en dan halen we ze neer." Zei Aphrodite. Ze wist niet of het honderd procent precies klopte met wat Alyssa gezegd had, maar het klopte wel ongeveer.

''Oke, en wat doen we met de bewoners?''. Dit was wat ze zich afvroeg na het verhaal. Ze zouden zich zeker netjes moeten gedragen en er niks verkeerd me mogen doen. Jammer maar ze zou er mee kunnen leven. Dan kon ze nog altijd de magiërs afranselen.