open plek in het pijnboombos.---- Waterman.

aan de rand van het rijk ligt een grootpijnboombos, met alleen pijnbomen , want anders was het gewoon een doodgewoon bos. maar nee het ik dus echt gewoon een pijnboombos.In dat bos wonen kleine fenixen, 2 soorten: lucht en vuur,gezamelijk met de kleine schattige molratten, mensen met de elementen vuur lucht of aarde nemen ze wel eens mee, maar ze moeten eerst getemt worden. In het vcentrum van dat bos is een grote open plek met in het centrum daarvan is een prachtig blauw meer met piepkleine waterdraakjes in dat meer, mensen met het element water willen zenog wel eens meenemen..nadat ze ze getemt hebben dan.Het is een perfecte plek om te trainen of te vechten, als je het maar niet vernietigd of de bijzondere wezens in het bos te verwonden. de dieren kan je alleen trainen als ze van jouw element soort zijn.

regels; vechten mag, vernietig niet àlles.
mensen;--
Level;--

Anthea wandelde door het bos, ze had Kadeem aan de rand achtergelaten, die zou zich wel vermaken. Ze had gehoord over een aantal bijzondere wezens die in dit bos woonde en ze wou ze weleens zien. Voetje voor voetje liep ze verder, ze hoorde het klotsen van water steeds dichterbij komen. Na een paar honderd meter zag ze een prachtig diepblauw meer voor zich opdoemen, er sprongen een paar waterdraken uit op om te kijken wie hen kwam bezoeken.

"Hallo daar!" Anthea liep naar de oever van het meer en de draakjes kwamen op haar af, zoals ze al had verwacht kon ze niet met ze communiceren. Ze bleef nog even zitten kijken naar hoe de beestjes aan het spelen waren en besloot toen verder te lopen. Ze wist dat er voor elk element een dier was in het bos waar mee diegene konden communiceren, ze kende zelfs enkele mensen die er eentje hadden getemt en meegenomen. Dat was niet haar bedoeling, maar ze wilde ze wel graag ontmoeten.

Daar zag ze haar opeens, het was een kleine blauwe feniks die met grote ogen naar haar staarde. Anthea liep langzaam dichterbij en strekte haar hand naar het beestje uit. Ze voelde vanbinnen dat dit het dier moest zijn waarmee ze kon communiceren, ze probeerde het. "Hey daar, feniks!" de feniks kraste en fladderde naar de volgende boom. Anthea besloot te zweven, dat was misschien meer vertrouwd voor het beestje.













zo zag de feniks eruit:
http://www.google.nl/imgres?imgurl=http://dichtpiet.web-log.nl/photos/uncategorized/phoenix_1.jpg&imgrefurl=http://dichtpiet.web-log.nl/mijn_weblog/2007/05/phoenix.html&usg=__HP64JBnMLn4V2ge92Gg5fWzG8zg=&h=363&w=470&sz=26&hl=nl&start=62&zoom=1&tbnid=pxq8tQHcL9U0pM:&tbnh=163&tbnw=211&prev=/images%3Fq%3Dphoenix%26um%3D1%26hl%3Dnl%26rlz%3D1T4ACEW_nl___NL381%26biw%3D1345%26bih%3D500%26tbs%3Disch:1&um=1&itbs=1&iact=rc&dur=219&ei=2Rq2TO-rJoGaOq3JzJkK&oei=yRq2TPCUKdvPjAe5uKy2Aw&esq=6&page=6&ndsp=12&ved=1t:429,r:3,s:62&tx=42&ty=59

En inderdaad, het helpte. De feniks bleef nieuwsgierig zitten en bewoog zijn kop heen en weer, alsof ze Anthea beter wilde bekijken. Weer strekte Anthea haar hand uit, heel voorzichtig en heel precies. Ze raakte de veren van het beestje aan. Alhoewel, eigenlijk niet. De veren waren net lucht, je kon er zo doorheen, als een geest. "Een echt luchtdier" dacht Anthea hardop. De feniks knikte en streek zijn veren glad, waarna hij met zijn snavel tegen Anthea's hand aantikte. "Je mag me wel hè? Nou, ik mag jou ook. Mag ik je een naam geven?" Anthea praatte heel zachtjes, bang dat de feniks weer weg zou vliegen. De feniks gaf een knikje met haar kop en legde die daarna in haar hand. "Ik noem je Amaterasu. Dat betekent schitterende hemel in het Japans. Vind je het een mooie naam?" Anthea lachte naar het beestje en het leek net alsof Amaterasu terug lachte. "Het is makkelijker als ik je Ama noem, dus dat wordt dan je roepnaam." Anthea aaide het beest over haar prachtige vleugels.

NEW

Sakio landde op de grond en yuri liet zich meteen van hem afglijden. Hij bleef even staan om rond te kijken maar liep toen naar het meertje. hij ging op zijn knieen zitten en keek in het heldere water. hij zag zijn eigen gezicht dat vol woede stond en zijn ogen leken net op een zwart gat. hij beet op zijn lip en sloeg met zijn hand op het water waardoor zijn gezicht niet meer dan een waas werd. hij stond op en pakte zijn stok met aan twee kanten de grote messen vanzijn rug en deed maar wat pefeningen

Pixis hoorde gehak komen van een richting. Snel sloeg hij zijn mantel om zich heen, waardoor hij niet meer zichtbaar was en zweefde als een bosgeest naar de plek waar het geluid vandaan kwam. Daar zag hij Yuri met een vreemd wapen oefenen. Pixis deed zijn kap op, zodat ook zijn hoofd niet meer zichbaar was in de schaduw, en liet een stevige wind waaien. Hij zweefde omhoog. Zijn mantel was lang genoeg om geen voeten te zien. Hij keek stilletjes op Yuri neer. Als die de wind niet gevoeld had, zou hij niet op of om kijken.

Opeens vloog Ama op, Anthea schrok van de plotselinge beweging van de feniks en viel achterover. Het leek wel alsof Amaterasu ergens van was geschrokken. Anthea spitste haar oren en hoorde het nu ook; er klonk gehak uit de richting waar ze vandaan kwam, waar het meer was. Ama landde op T's* schouder en Anthea aaide haar over haar kopje. "Kom je mee, Ama, ik wil zien waar het geluid vandaan kwam." zei ze tegen de feniks en ze zette een stap in de richting van het meer. Ama vloog op en volgde Anthea op haar eigen tempo, haar vleugels gingen in een continu ritme op en neer.



*Anthea's bijnaam, je spreekt het uit als 'tie'

Yuri ging rustig door met zijn oefeningen. na even met het zwaard geoefend te hebben pakte hij zijn pijl en boog. hij had telekinese als kracht wat betekende dat hij eigenlijk geen boog nodig had, maar hij hield van iets om zich aan vast te houden. ook al gebruikte hij die bijna alleen voor jacht, hij kon er goed mee overweg. Hij nam een boom als doelwit en legde een pijl aan. hij liet hem los en de pijl kwam met een klap in de stam terecht. Yuri pakte nog een pijl en legde hem voorzichtig aan. hij trok de pijl samen met de pees naar achteren en richtte zorgvuldig met zijn gedachten. hij liet de pijl gaan, maar in plaats van dat die zich in de stam boorde draaide die in de lucht vliegensvlug om en boorde zich nog geen tel later met een klap in het stukje schors van een boom vlak naast Pixis. ' je uiterlijk is misschien niet zichtbaar, maar je gedachten maar al te duidelijk.' zei hij hardop zonder zich om te draaien. Sakio , die niet door had gehad dat er iemand bij was gekomen, draaide zich sissend naar Pixis.

"Daar had ik inderdaad bij na moeten denken," zei Pixis, terwijl hij zijn kap achterover sloeg. "Mag ik even met je praten?" Hij landde. Zijn boog zat op zijn rug en zijn messen zaten in hun schede. Hij was niet van plan om met Yuri te vechten, hij wilde gewoon praten en uitleggen wat er aan de hand was.

'je mag praten wat je wil' zei Yuri ongeïnteresseerd. hij liep naar de boom waar zijn 1e pijl in zat en wrikte hem voorzichtig los. toen liep hij naar de andere boom en tikte even met zijn voet op de grond zodat de aarde omhoog kwam zodat hij bij de pijl kon. toen hij die eruit had liet hij de aarde weer zakken en liep naar zijn 'oefenboom' toe. hij pakte nu een dolk uit zijn riem en legde hem zo aan op zijn boog zodat hij de pees niet zou beschadigen. hij trok de pees naar achteren en mikte zorgvuldig. een kleine seconde later zat het mes bijna tot aan het heft in de stam. Yuri deed niet eens de moeite meer om aan het uit de stam proberen te trekken, want dat zou toch bijna onmogelijk gaan. in plaats daarvan gebruikte hij zijn telekinese om hem eruit te krijgen, wat hem vrij gemakkelijk lukte.

"Het gaat over wat er gebeurd is nadat jij boos wegging bij die open plek," legde Pixis uit. Hij ging zitten om alles uit te leggen. "Ik kwam haar nog een keer tegen bij het bergmeer. Daar spraken we af dat ik haar mijn bos zou laten zien. Zij ging eerst naar huis om spullen te pakken. Ik reed alvast naar het bos. Een tijdje later kwam Eliza op Rima aangestormd, helemaal in paniek. In het nest, waar ze tijdelijk woonde omdat ze was weggelopen, lag een briefje van de draak van William dat die was vermoord. Jij was spoorloos, we hebben nog naar je gezocht, maar ik heb haar toen in huis genomen om voor haar te zorgen. En nu is Eliza geestelijk gehandicapt."

Diego was naar het bos gekomen om te oefenen met vechten. De laatste tijd vocht hij steeds meer, logisch ook, hij werd steeds ouder, en beter en volwassener in het vechten. Hij deed strek en rek oefeningen, push ups en liep een paar rondjes om zijn conditie weer een beetje op te bouwen. Toen pakte hij zijn zwaard, en stak een paar keer in de boom, wat niet lekker verliep. Maar na een keer of 10 proberen, ging het steeds soepeler en Diego voelde zich sterker.

srry dat ik een beetje laat reageer

Yuri knikte even kort. dat had hij al gedeeltelijk in de gedachten van pixis en eliza kunnen lezen. hij stopte het mes weer weg in de riem en draaide zich om naar Pixis. ' jullie hebben naar mij gezocht? ja vast' zei hij langzaam met zijn wenkbrauwen half opgetrokken. hij wilde naar Sakio lopen om wat spullen weg te stoppen, maar bedacht zich toen iets. hij wendde zich weer naar Pixis, maar nu waren zijn ogen weer de zwarte gaten waarop ze de laatste tijd wel vaker leken. ' jij.... nee jullie denken zeker dat ik ook gestoord ben. dat ik niet weet wat ik doe.' zei hij licht paniekerig. ' jullie hebben zeker gezellig samen een plannetje zitten uitbroeden om mij uit de weg te ruimen, zodat jullie geen last meer van me zouden hebben.' zei hij nu boos. hij legde zijn hand op het zwaard dat weer op zijn rug zat afwachtend op een reactie

"Nee dat hebben we niet," zei Pixis rustig. "We hebben echt naar je gezocht en we willen het gewoon goed maken en deze fete oplossen." Hij zag Yuri's hand op zijn zward liggen. Hij bleef op zijn hoede, maar deed nog niks. "We willen alleen een compromis sluiten."

'en wat voor compromis mag dat wel dan niet wezen?' zei hij met zijn ogen tot spleetjes geknepen. hij wilde graag zijn zwaard trekken en het gewoon uitvechten, zoals hij het de makkelijkste manier vond, maar zijn nieuwsgierigheid hield hem tegen. maar hij hield wel zijn hand om zijn zwaard geklemd.

"Doe maar een voorstel," zei Pixis. "De beste gedachtes komen altijd van de strijdende partij. En dat ben jij in dit geval." Hij keek Yuri doordringend aan. Zijn gedachtes waren helemaal weg. Met zijn blik probeerde hij Yuri een soort van te dwingen tot een goed en normaal antwoord.

Yuri dacht na, hij had niet verwacht dat hij hierin een keuze kon maken. de greep op zijn zwaard verslapte iets, maar hij hield zijn hand er nog wel op. hij dacht na over wat hij nou het liefst wilde. hij wilde bij Eliza zijn ja, maar wat maakte dat uit als Pixis ook de hele tijd bij haar was. hij bedacht zich iets en glimlachte. 'als we nou allebei eens een voorstel doen. mijne is:jij komt niet meer in de buurt van Eliza en eeeh... ik zal haar niet lastigvallen en ik zal niet met je gaan vechten, behalve als je de compromis niet nakomt dan.' zei hij.

"Dat vind ik geen goed voorstel," zei Pixis. "Ik stel voor dat we nog één keer goed naar Eliza luisteren. Want de wortels van dit probleem liggen bij de nacht die jij met haar hebt doorgebracht. Jij hebt dat beleefd uit ware liefde, tenminste dat is wat ik er uit op maak. Maar weet je ook hoe zij daar over denkt?" Hij keek hem weer doordringend aan.