Het Rijk van de Tweeling- Open plek van de kluizenaar

Pixis zat onder een boom lekker te luieren in de zon op de open plek van de kluizenaar. Hij lag na te denken over het leven en meer. Naast hem schoot Ceyx onrustig heen en weer achter een paar konijnen aan. "Ceyx doe nou eens rustig," zei Pixis. Ceyx hield meteen op en kwam naast hem liggen. Samen dachten ze verder over het leven in de zon op de open plek van de kluizenaar.

De open plek van de kluizenaar was een grote, perfect ronde open plek tussen de bomen. Precies door het midden liep een klein stroompje. Erg klein maar groot genoeg voor vissen. Voor de rest was het een grote grasvlakte met hier en daar wilde bloemetjes. Als je goed keek kon je tussen de bomen door het huisje van de kluizenaar zien. Als de kluizenaar thuis was, werd zijn aanwezigheid verraden door een klein kringeltje rook boven de bomen. De plek zag er uit alsof je hier alles kon krijgen wat je maar wenste.

Regels: Alleen dat de kluizenaar met rust gelaten wil worden.

Personen: Zolang je zonder draak bent lukt het wel, maar na 5 draken zit het echt vol

Is dit goed zo?

Jorn zou je in de beginspost willen beschrijven hoe de plek eruit ziet? Kijk bijvoorbeeld naar Kroeg t'haantje in Het rijk van de maagd.

In een flits vlogen Jason en Lou over het bos heen. Ze waren een het trainen op snelheid. Nou was Lou al sneller dan de gemiddelde draak, hij had gehoord van zijn oude leraar die ondertussen gestorven was, dat dit soort luchtdraken nog vele malen sneller konden. Dus hadden ze samen besloten om boven een rustig bos te gaan oeFenen op snelheid. Hier verwachtte hij geen mensen tegen te komen uit Het Dertiende Rijk. Met klapperende slagen boven een open plek remde Lou af om zich om te draaien.

Pixis schrok wakker uit zijn overpeinzingen door het geklapwiek van enorme vleugels. naast hem kwam ook Ceyx overeind met haar nieuwsgierige kop. Wat was dat? dachten ze beide. In de verte boven in de lucht vloog een snel groter wordende zwarte stip. Het zag ernaar uit dat de stip hier zou landen. "Ceyx, verspreid!" zei hij tegen z'n draak. Ceyx gehoorzaamde voor het bevel goed en wel uit Pixis' mond was en vormde een dikke laag mist over de open plek.

"Een draak" sprak Lou mentaal tegen Jason die op haar rug ver voorover gebogen zat om zo min mogelijk wind te vangen. Zonder meer vaart te verminderen draaide ze zich in de lucht om. Ze landde niet. Maar Jasons nieuwsgierigheid was gewekt. "vlieg hier met een weide boog omheen, zonder minder snel te gaan. Als we wat zien kunnen we kijken of het iemand is die we kennen." hij dacht van niet, aangezien Lou de draak niet herkend had.

Pixis kon beneden nog erg veel zien. Ceyx zorgde er altijd voor dat Pixis ver kon kijken door zijn mist. Zo zag hij dat de stip, die de vorm van een draak begon te krijgen, vaart minderde en in een wijde boog om de open plek heen vloog. Hij klom razendsnel in de dichtstbijzijnde boom, tot hij bovenin zat. Daar bleef hij doodstil zitten, meewiegend op het ritme van de takken, tot hij versmolt met zijn achtergrond. Wat gaat er gebeuren, vroeg hij zich af. Dat wilde ik nou net aan jou vragen, zond Ceyx hem toe.

Rustig vloog Lou verder. Ze hadden vaartgeminderd door de bocht die ze nu maakte. Al snel werd dit plan beloond door een beweging in de boom en de aanwezigheid van de draak die bleef hangen volgens Lou. Het viel ook wel redelijk op, ineens wat mistigs door de bomen heen. "We gaan er heen" fluisterde Jason tegen Lou mentaal. Zijn hand gleed naar de schede van zijn zwaard terwijl ze naar de boom vlogen waar Pixis in zat.

Pixis schrok zich dood doen de draak opeens op hem af kwam vliegen. Hij zag nu met zijn goede ogen dat er iemand op zijn rug zat en diegene trok zijn zwaard. Pixis voelde de drang al om zijn boog te pakken, maar wist dat elke beweging hem zou verraden. Zo bleef hij zitten, één met het ritme van de takken en de achtergrond.

hij trok hem niet, hj legde alleen zijn hand er op voor het geval dat :p
-
Ongeveer 50 meter voor de bewuste boom sprong Jason van Lou af. Eerst leek het alsof hij naar beneden zou vallen, maar dit deed hij expres. Expres om degene die ergens in de buurt moest zijn te laten schrikken of een kleine beweging te laten uitlokken. Ongeveer 5 meter boven de grond bleef hij rustig zweven, terwijl hij de boom in de gaten hiled. Langzaam begon er wat wits wat op haren leek zichtbaar te worden,

Nu was het te laat, wist Pixis. Binnen een seconde had hij zijn boog gespannen en schoot voor de jongen in de grond als waarschuwing. "Wat wil je?" riep hij en meteen daarna:"Ceyx, normaal." De draak keerde terug naar oorspronkelijke vorm en bleef op een afstand dreigend zitten kijken naar de nieuwkomer en zijn draak.

- Sorry van dat zwaard

"Holy shit" mompelde Jason terwijl hij zich razendsnel naar achteren liet tuimelen. Wat had die jongen nou ineens? Het zou hem niet verbazen als hij uit Het Dertiende Rijk kwam, waarom zou hij anders dan zo agressief reageren. Met een onopvallende luchtstoot bracht hij zichzelf nonchelant op ooghoogte van de jongen die in de boom zat. "Dat kan ik ook aan jou vragen." zei hij rustig, met een schuin oog op Lou die geïntresseerd naar de draak leek te kijken.

"Wat ik wil?" vroeg Pixis. "Ik ben hier bijna altijd, ik woon hier half en heb hier alles geleerd wat ik nu weet en kan. Dus daarom verdedig ik deze plek. En toen jij er aan kwam leek het net alsof je je zwaard trok toen je wist dat ik er was. Ik wil dus antwoord van jou."

Saphira en Curlie vlogen hoog in de lucht, ze waren al een paar uur aan het vliegen, en hadden rust nodig.
Saphira zag vanuit de lucht een mooie open plek, en ze riep naar Curlie: ''Zullen we hier gaan landen, Curl?!'' Curlie antwoordde met een knikje, en zei in gedachten; ''Dat is goed, ik ben best moe en dit is een mooie plek om te rusten.'' Curlie dook mooi en stijl naar beneden en Saphira hield hem goed vast. Ze zagen de grond steeds dichterbij komen, en Curlie draaide bij om mooi te landen. Met een plof belandden ze op de grond en Saphira stapte af, om de omgeving te verkennen.

hij trok zijn zwaard niet XD
-
Jason bleef hem even met opgetrokken wenkbrauwen bestuderen. Hij vertelde zijn verhaal zo overtuigend dat hij niet verwachte dat hij niet uit de 12 rijken kwam. Toch wist je het maar nooit met dat soort lui. Ergens deed hem deze plek hem wel aan zijn eigen huis in The middle of nowhere denken. Maar dat sprak hij niet hardop uit, hij was niet van plan om zomaar iets los te laten. Hij klopte rustig op zijn zwaard dat nog in zijn schede zat. "Rustig aan, ik ben alleen op mijn hoede. Q weet je wel." hier mee hoopte hij genoeg informatie gegeven te hebben om duidelijk te maken dat hij ook uit de 12 rijken kwam en aan zijn reactie te kunnen pijlen of hij dat ook kwam.

"O, gelukkig,"zei Pixis. "Ik ook. Ik kom uit het dorp aan de andere kant van dit woud, Hion. Uit welk rijk kom jij? Ik weet zeker dat het een van de luchtrijken is te oordelen naar je kracht en draak." Maar hij was nog niet helemaal zeker van deze zaak.

Saphira keek om zich heen en zag 2 jongens staan en 2 draken. De ene jongen kende ze, ze had hem zien zwemmen in het meertje, en ze wist nog steeds niet of het Charlie wel of niet was. Mmm.. Misschien was het wel zijn broer, dacht Saphira in gedachten. Ze liep naar de jongens toe en vroeg: ''Hoi, alles goed? Ik ken jullie niet, maar zag jullie toevallig staan en dacht; laat ik eens een praatje maken.'' Ze keek naar ''Charlie'' en dacht gelijk toen ze hem zag; dat is hem niet, maar hij is wel knap.

Pixis schrok op toen het meisje hen ineens begroette. Had ze dan niet gezien dat ze hier een heftige conversatie hadden. Meteen klom hij uit de boom en ging voor haar staan. "Wie ben jij?" vroeg hij en tegen de ander zij hij:"Ik wil wel nog antwoord op mijn vraag."

''Ik ben Saphira'' zei Saphira tegen de jongen die ze nog nooit gezien had. ''En wie ben jij?'' vroeg ze aan hem. ''Ik zie dat jullie in gesprek waren, stoorde ik jullie?''zei Saphira, terwijl ze dacht; oeps, straks worden ze boos... Ze wachtte hun antwoord af, en keek naar de hut waarin de jongen zat, en naar de draken. Daarna keek ze naar de mooie jongen. Ze wist het nu echt niet meer zo goed; Charlie of hij? Charlie kende ze natuurlijk, en deze jongen niet. Maar deze zag er ook leuk uit...

mwuahaha, ik kom jullie storen, want ik verveel me :'x sorry.

--
Artemis vloog met witte vleugelsslagen door de lucht. 'Waar gaan we eigenlijk heen?' Vroeg ze nieuwsgierig. Scarlet haalde haar schouders op en stuurde een pijl in de meest mogelijke vormen die er bestonden. Ze lachtte. 'Eigenlijk heb ik geen idee.' Zei ze en keek naar Artemis. 'Misschien gaan we gewoon op een leuk plekje landen en zien verder wel.' Zei ze en keek even naar beneden, ze zag een leuk plekje.

Jorn, probeer je even 3 volle regels te tikken
-
Jason ademde opgelucht uit, maar zijn hand ging alweer naar de schede van zijn zwaard. Niet dat dat veel uit zou maken. Hij en de jongen zaten hoog boven de grond dus veel kans was er niet dat hij aangevallen zou worden. Maar het verbaasde hem wel dat er iemand in de middle of nowhere terecht gekomen was. Hij draaide zich half om en keek naar een meisje met goudblonde haren dat hem Charlie noemde. Verbaast trok hij zijn wenkbrauw op naar het meisje. Ze had zich dan wel voorgesteld, maar waar ze vandaan kwam wist hij niet. Daarom besloot hij nog maar even geen antwoord te geven.

Scarlet keek vanuit de lucht naar de openplek tussen de bomen. Ze keek even naar Artemis. 'Daar zijn draken he?' Vroeg ze en Artemis knikte. 'Maar ik herken er eentje.' Zei Artemis en grijnsde, ze herkende een draak heel goed, ookal wist ze niet precies wie het was. 'Land maar.' Zei Scarlet vrolijk. Artemis begon te landen en Scarlet zag al snel bekenden. Jason, Lou en ook Saphira zag ze.

"Maar ik weet nu nog steeds niet wie jij bent," zei Pixis tegen de jongen."En eerlijk gezegd wil ik dat wel weten. Ik zie in je ogen en aan je lichaamstaal dat je niks kwaads in de zin hebt, dus ik zal me voorstellen. Ik ben Pixis Cobit, waar ik vandaan kom weet je al, en ik kom in vrede, vooral op deze plek." Hij keek van de jongen naar Saphira en zag een lichte twijfeling in haar ogen. Zij wilde ook graag weten wie hij was. Ceyx begon ongeduldig heen en weer te schuiven en keek naar de jongen alsof hij wilde zegge:'Komt er nog wat van

-Zijn dit regels genoeg, meer wist ik echt niet

Scarlet keek even naar de drie die blijkbaar stonden te praten, ze vroeg zich af of ze een belangrijk gesprek zou verstoren. Maar het was al te laat om nog om te keren want Artemis dr voeten raakte de grond. Je hoorde een zachte plof en zag een blauwe draak naar bordeau veranderen. Artemis keek vrolijk naar Lou. Scarlets ogen gingen naar Jason, Saphira en de jongen die ze niet kende. Ze sprong van Artemis af en wachtte even voordat ze op de drie af liep.

Pixis hoorde een zacht plofgeluidje aan de andere kant van de open plek. Hij keek die kant uit en zag nog een nieuwkomer op een draak. "Het wordt steeds drukker hier," zei hij bij zichzelf. 'Ja en ik vraag me af wat er allemaal gaat gebeuren' gonsde de stem van Ceyx door zijn hoofd. Pixis besloot zich pas met het nieuwe meisje te bemoeien als zij hier heen kwam lopen. Ondertussen hield hij alles in de gaten. 'Ceyx, mist alsjeblieft.' En het veld was onzichtbaar geworden. Alleen hij en de jongen staken er nog boven uit. "Zo, nu wil ik antwoord."

Scarlet keek om zich heen, maar zag helemaal niets door de vele mist. Ze zuchtte een beetje geirriteerd. Maar ze zag gelukkig nog wel door de grond. Ze voelde de aanwezigheid van Artemis naast zich. Artemis nam een felle kleur van rood, oranje, geel aan en zo kon Scarlet haar gemakkelijk zien. Scarlet voelde ook Saphira, Jason, de jongen en draken. Ze keek in de richting van een stemgeluid.