Het Rijk van de Tweeling- Open plek van de kluizenaar

Saphira was blij met Luthiens antwoord. Ze had hem eerst een beetje raar gevonden, maar dat kwam doordat hij uit het Dertiende rijk kwam. Dan draag je een geheim mee, vond Saphira. Ze zei tegen hem; 'Okee, welcome in the club. Waar gaan we heen?' En ze hoorde Curlie zeggen; Ik denk dat die jongen de goede keus heeft gemaakt.' En Saphira glimlachte daarbij.

Pixis hield zich nog steeds op de achtergrond. Ceyx bleef een as grijze kleur houden. Hij kon het de draak niet kwalijk nemen. Sinds ze in Hyon wonen, krijgt hij alleen maar slechte verhalen over dertiende rijkers. Dat zat gewoon ingebakken. Ceyx kon leren van deze situatie. Maar misschien kreeg Ceyx zijn gelijk toch nog wel.

Scarlet glimlachte en haalde een hand door haar haren. 'Zie je nou wel.' Mompelde ze zachtjes in zichzelf en zocht de blik van Artemis die na een tijdje in haar ogen keek. Ze glimlachte stralend naar elkaar. Artemis veranderde haar kleur naar bordeau rood en keek weer even naar Luthien.

Luthien was blij dat ze hem accepteerden. 'Dank je.' zei hij met een glimlach. Hij was ze echt dankbaar dat ze hem geloofden. Hij had niet gedacht dat mensen hem nog zouden vertrouwen nadat ze hoorden dat hij van het Dertiende Rijk kwam, al hoopte hij wel dat dit niet zijn ondergang zou worden en dat hij niet iets fout zal doen waardoor ze konden denken dat hij hun belazerde, want dat deed hij absoluut niet. Alice merkte zijn zorgen en stelde hem gerust door te zeggen; Denk daar maar even niet aan. Je bent nu bevriend met ze, toch? Dat is toch reden om blij te zijn? Luthien aaide over haar neus. Je hebt gelijk, Alice.

"En wat ben je nu van plan anders te gaan doen?" vroeg Pixis aan Luthien. "Je hoort nu niet meer bij Zenan, maar wat ga je wel doen. Ga je werken voor Q, of houd je je neutraal." Ceyx werd al lichter van kleur tijdens deze vraag, maar Pixis lette niet op hem. Hij was erg benieuwd op het antwoord van Luthien. Zijn luchtschild om hem heen verdween, want Luthien kon nu echt niks meer tegen hen doen.

'Ik houd me neutraal. Ik wil niet in deze oorlog deelnemen, of kanten kiezen.' zei Luthien rustiger en keek Pixis daarbij aan. Het was de beste keuze voor hem. Hij wou niet afhankelijk zijn van mensen, of hun bevelen opvolgen. Hij was meer een vrije vogel dan een bediende van een persoon.
-
woohoo, level 2

"Dat is een mooie keuze," merkte Pixis op. "Zo verraad je niemnd en vermoord je niemand. Daar kan ik mee leven." Ceyx had zijn normale kleur weer op. Pixis moest glimlachen. De draak stak hier het één en het ander van op. Pixis voelde zijn maag knorren. Hij sprong in de boom waar hij eerder had gezeten. Daar lag zijn lunchpakket nog. Verlekkerd vanaf de eerste hap zat hij daar te eten.

Luthien knikte en glimlachte. Alice ging op de grond zitten en keek naar Ceyx. Hey, ik heet Alice. Hoe heet jij? vroeg ze vriendelijk en hield haar rode vlammende ogen op de draak van Pixis. Luthien keek even van zijn draak naar die van Pixis, en haalde toen een chocolaatje uit zijn zak, waar hij op begon te kauwen. Hij kon gewoon niet zonder chocolade.

Saphira vroeg nogmaals; 'Maarre, waar gaan we nu heen? En wie is Q?' Ze had wel eens van die Q gehoord, maar wie het nou was... ze had geen idee. Toen ze zag dat de anderen wat lekker aten, haalde ze een stuk brood uit haar broekzak en deelde het door tweeen. Ze at zelf een stuk, en ze gaf het andere stuk aan Curlie. Die keek dankbaar en zei; Dankje, daar had ik net zin in, kleintje' Saphira knipoogde naar haar lieve draak.

Scarlet glimlachte even vrolijk en keek even het groepje rond. Jason had al een tijdje niets gezegt [EEEF]. Maar dat maakte haar niets uit. Ze keek naar Artemis en liep een stukje naar haar toe. Ze draaide zich een beetje naar Saphira. 'Ik weet nog niet waar ik heen ga.' Zei ze vrolijk. 'En Q is dat lichtbolletje waar je als het goed is achterna bent gegaan om achter dit alles te komen?' Zei ze en vond het zelf een beetje vreemd. Maar misschien waren sommige niet achter het lichtbolletje aangegaan en waren anders achter de geheime oorlog gekomen.

'Mij maakt het niet zoveel uit. Alice en ik vliegen maar wat rond en zien wel waar we terecht komen.' zei Luthien nadat hij zijn stuk chocolade had door geslikt. Hij gaf ook een stukje aan Alice en aaide haar even over haar grijze kop, terwijl hij na dacht. Hij zette zijn zwarte hoed weer op zijn hoofd en keek naar de rest. Zelf had hij wel van Q gehoord, maar nooit gezien. Alleen in boeken.

'Ojaa, klopt. Ik wist niet dat het zo heette' zei Saphira. Daarna zei ze tegen Luthien; 'Okee, nou, zullen we dan maar? We zien dan wel waar we uitkomen, dat heb ik altijd al willen doen.' zei ze met een heel blij gezicht(pretface ). Ze liep naar Curlie toe, en aaide haar even, haar huid voelde ruw, maar toch vond Saphira het wel een fijn gevoel om haar te aaien.

-NEW-

Ceyx rende tussen de bomen door. Hij was inmiddels al een stuk geslonken. Dat gebeurde gewoon als je pijlen achter moest laten. Hij hield halt in het midden van de open plek en begon te drinken uit het dunne stroompje dat er liep. Pixis ging naar zijn favoriete appelboom. Hij haalde er een appel uit en ging onder de boom zitten, wachtend op Elizabeth.

Met tranen in haar ogen sprong Lizzy van Rima en rende naar Pixis toe. Tranen vielen op de grond en ze klonk als een valse viool "Wiii......Wiiiiiii....Wiiiiiiiiillll" huilde ze terwijl ze zich in zijn armen stortte. Een klein stukje papier hield ze krampachtig vast.

Pixis ving haar op. Hij liet zijn appel verschrikt op de grond vallen. Hij keek naar het briefje dat ze in har hand hield. Laat haar maar even uithuilen, dacht hij. Hij tilde haar op en zette haar onder de appelboom neer. Hij keek even naar Rima: "Wat is er gebeurd?" En hij wees op het briefje. Het was iets met Will. Misschien had hij het wel uitgemaakt.

Lizz kom niets uitbrengen en klampte zich tegen hem aan. ze drukte haar gezicht dicht tegen zijn schouder en sloeg haar armen om zijn nek. Rima zuchtte. Haar huten gezicht stond dieptriest. "We gingen naar het nest en er lag een briefje van Wills draak. Er stond op dat will is... is..." de draak moest ook huilen. Heb je ooit een houtendraak zen huilen dan weet je dat het er heel raar uitziet, de tranen zien er namelijk uit als het sap dat door een boom stroomt.

Pixis snapte dat hij niets uit deze twee zou krijgen. Hij liep naar Eliza en pakte het briefje vast. "Mag ik het even lezen?" vroeg hij. Hij pakte het briefje en las het. Het was geschreven door een draak, dat kon je zien. Er stond: 'Lieve Lizzy, Het spijt me heel erg dat ik je dit nieuws moet brengen, maar Will is dood. Liefs en sterkt, Sun.' Her en der zaten er natte vlekken op het papier, maar hij wist niet of die van Eliza of Sunlight waren geweest. Pixis deed zijn best om niet ook in huilen uit te barsten. William was een goede jongen geweest, die nog vele jaren voor zich had gehad. Hij snapte hoe het moest zijn voor Eliza, eerst Yuri weg en nu William dood. Dat arme kind kreeg veel te veel te verduren in haar leven. Hij ging naast haar zitten en legde een troostende arm om haar heen. Ceyx had nu ook het blaadje gevonden, maar kon het natuurlijk niet lezen. 'William is dood,' legde Pixis aan hem uit. De draak kreeg een azuurblauwe kleur. Meteen kwamen alle pijlen eraan vliegen. Nu kon hij wel begrijpen dat Eliza ze niet mee had genomen. Toen hij weer helemaal compleet was, begon hij overal treurige regen te verspreiden.

Lizzy sloeg haar armen om Pixis heen en drukte zich dicht tegen hem aan. Een paar tranen biggelden over haar wangen. "Hij...Ik...Jij...." Huilend drukte ze zich tegen hem aan. Ze wilde nooit meer weg, ze maakte natte plekken op zijn shirt en keek hem aan. Ze sperde haar ogen open en haalde diep adem. Ze stopte met huilen en keek hem een moment zwijgend aan voor ze haar lippen op de zijnene drukte.

Pixis kuste terug. Hij wilde dat dit nooit meer ophield. Maar hij moest eerst even de puntjes op de I zetten. Hij stopte met kussen door zijn hoofd af te wenden. Hij vroeg: "Wat wil je nu, Lizz? Ik bedoel er niks mee, maar je bent net je eerste liefde verloren. Weet je eigenlijk hoe en wat het is gebeurd?" Hij probeerde haar niet aan te kijken, want daar kon ze niet tegen.

Lizz zuchtte en keek naar de grond. Ze deed een stap naar achter "Ik weet het niet, ik ben gewoon in de war, ik weet helemaal niets meer dan dit stomme briefje." ze zuchtte "Het duurde geen tijd om hier te komen, het duurde gewoon lang tot rima me mee kon nemen op haar rug en ik me aan haar vast kon klampen" ze zuchtte en een traan rolde uit haar ooghoek en viel met een plos op de grond "Ik heb gewoon behoefte een troost" zei ze sip en ze keek hem onbewust recht aan.

Nu was het Pixis die wegsmolt in die mooie, lieve ogen. "Ik snap dat je behoefte hebt aan troost," zei hij. "En ik ben bereid je die troost te geven. Dus als je iets wilt, dan zeg je het maar." Hij nam haar mee naar het beekje om haar gezicht te wassen. Haar gezicht zat vol met een mengsel van water en stof dat tijdens de rit op Rima waarschijnlijk was opgewaaid. "Niet schrikken," zei hij. "Het kan een beetje koud zijn." En hij begon de vieze vegen we te boenen.

Lizzy glimalchte bij het voelen van zijnn handen die teder het vuil van haar gezich veegde. Ze keek hem aan en glimalchte. "Bedankt datr je er altijd voor me bent, zelfs ookal maakte ik het je vast moeilijk met Will." ze zuchtte en keek hem toen aan met haar heldere kastanjebruine ogen.

"Dat geeft niks," zei Pixis. "De oude kluizenaar die hier woont heeft me verteld, dat als je echt van iemand houdt, je diegene zijn eigen keuzes moet maken. Ookal houdt diegene niet van jou of heeft ze een ander. Het deed me alleen maar plezier om jou gelukkig te zien met William. Maar daar gaan we nu niet over nadenken. Wat de kluizenaar me ook geleerd heeft, is dat je bij een vervelenden gebeurtenis een dag lang alleen maar leuke dingen moet gaan doen. En als je dan een dag lang niet aan het gebeurde hebt gedacht, dan ga je er over praten en laat je al je gevoelens voor een laatste keer gaan. Dan sluit je het af. Natuurlijk blijf je er af en toe aan denken, maar dan doe je dat met minder pijn in je hart." Hij keek naar haar. Haar gezicht was weer helemaal schoon. Hij glimlachte naar haar en zijn gezicht sprak boekdelen.

lizzy knikte "Ik begrijp het helemaal" ze glimlachte "En ik weet wel iets leuks om te gaan doen" Ze bracht haar gezicht naar de zijne en drukte haar lippen op de zijnen. Ze glimlachte en dacht aan Rima, hopelijk zou Ceyx haar een beetje troosten. Ze schudde die gedachte af en legde haar ene hand op Pixis borst en de andere in zijn nek.

Pixis snapte wel wat ze hier zo leuk aan vond. Zelf vond hij het ook heerlijk. Hij keek naar Ceyx. In drakentaal had hij precies hetzelfde aan Rima uitgelegd. Samen lagen ze nu naast elkaar te kijken naar het stroomde water, de bomen die mee bewogen met de wind en de vreemd gevormde wolkjes die voorbij dreven. Ceyx was nog steeds een beetje blauw van verdriet, en bij Rima zag je nog wat boomsapachtige tranen, maar ze leken heel blij en gelukkig.