Het Rijk van de Tweeling- Open plek van de kluizenaar

Voor Jason antwoorde op de vraag draaide hij zich om in de lucht. Lou had vermeld dat Artemis gearriveerd was en dat Scarlet ook mee was. Een vrolijke glans verscheen er in zijn ogen voor hij zich terug draaide naar Pixis. Hij keek even naar de mist die weer verschenen was. "Daar val je alleen maar meer mee op." glimlachte hij behulpzaam. "Ik ben trouwens Jason, en dat is Lou" knikte hij naar de draak.

Saphira zag Scarlet aankomen lopen met haar draak, en zag dat Jason haar ook blijkbaar kende. Ze was erachter gekomen dat de jongen dus Jason heette, en ondanks dat ze wist dat het helaas Charlie niet was, was ze toch een beetje verbaasd. Hij leek veel op Charlie.
''Ik ben Saphira, of had ik dat al gezegd? En dit is mijn draak Curlie'' zei Saphira tegen de jongens. Curlie zei in gedachten tegen haar: ''Ik mag die mensen wel, dat voel je gelijk, of ze betrouwbaar zijn of niet. En deze zijn betrouwbaar, daar ben ik zeker van.''

"Oké, aangenaam kennis te maken, Jason," zei Pixis. "En ik laat Ceyx mist oproepen als ik even na moet denken. Dus je kan weer te voorschijn komen Ceyx." Als antwoord verdween de mist en lag er weer een sneeuwwitte draak midden in het veld. "Het spijt van mijn pijl en uitval van daarnet, Jason," richtte Pixis zich tot de ander. Hij sprong uit de boom en landde met lichte voeten op het veld tegenover Saphira.

Jason knikte naar hem, hij vond het geen probleem. Hij snapte dat iedereen in deze tijd wat gespannen was en liever het zekere voor het onzekere namen. Vooral tegen iemand anders met magie, of de gave. Het was een groot nadeel dat je geen verschil zag tussen de magie soorten. Het viel Jason op dat pixie nogal beleefd was in omgang. Iets wat hij niet vaak zag, meestal niet bij mensne die afgelegen woonde. Bij dat soort mensen kwam hij vaak met Lou, om ze met kleine problemen te helpen. Iets wat hij graag deed, gewoon een bijenplaag verhelpen of helpen als er een steen van de bergen op een boerderij van een arm gezin gerold was. Met zijn luchtkrachten was hij veel makkelijker te verplaatsen. Langzaam liet hij zich omlaag zakken, hij zag een blond meisje dat zich voorstelde, maar hij herkende haar alleen maar vaag.

Scarlet was blij toen ze weer wat kon zien, de mist was verdwenen. Artemis veranderde haal kleur naar een kalmere kleur en keek nieuwsgierig naar de andere draken. Scarlet liep naar het groepje toe. 'Hé Jason, Saphira.' Zei ze vrolijk en keek toen naar de jongen die ze niet kende. Ze boog even snel en glimlachte even. 'Ik ben Scarlet.' Zei ze om zich aan hem voor te stellen, anders zou het wel onbeleefd zijn.

"Je had je al voorgesteld" zei hij tegen het blonde meisje, Saphira. Nog geen 5 minuten geleden op dezelfde plek. Ze had vast en zeker een korte termijn geheugen. Vrolijk keek hij naar Scarlet. Zonder te wachten liep hij naar haar toe. Hij vond het zoals gewoonlijk fijn om hem te zien. Zachtjes sloeg hij zijn arm om haar middel, meer niet want hij wilde niet klef zijn bij de andere in de buurt.

"Hoi, ik ben Pixis Cobit," antwoordde Pixis. "Het spijt me van die mist van daarnet. Ik moest even helder na kunnen denken. Dit is trouwens mijn draak Ceyx." Hij bekeek de drie anderen eens goed. Alle drie hadden ze niks in hun houding waarvoor hij moest vrezen. Hij keek naar Ceyx, die stoomwolkjes aan het blazen was. Dan is het goed, dacht Pixis. Dat doet Ceyx altijd als hij mensen vertrouwd.

Scarlet keek even met een lieve glimlach naar Jason en daarna weer naar Pixis. 'Aangenaam.' Zei ze en glimlachte. 'Oh, dat geeft niet, ik kon heel goed zien.' Zei ze en glimlachte stralend. 'En dat is trouwens Artemis.' Stelde ze Artemis voor en gebaarde naar haar draak die nogsteeds nieuwsgierig keek, nu naar Ceyx. Ze vond het wel grappig, die wolkjes.

"Wauw, nu ken ik opeens 3 mensen," zei Pixis. "Maar mag ik vragen waar jullie vandaan komen." Hij vond het wel fijn dat hij nieuwe mensen had leren kennen en wilde zoveel mogelijk weten. De kluizenaar had hem toch zeker verteld dat nieuwsgierigheid de beste menselijke eigenschap is. Aan de andere kant van het veld was Ceyx druk bezig kennis te maken met de andere draken. De wolkjes waren nu geel van blijdschap. Hij had nog nooit andere draken gezien, laat staan met ze gepraat.

Scarlet glimlachte vrolijk en haalde een hand door haar haren. 'Ik kom uit het rijk van de stier.' Zei ze. Artemis keek geintreseert naar de wolkjes van Ceyx en glimlachte blij. Het had een kleurtje. Ze kleurde zichzelf ook naar geel en grinnikte. Scarlet keek Pixis aan. 'En waar kom jij vandaan?' Vroeg ze nieuwsgierig.

Luthien duwde een paar takken omhoog en zag een open plek in het bos. Waar was hij terecht gekomen? Hij stak zijn hand in zijn zak en wou zijn kaart pakken maar bedacht zich dat die nog in de zadeltas van Alice zat. Stom! Stom! Stom! Nu liep hij maar doelloos rond te zwerven. Met een zucht liep hij het bloemenveldje voor de open plek op, en liet zijn hand het hoge gras aan raken. Ergens verder op de kleine open plek zag hij mensen maar negeerde ze.
Ach, hij was toch moe, dus hij kon het beste even rusten. Hij liep naar een boom en ging er tegen aan zitten.

"Ik kom uit dit rijk, het Rijk van de Tweeling," antwoordde Pixis. "Mijn dorp ligt aan de andere kant van dit bos." Hij keek naar de nieuwe kleur van Scarlet's draak. Ceyx begint het hier steeds leuker te vinden, dacht hij bij zichzelf. Hij legde zijn boog naast zich neer en ging zitten, denkend over deze nieuwe kennissen. Van eentje wist hij nu de afkomst, maar waar kwamen de andere 2 vandaan?

Saphira keek naar Jason en Scarlet. Ze zag dat Jason een arm om haar heen sloeg. Eerst dacht Saphira; O, ze zullen elkaar wel kennen, ze zullen wel vrienden zijn ofzo. Maar toen zag ze hoe Jason naar Scarlet keek, en dacht; WAAAAAT! Gaan zij samen????!!!! Dat kan niet! Dat mag niet! Ze voelde woede opkoken, en had zin om Scatlet in as te veranderen. Maar toen dacht ze aan de echte Charlie en kreeg ze weer kriebels in haar buik. Het voelde heel raar, want ze vond Charlie leuk, maar Jason leek haar ook erg leuk. Opeens hoorde ze Pixis iets zeggen van; waar kom jij vandaan Saphira? En ze antwoordde snel: ' O, ik kom uit het rijk van de Steenbok, daar woon ik in een hutje, samen met mijn draak.' Toen keek ze snel naar de grond, bang dat iemand haar rode wangen van woede had gezien.

Jason glimlachte, hij ontmoette de laatste tijd verrassend vaak mensen die uit het Rijk van de Tweeling kwamen. "Ik kom ook uit het Rijk van de Tweeling." hij verwachte dat deze mensen allemaal uit de 12 rijken kwamen dus vond hij het niet echt een gevaar om te vertellen waar ze vandaan kwamen. Met zijn hand gleed hij even door zjin haar, even viel zijn blik op een jongen die door het hoge gras liep.

"Nou dat weten we dan ook weer," zei Pixis bij zichzelf. Toen volgde hij de blik van de jongen en zag aan de andere kant van het veld een jongen lopen. Toen keek hij naar Ceyx. De draak werd zich niet bewust van nog een nieuweling. Hij had alleen oog voor de andere draken om hem heen. Pixis stond op. Hij pakte zijn boog maar weer, want je wist het maar nooit.

Scarlet glimlachte even en keek even naar hun allemaal. Haar blik bleef even hangen op Saphira, die ook naar Jason en haar had gekeken. Ze glimlachte even vriendelijk naar haar. Zelf wist ze niet waar Saphira vandaan kwam en vond dat eigenlijk niet zo prettig. Ze keek in de richting die Jason en Pixis keken. Ze zag ook een jongen en nam hem even in zich op. Har voeten tikte zachtjes op het gras en speurde naar de jongen. Artemis keek ook even op naar de jongen, maar was ook druk bezig met de andere draken.

Luthien was zich bewust van dat ze hem hadden opgemerkt en greep een mes vast die hij met een hand uit zijn mouw haalde. Hij verborg het mes zo in zijn hand dat het niet zichtbaar was. Hij zou ze moeten doden, maar het was waarschijnlijk 4 tegen 1, en dat kon hij niet aan. Daarom verborg hij het mes maar weer in zijn mouw en stond rustig op.

Pixis zag de figuur aan de overkant van het veld opstaan. 'Wat gaat die doen,' vroeg hij zich af. Hij controleerde zijn wapens en keek om zich heen. Ceyx had de nieuwe nu ook opgemerkt en was asgrauw geworden, als een donderwolk.

Alice vloog in rondjes boven de open plek. Er was weinig ruimte voor haar op de open plek, dus bleef ze maar vliegen. Luthien keek even omhoog naar zijn grijze draak en keek toen weer naar de mensen, vooral naar de jongen die eerder was op gestaan. Wat is die van plan? dacht hij en wist dat hij hier weg moest. Als 13e Rijker kon hij ook maar geen rust krijgen...

Scarlet keek onderzoekend naar de jongen, hij zag er niet echt betrouwbaar uit ofzo. 'Wie is hij?' Vroeg ze zachtjes tegen de rest. Misschien hoorde hij het wel, het maakte haar eigenlijk niet zoveel uit. Haar voeten kwamen vast te zitten in de aarde, een automatische stap van verdedigen. Ze nam de jongen nog eens in haar op.

Saphira zag dat iedereen naar iets keek, en ze keek ook die richting op. Ze zag een vaag figuur, een jongen, aan komen lopen. Ze hoopte dat hij geen ruzie zocht, want ze had niet veel wapens mee. Gelukkig was het dan wel 4 tegen 1, maar toch... Ze vroeg zich af wat hij hier te zoeken had.

Pixis merkte dat iedereen om hem heen naar de jongen keek. Sommige hadden een lichte twijfeling in hun ogen. Waarschijnlijk had hij dat ook. 'Luister nou, die jongen is niet te vertrouwen,' klonk het in zijn hoofd. 'Ach Ceyx, we weten niet eens wie hij is. Laten we daar nou eerst maar eens achter komen.' Maar Pixis voelde zich wel gewaarschuwd en een gewaarschuwd mens telt voor 2.

Jason haalde zijn schouders op, hij wist het niet, hj had hem nog nooitr gezien. Vragend keek hij naar de jongen om duidelijk te maken dat ze geen kwaad wilde doen, als hij tenminste ook geen kwaad deed. Zijn blik gleed even onopvallend naar zijn zwaard dat nog steeds doelloos in zijn schede hing. Zo vaak hoefde hij deze gelukkig ook niet te gebruiken.

De spanning werd Pixis teveel. Er moest iets gedaan worden en als een ander het niet deed, zou hij het doen. Hij spande zijn boog en terwijl hij die op de jongen richtte riep hij: "Stop, wie ben je en wat wil je." Hij probeerde zijn stem zo kalm mogelijk te laten klinken, maar dat lukte niet al te best. Zijn stem piepte van nieuwsgierig en spanning. 'Stomme zenuwen ook,' dacht hij bij zichzelf.

Saphira wachtte af wat de jongen zou doen, nu Pixis hem bedreigde met pijl en boog. Ze vond hem raar, en ze vertrouwde hem al gelijk niet, dat voelde ze gewoon. Ze keek naar Scarlet, die nu opeens een heel ander meisje leek, een soort afpikker, ze had een raar gevoel opeens bij haar. Terwijl ze Jason amper kende! Charlie was toch haar vriend? En nu opeens zo'n raar gevoel...