Het Rijk van de Tweeling- Open plek van de kluizenaar

Rima keek naar de twee en rolde met haar ogen, Lizzy weer, ze wist ergens zeker dat deze relatie even veel problemen zou gaan krijgen als al lizzys anderen, maar dan andere problemen dan dood en verwarrende maagdrijkmagie.

Elizabeth Mc Bennet voelde zich nu de gelukkigste persoon op aarde. "Ik HOUD van jou" zei ze met een glimalch en ze haalde aleen voor het zeggen van een woord een seconde haar lippen van de zijnen. Ze glimalchte.

"En ik van jou," antwoordde Pixis terug. Hij ging zo op in de kus dat hij begon te wiegen. Na een tijdje viel hij om en sleurde Elizabeth mee het water in. Proestend kwam hij weer boven en zocht Eliza's hand. Hij keek haar aan en zette een nieuwe kus in.

Lizzy was ook gaan lachen. Lizzy drukte zich dicht tegen hem aan en ging met haar handen door zijn haar. -ze is tenmiste blij....- dacht rima, zoals gewoonlijk zag ze het pessimistisch in voor lizzys relatie. Ze wandelde naar Ceyx "Moeten we wedden dat ze morgen naast elkaar wakker worden? Ik zet er een vis op in dat dat gebeurd"

"Ik lust geen vis," zei Ceyx glimlachend. "Maar wedden hoeft niet. Verder dan dit zal Pixis niet gaan totdat hij precies weet wat er met Eliza aan de hand is." Hij keek naar Rima en blies haar een roze wolk toe. Daarna keek hij weer naar de twee tieners die zo innig verstrengeld in het meer stonden. "Laten we ze maar wat privacy geven. Misschien weet d Honderdjarige al wat er aan de hand is." Hij draaide zich om en liep weg, terug naar de open plek.

Rima glimlachte naar Ceyx "Mooi ik was al bang dat de boel nog gecompliceerder zou worden." Ze liep naar de Honderjarige en glimalchte naar de boom "Mevrouw, heeft u al wat?" de boom zuchtte, ze leek nu een stuk nuchterer "Zij hebbe traumatische probleem, ze ligt emotioneel in de war en haar hersens liggen overhoop." rima knikte "Bedankt, we zullen u weer laten rusten, Moge u groeien in vrede" zze draaide zich om naar Ceyx "Heb je haar gehoord" zei de draak met traantjes in haar ogen.

"Nee, sorry," zei Ceyx. "Ik versta de taal der bomen niet. Maar volgens mij is het niet best." Hij blies weer een roze wolk in Rima's richting. "Kom," zei hij. "We moeten sit met Pixis bespreken. Zei de Honderdjarige niet iets over een remedie." Hij waggelde het bos in. Als wolk was hij niet gemaakt om te lopen. Hij keek achterom naar Rima.

Rima beet ophaar lip, ookal ging dat nie als houten draak, ze vertelde pas wat de boom had gezecht toen ze Pixis en Lizz had gestookd in hun innigeomhelsing "Er is geen echte remedie op rust en liefde na, haar hersenen en vooral emoties liggen overhoop door een ophoping van emotionele stress en vooral negatieve emoties." Rima keek verdrietig naar Pixis

Pixis liet Elizabeth los. "Dan is het het best als we nu terug gaan," zei hij. "Maar Rima, zou jij aan de Honderdjarige willen vragen of ze me kan helpen met taallessen?" Hij klom op Ceyx en zette Elizabeth achterop. Ceyx steeg op en snel vlogen ze terug naar Hyon.

verder daar