De ijssallon- Rijk van de Waterman

Dit is een gezellige ijssallon. Je kan er neit alleen ijs eten maar ook gewoon een kop koffie drinken ofzo. De muren zijn licht blauw met licht roze. Het meubilair is dezelfde kleuren. Als je binnenkomt is aan de rechter kant de bar waar je ijs kunt bestellen, de bar loopt tot achteraan door. Helemaal achter aan kun je koffie en taart bestellen. Aan de linkerkant kun je zitten. Je kan maximaal met zijn vieren aan een tafel zitten. achteraan is een deur naar een klein terasje waar je in de zomer en lente heerlijk buiten kan zitten.

regels
Geen draken
niet vechten
max 10 mensen binnen het is niet heel groot en 10 mensen buiten.

Cara liep de ijssallon binnen. Ze had zin in een ijsje en vroeg aan de vrouw die achter de bar stond om een sorbet. 'Komt eraan, ga maar zitten.' zei de vrouw beleefd. Cara liep naar een zitje helemaal vooraan bij het raam zodat ze naar de mensen kon kijken die langs liepen. Ze kreeg de sorbet van de vrouw. 'Bedankt.' zei ze beleefd. Ze nam een hapje en liet het ijs langzaam op haar tong smelten en slikte het toen door. Ze at zo langzaam door en keek ondertussen naar buiten.

Eros wandelde fluitend de ijssalon in. Hij bestelde een ijs-koffie met caramel en ging met zijn ijs-koffie aan een tafeltje in de hoek zitten. Hij werd bijna verblind door de felle kleuren in de zaak en consentreerde zich op zijn bruine ijs-koffie en roerde de ijsklontjes erin rond. Hij nam een slok en proefde de heerlijk zoete smaak...het was lekker , ookal hield hij meer van hartig.

Cara keek even naar de jongen die was binnen gelopen. Daarna keek ze weer naar buiten en nam nog een hap van haar citroenijs. Het was lekker en ze genoot van de smaak. Ze keek nog even naar de jongen en dacht of ze zijn gedachte zou bekijken of niet maar ze besloot dat ze er geen zin in had.

Met een wegwerpgebaar gooide ze haar kauwgumpje in de prullenbak naast zich en opende de deur van de ijssalon. Eens kijken of ze ook zo lekker ijs hadden als in haar rijk. Uit de zak van haar rokje haalde ze een gouden munt en liep naar de toonbank. De bakken met ijs erin hadden vrolijke kleuren, net als het ijs zelf.

Cara liep naar binnen. Ze had ijs nodig ze was nog gebroken van wat er was gebeurt en dan ging ze altijd ijs eten. Ze keek naar de bakken met ijs, ze hadden mooie kleuren maar Cara zag het niet. Ze keek snel naar de gedachtes van de mensen die binnen zatten. Ze bande ze snel weer uit haar hoofd ze had geen zin in iemands anders verdriet. Ze had genoeg aan haar eigen verdriet. Ze wachte tot het meisje voor haar was geholpen.

''Eh, ik neem die..die..en die.'' zei ze terwijl ze de vrolijk gekleurde bakken aan wees, de namen wist ze niet en het was voor haar te moeilijk om naar de behoorlijk besmeurde bordjes te kijken. Rustig schepte de man alle aangewezen bakken op en gaf het hoorntje aan haar. Met een glimlachje gaf ze het goudstuk die de man vriendelijk aanpakte en wegstopte. Zonder na te denken over dat er misschien iemand achter haar stond draaide ze zich om en zette een paar passen waardoor haar ijsje in het gezicht van het meisje terecht kwam. Met een fronsende blik keek ze naar wat ze net had veroorzaakt.

Cara keek boos naar het meisje. Het was waarschijnlijk een angstaanjagend gezicht. Maar dat maakte Cara niet uit. 'Kun je niet uitkijken daar heb je die leuke ogen voor weet je nog.' schreeuwde Cara boos. Ze wist dat ze onterecht bezig was maar ze kon het allemaal even niet aan. Dat kind had gewoon uit haar doppen moeten kijken nu kon ze eerst weer naar huis om zich op te knappen en dan weer terug voor haar ijsje. Ze keek het meisje nog steeds woedend aan.

Minachtend trok ze haar wenkbrauwen op. ''Ik let niet op onbelangrijke mensen zoals jij.'' zei ze doodkalm, pas als iemand haar irriteerde ging ze schreeuwen. Nu was het alleen maar leuker om rustig te zijn als het meisje zo reageerde.

Cara kalmeerde een beetje. 'Ik weet niet of je het door hebt maar jij bent de onbelangrijke hier.' zei Cara een beetje lachend. Dit meisje dacht zeker dat ze alles was maar ze wist ook duidelijk niet wie zij was. Cara lachte nog eens. Ze hield de gedachtes van het meisje in de gaten en dit beviel haar niet. Cara duwde het meisje aan de kant en pakte een servetje van de balie. Ze veegde het ijs van haar gezicht. 'Een citroen ijsje.' zei ze tegen de man achter de balie. Ze kende hem nog van toen ze klein was en ze lachte naar hem.

''Dat had je niet moeten doen, bitch.'' zei ze nogsteeds rustig. Met haar vrije hand pakte ze het haar van het meisje vast en met een enorme kracht trok ze haar naar achteren. ''Raak mij nooit aan, anders kan het je bezuren.'' zei met de nadruk op nooit, dit meisje had iets gedaan waar ze spijt van zou krijgen.

Cara liet een fikse pijnscheut door het lichaam van het meisje heen gaan. 'En mij bedreigen is al helemaal niet slim, trut.' zei Cara. Er waren genoeg mensen die zich daar in vergist hadden. Ze lachte en pakte het ijsje van de man aan. Ze liep naar buiten en likte aan haar ijsje. Waarschijnlijk zou het meisje haar achterna komen maar ze wou niet binnen vechten.

''Dat heb ik dan toch lekker gedaan.'' zei ze rustig, nog voor het meisje de salon uit was. Achter haar aan gaan deed ze niet, zo een zielig persoon was ze niet. Haar ijsje gooide ze in de prullenbak en snel bestelde ze een nieuwe, met dezelfde smaken. In een hoek ging ze zitten, genietend van haar ijsje.

Cara ging buiten op het teras zitten. Ze at haar ijsje en genoot ervan. Ze dacht over alles na. Het meisje was haar niet achter na gegaan en dat vond Cara niet erg. Ze grinikte zachtjes. Haar vader hield haar in de gaten en als dat meisje haar wel achterna was gekomen was het niet goed met haar afgelopen. Haar vader zou haar nooit iets laten overkomen dan zou ze wel mee genomen worden maar ze zou ook makkelijk genoeg ontsnappen.

Ik denk dat het gelijk was geweest .XDD
--

Langzaam likte ze haar ijsje op en liet de zoete smaak in haar mond hangen. Het zou nog lang duren voordat die op was, iets wat ze niet erg vond. Aan het meisje dacht ze niet meer, in zulke situaties was ze zo vaak gekomen dat ze het niet eens meer speciaal vond.

Zal denk ik wel!
___

Cara had haar ijsje op. Ze had bijna niets van het ijsje geproefd. Ze liep naar binnen en zette haar ijscoup op de balie neer. Ze voelde zich een beetje schuldig tegenover het meisje en liep naar haar toe. 'Sorry van daarnet.' zei Cara oprecht. Het was niet de schuld van het meisje ze was gewoon nog boos van wat er allemaal was gebeurt.

''Maakt niks uit, ik ben het onderhand al gewend. Maar dan loopt het iets anders af.'' zei ze met een scheve grijns. Dan liep het zeker anders af, meestal lag diegene dan kreunend op de grond omdat die een domme opmerking had gemaakt, maar dat ging ze er niet bij zeggen.

'Oke.' grinikte Cara. Het meisje had het dan wel niet gezegd maar ze wist precies wat ze bedoelde. Ook als ze het niet in haar gedachtes had gezien. 'Heb ik ook altijd.' zei ze nog. Ze stak haar hand uit en zei 'Ik ben Cara.' Ze ging op de stoel tegenover het meisje zitten. En lachte naar haar. De ober vroeg of ze nog wat wou en Cara bestelde een koffie ze kon wel wat caffeine gebruiken.

''Megan, aangenaam.'' zei ze kort. Haar ijsje was onderhand al op, wat ze wel jammer vond. ''Doe maar een softijsje ,met karamel.'' zei ze met een glimlach. Ze stak een goudstuk uit en likte het laatste beetje van haar ijsje uit de ijscoup. ''Ze hebben hier heerlijk ijs.'' zei ze oprecht, dit zou een fijne plek zijn om te werken. Misschien zou ze dat eens gaan doen, straks waren alle munten op.

'Ja dat hebben ze zeker.' zei Cara. Ze kwam hier vaak en de mensen die hier werkte kende ze goed. Ze kreeg altijd korting maar dat liet ze niet merken. De ober bracht haar koffie en ze nam een slok van haar koffie. Het was lekker na het ijs de ober had er precies genoeg suiker en melk ingedaan.

Van zijn dienblad haalde hij ook de coup met softijs. Een dikke laag karamel was er over gedaan. Likkebaardend keek ze naar het heerlijke ding. Met de lepel schepte ze een deel uit de coup en settelde hem in haar mond. Het gevoel dat het ijs in haar mond smolt leek nog lekkerder dan daarvoor.

Cara keek eens goed naar Megan. Ze vroeg zich af of ze hier vaker kwam. 'Kom je hier vaker?' vroeg ze daarom maar. Ze dacht aan de dag dat haar moeder haar voor het eerst hierheen had meegenomen. Ze hadden alle ijsjes van de kaart besteld omdat Cara niet kon kiezen. Ze glimlachte bij deze gedachte.

''Nee, dit is de eerste keer. Maar ik zal er zeker vaker komen.'' zei ze met een glimlach. Even was ze haar missie vergeten, ze hoefde er toch niet de hele tijd over na te denken? Misschien kon ze het meisje vragen of er nog spannende dingen in deze buurt waren, ja dat zou ze doen. ''Is er hier nog iets spannend te doen? Iets als bergbeklimmen, maar dan zonder touw.'' vroeg ze met een twinkel in haar ogen.

'Er is genoeg te doen maar ik doe dat soort dingen niet dus zou ik je niet goed kunnen helpen helaas.' zei Cara. Ze was altijd op de vlucht en had geen tijd voor spannende dingen en de keer dat ze eens iets had gedaan zonder er te veel over na te denken was ze bijna voor altijd opgesloten dus dat zou ze niet vaak meer doen. 'Maar de ober weet altijd wel leuke dingen te vinden.' zei ze met een glimlach.

''Oh, oke.'' zei ze glimlachend en stak haar hand opvallend op. Een ober kwam aangesneld en keek haar glimlachend aan. ''Ja?'' vroeg hij beleefd. ''Ja, ik hoop dat ik u niet heb gestoord maar ik ben niet vaak in dit rijk en ik wil spannende dingen doen dus weet u misschien plekken waar dat kan. En dan ook de dingen die je kan doen erbij.'' vroeg ze vriendelijk, ze wilde geen vijanden erbij.