De stad Daruka - Het rijk van de Waterman

Dit is de stad waar het park ligt wat bekend staat om zijn gezelligheid. Niet alleen dit park is gezellig, de meeste woonwijken die er in zijn zijn gezellig. Dit stadje is niet hel arm dus zijn de huizen redelijk goed onderhouden, al heb je ook enkele wat minder rijke wijken natuurlijk. Als je midden in de stad komt kom je op een soort winkelpleintje uit waar enkele terrasjes zijn en vaak optredens gegeven worden.

regels: vrij

Jason en Lou hielden hun adem in terwijl ze de lucht doorkliefte. Ze gingen niet eens zo hard, maar ze hadden een flinke tegenwind waardoor je adem al snel afgesneden werd. Af en toe keek hij naar Scarlet om en gaf haar dan een brede glimlach. Hij had er echt zin in, om weer van die blijde gezichtjes te zien. Langzaam begon Lou al te dalen, in de verte werd de stad al zichtbaar, en omdat er daar weinig ruimte was voor een abrupte landing moesten ze nu al afremmen.

Scarlet had Artemis goed vast terwijl ze door de lucht vlogen en het stadje zichtbaar werd. Artemis vloog met grote vleugelslagen omdat de wind flink tegen zat en ze niet de beste in vliegen was. Maar het ging nog goed, nu de landing nog afwachten. Ze glimlachte naar Jason als hij weereens keek en Artemis begon langzaam alvast wat lager te vliegen.

Lou's slagen begonnen minder snel achter elkaar om te kunnen landen. Toch bleven ze krachtig om niet in de lucht stil te komen hangen. Nog steeds verbaasde het Jason hoe makkelijk draken leken te vliegen, wat voor draak het ook was, het zag er altijd gracieus uit. De straten kwamen nog dichterbij, dus Lou ging nog lager vliegen als eerst. Jason zag de grond dichterbij komen en voelde hoe Lou haar landingsplaats uitvond.

Ook Artemis begon steeds lager te vliegen. Ze minderde haar snelheid en keek naar een goed plekje om te landen. Scarlet merkte het toen Artemis dr voeten de grond raakte en je hoorde plofgeluidje. Scarlet keek even glimlachend om zich heen en gaf Artemis even een aai. 'Goed gevlogen.' Zei ze en ze was blij dat ze geen verkeerde landing hadden gemaakt.

Jason hoorde dat Artemis en Scarlet ook veilig geland waren. Gelukkig maar. Hij klopte zachtjes op de hals van Lou voor hij eraf klom. Lou grinnikte en keek Jason vragend aan. Op die blik moest Jason lachen, Lou had goed opgelet voor ze vertrokken waren. Uit zijn zak haalde hij een glimmende appel en gaf deze aan Lou. Lou was op dit moment weer weg van appels, elke week was het wat anders, maar deze week appels. Daarna klom hij van haar af. Om zich heen zag hij al de eerste kinderen schuchter aan komen lopen.

Scarlet keek vanaf Artemis dr rug naar de eerste kinderen en stond toen op om daarna van Artemis af te springen. Artemis glimlachte en stootte even liefkozend tegen Scarlet aan met dr hoofd. Daarna ging ze zitten en keek vrolijk naar de kinderen die eraan kwamen. Scarlet liep een stukje tot voor Artemis en bleef daar even stilstaan om naar de kinderen te kijken, ze zagen er nu al vrolijk uit, maar wel een beetje verlegen. Logisch. Ze keek met een glimlach naar Jason.

Jason ving de glimlach van Scarlet op en glimlachte terug. Daarna draaide hij zich om naar de kinderen die aan kwamen schuiven. Uit elke huis leken kinderen tevoorschijn te komen die naar het schouwspel wilde kijken. 1 van de kinderen was het meisje met de blonde krulletjes. Die sprong al snel naar voren om Artemis te aaien. "Kijk dit is de kleurtjes draak." zei ze tegen een meisje dat erg op haar leek, alleen dan wat kleiner.

Scarlet glimlachte en keek naar de kleine meisjes. Artemis boog zich wat meer naar voren zodat de meisjes er beter bij konden. Een jongetje liep er ook verlegen heen en bekeek Lou. Hij zat zich waarschijnlijk af te vragen of hij weer mocht aaien. Scarlet glimlachte vertedert bij het zien van de vele kinderen.

Jason keek naar de kinderen en knikte ze geruststellend toe. "Ze zijn dol op aandacht hoor, wat dat betreft zijn het net 2 schattige pups." grinnikte Jason naar de kinderen. Nog niet helemaal gerustgesteld door deze worden bleven enkele kinderen op de achtergrond terwijl sommige naar voren liepen en voorzichtig hun hand naar de de draken uitstaken om hun schubben te voelen.

Artemis keek blij naar de kinderen en keek ze lief aan, om ze misschien nogeens gerust te stellen. Scarlet knikte om Jasons woorden bij te staan en keek vrolijk naar de kinderen die de draken begonnen te aaien. Ze snapte ook wel dat sommige het een beetje eng vonden, zij vond Artemis eerst ook eng.

Steeds meer kinderen vonden de moed om de draken te aaien. Angemoedigd door vriendjes, vriendinnetjes, broertjes of zusjes stond bijna elk kind om de draken heen. Lou liet zich genietend aaien door de kleine kinderhandjes. Ze krulde vriendelijk met haaar staart naar de kinderen die daardoor lachend opzij sprongen. Jason moest lachen terwijlzijn blik weer naar het meisje ging dat al eerder op de draken gezeten had. Ze leek weer helemaal te stralen.

Artemis keek vrolijk naar de kindjes en ging toen iets meer liggen dan zitten, zodat ze er nog beter bij konden en haar ook op hogere plekken konden aaien. Scarlet keek vrolijk rond en zag hoe kindjes om iets van de draken lachte of met elkaar praatte. Artemis kleurde voor de leuk naar roze en daarna naar blauw. De kinderen om Artemis heen keken vrolijk naar Artemis.

Jason glimlachte naar Artemis die van kleur veranderde "Wie wil er allemaal een rondje vliegen?" vroeg hij aan de groep kinderen voor hen. Daarvoor waren ze natuurlijk gekomen. Hij zag dat er ondertussen ook steeds meer ouders naar buiten kwamen om hun kinderen in de gaten te houden. Sommige hadden een glimlach op hun gezicht andere keken een beetje afwachtend. Het waren toch hun kleine kinderen die bij die grote draken in de buurt stonden.

Toen Jason vroeg wie er een rondje wilde vliegen zag Scarlet alle kinderen eerst een klein beetje twijfelen. Maar toen schoten er een aantal twijfelende, kleine vingertjes in de lucht. Scarlet glimlachte en keek even de groep kinderen rond. Ook zag ze Maiko, het meisje dat al eerder had gevlogen, haar vingertje opsteken.

Jason keek naar alle kindjes die hun vingertje in de lucht staken. Vragend keek hij naar Scarlet en toen draaide hij zich weer naar de kinderen. Maiko stak ook haar vingertje op. "Maiko, als jj nou eerst samen met een vriendinnetje gaat?" stelde hij voor. "Dan kunnen jullie kijken hoe het moet en mogen jullie daarna omstebeurt." hij keek weer naar Scarlet of ze dat een goed plan vond.

Scarlet keek even naar Jason en knikte glimlachend naar hem dat het goed was. Artemis ging wat meer overeind staan, zodat ze over de kinderen heen kon kijken en glimlachte even naar Maiko die al eerder op haar gezeten had. Maiko liep wat meer naar voren met een ander meisje die naast haar liep en een beetje angstig keek. Maiko keek Jason en Scarlet aan.

Maiko keek naar Artemis en toen naar Lou "Mag ik nu op de blauwe draak?" vroeg ze zachtjes aan Jason. Het andere meisje was al naar de roze draak, Artemis gegaan. Jason knikte naar Maiko, "Natuurlijk mag dat." Lou knikte ook naar Maiko. Ze ging rustig door haar poten zodat Maiko erop kon klimmen. Jason ging achter het meisje zitten om haar vast te houden voor het geval dat.

Scarlet was naar het vriendinnetje van Maiko gelopen. Artemis zakte ook voor een deel door haar knieën. Scarlet hielp het meisje op Artemis. Het meisje hield Artemis goed vast en Scarlet sprong op om achter het meisje te gaan zitten en haar vast te houden. 'Hoe heet je?' Vroeg ze vriendelijk aan het meisje die haar verlegen aankeek. 'Ik ben Kiara.' Zei het meisje zachtjes. Scarlet glimlachte en knikte naar haar. Ze keek naar Jason en glimlachte naar hem als teken dat ze konden vliegen.

Jason glimlachte naar Maiko die haar vriendin aanmoedigde om op Artemis te klimmen. Het was een lief gezicht om de lichtblonde krulletjes alle kanten op te zien springen. Toen Scarlet naar hem glimlachte gaf hij aan Lou door dat ze konden opstijgen. "Houd je maar vast aan een stekel." zei Jason voor de zekerheid aan Maiko. Onder hen voelde hij hoe Lou in beweging kwam en langzaam van de grond kwam.

Scarlet zag dat Lou ging opstijgen. 'Houd je maar goed vast aan Artemis.' Zei ze tegen Kiara, die knikte en Artemis nog wat beter vast hield. 'Je kan, Art.' Zei ze en Artemis klapte voorzichtig haar vleugels uit, zonder andere kinderen te raken. Scarlet merkte hoe ze van de grond kwamen en ging wat beter achter Kiara zitten, voor het geval dat.

Rustig begon Lou een rondje te vliegen. Af en toe keek Jason naar Artemis, Scarlet en Kiara. Voor zich genoot Maiko van het ritje op de rug van de draak. Een glimlach was niet meer weg te denken van het gezicht van JAson. Het was zo'n leuk gezicht om alle kinder gezichtjes te zien lachen. Onder zich zag hij mensen naar de draken en de kinderen op de draken wijzen.

Artemis begon ook langzaam te vliegen en je zag Kiara echt stralen. Ze hield Artemis goed vast en keek stralend naar beneden. Scarlet keek ook naar beneden en zag vele mensen wijzen en roepen. Het zag er grappig uit. Ze glimlachte om het zien van de vrolijke Kiara en hield haar goed in de gate. Artemis vloog kalm door.

Af en toe liet Maiko een handje los om naar de mensen beneden haar te zwaaien. Het was leuk om te zien hoe de mensen reageerde door terug te zwaaien. Jason hield haar wat steviger vast toen ze met beide handjes begon te zwaaien. Lou begon rustig wat lager te vliegen toen ze weer in de buurt van het groepje kinderen kwamen. Ze moesten natuurlijk nog veel kinderen rondvliegen dus kon ze niet te lang blijven vliegen.

Artemis begon langzaam te dalen toen Kiara een tijdje op haar had gevlogen. Kiara vond het geweldig, maar durfde haar handjes niet los te laten om terug te zwaaien. Scarlet vond het wel schattig, maar stelde haar gerust dat zij haar zou vasthouden als ze zwaaide. Kiara knikte verlegen en liet voorzichtig een handje los om naar haar ouders te zwaaien. Scarlet hield haar goed vast en Artemis kwam al bijna bij de plek waar ze ging landen.