De stad Daruka - Het rijk van de Waterman

Toen Lou eenmaal geland was zag hij de ouders van Maiko weer stralend naar voren komen. Hij snapte helemaal dat ze blij waren omdat het goed ging met hun dochtertje. "Kijk pap, kijk mam, ze zijn teruggekomen. Goed hé" riep ze vrolijk naar hen. Jason klopte even om de hals van Lou, en sprong eraf. Maiko volgde zijn voorbeeld en knuffelde Lou uitgebreid voor ze van hem af klom.

Artemis landde en zakte meteen door haar knieën. Scarlet sprong van Artemis af en hielp daarna Kiara van Artemis af. Ook haar ouders kwamen aanlopen, met een blij maar een beetje bezorgd gezicht. Kiara gaf Artemis stralend een kusje en draaide zich toen naar haar ouders om uitgebreid de tocht door de lucht te beschrijven. Scarlet glimlachte vertedert en keek toen even naar Maiko, die het zo te zien ook heel erg naar haar zin had gehad.

Jason had ook het gevoel dat hij straalde toen hij naar Scarlet en de kinderen keek. Al snel stond er een hele groep kinderen voor hen die vroegen of ze ook een ritje mochten maken. Lou deed nieuwsgierig een stapje naar voren om alle kindertjes eens te bekijken. "Wat lief hé/ "zei ze in drakentaal tegen Artemis. Jason's blik viel op 2 kleine jongentjes die een beetje schuchter achteraan bleven staan. Daarna keek hij naar Scarlet.

Artemis ging weer overeind staan om ook naar de kindertjes te kunnen kijk en knikte even naar Lou. 'Inderdaad.' Zei ze vrolijk. Scarlet keek even met een vrolijke glimlach naar Jason en volgde toen zijn blik daar de twee kleine jongetjes. Ze zagen er echt heel schattig uit. Scarlet had het idee dat ze het niet durfde te vragen. Scarlet knikte even naar Jason, dat die twee jongentjes maar eerst moesten.

Jason gaf haar een knikje terug, dat hij haar begreep. Hij deed een stpaje naar voren en glimlachte naar de 2 kleintjes die er identiek uitzagen. Vast een tweeling. "Willen jullie ook een rondje vliegen?" vroeg hij vriendelijk aan ze. 1 voor 1 knikte ze schugter. Om hen heen hoorde hij sommige kinderen teleurgesteld nouw zeggen. Maar ze kwamen toch allemaal wel een keertje aan de beurt.

Scarlet ging naast Jason staan en keek naar de jongentjes. 'Jullie mogen zelf kiezen op wie jullie willen.' Zei ze vriendelijk en keek ze met een glimlach aan. Artemis keek naar de identieke jongentjes en glimlachte. Ze zagen er erg lief uit. De jongentjes keken allebei even naar Jasno en Scarlet en daarna twijfelend naar de draken.

Jason zag hoe de jongentjes nog wel zenuwachtig waren, maar een stuk rustiger werden toen ze in de buurt van de draken kwamen. Lou blies plagend in het haar van 1 van de jongetjes die daarop moset lachen. "Ik wil op deze." zei hij verlegen tegen Jason terwijl hij met pretoogjes naar de draak bleef kijken. "Dat is goed hoor. Kom, klim er maar op." zei hij vriendelijk terwijl hij een stap naar voren deed.

Het andere jongentje draaide zich, nadat zijn broertje had gezegd dat hij op Lou wou, naar Artemis toe. Hij bekeek Artemis verlegen. Scarlet zette een klein stapje naar hemn toe. 'Wil jij dan op Artemis?' Vroeg ze lief en glimlachte naar hem. Het jongentje knikte. 'Wat is je lievelingskleur?' Vroeg Scarlet toen het jongentje richting Artemis liep. 'rood.' Fluisterde het jongentje. Meteen op de woorden van het jongentje veranderde Artemis in een rode kleur. Het jongentje straalde en Scarlet hielp hem op Artemis.

De blik van Jason gleed even naar Scarlet en Artemis die nu in rood verkleurd was. De draken leken te stralen, zoveel plezier hadden ze erin. Tenminste Lou leek te stralen. Vrolijk krulde Lou haar staart omhoog terwijl ze naar de andere kinderen glimlachte. "Klim er maar op." spoorde Jason het jongetje aan. Zachtjes hielp hij hem een beetje omhoog, het jongetje was zo klein dat hij er anders zelf niet op zou komen. Daarna klom Jason erop en ging net als bij Maiko erachter zitten. Voor Jason goed en wel zat begon Lou een klein aanloopje te nemen.
-
Sorry dat ik zo weinig en traag reageer. Huiswerk

Dat snap ik. Ik leef met je mee
--

Scarlet keek even naar het jongentje dat net op Artemis zat en sprong toen zelf op Artemis. Ze ging achter het jongentje zitten, wat trouwens straalde. Ze glimlachte en klopte Artemis even op haar huid. 'Ga maar, meisje.' Zei ze zachtjes en hield haar armen zo dat ze het jongentje zou kunnen opvangen. Artemis knikte en begon voorzichtig met haar vleugels te klappen, zonder omstaande kinderen te raken. Ze steeg op.

Toen Lou in beweging kwam voelde Jason hoe de jongen zich krampachtig aan haar vastgreep om niet te vallen. Hij glimlachte, vooral toen hij merkte hoe het jongetje langzaam ontspande toen Lou op vaste hoogste bleef vliegen. Het jongetje draaide zich naar zijn broertje en gaf hem een brede glimlach terwijl hij uitgebreid zwaaide met 1 hand naar de mensen beneden,

Scarlet lette goed op het jongentje. 'Hoe heet je?' Vroeg ze tegen het jongentje dat zich aan Artemis vast hield. 'Andrew.' Fluisterde hij zachtjes en keek daarna even stralend naar zijn broertje. Scarlet glimlachte en knikte. Ze keek even snel naar Jason, Lou en het broertje van Andrew. Ze glimlachte, het zag er leuk uit. Daarna keek ze weer naar Andrew, die langzaam een handje losliet om te gaan zwaaien.

Gaan we nu alles beschrijven per kind xD?
-
Lou draaide een rondje in de lucht toen de jongens driftig naar hun ouders begonnen te zwaaien. Jason hield grinnikend het jongetje wat steviger bij zijn middel vast omdat hij wel heel ver naar voren leunde. Het bleef een leuk gezicht om de enthousiasme van de jongetjes te zien. En dat leek Lou ook te vinden. Vrolijk draaide ze met haar staart in de lucht, terwijl ze haar vleugels gebruikte om te sturen.

Haha, nee, ik denk het niet. Misschien doorspoel dat ze alle kindjes hebben gehad en dan.. een momentje voor hunzelf of verzin iets XD.
--

Scarlet glimlachte. Het jongentje zag er zo vertederend uit, dat hij nu zo gelukkig was. Hij zwaaide naar zijn ouders die vrolijk terugzwaaide. Ze werd er eigenlijk best emotioneel van, maar ze onderdrukte dat overgevoelige en glimlachte een waterige glimlach. Ze hield het jongentje goed vast en Artemis begon te dalen, omdat ze ook nog andere kindertje moesten vliegen.

zullen we na mijn post verdergaan dat ze het laatste kindje afzette en dan verdergaan met z'n 2en ?
-
Jason keek even naar het prachtige meisje op Artemis en glimlachte weer. Heet leek wel alsof de glimlach op zijn lippen vastgelijmd zat, zo vaak glimlachte hij deze dag. Langzaam begon Lou achter Artemis te dalen, ze moesten inderdaad nog heel veel kinderen. Gelukkig hadden ze voor ze vertrokken gehad genoeg gegeten om de hele dag op te kunnen vliegen, vooral omdat het steeds kleine stukjes waren.

Ja, dat is goed, daar begin ik nu dan wel mee.
--

Scarlet zat met een meisje van een jaar of 7 op Artemis. Ze was waarschijnlijk een van de laatste, of de laatste. Het was een drukke, maar superleuke dag geweest. Een glimlacht kleurde haar gezicht en kon er niet van weggehaalt worden. De zon was al wat gezakt. Artemis begon de landing en Scarlet keek even richting Jason.

Het was duidelijk te merken dat Lou vermoeid was, met een ietwat gevaarlijke landing kwam ze op de grond terecht. Gelukkig had ze iemand op haar rug die niet bang aangelegd was en alleen maar joelde dat het cool geweest was. Vrolijk sprong het jongetje van Lou af, hij had de hele dag staan wachten en aan zijn gezicht te zien was het meer dan waard geweest. Vrolijk drukte hij een kusje op de schubben van Lou en rende naar zijn moeder om het avontuur te vertellen. Gapend draaide Jason zich om naar Scarlet.

Artemis landde op de grond en gaapte even uitgebreid. Scarlet hielp het meisje van Artemis af en keek haar glimlachend na toen ze naar haar vader liep. Die haar hand vastpakte en haar meenam naar huis. Je zag het meisje praten over het avontuur dat ze beleefd had. Scarlet had de hele dag het gevoel gehad dat ze moest huilen omdat ze zoveel geluk zag, maar gelukkig had ze niet gehuild. Ze keek naar Jason en glimlachte toen ze zag dat hij gaapte.

Jason grinnikte tijdens zijn gaap toen hij Scarlet naar hem zag kijken. Met een tevreden uitdrukking op zijn gezicht keek hij van Lou naar Artemis. "Wat gaan we doen?" vroeg hij vragend aan Scarlet. Hij wist sowiezo dat Lou nog wel een lange afstand kon vliegen, maar dat ze daar totaal geen zin in zou hebben, dus misschien had Scarlet wel enig idee wat ze zouden kunnen doen.

Scarlet glimlachte en klopte Artemis even op haar ruwe huid. Ze keek naar Jason. 'Volgens mij is Artemis best wel moe, ik weet niet of ze nog een grote afstand kan vliegen.' Ze keek even naar Artemis die haar aankeek. 'Dat kan ik wel.' Zei ze koppig. Scarlet draaide zich grinnikend naar Jason. 'Ze zegt zelf van wel. Maar misschien kunnen we hier in de buurt iets vinden om te overnachten?' Vroeg ze met een onzeker glimlachje.

"Dat lijkt me een slim plan." zei Jason vrolijk "En dan gaan we ook wat eten." voegde hij eraan toe. De etensgeuren die uit de vele huizen leek te komen zorgde ervoor dat zijn maag begon te rammelen. "Weet jij een herberg of iets dergelijk?" vroeg hij terwijl hij Lou afwezig over haar schbben aaide.

Scarlet glimlachte en keek even twijfelend om zich heen. 'Ik ben hier wel een keertje in een herberg geweest waar je ook kon eten.' Zei ze. 'Ik weet alleen niet meer precies waar.' Ze keek naar Artemis. 'Ik weet waar het is.' Zei Artemis met een glimlach. Scarlet glimlachte en keek stralend naar Jason. 'Artemis weet waar het is.' Zei ze.

--
Ik maak wel even een hippende herberg in dit rijk aan XD

Newwwz
-----
Gale liep tussen de mensenmassa door. Hij had gehoord dat het hier gezellig was en hij keek even in het rond. Hij merkte dat hij achtervolgd werd en schoot een zijstraatje in. De man zou moeten wachten tot hij de hoek om was. Hij sloeg een hoek om terwijl hij water verzamelde en maakte een paar plateaus. Hij sprong daarop en daarna op het dak. De man keek geschrokken in het rond.

Xeni liep door de druken straatjes van het stadje. Ze zag een jongen die aan het watersturen was. Ze vond het onverstandig omdat het hier zo druk was maar ze bestede er verder weinig aandacht aan.

Gale glimlachde en stuurde snel een zwakke aura bal op de man af. Daarna begon hij over het dak verder te lopen en hij sprong af en toe verder. Misschien zou hij eens Parkour lessen moeten nemen, dan kon hij wat makkelijker over de daken lopen. Toen hij het grote plein zag glimlachde hij en hij sprong van het dak af.