De uitgeputte metaalmijnen-Het rijk van de Stier.

Andromeda keek hem met waterige ogen aan. Ze zweeg, maar tranen bleven over haar wangen lopen. ze beet op haar onderlip om te voorkomen dat ze eeen pruillip zoutrekken. Ze keek hem aan. Hij had haar echt gekwetst. Aleen wat hij nu had gezecht had haar geraakt.

Derryl streek met zijn hand over de wang van Andromeda. Zijn ogen waren nog steeds vol met tranen, maar dat kon hem niets schelen. Hij sloeg zijn armen om haar heen en drukte haar dicht tegen hem aan. Hij wou haar niet meer loslaten, nooit meer. Hij aaide met een hand over haar haar.

Drome drukte zich, nog steeds een beetje snikkend en huilend, nog dichter tegen hem aan. Ze drukte haar gezicht tegen zijn schouder. Ze snikte nog een beetje na.

Derryl legde een hand op de buik van Andromeda en keek haar aan. In zijn ogen zou Andromeda alleen maar geluk kunnen zien, geen spoortje verdriet of spijt, alleen geluk en de restjes van de tranen.

Drome keek hem tranend aan. "Mee..meee...meeen je dat echt..." zei ze met trillende stem. Ze keek hem hoopvol aan. Ze glimalchte flauw en veegde de tranen uit haar ogen.

"Natuurlijk meen ik dat." Zei Derryl. "Ik zal er alles voor geven om samen met jou een kindje te krijgen. Ik reageerde gewoon verkeerd, ik ben niet zo goed met emoties." Hij veegde liefdevol de tranen van haar wangen af en keek haar aan met een kleine glimlach.

Ze haalde diep adem en legde haar voorhoofd tegen het zijne en heek hem recht aan. ze knipperde de laatste tranen weg en sloeg haar armen om zijn nek. "ik.... ik... ik.." ze haalde diep adem "Ik gefool je" ze keek hem aan en drukte een kus op zjn lippen.

Derryl kuste Andromeda even vurig en keek haar daarna weer aan. "Eingelijk moeten we dit vieren." Zij hij tegen haar. Hij keek nog even naar haar buik, hij kon bijna niet geloven dat daar een mensje in groeide. Hij streek haar even over haar haar.

Hahah, ik heb de hele middag op een computer met een gigantish scherm gezeten, waar ik maar 1,5 regel moet typen om er drie van te maken hier, en nu moet ik dat weer helemaal afleren

srry moets arian en pandora nog ff afmaken

Ze glimalchte weer maar deryl. "Wat had je in gedachten om het te vieren" ze glimalchte naar hem en bracht haar gezicht dicht bij het zijne "Ik dacht eraan om eerst deze gammele ongezellige mijn te verlaten" ze gaf hem een knipoog en door de beweging rinkelden haar berentanden oorbellen.

Derryl knikte. "Wat dacht je van een mooi kampvuur ergens aan een meer?" Vroeg hij aan Andromeda. Hij streek over haar haar en kuste haar. Hij stond op en bood haar zijn hand aan om haar omhoog te trekken. Hij wist nog wel een meer in het rijk van de vissen te liggen.

Ze glimalchte en veegde de laatste vlekken van haar wangen. ze pakte zijn hand en trok zichzelf overeind. ze sleepte hem, als gebruikelijk, weer naar buiten en glimalchte lief naar hem "Laten we gaan dan" ze drukte even een korte zoen op zijn wang "Mag ik u uitnodigen voor een ritje op mijn ijzeren ros" ze klopte even op de rug van beo die vrolijk grijnzde. hij zou maar niet zeggen dat lung wei hen allemaal op de hoogt had gehouden van de situatie.

Derryl ging achter Andromeda zitten en sloot zijn armen om haar middel heen, met zijn handen op haar buik. "Laten we maar gaan dan." Zei hij. Hij begon te bedenken waar het dichtsbijzijnde meer lag, maar hij kon eingelijk niets bedenken.

Beoknikte en begon te rennen. Het cadens van zijn poten was rustgevend. evenals de bewegingen van het wolvenlichaan in het harnas. Ze pakte zijn hand. Ze viel niet aangezien ze zich met haar vbenen stevig aan e wolf vastklemde.

Verder bij het maanmeertje?

mij best, jij eerst