Het Rijk van de Kreeft - Het Plein in Misca

Ergens middenin in Misca is er een plein met daar in het midden een grote fontein. Er staan op het plein veel banken en om het plein zijn er vele winkels, perfect om voor een feest te slagen... Maar ook handig om wapens te kopen. In het kort: Heb je iets nodig, ga dan naar dit plein...

Max aantal pers: Zonder limiet, maar je kunt een plein toch wel ong. inschatten?
Lvl: Maakt niet uit
Regels:
Op het plein: Niet vechten en A.U.B. geen draken!
In de winkels: Niet weggaan zonder te betalen!

Goedgekeurd?
---

Wavern vloog richting het plein, toen ze er bijna waren, gaf Megumi via Telekinese door: 'Ga naar het bos, ik zie je daar later...' Wavern knikte en ging laag boven de grond vliegen, Megumi sprongde af en net voor het plein vloog Wavern richting het bos... Megumi keek hem nog even na en liep daarna op het plein, ze had een paar dingen te doen: 1. Een masker kopen 2. Een outfit zoeken en 3. Een partner vinden. Tegen het laatste zag ze erg tegenop, het bal was al bijna en ze had nog niemand gevonden... Ze zuchtte en dacht: 'Met of zonder partner, ik ga gewoon naar het bal...' Maar die gedachte hielp niet echt... Toch liep ze door en ging eerst naar een kledingwinkel. Ze begroette de winkeleigenaar en liep daarna verder, ze zag veel felle kleuren jurken, maar dat intresseerde haar niet echt... Ze liep verder door de winkel en opeens zag ze een lange, donkere jurk. Ze liep met de jurk naar het pashokje en paste de jurk, ze keek in de spiegel en het stond haar wel goed... Ze liep naar de kassa en kocht de jurk. Daarna liep ze weer naar buiten... 'Alleen nog een masker...' Dacht ze. Opeens merkte ze een winkel op die geheel in het teken was van het bal. Daar ging ze naartoe en toen ze binnenkwam, zag ze overal maskers, ze had al snel een masker gevonden, en die was dezelfde kleur als haar jurk, ze betaalde en liep naarbuiten... Toen ze buiten was, dacht ze opeens aan schoenen, ze keek naar haar eigen schoenen en dacht: 'Hmm... Daar kan ik nog wel wat mee...' Ze liep met haar tas waar alles in zat naar een bankje waar nog niemand zat en ging daar zitten. Ze legde de tas naast de bank en staarde naar de lucht, opeens herrinerde ze Punt 3: Een partner vinden... Ze zuchtte, keek naar boven, naar de lucht en ze sloot toen langzaam haar ogen...
---
Haar jurk is in de kleuren van haar dagelijkse kleding (Zie Avatar).

Op het ritme van de straatmuzikant wiebelde ze met haar benen heen en weer. De muziek die hij maakte maakte haar vrolijk, het was een combi tussen R&B en klassiek. Een geweldige combinatie, vond zij. Hij speelde met een oude viool, hij had zeker niet genoeg geld voor een nieuwe. Best zielig. Aan zijn gezicht al zag je dat muziek maken zijn passie was en niet alleen iets om geld aan te verdienen. Zo'n man zou ze al haar geld willen geven, als ze rijk was geweest en het weer terug kon verdienen. Uit haar zak haalde ze een zilveren munt die ze in de vioolkoffer van de man wierp. Hij gaf haar een dankbaar knikje en speelde toen weer verder. Het kon haar zo goed doen wanneer ze zag dat die mensen met zo'n klein bedrag al blij gemaakt konden worden. Ze waren niet zo geniepig als die rijke kakkers.

Scarlet zat met opgetrokken knieën op de rand van de fontein. Ze las een tijdschrift en luisterde naar het gepraat en de muziek om haar heen. Af en toe keek ze om zich heen en vroeg ze af of ze hier wel goed zat. Haar blote voeten tikkelde op de maat van de muziek. Het was best mooie muziek, alleen niet echt haar style. Ze sloeg de bladzijde om van haar tijdschrift en las het. Het ging over keuzes maken en hoe moeilijk dat kon zijn. Ze zuchtte, hoe filosofisch. Ze had nu eigenlijk niet zo'n zin in dat soort onderwerpen. Ze had dit blad gekocht om de mode en omdat het ook een stukje tekst over de maan in zat.

Riyomo haalde haar vingers door haar haar. Een paar keer werden ze gestopt door een klit die ze niet had uitgekamd. Ze hield haar hand in haar nek en veegde het zweet ervan af. Daarnaar zuchtte ze diep, ze was wel blij dat ze niet meer in de woestijn was. Daar was het nog warmer dan hier en dit vodn ze al best vermoeiend. Als het kon zou ze zo in de fontijn springen, maar dan zouden de mensen met rare blikken naar haar kijken. Dat maakte niks uit, maar dan zou haar dekmantel waarschijnlijk verzwakken.

Scarlet zuchtte en klapte het tijdschrift dicht. Ze keek om zich heen en daarna in de fontein. De bodem was bezaait met muntjes. Ze zou ze kunnen sturen, maar dat deed ze niet. Dat zag ze aan als stelen. Scarlet glimlachte en zwiepte haar benen over de rand van de fontein en stond op. Ze pakte een haarklem uit haar tasje en stak haar haren op, zodat het niet meer in de weg zat. Ze vroeg zich af of ze even bij de winkeltjes zou kijken. Maar ze had niet veel geld.

Riyomo bleef kijken naar de fontein, die heerlijk water spoot. Verkoelend op je huid en maakte je meteen wakker. Niet aan denken, dwong ze zichzelf. Nu concentreerde ze zich op de mensen die bij de fontein zaten, wat ze tot nu toe niet had gedaan. Meestal boeide het haar niet wat andere mensen deden ze gunde ze ze geen blik. Maar nu moest ze ergens anders aan denken als water of verkoeling. Een meisje stond net op, ze klemde haar haar vast en leek te denken. Behoorlijk saai, maar zo zag zijzelf er ook uit. Een stelletje zat te praten, tenminste, ze dacht dat het een stelletje was. Door hun lichaamstaal en hoe ze naar elkaar keken. Ook niet echt intressant. Verder zat er niemand bij de fontein, behalve een zwerver. Maar die zou ook niet echt spectaculair zijn. Dus concentreerde ze zich op het meisje, wat ze ging doen.

Scarlet zuchtte en keek naar de kant waar winkeltjes waren. 'Ik kan het toch niet betalen.' Mompelde ze in zichzelf en plofte weer terug op de rand van het fontein. Ze keek rond naar de mensen, dan maar iemand zoeken om mee te kletsen of zo. En anders ging ze Artemis opzoeken om weg te gaan. Haar ogen flitste een paar keer langs een meisje met blauwige haren. Ze keek weg omdat het meisje haar ook aankeek. Haar ogen richtte zich op de straatmuzikanten.

Een seconden keek het meisje ook naar haar. Een seconden hadden ze elkaar recht in de ogen aangekeken en toen keek het meisje weg. Riyomo daar integendeel bleef ongestoord verder kijken naar het meisje. Nogsteeds zwaaide haar voeten op de ritme van de muziek en bewogen haar haren vrolijk mee. Nou, vrolijk, ja, haar haren, maar zij? Nee, haar gezicht stond neutraal. Niet vrolijk maar ook niet chagrijnig.

Scarlet voelde het gestaar van het meisje. En het was erg irritant en gaf een ongemakkelijk gevoel. Dus ze stond op en baande zich een weg door de mensen om ergens te gaan staan, waar het wat rustiger was. Ze zuchtte toen ze uiteindelijk tegen een muurtje stond. Af en toe rende er kinderen voorbij of kwam iemand even staan om te kijken waar hij heen moest. Maar verder was het erg rustig. Scarlet keek voor zich uit.

Het meisje liep weg en ging ergens anders staan. Ze was saai voor het gevoel van Riyomo. Haar blik volgde het meisje niet meer maar bleef nu hangen op een reclamebord. KOM NAAR HERBERG DE MANENSCHIJN. Stond er met vetgedrukte letters op. Een glimlach verscheen op haar gezicht, wat maar weinig gebeurde. Daar kon ze wel slapen. De nachten hiervoor had ze op bankjes geslapen en nogzelfs een keer in de bosjes. Een herberg zou haar zeker goed doen, dan was ze zeker ook fitter dan dat ze nu was.

Scarlet keek nogsteeds rond. Eigenlijk moest ze een slaapplek zoeken omdat het al redelijk laat was en ze nu niet naar huis kon. Toen viel haar oog op een bord van Herberg de Manenschijn. Misschien was dat wel wat. Ze haalde haar schouders op en begon te lopen. Ze had er wel vaker van gehoort en wist waar het was. Als ze nu ging had ze misschien een van de beste kamers voor weinig geld.

Zachtjes floot ze tussen haar vingers en al snel hoorde je klappende vleugels. Misschien was het erg opvallend wat ze nu deed maar ze was niet van plan om te lopen naar de herberg. Sierlijk landde Pardoes voor haar en stopte met het klappen van zijn vleugels. ''Hoihoi.'' fluisterde ze op een manier dat alleen Pardoes het kon horen.Behendig klom ze via zijn staart naar zijn rug en klopte hem op zijn nek. Door dat teken begonnen zijn vleugels weer te klappen , steeg hij op en vloog weg, de richting in van het rijk van de tweeling.

Scarlet keek geschrokken achterom en zag nog net een draak wegvliegen. Ze zag duidelijk het meisje van daarnet erop zitten. Ze grimaste. Dertiende rijker zeker, een twaalfde rijker zou ze herkennen. Ze begon weer verder te lopen. 'Artemis.' Zong ze zachtjes. Ze wist dat Artemis ergens op een dak stond. Ze sprong met een paar stappen op het dak en zag Artemis. 'Hé. We gaan naar het rijk van de tweeling.' Mompelde ze en sprong op Artemis.

De wind suisde langs haar oren en tranen prikte in haar ogen van de snelheid. Toch vond ze het heerlijk om te vliegen, iets wat de meeste mensen niet konden. Haar haren wapperde achter haar aan en lichtjes waaide haar ponny omhoog. Al snel stroomde de tranen langs haar wangen en kon ze aan een kant niet meer goed horen maar ze voelde al dat ze er bijna was, ze had al een dorpje gezien met een groot uithangbord waar 'Rijk van de tweeling.' op stond.

Artemis vloog met een aantal krachtige vleugelslagen omhoog en Scarlet rilde even omdat het door de wind kouder werd. Artemis begon te vliegen richting het rijk van de tweeling. Ze wist waar het was omdat ze er al vaker was geweest. Scarlet hield zich goed aan Artemis vast omdat die wat sneller ging, maar ze glimlachte. Ze hield van vliegen.

Al snel was ze in het dorpje wat er op het uithangbord had gestaan. ''Land maar.'' zei ze tegen Pardoes die zijn vleugelsslagen minderde en al naar beneden zakte. Op een doodstil pleintje landde ze en liep nog even na. Behendig gleed Rimoyo van zijn rug af en keek het pleintje rond. Het was er doodstil, niemand was er en alles hoorde je. Nogzelfs het gekrekel van de krekels.

Onderuitgezakt zat Jake op het randje van de fontein. Hij staarde naar de helderblauwe lucht en de zon scheen fel in zijn gezicht. Eigenlijk kon het hem niet zoveel schelen. Zijn rechervoet die op de grond rustte tikte mee op de maat van de muziek die van de straatmuzikanten afkomstig was. De muziek klonk wel vaag in zijn oren en eigenlijk wist hij nieteens waar de tekst van het liedje over ging. Maar hij was in een opperbest humeur. Hij was overgestapt en tot nu toe beviel het hem wel, want eigenlijk was er niks verandert, behalve het feit dat Vanille boos op hem was. Maar hij ging nu niet terugkrabbelen.

Aria liep rustig over de straat. Ze sliep nu overal en nergens en dwaalde maar rond. De missie moest nog worden af gemaakt maar dat lukte langzaam wel. Aria zuchte en liep verder met opgeheven hoofd. Haar pet beschermde haar ogen tegen de felle zon. Toen ze een bekende zag kon ze niet laten om half te glimlachen. Ze wist het nog niet dat Jake was overgesptapt alleen dat hij er over na dacht. ´´Hoi´´ zei Aria zo opgewekt mogelijk.

Jake ging wat meer overeind zitten toen hij een begroeting hoorde en keek naast zich. 'Hé.' Zei hij vrolijk en grijnsde naar Aria. 'Jou tref ik ook overal.' Zei hij, want dat viel hem wel op. Het ondergrondse meer, het strand en nu hier. Hij draaide zich om zodat zijn beide benen op de grond waren en keek haar aan. De grijns op zijn gezicht verdween niet en lichtte zijn gezicht op. De straatmuzikanten begonnen met een nieuw liedje, wat nog vrolijker klonk als het liedje ervoor.

´´Dat valt wel mee´´ zei Aria minder opgewekt dan Jake. Het opgewektheid viel haar meteen op en meteen bedacht ze ook dat hij waarschijnlijk een keus had gemaakt. ´´En keuze al gemaakt´´ vroeg Aria zo nongalant als ze kon. Dat was trouwens onmogelijk om nonchalant te zeggen. Haar gezicht klaarde een beetje op maar je zag nog best goed de triestheid.

Jake knikte en zijn grijns verflauwde een beetje. 'Ja.' Zei hij en keek naar haar gezicht. 'En jij?' Vroeg hij en keek haar vragend aan. Ze zag er niet heel erg vrolijk uit ofzo, misschien was er iets gebeurt. Hijzelf was wel blij met zijn keuze, nu uiteindelijk. Hij haalde een hand door zijn haren die heel erg warrig zaten. Hij stuurde een paar druppels water uit de fontein en deed dat op zijn hand om in zijn haren te doen. Niet dat het dan erg veel beter zat, maar het viel te proberen. Hij keek naar Aria.

Aria keek even voor zich uit. Ze staarde ergens naar wat ver in de verte ston. ´´Ik heb het denk ik wel gedaan´´ zei Aria. Al wist ze het niet zeker. Ze koos er voor dat het veiliger was voor Gale als ze hem met rust liet. Ze was er wel verdrietig over maar dit was een goed idee dramde Aria door. Na een paar minuten keek Aria weer terug naar Jake. ´´Mag ik weten wat de keuze is´´ vroeg ze nieuwschierig.

Jake keek haar even aan en glimlachte toen. 'Als ik had besloten bij de twaalfde rijkers te blijven, had ik hier nu niet zo rustig met je zitten praten.' Zei hij en grinnikte. 'Dus.. ik heb zegmaar jou kant gekozen.' Zei hij en glimlachte, het was een erg moeilijke keus geweest. De moeilijkste uit zijn leven, maar het was een redelijk goede keuze geweest, bedacht hij nu. Hij zuchtte even zachtjes, dat vond niet iedereen zo.

´´Gewoon uit beleefd zijn kon je hier gaan zitten en mij dalijk in het hart steken´´ zei Aria als argumenten wat de andere kant kon doen. Maar uiteindelijk verscheen er wel een glimlach op haar gezicht. ´´Welkom bij het team dan´´ zei ze met wel wat opgewektheid. Ze stak haar hand uit als een soort hi5.